Hoe kan
je jezelf dus ondersteunen in een moment waarin je jezelf aan het vergelijken
bent met een ander en jezelf ziet en ervaart als 'minder' dan die ander omwille
van een bepaalde eigenschap die jij niet schijnt te hebben en zij wel? Hoe Kan
je ervoor zorgen dat je in dat moment niet in die ervaring van
zelf-vermindering gaat maar eerder
stabiel blijft in een besef dat wat er ook gebeurt, wat je ook ziet in de ander
en wat jij of zij al dan niet hebben, je blijft steeds evenwaardig?
Ik heb
dit gedachten- en emotionele patroon van vergelijking extensief bewandeld in
mijn leven. Ik vergeleek me constant met de mensen om mij heen en ik ervoer
mezelf vaak als minderwaardig diep binnenin mezelf. Er waren zoveel dingen die
ik zag in anderen die ik niet in mezelf zag, zoals zelf-zekerheid,
spontaniteit, aantrekkelijkheid, vrouwelijkheid, inzichtelijkheid, enzovoort.
Steeds
wanneer ik me in het bijzijn bevond van iemand waar ik één of meerdere van die
eigenschappen in zag, ging ik mij meteen minder voelen, alsof ik in mekaar
zakte en mijn schouders bukte om mezelf op te stellen als zijnde 'minder' dan
die persoon. En die ervaring van minderwaardigheid in relatie tot mensen om mij
heen aanvaarde ik steeds doorheen mijn leven als 'normaal', als 'wie ik ben'.
Ik geloofde immers dat ik nu eenmaal al die eigenschappen niet bezit en daarom
ben ik nu eenmaal 'minder' dan zij die die eigenschappen wel bezitten.
Er waren
zoveel dingen waar ik mij niet gewaar van was, in de zin van bijvoorbeeld hoe
de geest in elkaar zit en hoe de geest die ervaring en perceptie van
minderwaardigheid produceert en hoe het in wezen een illusie is. Een 'illusie',
namelijk omwille van het feit dat wanneer je jezelf ziet als minderwaardig aan
een ander omwille van een bepaalde vergelijking, dan zie je alerlei aspecten en
dimensies niet in relatie tot wie jij bent en wie de ander is. Al wat je ziet
in dat moment van vergelijking is die ene eigenschap die jij 'niet hebt' en die
de ander 'wel heeft'.
Je ziet
bijvoorbeeld niet waarom de ander die eigenschap bezit en jij niet. Je ziet
niet hoe zij doorheen hun leven specifieke dingen hebben meegemaakt en daardoor
die eigenschap in zichzelf ontwikkeld hebben. Je ziet ook niet dat jij
eigenschappen hebt die zij niet bezitten en ook omwille van het leven dat jij
geleeft hebt en de dingen die jij meegemaakt hebt in je leven en die jouw
persoonlijkheid en manier van zijn hebben gestuurd.
Je ziet
dus ook niet dat realistisch gezien, als jij die eigenschap zou willen
ontwikkelen in jezelf dan zou het simpelweg tijd vergen. Je ziet en beseft je
eigen vermogen en potentieel niet om jezelf te creëren en om de eigenschap die
jij ziet in een ander te ontwikkelen in jezelf.
Zo'n
momenten van vergelijking zijn als het ware een ziekte in en van de geest omdat
het in zulk 'n oppervlakkige laag en ruimte gebeurt in je geest dat je de
eigenlijke realiteit van de situatie niet inziet en realiseert. Al wat je ziet
is 'ik ben minder en hij/zij is meer'. En dit is één inzicht dat mij
geassisteerd heeft om in momenten waarin ik mezelf zie vergelijken met een
ander en die ervaring van minderwaardigheid zie opkomen stabiel te blijven in
mijn eigen zelf-waardigheid en mezelf dus niet te laten meesleuren door die
ervaring van minderwaardigheid.
Dit heeft
mij geholpen om niet enkel mijn eigen potentieel te erkennen maar ook andere
mensen te leren kennen als wie ze eigenlijk zijn, en dus niet alleen maar als
gezien door die oppervlakkige vergelijking.
No comments:
Post a Comment