Dag 290: De Vergiftigde Liefde van de Ouder

Dit is een verderzetting van "Dag 289: Ego-centrisme is een Opvoeding"en maakt deel uit van een Blog-Serie die handelt over het Onderzoeken en herdefinieren van de Mensenrechten - in functie van de Gelijk Leven Stichting die als Doel heeft een Samen-Leving te creëren op aarde waarin de Mensenrechten GELEEFD worden in en als onze dagelijkse Realiteit.

Voor Context, zie:
"Dag 267: Mensenrechten en de Gelijk Leven Stichting"
"Dag 268: Een rECHTzetting van de MensenrECHTen"
"Dag 269: Zijn de Mensenrechten een Illusie?"
"Dag 270: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan als ze niet in Mij Bestaan?"
"Dag 271: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan wanneer Politiek en Economie Gescheiden zijn?"
"Dag 272: Bestaat Politiek wel in Afscheiding van Economie?"
"Dag 273: De Uitvoering van de Mensenrechten is volgens de Wetten van de Natuur"
"Dag 274: Er is geen Krijgen zonder Geven"
"Dag 275: Waarom zien we 'rechten' en 'plichten' als 'beloning' en 'straf'?"
"Dag 276: Wie verantwoordelijkheid neemt voor Het Leven LEEFT de Mensenrechten"
"Dag 277: Rechten voor de Gehersenspoelden"
"Dag 278: Is Vrijheid van Meningsuiting een Basisrecht?"
"Dag 279: Is Vrijheid van Meningsuiting wel een 'Recht' als ik niet begrijp waar mijn Mening vandaan   Komt?"
 "Dag 280: Wil je Rechten, dan moet je Betalen!"
 "Dag 281: Bestaat 'Rechtvaardigheid' wanneer je 'Rechten' bepaald worden door Geld?"
 "Dag 282: Het Recht om Arm te zijn en te Sterven, Dat heb je!"
 "Dag 283: Hoe Dragen Mensenrechten Organisaties bij tot de Schending van de Mensenrechten?"
 "Dag 284: De Mensenrechten Organisaties zijn Marjonetten van onze Onwetendheid"
 "Dag 285: Mensenrechten Organisaties Vechten tegen de Bierkaai"
"Dag 286: Is 'Onderwijs voor Iedereen' een Schijn-Mensenrecht?"
"Dag 287: De Leugen van het 'Recht op Onderwijs'"
"Dag 288: Elimineert Onderwijs werkelijk Armoede?"


 In deze blog ga ik dieper in op het hoe en waarom het is dat onze kinderen in onze samenleving niet worden opgevoed om wezens te worden die geven om het leven op aarde. Hoe en waarom is het dat onze kinderen, tieners, volwassenen en ouderen ten aanschouw van het lijden in de wereld, niet opstaan en er alles aan doen om het te stoppen, maar eerder hun schouders ophalen en zich gaan bezighouden met dingen die voor hen persoonlijk 'belangrijker' aanvoelen, maar dat zeker niet werkelijk zijn?

En, waar komen die schijnbaar 'belangrijkere' dingen vandaan? Hoe leren we om waarde te hechten aan zaken die op zich niet eens iets te maken hebben met wat werkelijk waardevol is in het leven op aarde, zoals bijvoorbeeld het hebben van het laatste model van GSM, kleding, gadget, film, etc?

In deze blog kijk ik naar het fenomeen van de ouders die geloven dat kinderen 'verwend' moeten worden, dat ze HUN kinderen het gevoel moeten geven dat ze 'speciaal' zijn, dat ze uniek zijn, dat ze beter zijn dan alle andere kinderen in de wereld --- en daarin de consumptiemaatschappij gebruiken om de zogezegde 'uniekheid' en 'speciaalheid' van hun kind te voeden door middel van al de diverse producten die er op de markt zijn en die blijkbaar enkel dienen om het kind het GEVOEL te geven dat het speciaal is door het van een bepaalde 'stijl' te voorzien, een 'levensstijl', een 'kleding-stijl', een zogezegde 'individualiteit'. Hierin is de ouder dus de bron van het kwaad in de wereld, de oorzaak van waarom zoveel kinderen in deze wereld niets hebben, omdat zij 'de wereld' willen geven aan HUN kinderen --- en de echte wereld dus zien als maar een voorzienigheid in dat verlangen. Dit is de ultieme rechtvaardiging van ouders voor onze consumptiemaatschappij, het is er zodat wij onze kinderen kunnen verwennen en hen, en bijgevolg ook onszelf, het gevoel kunnen geven dat ze 'speciaal' en 'waardevol' zijn - over vergiftigde liefde gesproken.

Die 'liefde' voor hun eigen kinderen, creëert dus een vernietiging van alle andere kinderen in de wereld. Ouders zijn zo geobsedeerd met het veilig houden van HUN kinderen, en de overleving van HUN kinderen, dat ze vergeten dat, als ze ECHTE veiligheid, zekerheid en overleving willen, als wat het beste is voor hun kinderen, dan moeten ze ALLE kinderen die veiligheid, zekerheid en overleving schenken --- omdat het de ouders zijn in de wereld die de realiteit constitueren waar wij allen in leven en waar wij allen in opgevoed worden, en dus hoe de ouders omgaan met de kinderen in de wereld, is hoe de wereld geconstitueerd wordt. Als ouders dus een ego-centrische relatie aangaan met hun kinderen, waarin ze enkel HUN kind zien als 'waardevol' en 'belangrijk' en 'speciaal', dan creëren ze bijgevolg een wereld waarin miljoenen kinderen sterven en lijden om welke reden dan ook.

Ouder zijn in deze wereld, wil niet zeggen enkel zorgen voor je 'eigen kind' - 'ouder' zijn, wil zeggen, zorgen voor de wereld, voor de realiteit, voor alle levende wezens --- omdat, als je 'ouder' bent in deze wereld, dan ben jij de verantwoordelijke, dan ben jij de besturende macht/kracht die het economische systeem doet draaien, die alles doet bestaan als hoe het op dit moment bestaat. En dus, de manier waarop 'ouders' hun rol zien op dit moment in ons huidige systeem en manier van leven, is op een totaal ego-centrische manier, zonder enige vorm van verantwoordelijkheidszin, zelfs niet tegenover hun 'eigen' kinderen, omdat ze niet inzien dat de wereld die ze toestaan te bestaan voor al de kinderen die zogezegd niet 'hun' kinderen zijn, al het lijden en misbruik en deprivatie dat ze toestaan te bestaan in de levens van andere kinderen in deze wereld --- is wat ze toestaan te bestaan in de wereld waar hun kinderen uiteindelijk in zullen opgroeien --- een wereld vol lijden en misbruik.

En dus, zelfs de obsessie van ouders met hun 'eigen kind', heeft niets te maken met dat kind, maar is een gevolg van de cultuur van hebzucht en ego-centrisme waarin de mens geindoctrineerd is in deze wereld --- een cultuur waarin 'houden van' enkel een concept is, een persoonlijk GEVOEL, dat op geen enkele praktische manier getoond wordt in de vorm van de fysieke wereld die wij als ouders HIER creëren en toestaan te bestaan.

Met andere woorden, als we werkelijk zoveel zouden geven om en houden van onze kinderen als we hen proberen duidelijk te maken door hen te overladen met cadeautjes en producten, en speelgoed en de laatste nieuwe weetikveelwat en snoepgoed, etcetera, dan zouden we inzien dat het net dat systeem is dat ons al die producten verschaft waarmee wij onze 'liefde' voor onze kinderen proberen te tonen, dat hen uiteindelijk zal verwoesten --- omdat de consumptiemaatschappij niet geeft om het leven, het geeft niet om de kinderen der aarde, omdat het een directe weerspiegeling is van het feit dat ouders niet geven om de kinderen der aarde -- en dit is het systeem waar wij onze kinderen mee opzadelen, terwijl we hen wijsmaken dat ze 'speciaal' zijn en dat het systeem om hen geeft omdat ze toegang hebben tot al die producten - maar wat we er niet bij vertellen is dat die toegang altijd beperkt is tot hoeveel GELD ze hebben, hetgeen dan weer bepaald is door de onbetrouwbare grillen van de economische markt, waarin ze zo goed als gedoemd zijn om later enorm veel onveiligheid en onzekerheid en angst te ervaren in verband met hun overleving in het systeem, ironisch genoeg het tegenovergestelde van wat wij hen zogezegd geven tijdens hun kindertijd door middel van onze toegang tot geld en tot materiele middelen.


Wordt vervolgd in Dag 291