Voor Context, zie:
"Dag 267: Mensenrechten en de Gelijk Leven Stichting"
"Dag 268: Een rECHTzetting van de MensenrECHTen"
"Dag 269: Zijn de Mensenrechten een Illusie?"
"Dag 270: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan als ze niet in Mij Bestaan?"
"Dag 271: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan wanneer Politiek en Economie Gescheiden zijn?"
"Dag 272: Bestaat Politiek wel in Afscheiding van Economie?"
"Dag 273: De Uitvoering van de Mensenrechten is volgens de Wetten van de Natuur"
"Dag 274: Er is geen Krijgen zonder Geven"
"Dag 275: Waarom zien we 'rechten' en 'plichten' als 'beloning' en 'straf'?"
"Dag 276: Wie verantwoordelijkheid neemt voor Het Leven LEEFT de Mensenrechten"
"Dag 277: Rechten voor de Gehersenspoelden"
"Dag 278: Is Vrijheid van Meningsuiting een Basisrecht?"
"Dag 279: Is Vrijheid van Meningsuiting wel een 'Recht' als ik niet begrijp waar mijn Mening vandaan Komt?"
"Dag 280: Wil je Rechten, dan moet je Betalen!"
"Dag 281: Bestaat 'Rechtvaardigheid' wanneer je 'Rechten' bepaald worden door Geld?"
"Dag 282: Het Recht om Arm te zijn en te Sterven, Dat heb je!"
"Dag 283: Hoe Dragen Mensenrechten Organisaties bij tot de Schending van de Mensenrechten?"
"Dag 284: De Mensenrechten Organisaties zijn Marjonetten van onze Onwetendheid"
"Dag 285: Mensenrechten Organisaties Vechten tegen de Bierkaai"
"Dag 286: Is 'Onderwijs voor Iedereen' een Schijn-Mensenrecht?"
"Dag 287: De Leugen van het 'Recht op Onderwijs'"
"Dag 288: Elimineert Onderwijs werkelijk Armoede?"
Waarom worden kinderen door hun omgeving (ouders, familie, schoolsysteem en maatschappij) niet opgevoed om te begrijpen en te beseffen dat, wanneer ze geconfronteerd worden met een foto van een ondervoed kind in Afrika of een kind dat z'n armen verloren heeft in een oorlog, dat zo'n situaties onaanvaardbaar zijn, simpelweg omdat zij het zouden kunnen zijn. Dat kind dat ik zie in die foto, dat zou ik kunnen zijn, dat ben ik, in een ander leven. Waarom worden, met andere woorden, kinderen in deze wereld niet opgevoed op een manier dat zal verzekeren dat wanneer dat kind groot is, dat hij/zij dan zal leven met als hoofddoel het elimineren van situaties van lijden voor andere kinderen in deze wereld?
Is het geen schending van de mensenrechten en dus een criminele daad dat wij onze kinderen opvoeden om niet te geven om wat er gebeurt met andere kinderen en mensen in deze wereld, maar om weg te kijken en zich eerder bezig te houden met hun 'persoonlijke' zoektocht naar glorie, aandacht en success -- waardoor ze uiteindelijk dus deel gaan uitmaken van het probleem in de plaats van de oplossing?
Hebben we werkelijk niet door dat een kind precies wordt wat je erin stopt, hoe je het opvoed, wat je het aanleert? - een kind is als een computer, een organische robot, je kan het vormen tot wat je maar wil. Waarom is het dan dat wij kinderen niet opvoeden als organismen die geven om het leven op aarde, die de situaties en toestanden van misbruik en lijden van mensen en dieren in deze wereld zien en meteen opstaan om actief samen te werken in het ontwerpen van een oplossing - maar eerder om, net als wij, meer waarde te hechten aan persoonlijke 'gevoelens' en illusies van ego-grootsheid?
Waarom leren wij onze kinderen om zelfs maar te overwegen dat er ook maar iets belangrijker zou kunnen zijn dan een wereld creëren waarin geen enkel kind ooit nog moet lijden - een wereld waarin zij zelf graag van plaats zouden ruilen met elk ander kind? Waarom vullen wij hun geest met onzinnige, overbodige, ego-centrische gedachten en gevoelens van gefabriceerde 'speciaalheid', om dan te gaan beweren dat dit is 'wie zij zijn', en dat wij als hun opvoeders die zogezegde 'speciaalheid' moeten voeden door middel van de consumptie-maatschappij, in de plaats van in te zien dat wij hen die 'speciaalheid' zelf hebben aangepraat vanuit ons verlangen om een kopie van onszelf te hebben? Waarom maken we geen gebruik van de natuurlijke programmabiliteit van de menselijke geest in en als een kind, om een mens te produceren en creëren dat daadwerkelijk geeft om anderen gelijk aan zichzelf en dus niet bestaat in en als ego-centrisme - want dat is immers de sleutel tot een hemel op aarde... het begint bij onderwijs en opvoeding van de kinderen.
En niet zomaar 'onderwijs' zoals we nu hebben, maar een opvoeding die gebaseerd is op een absolute verantwoordelijkheid voor het kind als een organische robot en onszelf als de 'programmeurs' -- een opvoeding die gebaseerd is op het gezond verstand en het inzicht dat als je een kind genoeg zegt 'jij bent speciaal', 'jij bent speciaal', 'jij bent speciaal', dat het zichzelf dan gaat definieren als 'speciaal' en dus 'meer speciaal dan andere kinderen' --- terwijl, als je een kind aanleert dat elk kind ter wereld even speciaal is en evenwaardig is, dan zal het kind dit besef ook worden als een levend besef van eenheid en gelijkheid, en dan zal het kind automatisch opstaan en er alles aan doen om de wereld te veranderen tot een hemel op aarde, wanneer het ziet hoe kinderen worden uitgebuit en misbruikt in het huidige systeem.
Wat we kinderen nu aanleren is om weg te kijken, is om excuses en rechtvaardigingen te verzinnen om niet op te staan, om niet te doen wat het beste is voor allen, om niet te geven om een ander en om een ander te laten lijden op onnoembare manieren die we zelf niet zouden willen ervaren. En bijgevolg krijgen we, door middel van hoe wij onze kinderen hebben opgevoed, één en gelijk met hoe onze ouders ons hebben opgevoed, een wereld die dit gebrek aan 'geven om een ander' weerspiegelt. En, hoe erger en medogenlozer de wereld wordt, ten gevolge van een medogenloze mens -- hoe meer ouders hun kind gaan opvoeden vanuit hun ANGST, en dus vanuit ego-centrisme, en hoe meer kinderen dus ego-centrischer worden, en hoe meer de wereld bijgevolg medogenlozer wordt.
De toekomst begint bij ons, bij hoe wij onze kinderen opvoeden -- en het besef dat deze wereld altijd een directe manifestatie en weerspiegeling is van wat wij onze kinderen aanleren en wie wij onze kinderen leren te zijn.
Wordt vervolgd in Dag 290
No comments:
Post a Comment