Dag 549: De illusie van Angst als Raadgever
Het transformeren van angst van de toekomst tot zelf-besturing in het Moment
Dit is
een verderzetting van de voorgaande blogs waarin ik het patroon van het
reageren met onzekerheid binnenin mezelf in relatie tot kennis en informatie en
de idee dat ik bepaalde dingen moet weten of dat ik bepaalde dingen niet weet
en in relatie voornamelijk tot de idee dat er specifieke dingen zijn die ik
moet weten in deze wereld.
In Dag
546 was ik de blauwdruk beginnen uiteenzetten van hoe ik dit proces van het
veranderen van mijn interne reactie op
die voorgeprogrammeerde idee in relatie tot het 'weten' of 'niet weten' van
dingen op een praktische manier zal benaderen en bewandelen --- door drie
specifieke situaties te zoeken en te omschrijven voor mezelf waarin ik zie dat
ik, in mijn dagelijkse leven en interactie met mijn omgeving, in dat patroon
stap van het reageren met onzekerheid in mezelf in relatie tot andere mensen en
in relatie tot het hebben van specifieke vaardigheden, talenten, kennis en
informatie met betrekking tot het leven en bestaan in deze wereld.
En in
deze blog zal ik de eerste situatie bekijken vanuit het oogpunt van het
onderzoeken hoe ik een praktische oplossing en correctie kan formuleren voor
mezelf om mezelf als het ware te 'herprogrammeren' in relatie tot het creëren
van een vervangende structuur voor die momenten waarin ik mezelf in die
specifieke situatie bevindt.
Dit is
wat ik had gedefinieerd als zijnde de eerste situatie:
Wanneer ik denk aan mijn toekomst en specifiek aan
wat ik wil doen in en met mijn leven en het specifieke 'beroep' dat ik wil
uitvoeren - dan komt er een angst op in mezelf verbonden met de gedachten in
mijn geest in relatie tot het niet weten hoe ik het zal moeten aanpakken, wat
ik zal moeten doen om dat plan uit te werken in de fysieke realiteit - en
tesamen met die ervaring van angst komt er zelfs een soort van 'opgeven'
ervaring naar boven waarin ik als het ware in mijn achterhoofd de overtuiging
heb gecreëerd dat 'het mij niet zal lukken' en 'dat ik er niet toe in staat
ben' en dat 'ik zal falen', etcetera.
Ok, dus
de eerste stap in het transformeren van dit patroon dat zich hier in deze
situatie afspeelt, is het onderzoeken van wat er precies gebeurt in mijn geest
en hoe ik precies in mezelf reageer door middel van gereedschap van schrijven.
Dus het
probleem dat zich toont in deze specifieke situatie is dat ik denk aan mijn
'toekomst', specifiek in relatie tot dingen waar ik geen zekerheid over heb,
zoals bijvoorbeeld geld en wat ermee te maken heeft zoals een job uitvoeren --
namelijk de hoofdzakelijke overlevings-factoren in mijn leven in deze wereld.
En in die toekomstprojecties en -verbeelding link ik dat punt van 'ik weet niet
precies hoe mijn toekomst zal verlopen in relatie tot die specifieke punten'
aan allerlei twijfels over mijn eigen vaardigheden en kennis en kunde en
gebaseerd daarop creëer ik dan een ervaring van onzekerheid en angst in mezelf
in relatie tot de toekomst.
Die
ervaring van onzekerheid en angst in relatie tot 'de toekomst' en specifiek in
relatie tot mijn twijfels over mijn eigen capaciteiten om te doen en uit te voeren wat het is dat ik wil doen
en uitvoeren, 'verlamt' mij in mijn dagelijkse bestaan en in hoe ik mezelf
uitdruk en beweeg in mijn dagelijkse realiteit en leven - omdat ik in mijn
geest mij zorgen zit te maken over mijn toekomst en over het al dan niet kunnen
behalen en bereiken en uitvoeren van specifieke ideëen en idealen in mijn geest
in relatie tot wat ik wil doen en wie ik wil zijn en worden in mijn leven. En
omwille van die zorgen in mijn geest over de toekomst, ga ik dan proberen mijn
huidige beweging en uitdrukking en interactie met mijn omgeving proberen te
sturen en controleren en in wezen beperken en limiteren omdat ik handel vanuit
een angst in mezelf om niet te kunnen
doen, bereiken en behalen wat ik in mijn geest geprojecteerd heb als zijnde
mijn 'toekomst'.
Maar dus,
omdat die angst ongedefinieerd is en totaal niet praktisch is, het is gewoon
een ervaring - ga ik ook niet op een praktische en berekende manier om met mijn
huidige realiteit en wie ik ben op dit moment. Omdat, het is immers vreemd -
dat ik vertrouw op die ervaring van angst om mij te zeggen hoe mijn toekomst er
zal uitzien en hoe mijn leven er zou moeten uitzien, terwijl die ervaring van
angst een eendimensionele energetische ervaring is in mezelf die op geen enkele
manier enige richtlijnen biedt in verband met hoe ik die toekomstprojecties en
-idealen op een praktische manier kan uitvoeren. Dus uiteraard, zolang ik mijn
realiteit benader vanuit die angst, zal ik steeds het gevoel hebben dat ik
verloren loop en dat ik eigenlijk niet weet waar ik echt mee bezig ben en waar
mijn leven naartoe gaat.
Dus ik
zal een manier moeten vinden om richting te geven aan mijn huidige leven en
realiteit, zodanig dat ik duidelijk zie waar ik mee bezig ben en dat ik op
mezelf kan berusten dat mijn handelingen en daden tot een specifiek resultaat
zullen leiden.
Wordt
Vervolgd in Dag 550
No comments:
Post a Comment