Dag 551: Hoe detecteer je de Illusie van de Toekomst in de Geest?
Het Transformeren van het Zelf-Sabotage Mechanisme van de Geest
Nu dat ik
in de voorgaande blogs het probleem heb uit de doeken gedaan voor mezelf in
mijn schrijven in relatie tot een situatie waarin ik had gemerkt dat ik in een
zelf-sabotage mechanisme ga in mijn geest in relatie tot het ontwikkelen van
nieuwe vaardigheden of nieuwe dingen leren kennen - en specifiek in relatie tot
dit fenomeen dat ik in Dag 546 had omschreven:
Wanneer ik denk aan mijn toekomst en specifiek aan
wat ik wil doen in en met mijn leven en het specifieke 'beroep' dat ik wil
uitvoeren - dan komt er een angst op in mezelf verbonden met de gedachten in
mijn geest in relatie tot het niet weten hoe ik het zal moeten aanpakken, wat
ik zal moeten doen om dat plan uit te werken in de fysieke realiteit - en
tesamen met die ervaring van angst komt er zelfs een soort van 'opgeven'
ervaring naar boven waarin ik als het ware in mijn achterhoofd de overtuiging
heb gecreëerd dat 'het mij niet zal lukken' en 'dat ik er niet toe in staat
ben' en dat 'ik zal falen', etcetera.
In deze
blog zal ik dan de eerste stap zetten in de richting naar het formuleren van
een oplossing die rekening houdt met al de dimensies die ik heb onderzocht en
die bijdragen aan het bestaan en ontstaan van het probleem in mezelf --- het
probleem zijnde dat ik mijn vertrouwen heb geplaatst in mijn geest en in een
polariteit in mijn geest van het mij zowel zorgen maken over als uitkijken naar
'de toekomst' en dat ik in die polariteit mijn huidige participatie en beweging
in en als mijn fysieke realiteit saboteer.
In deze
eerste stap pas ik zelf-vergeving toe, hetgeen het gereedschap is voor het
praktisch loslaten van dit specifieke patroon opdat ik als het ware ruimte
vrijmaak in mezelf om de oplossing en dus een transformatie van het patroon kan
integreren in mezelf en mijn dagelijkse leven.
Zelf-Vergeving
Ik
vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in een angst te
gaan in mezelf in relatie tot de toekomst zoals mijn geest die voorstelt en
afbeeld in mijn verbeelding - en specifiek in relatie tot achterliggende
gedachten in mijn geest 'maar wat als het mij niet zal lukken' en 'wat als er
iets zal mislopen' en 'wat als ik zal falen', met betrekking tot bepaalde
doelen die ik voor mezelf gezet heb in mijn geest als wat ik wil bereiken en
behalen in mijn leven --- en dat ik mezelf in en als die angst heel klein maak
binnenin mezelf omdat ik in en als die ervaring van angst het gevoel creëer dat
ik gelimiteerd en beperkt ben in mijn vaardigheden en kennen --- in de plaats
van in te zien dat dat de illusie is die angst creëert, is dat al wat ik kan
zien in mezelf is die eendimensionele ervaring van angst waarin ik mezelf
bombardeer met al de gedachten die die angst representeren zoals 'wat als' en daardoor geen andere manieren, uitwegen,
oplossingen of mogelijkheden zie in mezelf om daadwerkelijk te kunnen bereiken
wat het is dat ik wil bereiken
Ik
vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien
dat de ervaring van angst en de ervaring van minderwaardigheid die ik genereer
in mezelf door middel van die angst een deel uitmaakt van een polariteit in
mezelf, waarin er naast die negatieve ervaring altijd ook een positieve
ervaring aanwezig is --- en dat ik dus nooit heb ingezien, beseft en begrepen
dat ik naast al die angsten in verband met mijn toekomst ook verlangens en
verwachtingen en ideaalbeelden geprojecteerd heb in mijn geest in verband met
wat ik wil doen en wie ik wil zijn in 'de toekomst' - hetgeen als het ware een
lichtgevend beeld is van schijnbare 'perfectie', verbonden met positieve
gevoelens in mezelf wanneer ik naar dat beeld kijk en wanneer ik mezelf identificeer
met dat beeld --- en dat ik in feite, door langs de ene kant dat positieve
ideaalbeeld te projecteren en te gebruiken om positieve energie op te wekken in
mezelf, tegelijkertijd de negatieve beelden in mijn geest gecreëerd heb die
negatieve energie opwekken, omdat dat is hoe energie zich uitbalanceert in en
als de geest
Ik
vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te
identificeren met deze polariteit in mijn geest waarin ik mezelf slinger tussen
langs de ene kant angsten en zorgen en minderwaardigheid in relatie tot 'mijn
toekomst' en 'mijn capaciteiten' en langs de andere kant verlangens,
verwachtingen en opwinding in relatie tot mijn toekomst en mijn capaciteiten en
de dingen die ik zal bereiken en de persoon die ik zal worden --- in de plaats
van gezond verstand toe te passen in het onderzoeken van mijn geest en van wat
ik eigenlijk werkelijk bezig ben in mijn geest, en in te zien, te beseffen en
te begrijpen dat ik noch die positieve ideaalbeelden ben noch de angstbeelden
omdat beide deel uitmaken van eenzelfde polariteit en in wezen maar hersenspinsels
zijn In mijn geest, die enkel bestaan in en als mijn eigen verbeelding, gevoed
door mijn gevoelens en emotionele reacties --- en daarin dan in te zien, te
beseffen en te begrijpen dat wie ik werkelijk ben en wat mijn toekomst
werkelijk is, is HIER, is mijn fysieke beweging en participatie in mijn
onmiddellijke fysieke werkelijkheid die zich HIER in elk moment van ademhaling
bevindt -- omdat mijn toekomst het gevolg en de consequentie en het product zal
zijn van de moeite, de precisie, de aandacht en de zorgzaamheid die ik toewijdt
en besteed aan mijn onmiddellijke fysieke werkelijkheid in elk moment - en dat,
als ik in elk moment mezelf onttrek aan die werkelijkheid door mezelf af te
leiden met toekomstprojecties en verlangens en angsten in relatie tot die
zogezegde en in wezen nietbestaande 'toekomst', dan ben ik eigenlijk kansen aan
het verliezen en aan het verkijken om daadwerkelijk mijn echte toekomst vorm te
geven en te sturen en te creëren hetgeen ik doe door volledig en absoluut aanwezig
te zijn met mijn volle wezen en gewaarzijn in elk moment en daarin dus te
bestaan ALS mijn toekomst, als verleden, heden en toekomst in en als één
uitdrukking van mezelf als zijnde HIER
Wordt
vervolgd in Dag 552
No comments:
Post a Comment