Dag 642: Waarom geven we onszelf het gevoel van er niet bij te horen?

Ik was vandaag aanwezig op een vrijgezellenfeestje voor een kennis die weldra gaat trouwen en hier was het dat er bepaalde persoonlijkheidskenmerken in mezelf naar de oppervlakte traden en die ik voor mezelf kan onderzoeken zodoende een opening en kans te creëren om die aspecten in en van mezelf te veranderen door middel van het ten eerste ontwikkelen van een begrip in relatie tot hoe deze persoonlijkheidskenmerken bestaan, werken en functioneren in mezelf en ten tweede te onderzoeken wie ik eigenlijk ben in en als die persoonlijkheidskenmerken, of ze het beste zijn voor mezelf en hoe ik mezelf erin kan veranderen of bevestigen teneinde een structuur te creëren die wel het beste is voor mezelf.

De persoonlijkheid die naar boven kwam in deze specifieke 'groep-setting' waar ik mij vandaag in bevond, was een welbepaalde interne ervaring die naar boven wilde komen in mezelf  en die te maken had met hoe ik mezelf doorheen mijn leven vaak gevoeld en gedefinieerd heb in een groep, op basis en omwille van dezelfde ervaring die steeds in mezelf bestond. Deze ervaring zijnde een gevoel van afscheiding van de mensen om mij heen.

Ik ben al een tijdje deze specifieke persoonlijkheid in mezelf aan het veranderen in de zin van dat het begon als een overheersende en overspoelende emotionele ervaring van 'er niet bij horen', en dat ik nu, na het consistent hebben toegepast van het gereedschap van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie, diepere lagen zie die in en onder deze ervaring van 'er niet bijhoren' bestaan.

Ik ben bijvoorbeeld emotioneel veel meer stabiel langs binnen en langs buiten. Wanneer de gedachten die de ervaring van er niet bij te horen in mezelf naar boven komen, blijf ik stabiel in mezelf omdat ik kan zien dat die gedachten niet zijn wie ik werkelijk ben, het is een programma, een systeem waarin ik de keuze heb om mezelf erdoor te laten definiëren en beïnvloeden, hetgeen ik doorheen mijn leven steeds heb toegestaan te gebeuren - totdat ik het gereedschap van zelf-verandering ben beginnen toepassen.

Wat ik nu dus opmerkte was de meer subtielere lagen en ervaringen in en van dit specifieke persoonlijkheids-systeem die nog bestaan in mezelf. En dit zijnde bijvoorbeeld een dieperliggende motivatie voor waarom en hoe het in wezen is dat deze persoonlijkheid in mezelf bestaat in de eerste plaats, hetgeen namelijk is omdat een deel van mezelf zich 'speciaal' kan voelen wanneer ik die persoonlijkheid instap. 

Wanneer ik de gedachten verpersonaliseer in mijn geest waarin ik de ervaring van 'ik hoor er niet bij' creëer en vormgeef, al zijn ze negatief, zelf-verminderend en zelf-onderdrukkend van aard, dan krijg ik tegelijkertijd een gevoel dat ik 'mezelf' en zelfs 'thuis' ben. Het gevoel dat ik 'iemand' ben. En het is de zoektocht naar dit specifieke gevoel dat aan de grondslag ligt van de neiging om mezelf in de emotioneel geladen ervaring van afscheiding te zuigen in relatie tot de mensen in de groep waar ik deel van uitmaak.

Meer in de volgende blog...