Ik heb
gisteren bij het koken mijn linkerhand verbrand aan frietolie. En wanneer ik
keek naar het punt dat de linkerhand representeert, zag ik dat mijn lichaam mij
in dat moment aan het ondersteunen was opdat ik kon inzien waarin ik bezig was
te participeren in mijn geest. Mijn hand representeert hoe ik dingen 'behandel'
en hoe ik omga me mijn realiteit
En de
linkerhand zegt me dat het voornamelijk gaat om energie zoals gevoelens en
emoties en dat ik dus met mijn realiteit omga en mijn realiteit richting geef
en stuur vanuit energie.
En
terwijl dit ongeval voorviel was ik namelijk in een staat van spanning en
stress en vluchtige en gehaaste energie. Het is een energie waar ik vaak inga
wanneer ik bijvoorbeeld moet koken, dan probeer ik alles zelf te doen en ik
probeer efficent te zijn en alles 'goed' en 'perfect' te doen zodat ik mij
uiteindelijk goed kan voelen over de maaltijd die ik gecreëerd heb. Het is dus
een punt van ego waar ik inga, een punt van 'ik kan goed koken en ik zal laten
zien dat ik goed kan koken zodat mensen erkenning hebben voor het feit dat ik
goed kan koken'.
En
wanneer ik mij in die energetische staat bevindt dan frustreer en stoor ik mij
ook snel aan dingen. Ik kom bijvoorbeeld de keuken binnen en ik zie dat de
afwas niet gedaan is of ik merk dat het fornuis niet gekuist geweest is en dan
zucht ik diep en zeg/denk ik van 'mensen toch, neem een ander ook eens in
overweging!'. Dat is dus hoe ik dan richting geef aan mijn realiteit vanuit
energie, vanuit reactie. Ik laat de energetische reactie/staat waar ik mij in
bevindt vanbinnen mijn gedrag en uitdrukking sturen en bepalen.
Het was
dus door die gehaaste en reactieve staat waarin ik mij bevond, dat ik mij
verbrandde aan hete frietolie. Ik lette niet genoeg op en was me niet gewaar
genoeg van het moment waarin ik het mandje vol frietjes in de olie wilde
neerzetten en het mandje viel uit mijn handen. Als ik in dat moment niet in die
energetische staat geweest zou zijn en als ik rustiger en kalmer geweest zou
zijn in dat moment, dan zou ik een stevige greep gehad hebben op de steel van het mandje omdat ik met mijn
gewaarzijn hier in het moment aanwezig geweest zou zijn, en dan zou het mandje
niet in de olie gevallen zijn.
Nadat dit
'ongeluk' gebeurd was voelde ik me eigenlijk dankbaar dat het gebeurd was omdat
ik door mijn fysiek realiteit als het ware gedwongen werd om langzamer te gaan
en om mezelf te vertragen. De fysieke realiteit ondersteunde mij om in mezelf
te vertragen en om los te laten van de stress. Ik kon immers niet meer verder
koken. Nu moest ik gedwongen neer gaan zitten met mijn hand in een kom met koud
water, dus had ik geen andere keuze dan mezelf vanbinnen te vertragen.
Ik kon
ook geen ego meer zijn in relatie tot mijn realiteit omdat ik nu gedwongen was
om hulp te vragen van de mensen om mij heen voor dingen omdat ik zelf bepaalde
dingen niet meer kan doen zoals eten maken en mijn afwas doen. De fysieke
werkelijkheid komt dus altijd zeer gelegen met zulk 'n schijnbare 'ongevallen'
en 'ongelukken'. Het is steeds zeer nuttig om zelf-eerlijkheid toe te passen en
in jezelf te kijken en jezelf af te vragen 'wat laat dit 'ongeluk' mij
eigenlijk zien over mezelf?' en 'hoe is het dat dit ongeluk mij eigenlijk
ondersteunt in het inzien en werken met de relatie tussen mijn geest, mezelf en
mijn lichaam?'.
No comments:
Post a Comment