In en
door het bewandelen van mijn proces ben ik gaan inzien en ervaren dat er onder
alle twijfels, onzekerheden, gedachten, persoonlijkheden en ervaringen die in
de geest kunnen bestaan, een bepaalde pure expressie bestaat. En deze pure
expressie bestaat 'onder' maar tegelijkertijd ook ondanks de geest. De geest is
wat die expressie onderdrukt, maar tegelijkertijd ben je zelf in elk moment in
staat om die expressie te laten doorkomen en jezelf te realiseren in en als die
expressie ondanks wat er ook in je geest speelt en ondanks hoe extensief,
'erg', 'groot' en overweldigend je geest ook kan lijken te zijn.
Het is
zelfs zo dat ik die expressie pas heb kunnen ervaren en realiseren op momenten
waarin ik zelf mijn gedachten, emoties, angsten, onzekerheden, enzovoort, in de
ogen heb gekeken en heb gezegd van 'weet je wat, ik laat me niet onderdrukken
of onderdoen door mijn geest, ik ga in plaats daarvan mijn geest en al de
dingen die in mezelf bestaan en wat ik steeds als obstakels gezien en ervaren
heb gebruiken om mezelf kracht bij te zetten om mezelf ondanks alles toch uit
te drukken als wie ik ben.
Bijvoorbeeld,
ik zelf heb altijd een vrij intense zelf-beoordelende persoonlijkheid en
bijbehorende gedachten ervaren. Ik had altijd allerlei redenen voor waarom ik
mezelf niet kan of mag of zou uitdrukken of waarom mijn uitdrukking niet goed
genoeg was op de één of andere manier. Het was vaak alsof ik mezelf aan het
pesten was in mijn eigen gedachten door mezelf te zeggen dat ik mezelf zus of
zo niet mag uitdrukken, want 'wat zal die of deze persoon ervan denken', 'het
is niet normaal' of 'die/deze persoon zal minder van mij denken', enzoverder.
En dan
liet ik mij ook steeds neerhalen door dat soort gedachten, tot ik dan op een
bepaald punt besefte dat gedachten niet iets 'slecht' zijn waar je moet tegen
vechten of waar je je moet tegen verzetten. Je kan je eigen gedachten, ook al
zijn het gedachtenpatronen van zelf-beoordeling en zelf-vermindering, gebruiken
als ondersteuning. Het is maar een kwestie van je houding tegenover je
gedachten.
Als je je
namelijk gaat verzetten tegen gedachten die in je naar boven komen omdat je
zelf niet onderdrukt wil worden en je wil zelf opkomen voor jezelf tegenover je
eigen geest bij wijze van spreken, dan zal je uiteindelijk je gedachten kracht
bijzetten en zal je je nog meer een slachtoffer voelen van dat soort pestende
gedachten. Maar als je tegenover je gedachten staat en ze 'inademt', ze
namelijk gewoon door je heen laat gaan waarbij je bij elke gedachte zegt van
'ok, ik zie je wel, maar dat wil niet zeggen dat het is wie ik ben en dat ik
erdoor beinvloed moet worden', dan gebruik je je gedachten om jezelf kracht bij
te zetten en dus niet andersom.
Wordt
vervolgd in Dag 766
No comments:
Post a Comment