Dag 771: Het Proces van Creatie

Een eigenaardig fenomeen dat je kan terugvinden in sociale media, vooral via het delen van foto's, is dat je een bepaalde oppervlakkige kijk te zien krijgt van mensen. Wat ik bij mezelf bijvoorbeeld heb ondervonden wanneer het aankwam op de foto's die ik deelde - waarin ik in feite voor een deel mijn eigen leven aan het delen was met mensen online - was dat ik soms geobsedeerd kon zijn door wie ik was en hoe ik eruit zag en het beeld dat ik als het ware uitstraalde naar anderen toe in die foto's.

Het voelde soms aan alsof ik meer tot leven kon komen door een bepaald beeld van mezelf te kunnen delen en presenteren naar buiten toe - ik kon een bepaald karakter belichamen, en ervoor kiezen om in feite gezien te worden hoe ik gezien wilde worden. Ik deelde met andere woorden enkel die delen van mezelf die ik wilde delen. De delen die ik aanvaardbaar en zelfs superieur of bijzonder vond aan mezelf.

Zoals bijvoorbeeld dingen die ik had gemaakt en/of dingen waar ik trots op was; prestaties die ik had behaald en waar ik waarde aan hechtte, enzoverder. Wat ik echter niet deelde was het proces - de kleine stapjes, de strijd, de conflicten - dat ik doorging om tot dat ene moment te komen dat ik dan op foto vastlegde. Vaak is het zelfs zo dat ik eerder over het algemeen conflict en strijd ervaar binnenin mezelf, en dat er af en toe momenten zijn waarin ik trots ben op mezelf of het gevoel heb dat ik iets heb bereikt.

Het is dus in feite een oneerlijkheid tegenover mezelf om mezelf te gaan identificeren met de foto's die ik neem, met die kortstondige momentopnames waarin ik kan denken dat ik 'iets gecreëerd heb'. Hierdoor zal ik uiteindelijk het tegenovergestelde effect creëren, namelijk dat ik bijvoorbeeld de ervaring ga beginnen krijgen dat ik eigenlijk niets bereikt heb of dat mijn leven een leugen is of dat ik maar onbeduidend ben. Het is door waarde te hechten aan iets dat op zich in wezen niet 'echt' is - in de zin van dat een foto letterlijk maar een momentopname is en op zich niet meer waarde heeft dan dat, het is een moment in de tijd gelijk aan elk moment dat HIER is - dat ik mij uiteindelijk zelf minder-waardig begin te voelen.

In wezen zijn het eigenlijk net de kleine momenten, de momenten van conflict en strijd en wat hoe ik daardoor ben gewandeld, die belangrijk en waardevol zijn. De diepste dallen in mezelf waar ik door gewandeld ben vertellen nog het meeste het verhaal van wie ik ben - en dat zouden in feite de dingen moeten zijn die we aan elkaar delen. We zouden elkaar zowel als onszelf veel beter kunnen ondersteunen als we die waarheden zouden delen, omdat dat ook net is wat we het meest zullen herkennen.

Het zijn net de dingen die we liever niet zouden delen waar we elkaar in kunnen herkennen. Maar het zijn net die zaken die ons meer relateerbaar en herkenbaar maken voor elkaar, die we dan eerder verborgen houden, om dan enkel die dingen te delen die een in wezen onwaar beeld scheppen over wie we eigenlijk zijn.