Hoe
fascinerend is het niet dat we allemaal - gegeven dat we dezelfde taal spreken
- dezelfde woorden gebruiken in ons dagelijkse bestaat maar dat we
tegelijkertijd zo verschillend lijken en zo afgescheiden en ver verwijderd
lijken van elkaar en elkaar's leven.
Kijk maar
eens naar het meest gebruikte woordje, en ook het woord dat het meest betekenis
heeft in elk van ons leven - het woordje "Ik". We zijn allemaal
"Ik" en tegelijkertijd is er maar eentje "Ik" en kunnen we
niet allemaal "Ik" zijn. Een van de meest verwarrende woorden die we
dagelijks gebruiken om naar onszelf te verwijzen, niet te min.
Waarom is
het dat ik in deze blog ervoor kies om zulk een schijnbaar onbeduidend en
simpel woord te onderzoeken? Wat is er zo speciaal aan een woordje?
Het
proces van zelf-creatie begint eigenlijk feitelijk met het onderzoeken en
herdefinieren van woorden. En dit vanuit het oogpunt en gebaseerd op het begrip
dat woorden de bouwblokken zijn van wie je bent - niet enkel van wie je bent
maar van deze hele wereld en realiteit die jij in elk moment ervaart en
gadeslaat. Je hele identiteit en begrip van 'wie jij bent', in termen van hoe
jij over jezelf denkt, hoe je jezelf ziet en ervaart en hoe je naar jezelf
verwijst in je eigen geest is gedefinieerd en bepaald door de woorden die in je
geest bestaan.
Maar
hebben we ons ooit echter afgevraagd waar die woorden vandaan komen. En nog,
wie of wat is het die de definities van de woorden die ons bestaan opbouwen
vastgelegd hebben. Een nog belangrijkere vraag is dan: Waarom is het dat we
zelf nooit het belang geleerd hebben van het definieren van woorden - van het
onderzoeken van wie wij zijn als individu in en als en in relatie tot de
woorden die we gebruiken om ons bestaan richting en duiding te geven? En welk
woord om beter mee te beginnen dan het woord "Ik"?
Het kan
misschien onbeduidend lijken en vanzelfsprekend dat het woord "Ik"
gewoonweg verwijst naar de 'eerste persoon', naar jezelf. Het woord
"Ik" is de term die je gebruikt om naar jezelf mee te verwijzen en
duidelijk te maken over wie het gaat als je over jezelf praat. Dit is echter
een excuus en een redenering die de geest gebruikt om ervoor te zorgen dat jij
je niet investeert in het daadwerkelijk binnenin jezelf kijken en het
waarachtig onderzoeken van wat er schuilt in en
achter het woordje "Ik". In dit woord schuilt immers enerzijds
de kern van het bewustzijn van de geest, namelijk je identiteit en al wat en
wie je bent in je geest, en tegelijkertijd bevat dit woord het potentieel tot
zelfempowerment en zelf-besturing.
Hiermee
wil ik zeggen dat hoe het woord "Ik" steeds in je geest bestaan heeft
is op een voorgeprogrammeerde manier, aangezien je het gebruikt zonder je
gewaar te zijn van waar het vandaan komt, waar je werkelijk naar verwijst elke
keer je "Ik" zegt en wie jij eigenlijk bent in relatie tot dit woord.
Dit maakt dat het een functie heeft van zelfontmachtiging - aangezien je in
feite steeds maar je eigen voorgevormde en aanvaardde identiteit en
persoonlijkheden verbonden met het woord "Ik" blijft bevestigen elke
keer je dit woord gebruikt. Dit wil echter niet zeggen dat ik wil voorstellen
dat we het woord "Ik" helemaal niet meer gebruiken, absoluut niet.
Al wat
nodig is, is dat we simpelweg het woord onderzoeken en herdefinieren, zodat we
elke keer we "Ik" zeggen onszelf ondersteunen om de beste vorm te
worden van onszelf en dus niet zomaar onze aanvaardde vorm blijven bevestigen.
Dit klinkt misschien allemaal een beetje vreemd en niet bepaald praktisch. Maar
het is in feite zo simpel als gewoon binnenin jezelf kijken om te zien welke
betekenis het woord in je geest heeft, om dan te kijken welke betekenis het
werkelijk kan hebben als ondersteuning voor jou potentieel. Dit wil echter ook
niet zeggen dat je de betekenis van het woord compleet verandert! Je zorgt er
enkel voor dat de woorden die jij dagelijks gebruikt en die jouw hele bestaan
als wezen hier op aarde vormgeven ook ondersteunend zijn en het beste zijn voor
jezelf.
No comments:
Post a Comment