Een van mijn
grootste valkuilen, in de zin van patronen die ik doorheen mijn leven op al dan
niet bewuste wijze geleeft heb, is steeds een angst om te falen geweest. Dit is
steeds een grote 'valkuil' geweest voor mij omdat het een programma is in mijn
geest dat opgebouwd is uit specifieke gedachten en ervaringen die geactiveerd
worden in situaties waarin ik iets nieuws ga uitproberen of wanneer ik een
bepaald plan in gedachten heb dat ik wil uitvoeren en waar ik tijd en moeite
wil gaan insteken om het uit te voeren.
Deze gedachten en
ervaringen komen dan, wanneer ik begin aan de uitvoering van dit plan, langzaam
maar zeker naar boven en voor ik het weet begin ik zin te krijgen om te stoppen
waar ik aan begonnen was en dus toch maar niet dit nieuwe project aan te vangen.
Het is altijd zo geweest dat ik ook steeds daadwerkelijk stopte en als het ware
mezelf opgaf door mijn plannen, dromen, wensen, verlangens en visies op te
geven als datgene wat ik wilde verwezenlijken. Dit patroon noem ik de 'angst om
te falen' omdat de ervaring ervan grotendeels bestaat uit een angst om
uiteindelijk mijn plan toch niet te kunnen verwezenlijken en dan door al de
emoties te moeten gaan die gepaard gaan met 'falen' en 'mislukken'.
Sinds een tijd ben
ik ook bezig geweest met het voorbereiden van een onderneming waarin ik als
zelfstandige zou kunnen beginnen - iets dat ik als het ware van de grond heb
opgebouwd op basis van een visie dat ik voor ogen had en wilde manifesteren.
Mezelf en dit patroon van 'angst om te falen' in mezelf kennende, trad ik zeer
voorzichtig en langzaam en bouwde ik zeer langzaam maar zeker aan het
manifesteren van mijn visie. Hoe meer ik zo verderging en consistent bleef in
dit opbouwen, des te meer ik me ook zelf-verzekerd begon te voelen in wat ik
aan het doen was en in mijn vaardigheden om deze visie te verwezenlijken.
Het was pas
recentelijk, wanneer ik een meer definitieve beslissing moest gaan maken om van
al wat ik tot nu toe heb opgebouwd mijn 'onderneming' en 'beroep' te maken, dat
de angst om te falen weer in volle glorie naar voren trad. Aanvankelijk leek
het kleine gedachten en reacties te zijn die zich op de achtergrond in mijn
geest afspeelden. Subtiele ervaringen van onzekerheid over de toekomst en
korstondige reacties van angst op de
gedachte of ik wel de vaardigheden bezit om hiervan mijn beroep te maken en een
onderneming in stand te houden.
Na een aantal dagen
voelde ik me ziek worden. Ik voelde me moe, mijn lichaam voelde zwak aan en ik
ervoer die pijn achterin mijn keel dat steeds voor mij het voorteken is van
ziekte. Het was dan dat ik besefte welke de mate is waarin deze angst om te falen
eigenlijk invloed aan het hebben was op mezelf en bijgevolg mijn lichaam. Ik
zag hoe ik me op verschillende vlakken in mezelf gelimiteerd en beperkt voelde
en hoe ik me aan het laten onderdrukken was door deze angst, op vlak van mijn
zelf-ervaring en -uitdrukking maar duidelijk ook op fysiek vlak.
Ik besefte dat ik erover moest gaan schrijven
teneinde mezelf te ondersteunen om tot een oplossing te komen en eens en voor
altijd richting te geven aan dit patroon. Ik weet immers maar al te goed dat
als ik de angst om te falen zomaar op de achtergrond in mijn geest laat
verderdoen, dat ik dan langzaam maar zeker meer en meer twijfel en onzekerheid
over mezelf en mijn beslissing zal gaan opbouwen en mezelf er zo uiteindelijk
van zal overtuigen dat het beter is om op te geven, en dus te luisteren naar
wat de angst me aan het influisteren is.
In de Dag 808 deel
ik wat ik middels mijn schrijven heb gerealiseerd met betrekking tot welke
oplossing ik kan toepassen om de angst om te falen te overstijgen en hoe ik
mezelf heb kunnen versterken in mezelf en mijn lichaam en zodoende de op de
loer liggende ziekte heb kunnen ontwijken.
No comments:
Post a Comment