Dag 798: Samenzijn met de Feestdagen - Van Traditie naar Zelf-Expressie

Ter navolging van Dag 797: De Principes van Kerstmis: Van Probleem naar Oplossing kijk ik in deze blog naar de woorden die steeds verscholen lagen in de idee van Kerstmis en die de sleutel zijn tot het transformeren van Kerstmis van een idee naar een echte expressie van mezelf. Dit door te onderzoeken hoe het is dat ik die woorden - zoals vrijgevigheid, samenzijn, geven om elkaar en liefde - zelf als ideeen in mijn geest heb laten bestaan in de plaats van ze een echte levende expressie van mezelf te maken.

In deze blog kijk ik specifiek naar het woord "samenzijn". Dit is een van die woorden die ik steeds heb geassocieerd met Kerstmis en waartegenover ik steeds een weerstand ervoer. Ik dacht steeds dat de weerstand die ik ervoer was omdat het samenzijn met familie gedurende de kerstperiode 'vals' en een 'leeg gebaar' was en dat we enkel samenkomen met kerstmis omdat we ergens het gevoel hebben dat we 'moeten' om de traditie in stand te houden, niet omdat we werkelijk van elkaar houden.

Dat is althans hoe ik het zag door de ogen van mijn geest, waarin ik dus geen verantwoordelijkheid nam voor waar die perceptie en ervaring in de eerste plaats vandaan kwam en hoe wat ik zag om mij heen eigenlijk meer vertelde over wie ik ben vanbinnen en wat ik in feite zou moeten veranderen in en aan mezelf.

Met betrekking tot het samenzijn met familie tijdens Kerstmis was het probleem dus niet de traditie zelf, maar eerder hoe ik dat samenzijn in mijn geest definieerde en hoe ik het woord 'samenzijn' zelf definieerde. En ik moet maar even kijken naar waar ik mensen van beschuldigde - het blindelings volgen van traditie en het uitdrukken van lege gebaren - om te ontdekken wie ik eigenlijk zelf was in relatie tot het woord 'samenzijn'. Als ik eerlijk ben met mezelf dan kan ik immers zien hoe ik zelf in het samenzijn met mensen, de neiging heb om mijn eigen expressie te onderdrukken.

Hoe ik het woord samenzijn gedefinieerd heb, is geassocieerd met het woord 'sameness', namelijk de idee dat het de bedoeling is dat wanneer ik samen ben met mensen dat ik dan 'hetzelfde' moet zijn als de mensen om mij heen. In mijn geest definieerde ik samenzijn in en als een soort van sociaal construct waarin ik me in mijn expressie moet aanpassen aan en in lijn plaatsen met de mensen waar ik mee samen ben en als het ware moet laten zien en bewijzen dat ik 'hetzelfde' ben als iedereen in hoe ik mij gedraag, hoe ik eruit zie, hoe ik denk en hoe ik mij voel.

Mijn weerstand tegenover het 'samenzijn' was dus eerder afkomstig vanuit mijn onderdrukking van mijn unieke expressie en zelf - omdat ik samenzijn definieerde in en als zelf-onderdrukking en -ontkenning in de plaats van het woord samenzijn te leven op een manier die het beste is voor mezelf en daarbij ook mijn omgeving. Zo een manier is bijvoorbeeld het leven en beleven van het samenzijn met anderen als een viering van elk ieders unieke en authentieke expressie in de plaats van een onderdrukking van uniekheid en authenticiteit.

Hierin vindt ik het woord 'togetherness' meer ondersteunend, omdat de term 'to gather' erin vervat zit - 'to gather' als in 'verenigen'. En het woord verenigen betekent voor mij het samenkomen van individuele wezens als individuele en unieke expressies, in de realizatie dat we allen één zijn. We moeten niet hetzelfde zijn, op elkaar lijken en hetzelfde denken teneinde een schijnbare samenhorigheid te creeren. De echte samenhorigheid ligt immers in het feit dat we vanbinnen hetzelfde zijn. We hebben dezelfde kern, dezelfde wezenlijkheid die één en gelijk is in ons allen. We zouden dus elkaars uniekheid moeten vieren, in de plaats van te streven naar 'hetzelfde zijn'.

Dag 732: Wat Als we even enthousiast zouden zijn over het creëeren van een betere wereld als over kerstmis?

De Kerstdagen is iets waar we elk jaar veel aandacht aan besteden. Aandacht in de vorm van spanning, opwinding, afwachting maar ook stress en andere emotionele en gevoels-ervaringen die in wezen laten zien hoeveel waarde we hechten aan de feestdagen en aan al wat de feestdagen voor ons representeren.

Maar als we dan eens een blik werpen op het hoe en waarom van die 'waarde' en waar die waarde vandaan komt dan is het vrij vreemd om te bemerken dat de schijnbare 'waarde' die ons 'kerst-vreugde' geeft en die ons aanspoort om pakjes, een kerstboom en kerstverlichting te gaan kopen, en uitgebreide maaltijden voor te bereiden voor familie en vrienden om dan vuurwerk te gaan aansteken, in wezen volledig gefabriceerd is.

'gefabriceerd' in de zin van als je kijkt naar waarom het is dat we doen wat we doen tijdens de feestdagen, waarom het volgen van die traditionele handelingen ons zo makkelijk afgaat, dan wordt het duidelijk dat dat in wezen al is waar het om draait. Dat is al wat het is: traditie. Met andere woorden letterlijk het navolgen van generaties die ons zijn voorgegaan. We doen letterlijk dingen zomaar omdat anderen het ook doen.

En dat is net wat eigenlijk schokkerend is als je erbij stilstaat. Het feit dat iets wat vaak het hoogtepunt is in het hele jaar, namelijk de feestdagen en de dingen die we kunnen doen tijdens de feestdagen, puur gebaseerd is op die 'aangeboren' en onderbewuste neiging om onze omgeving te kopiëren en te doen wat andere mensen doen. Het is dus niet gebaseerd op een inzicht in waar we mee bezig zijn, een zelf-eerlijk stilstaan bij het waarom van die handelingen en van die tradities of een begrip van de eigenlijke noodzaak aan het bestaan ervan.

Als we daarbij zouden stilstaan dan zouden we immers al snel tot de conclusie komen dat de feestdagen, althans als hoe ze gevierd en geleeft worden door de meesten onder ons, niet enkel overbodig maar zelfs schadelijk zijn. De feestdagen is wanneer er het meest aan verspilling gedaan wordt, van consumptiegoederen en van voedsel. Het is wanneer er zich het meeste dronkenschap en dus ook ongelukken voordoen (Hier in Zuid-Afrika is het zelfs algemeen geweten dat je  best extra veiligheidsvoorzorgen neemt omdat de criminaliteit drastisch toeneemt tijdens de feestdagen). En door het vuurwerk is het ook dé tijd van het jaar waarin de meeste dieren verdwijnen/weglopen/gekwetst geraken.

Ik bedoel dat laatste punt op zich zou voor ons een alarmerend teken moeten zijn dat onze participatie in de 'feestdagen' en de manier waarop we dat fenomeen beleven niet best is. Maar toch lijkt die aantrekkingskracht om, ondanks al deze duidelijke tekenen dat we niet aan het participeren zijn in iets dat eigenlijk op welke manier dan ook ondersteunend is voor onze realiteit en dus onszelf, er toch in te participeren veel sterker te zijn dan ons gezond verstand en ons vermogen om te doen wat het beste is voor iedereen.

En het is precies dit fenomeen dat aan de grondslag ligt van waarom het is dat er maar geen verandering plaats vindt in onze realiteit, ook al zien we dat het noodzakelijk is en ook al hebben we absoluut het vermogen en de mogelijkheid om verandering teweeg te brengen en onze manier van leven te herschikken en te veranderen teneinde een wereld te vormen die het beste is voor iedereen. En daardoor is het belangrijk om te onderzoeken wat het dus precies is dat ervoor zorgt dat we meer enthousiast zijn voor het doen van dingen die schadelijk zijn voor onze realiteit dan voor het doen van de dingen die we werkelijk nodig hebben en die verbetering zouden brengen.

Meer in de volgende blog.