Dag 813: Wat is Koopverslaafd zijn werkelijk?

Een patroon dat de laatste tijd de kop heeft opgestoken bij mij - en dat ik niet noodzakelijk aan mezelf heb willen toegeven - is een neiging en een verlangen om te browsen op online handelszaken en te "kopen met mijn ogen". Ik kan wel uren doorbrengen met enkel te scrollen door foto's van kleding, make-up en andere zaken en te flirten met de idee om het al dan niet te kopen.

Het begon heel "onschuldig" wanneer ik iets waar ik al lang naar op zoek was aan een heel lage prijs vond op een website. Dan ging het over naar "onschuldig" en "uit nieuwsgierigheid" kijken naar wat ik misschien nog kan vinden en eventueel kan kopen op die website. Nu bevind ik mezelf in elk vrij moment op mijn smartphone, door lange lijsten van producten scrollend en compleet verzwolgen door het verlangen om dingen te kopen en nieuwe spullen te hebben.

Wat ik echter besef in verband met hoe de geest functioneert, is dat een goed gevoel - zoals het gevoel dat je krijgt wanneer je iets nieuws koopt of krijgt, en vooral dan wanneer de zoektocht naar dat gevoel een compulsief kantje begint te krijgen - eerder negatieve ervaringen dient te verbergen die je dan onderdrukt en waar je jezelf van afleidt door dat positieve gevoel achterna te gaan en jezelf als het ware te verliezen in het gevoel.

Ik realiseerde me hier dus ook dat dit gedragspatroon van het willen verliezen van mezelf in een bepaald gevoel dat ik verbonden heb met dingen kopen mij in feite laat weten dat ik een kijkje moet nemen binnenin mezelf  naar welke negatieve/emotionele ervaring ik van mezelf probeer te verbergen en waarvan ik mezelf probeer af te leiden. Waarom wil ik met andere woorden mezelf "troosten" middels het positieve gevoel dat ik ervaar wanneer ik dingen koop?

Dit was echter niet een vraag die ik mezelf wilde stellen. Ik bedoel, wanneer je in dat gevoel zit is het gemakkelijk om het "goed te praten" aan jezelf zodat je gewoon verder kan blijven doen. Je hebt immers iets van "als het goed voelt, waarom zou het dan slecht zijn?". Iets dat ik echter ook al geleerd heb over hoe de geest werkt, is dat als je niet aan preventie doet -- door bijvoorbeeld stil te gaan staan bij waar je werkelijk mee bezig bent terwijl je nog volop in het positieve zit -- het positieve gevoel uiteindelijk vanzelf zal overgaan naar een negatieve ervaring, zoals spijt, schuld, schaamte, wroeging, enzovoort. Energie is immers iets dat maar een bepaalde levensloop heeft. Het gaat van positief en opgewonden, naar negatief en afgelaten en wisselt zo steeds af over een bepaalde tijdsperiode om die "balans" te creeren die het nodig heeft om voort te blijven bestaan.

Wanneer je echter op dat punt zit waarin de positieve opgewonden gevoelens uitgeblust beginnen te geraken en eerder naar het negatieve neigen, dan is het als het ware al te laat. De energie heeft z'n cyclus bewandeld van positief naar negatief en jij hebt jezelf er gewoon door laten meevoeren in de plaats van dat jij verantwoordelijkheid nam voor jezelf, voor wie je bent in je gedachten, gevoelens/emoties en handelingen. Verantwoordelijkheid nemen wil immers zeggen dat je aan preventie doet, door aan introspectie te doen wanneer je nog in de positieve ervaring zit en dus niet een oogje dichtknijpen zolang het nog allemaal "goed voelt" en dan enkel pas vragen beginnen te stellen of naar oplossingen beginnen te zoeken wanneer het hele patroon z'n koers belopen heeft en je in het diepe dal zit waar de positieve gevoelens uiteindelijk onvermijdelijk naar leiden.

In Dag 814 deel ik wat ik ontdekte in verband met wat er schuilde onder die positieve ervaringen verbonden met het patroon van koopverslaafdheid en wat het dus is dat ik eronder aan het verbergen was.

Een aan te raden interview dat met dit patroon van koopverslaving - alsook verslaving in het algemeen - ondersteunt is het onderstaande:

 

Dag 554: Van Mezelf Verliezen in Angst van de Toekomst Naar Zelf-Creatie

 Dag 554: Van Mezelf Verliezen in Angst van de Toekomst Naar Zelf-Creatie

Het Transformatieproces van het Patroon van Zelf-Sabotage

In de voorgaande blog heb ik uiteengezet hoe en waarom het van grote waarde is om, na de eerste stap te zetten in het loslaten en veranderen van het zelf-saboterende patroon van het participeren in toekomstprojecties - die eerste stap zijnde het toepassen van zelf-onderzoekend schrijven in zelf-eerlijkheid waarin ik dit specifieke patroon voor mezelf grondig bekeken heb in relatie tot hoe het bestaat in mijn eigen geest en 'wie ik ben' in en als dit patroon en daarop volgend het toepassen van zelf-vergeving en zelf-correctie - om daarna niet te verwachten en veronderstellen dat dit patroon nu volledig uitgewerkt en gecorrigeerd en veranderd is, maar om eerder open te staan voor 'nieuwe ontwikkelingen' in de zin van het inzien dat dit patroon weer zal naar boven komen zodat jij jezelf kan testen en zodat je kan zien hoe effectief je toepassing in het veranderen en corrigeren van het patroon eigenlijk geweest is.

En, wat ik bij mezelf gemerkt heb nadat ik deze eerste stap heb toegepast in het veranderen en corrigeren van specifieke patronen in mijn geest - is dat deze patronen daadwerkelijk na een tijdje weer naar boven komen en dat ik mezelf erop betrapte dat ik erin participeerde --- waarna ik mij dan verslagen en teleurgesteld ging voelen in mezelf omdat ik onmiddellijk reageerde met de gedachte dat ik gefaald had in mijn toepassing en dat alles voor niets geweest was. Maar dat was omdat ik niet specifiek genoeg was in mijn observatie van mezelf in en als mijn participatie in het patroon - in de zin van dat, wanneer ik dan nogmaals het gereedschap van zelf-onderzoekend schrijven in zelf-eerlijkheid toepaste in relatie tot het wederom onderzoeken welke gedachten, gevoelens en emoties er opkwamen in mijn geest terwijl ik in het patroon zat en wat er in mezelf omging terwijl het patroon zich uitspeelde in mezelf --- dan zag ik en kwam ik tot de vaststelling dat ik andere aspecten en dimensies kon zien van hetzelfde patroon dat ik aanvankelijk had opgemerkt in mijn geest.

Ik kwam dus op een nieuwe laag die verborgen lag onder de eerste laag die ik had 'ontrafeld' en 'afgepeld' in de eerste stap - een nieuwe laag die dus ook uitgeschreven en onderzocht diende te worden opdat ik het patroon dat ik aan het veranderen was beter kon begrijpen in relatie tot hoe het precies bestaat in mezelf. Ik bedoel, de dingen die ik zag na het toepassen van de eerste stap wanneer ik het gereedschap van schrijven nogmaals toepaste, waren verbindingen in mijn geest die ik daarvoor niet zag omdat die eerste laag van gedachten, gevoelens en emotionele reacties in de weg zat,  waarin ik dus maar één dimensie kon zien van hoe dat patroon in mezelf bestond.

Het patroon van het participeren in toekomstprojecties en de neiging om mezelf te verliezen in gevoelens en emotionele reacties op toekomstprojecties in mijn geest zal ik dus nog nader bekijken en verder onderzoeken in en als mijn proces van het daadwerkelijk veranderen van dit patroon en systeem in en als mezelf - omdat ik vastberaden ben om mezelf hierin absoluut te veranderen - omdat ik zie, begrijp en besef welke de consequenties zijn, geweest zijn en zullen zijn van mijn participatie in dit gedachten-construct. Ik zie, besef en begrijp de mate waarin ik mijn eigen leven en bestaan en potentieel in deze wereld en in mijn leven heb gesaboteerd door te participeren in dit patroon en door mezelf te definieren in en als dit patroon zonder ooit de moeite te hebben gedaan om mijn interne wereld en realiteit te begrijpen en te onderzoeken. En ik zie, besef en begrijp dat mijn bestaan, mijn leven en ik zelf van grote waarde is omdat ik, door het simpele feit dat ik hier besta als een fysieke levensvorm in en als deze fysieke realiteit, een enorme kans en potentieel en mogelijkheid heb om iets te 'creëren', om 'mezelf' als het ware te creëren en vorm te geven en om mijn omgeving en omwereld te creëren en vorm te geven --- iets dat ik nog nooit in mijn leven werkelijk heb overwogen of ingezien, dat ik het vermogen heb om op te staan in deze wereld en daadwerkelijk een sturende, creërende en beslissende kracht te zijn, dat ik met andere woorden het vermogen, de kans en de mogelijkheid heb om de wereld te veranderen --- en al wat ik daarvoor moet doen, is mezelf eerst veranderen zodat ik in de eerste plaats mijn eigen potentieel en vermogen realiseer en ontwikkel en dan over kan gaan tot het realiseren en ontwikkelen van het potentieel van deze fysieke wereld en realiteit om een wereld te worden die het beste is voor al het leven.

Dag 393: Als ik het hoofdpersonage in mijn Film ben - Wie is dan de Regisseur?

Dit is een verderzetting van "Dag 392: Als deze wereld een Film is, wie zijn dan de Slaven die het Scherm doen Oplichten?"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik mezelf in mijn geest/gedachten zie gaan, in het nadenken over 'mijn leven' en het contempleren over wie 'ik' ben in relatie tot 'andere mensen' in 'mijn leven, verbonden met de ervaring van opwinding --- dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat elke gedachte die ik heb over mezelf in relatie tot mijn omgeving en 'andere mensen', in de context bestaat van het voorgeprogrammeerde idee/geloof dat deze wereld die ik zie met mijn ogen een film is en dat ik het hoofdpersonage ben -- als hoe ik mezelf heb laten programmeren door voorgaande generaties en door hoe de menselijke samenleving bestaat op basis van het ophemelen van eigenbelang

waarin, ik zie, besef en mij realiseer dat elk mens op dezelfde manier geprogrammeerd is - om zichzelf te definieren als het hoofdpersonage van zijn/haar persoonlijke film --- en dat de consequenties daarvan zijn dat elk mens deze fysieke werkelijkheid wil gebruiken tot zijn/haar eigen doel/belangen en dat daardoor het leven op aarde gelaagd is in hierarchische structuren van onderwerping - waarin generaties van mensen en dieren en de natuur consistent geprogrammeerd worden om gebruikt te worden als slaven voor een klein aantal mensen die hun omgeving kunnen schikken en ontwerpen in lijn met hoe zij willen dat hun persoonlijke filmwereld waarin zij het hoofdpersonage willen spelen eruit ziet - en dat daardoor deze aarde een hel en een gevangenis geworden is voor het grootste deel van de levende wezens op aarde

Wanneer en als ik zie dat ik waarde hecht in mijn geest aan herinneringen die opkomen in mijn gedachten - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat alle herinneringen in mijn geest voorgeprogrammeerde ervaringen waren als energetische ervaringen op situaties en gebeurtenissen - en dat die herinneringen als beelden in mijn geest dus een voorontworpen film zijn van 'mijn leven' --- en dat ik, door mezelf blindelings te aanvaarden en definieren als het hoofdpersonage van die film, in en als een gevoel van opwinding en superioriteit, mijn macht heb weggegeven aan een voorgeprogrammeerd systeem van energie in de plaats van te leven als het zelf-bepalende principe van het leven in en als mezelf als een levend wezen hier

ik stel mezelf tot doel om mezelf niet te definieren aan de hand van en op basis van beelden, ervaringen en woorden die ik niet zelf heb gestuurd en bepaald en waarvan ik zelf niet het creërende en sturende principe ben - en om eerder te vertrouwen op de fysieke werkelijkheid die HIER is, waarin ik het zelf-sturende principe ben -- en daarin 'wie ik ben' te bepalen op basis van de fysieke werkelijkheid, in en als het besef dat in de fysieke werkelijkheid, er geen hoofdpersonages of nevenpersonages zijn, en dat in de fysieke werkelijkheid dus de ervaringen van superioriteit en inferioriteit een illusie zijn die enkel in de geest bestaan --- in de fysieke werkelijkheid is elk levend wezen HIER, één en gelijk en evenwaardig

ik stel mezelf tot doel om mijn leven niet in lijn te stellen met het voorgeprogrammeerde idee/geloof van mezelf als hoofdpersonage in een persoonlijke film van persoonlijke belangen die in de geest bestaan - maar eerder in lijn te stellen met wie ik werkelijk ben als HIER als de fysieke werkelijkheid, en daarin mezelf in lijn te stellen met wat het beste is voor al het leven dat HIER bestaat in en als de fysieke werkelijkheid, door verantwoordelijkheid te nemen voor al de personages die ik heb toegestaan te bestaan in mijn geest en daarin te bestaan in en als de Alleenheid van mezelf, in en als zelf-eerlijkheid, zelf-verantwoordelijkheid, zelf-ondersteuning, zelf-respect en zelf aanvaarding

Dag 254: Leef terwijl je nog Jong bent

Probleem:

Wanneer ik jong ben, dus wanneer mijn fysieke lichaam in deze fysieke realiteit 'jong' en 'viriel', 'vruchtbaar', 'plooibaar' en 'flexibel' is - leef ik alsof ik nooit zal ouder worden. Ik volg energie en opwinding en doe dingen die afbraak maken op mijn fysieke gezondheid maar waarvan ik de consequenties pas zal merken wanneer ik ouder ben.

Ik gebruik 'jeugd' en 'jong zijn' als een excuus om 'domme dingen te doen', vanuit de gedachte/idee dat je 'maar één keer leeft' en dat je dus zogezegd maar één kans krijgt om die energie/opwinding te volgen en de dingen te doen die je het gevoel geven dat je onsterfelijk bent en dat je leven hier op aarde iets waard is.

Ik ga om met mijn lichaam en met mijn omgeving en met mijn tijd hier op aarde op een onverantwoordelijke manier, in de naam van het ervaren van vluchtige energetische ervaringen die helemaal gebaseerd zijn op en afhankelijk zijn van mijn 'jeugdige/jonge lichaam/uiterlijk' - en zink langzaam maar zeker weg in een diepe put van spijt naarmate ik ouder wordt en ik begin in te zien hoe ik mezelf en mijn leven heb verspild aan energetische ervaringen die nooit echt geweest zijn en dat ik niets van waarde werkelijk heb gemanifesteerd en achtergelaten hier op aarde.

Dit idee wordt zelfs algemeen aanvaard in en door de samenleving - dat 'jongeren' en kinderen nu eenmaal 'domme dingen' doen en dat je pas 'wijs' bent en dus in staat bent om verantwoordelijke beslissingen te maken, wanneer je oud bent en wanneer je tijd in deze wereld met andere woorden bijna op is --- terwijl dat uiteindelijk niet getuigd van gezond verstand, in hoe oftewel God de mens en de realiteit gecreëerd heeft oftewel in hoe wij mensen onze kinderen opvoeden - door bijvoorbeeld het te aanvaarden als 'normaal' dat pubers 'rebelleren' en al de 'foute' beslissingen maken en vaak opzettelijk tegen autoriteit ingaan zonder enige reden behalve dan het simpelweg 'tegen' alles willen zijn, waardoor ze uiteindelijk beslissingen maken in hun leven waar ze later immens veel spijt van hebben - omdat ze dus nooit verantwoordelijkheid genomen hebben voor de consequenties van hun beslissingen en nooit hebben ingezien dat ze uiteindelijk zelf zullen moeten leven met elke beslissing die ze maken in elk moment van ademhaling.

Het is alsof we absoluut niet stilstaan bij het feit dat 'wie ik ben' morgen, en over een week, en over een jaar en over twintig jaar, precies dezelfde 'ik' zal zijn als 'wie ik ben' hier in dit moment --- het is allemaal en altijd mezelf, en wat ik dus doe in dit moment HIER, is een beslissing die gevolgen en consequenties zal hebben die me nog zullen achtervolgen tot ik sterf. Dus is het maar vreemd dat we in onze menselijke geest en collectief bewustzijn geloven dat de 'ik' die hier is en de 'ik' die morgen, over een week of over twintig jaar is, anders zijn, alsof het twee totaal verschillende individuen zijn - waardoor we vaak beslissingen maken op basis van een vluchtig gevoel en verlangens zonder stil te staan bij de, meer wel dan niet, schadelijke gevolgen en consequenties van die beslissing in de toekomst.

Dit is een fenomeen dat ook aan de oorsprong van 'uitstelgedrag' ligt - het geloof dat wie ik ben HIER een ander persoon is dan wie ik ben MORGEN, en dat ik dus mijn taken en verantwoordelijkheden tegenover mezelf en mijn leven maar kan doorschuiven op de 'ik van morgen', terwijl de 'ik van morgen', uiteindelijk de 'ik van HIER' zal zijn die precies hetzelfde zal denken, "hey, waarom schuif ik dit niet gewoon door naar MORGEN?!" --- waarin we niet lijken in te zien hoe we onszelf aan het saboteren zijn door niet het moment HIER aan te wenden in volledige verantwoordelijkheid voor onze eigen toekomst, in eenheid en gelijkheid met onszelf in verleden, heden en toekomst.

Het is een fascinerend iets hoe we lijken te denken dat, zolang het probleem zich niet hier aan mijn deur afspeelt, dan is het er niet en moet ik er ook geen verantwoordelijkheid voor nemen - terwijl we gedrag blijven vertonen waarvan we weten dat het problemen kan en zal creëren op termijn --- tot de problemen zich daadwerkelijk aan onze deur bevinden, en wij verzinken in diepe SPIJT dat we ons gedrag nooit hadden veranderd en dat we niet meer rekening hadden gehouden met de onvermijdelijke consequenties van ons gedrag.


Oplossing

De oplossing voor dit zelf-vernietigende fenomeen is dat we als samenleving ophouden met het aanvaarden als vanzelfsprekend dat kinderen en jongeren zogezegd niet in staat zijn om 'wijze' en verantwoorde beslissingen te nemen -- omdat de realiteit is dat onze kinderen en jongeren in wezen aangeleerd worden door hun omgeving om zichzelf te zien als 'maar een kind' en 'maar een mens' en uiteindelijk geloven dat ze niet werkelijk verantwoordelijk zijn voor zichzelf en hun beslissingen - omdat dat in feite de algehele houding is van de menselijke samenleving. "Wij zijn maar mensen, en uiteindelijk sterven we toch --- dus wat wij hier doen tijdens ons leven op aarde en de puinhoop die wij van de aarde maken, daar zullen wij niet meer mee moeten leven", waardoor we het aanvaarden dat we tijdens ons leven vluchtige verlangens najagen en dingen doen die niet het beste zijn voor onszelf of het leven op aarde op termijn, oud worden en sterven om de consequenties van onze daden na te laten voor de volgende generaties.

Dus, geen wonder dat onze kinderen en jongeren zich onverantwoord gedragen en vaak zelf-vernietigend gedrag vertonen.

De oplossing is dat we onze kinderen aanleren hoe 'consequenties' werken, hoe de verbanden tussen 'oorzaak' en 'gevolg' werken - en niet op de energetische manier zoals in 'straf' en 'beloning', waarin kinderen niet leren om verantwoordelijkheid te nemen voor hun beslissingen tegenover en voor zichzelf maar om net hun verantwoordelijkheid in de handen van hun omgeving te leggen en zichzelf te aanvaarden als een 'slachtoffer' van hun omgeving, als 'maar een kind' en dus 'maar een mens'.

In de plaats daarvan is het belangrijk dat we kinderen 'ZELF-verantwoordelijkheid' aanleren, als het besef dat zij in elk moment zichzelf en hun realiteit creëren door middel van wat ze toestaan te bestaan in zichzelf als gedachte, woord en daad -- waarin het ook belangrijk is dat ze ondersteund worden in het ontwikkelen van inzicht in hoe de 'consequentiele relaties en verbanden' werken in deze realiteit - zoals hoe bijvoorbeeld elke daad in deze wereld, een rimpel-effect creëert, die de omgeving en dus jezelf op termijn op een blijvende manier zal veranderen en vormgeven. Hierin geldt het principe van 'wat je geeft, zal je ook weer ontvangen'.


Beloning

Op deze manier zullen kinderen op een meer verantwoorde en respectvolle manier omgaan met zichzelf en hun omgeving, omdat ze inzien dat ze, door middel van hun en daden hun omgeving beïnvloeden en dat die omgeving uiteindelijk hen ook weer terug zal beïnvloeden. Kinderen zullen dus het nut en belang inzien van het behandelen van een ander als hoe je zelf behandeld zou willen worden. Hetgeen uiteraard zal zorgen voor 'vrede op aarde' - eindelijk.

De relaties tussen mensen zullen immens verbeteren wanneer mensen inzien en beseffen dat 'wat we geven, is wat we ontvangen' en dat we zelf verantwoordelijk zijn voor de realiteit waarin we bestaan door hoe we die realiteit vormgeven door middel van hoe we in relatie staan met die realiteit in gedachte, woord en daad in elk moment.

De samenleving zal verbeteren omdat we inzien dat de dingen die we toestaan te bestaan in de levens van anderen, zoals oorlog, armoede, hongersnood of misbruik, is wat we toestaan te bestaan in onze realiteit - en zal zich dus vroeg of laat aan onze deur bevinden. Mensen zullen dus niet zomaar lijdzaam toekijken hoe een ander tenonder gaat, maar mensen zullen opstaan om anderen te ondersteunen, en om allen gelijk te plaatsen aan onszelf, om ervoor te zorgen dat niemand ooit meer hoeft te lijden, zodat wij onszelf er op die manier van kunnen verzekeren dat wij zelf ook nooit zullen hoeven te lijden ..... omdat 'lijden' simpelweg niet meer bestaat op aarde.

Dat is immers de enige manier waarop een 'hemel op aarde' mogelijk is - wanneer we het zelf creëren.



Wordt vervolgd in dag 255