In onze Reis Naar Leven van de Mensenrechten in relatie tot 'Ouderschap' bekijken we de verschillende aspecten die spelen in de opvoeding van een kind, die bijdragen tot de vorming van het kind als een wezen/mens die niet geeft om het Leven op aarde, die niet geeft om de Mensenrechten en die niet in staat is om in te zien hoe wij als mensen in elke daad, woord en gedachte onze omgeving en wereld vormgeven - en hoe onze eigenste 'staat van zijn' als mens, als hoe en wie wij zijn in onszelf en hoe wij bijgevolg in relatie staan met onze omgeving, ALLES bepaald van hoe de realiteit waarin wij ons bevinden bestaat. Dit punt is overduidelijk gemist in de mens, wanneer we kijken naar de staat van onze wereld - dit is niet een wereld/realiteit waarin een kind geboren wil worden.
Het is in deze blog niet de bedoeling om Ouders te beschuldigen of aan de schandpaal te nagelen --- maar eerder om uit te nodigen en om te ondersteunen in het ontwikkelen van zelf-inzicht - omdat wij mens-wezens doorheen de geschiedenis nog NOOIT werkelijk verantwoordelijkheid genomen hebben voor ons bestaan. We hebben nog NOOIT onze realiteit en onszelf werkelijk onderzocht in het besef dat wij HIER bestaan - omdat we net steeds de 'ouders' en de zogezegde 'autoriteitsfiguren' beschuldigd hebben van wat hier bestaat als onze realiteit. Dus, het gaat niet om beschuldiging, het gaat om zelf-inzicht, zelf-eerlijkheid en zelf-verantwoordelijkheid - het gaat om het feit dat wij volwassenen in deze wereld en op dit moment HIER bestaan en de ouders van de huidige generatie zijn, en dus staan wij in de schoenen van grote verantwoordelijkheid tegenover niet enkel 'onze' kinderen, maar alle kinderen ter wereld --- we zijn niet enkel verantwoordelijk voor 'ons bezit' maar voor het 'bezit' van allen op aarde, namelijk voor de aarde zelf, omdat wij nu hier bestaan als degenen die macht hebben om het leven op aarde te besturen - en met macht komt verantwoordelijkheid.
We gaan aldus dieper ingaan op een andere dimensie van hoe de 'ingesteldheid' van de ouder het kind beïnvloedt en vormgeeft tot een mens die geen verantwoordelijkheid neemt voor het leven op aarde, door middel van hoe de ouder bestaat als het voorbeeld dat het kind zal volgen. In "Dag 299: Mensenrechten en Ouderschap - Het Ene Kind zijn Brood is de Ander zijn Dood?" hebben we de dimensie bekeken van hoe ouders geloven dat 'hun kind' speciaal is en hoe de consequenties daarvan zijn dat misbruik gerechtvaardigd wordt in de levens van alle andere kinderen omdat ouders niet gepassioneerd zijn om te zorgen voor ALLE kinderen in eenheid en gelijkheid. En in "Dag 302: Mensenrechten en Ouderschap - Het Contrast tussen de 'Kindertijd' en de 'Realiteit'" hebben we de dimensie besproken van hoe ouders de zogezegde 'onschuld' in het kind willen beschermen door het onwetend te houden en hoe de consequenties daarvan zijn dat het kind zal opgroeien met een inferieur inzicht in en begrip van de realiteit waarin hij zich bevindt en aldus niet in staat zal zijn om om te gaan met die omgeving/realiteit op een manier die het beste is voor allen in die realiteit en bijgevolg ook niet voor zichzelf.
Waarom is het dus dat ouders geen verantwoordelijkheid zullen nemen voor ALLE kinderen in de wereld, maar enkel voor HUN kind? Waarom staan ouders niet op wanneer ze een kind zien sterven van de honger, volledig uitgemergeld, of een slachtoffer van oorlog of huiselijk geweld? Waarom staan ouders die dingen toe te bestaan in deze wereld - en waarom zijn ze enkel gemotiveerd om op te staan en die toestanden te veranderen wanneer het HUN KIND overkomt? Gezond verstand zou zijn om verantwoordelijkheid te nemen voor alle kinderen in de wereld en er dus voor zorgen dat alle kinderen in de wereld veilig zijn - door elke vorm van wantoestanden en Schendingen van de Mensenrechten uit de wereld te bannen -- om aldus een veilige wereld te creëren voor ons eigen kind, dat is ware veiligheid.
Waarom is het dus dat ouders dit gezond verstand niet inzien of toepassen - en zich eerder blind staren op al hun angsten, stress en zorgen over het leven en de overleving van HUN KIND --- terwijl de reden waarom ze zich zoveel zorgen moeten maken over de veiligheid en de overleving van hun kind is net omwille van het misbruik dat ze toestaan te bestaan in de levens van andere kinderen, waarin ze die kinderen die getraumatiseerd, misbruikt en verwaarloosd zijn criminelen hebben laten worden die nu het leven van hun kind 'bedreigen'. Maar, die 'criminelen' zijn enkel ontstaan omdat de ouders in deze wereld niet genoeg gaven om een ander kind evenwaardig als hun eigen kind.
En dus de consequentie van een gelimiteerde definitie en expressie van 'ouderschap' als het geobsedeerd zijn met 'mijn kind' en de overleving en veiligheid van 'mijn kind' en dus de verwaarlozing van alle andere kinderen - is dat ouders een realiteit creëren waarin al de kinderen die ze hebben verwaarloosd, die ze verwaarloosd hebben laten worden op welke manier en om welke reden dan ook, zelf criminelen en misbruikers worden --- waarin ouders met andere woorden zelf de reden en de rechtvaardiging gecreëerd hebben voor hun geloof dat ze 'hun kinderen moeten beschermen' en dat ze zich zorgen moeten maken om hun kind, want het is zogezegd 'een wrede wereld'. Terwijl het hun ego-centrische visie op 'ouderschap' was die in de eerste plaats die 'wrede wereld' heeft gecreëerd. Wie zijn hier dan de echte criminelen als niet de ouders die niet werkelijk geven om 'het kind' en niet geïnteresseerd zijn om te zorgen voor alle kinderen ter wereld, omdat HUN KIND hen een persoonlijk positief gevoel geeft, omdat het 'van hen' is - andere kinderen, die zijn 'van andere mensen', maar hun kind, dat is 'mijn bezit', 'mijn eigendom', 'van mij'.
Ouders kunnen doen wat ze willen met 'hun kind', tot op zekere hoogte uiteraard - maar, terwijl ze zich misschien inferieur en ietwat 'abnormaal' en minderwaardig voelen tegenover de andere mensen in de samenleving, kunnen ze via hun kind als het ware hun persoonlijkheid en identiteit en 'manier van zijn/leven' bevestigen door het over te dragen op hun kind. Kinderen krijgen wordt in deze wereld dus gezien als een 'ego-attribuut', iets dat mensen kunnen gebruiken om hun persoonlijke 'grootsheid' en 'bestaan' in deze wereld als een 'identiteit', een 'iemand', te 'versterken' en 'valideren' en 'bevestigen' - en met andere woorden 'echt maken' door die persoonlijkheid/identiteit te doen 'verder leven' in hun kinderen --- zodat ze aan zichzelf kunnen zeggen 'ik ben niet abnormaal, ik ben niet inferieur, ik ben niet minderwaardig', want kijk, er is nog iemand als ik -- MIJN KIND!
En daarom 'voelen' ouders ook geen affiniteit tegenover de kinderen van andere mensen, noch voelen ze zich gemotiveerd om te zorgen voor de kinderen van een ander op welke manier dan ook - omdat, die kinderen dragen de persoonlijkheid/identiteit van een ander -- en daar voel ik mij inferieur en minderwaardig tegenover, want het is 'anders dan ik', en ik als het ego als de menselijke geest heb angst van al wat 'anders is dan ik'. Ze voelen enkel een 'band' met 'hun kind', met andere woorden, met hun eigen persoonlijkheid die ze gereflecteerd zien in het kind - want, zij hebben dat kind gevormd, zij weten wie dat kind is, vanbinnen en vanbuiten, want het is niet alleen hun vlees en bloed, maar vooral ook hun GEEST.
Want, moest de 'speciale band' die ouders voelen met hun kinderen enkel gebaseerd zijn op 'vlees en bloed' dan zouden ze die band voelen met ALLE kinderen in de wereld omdat elk lichaam hier op aarde het 'stof der aarde' is, uit hetzelfde materiaal, hetzelfde vlees, dezelfde substantie gemaakt. Er is dus meer gaande in die zogezegde 'speciale' band tussen 'een ouder en zijn kind' - iets dat niets te maken heeft met de eigenlijke werkelijke fysieke werkelijkheid hier op aarde - en dus eigenlijk ook niets met het kind zelf, omdat het kind een fysiek wezen is, zich van geen kwaad bewust, het denkt niet het voelt nog niet, het heeft nog geen persoonlijkheid, meningen, opinies, standpunten, levensstijl, interesses, etc - het is een baby, net als elke andere baby. Maar wat de ouder ziet in die baby, als datgene dat de ouder dat 'speciale gevoel' geeft in relatie tot 'zijn' baby, is een 'onbeschreven blad', iets dat klaar staat om geprogrammeerd te worden door de ouder, iets waar de ouder al zijn meningen, opinies, persoonlijkheden, levensstijlen, interesses, waarden en normen op kan schrijven. Dus, is de ouder werkelijk bezeten met de veiligheid van zijn kind omdat hij gewoon zoveel van dat kind houdt? Neen! De ouder is bezeten door ZIJN KIND, omdat hij bezeten is door zijn EGO, zijn eigen 'speciaalheid' in en als de menselijke Geest, als ZIJN VERHAAL dat hij kan schrijven op het 'onbeschreven blad' in en als de Baby.
Als we werkelijk zouden geven om het 'vlees en bloed' van onze kinderen, dan zouden we om elk kind evenveel geven, omdat we allen vlees en bloed zijn, het stof der aarde, één en gelijk. En 'liefde' zou ook gedefinieerd moeten zijn in termen van 'vlees en bloed' en niet in termen van een gevoel, omdat een gevoel altijd afkomstig is uit het ego, uit de 'persoonlijkheid' van de ouder, als het persoonlijk verlangen om erkenning, validatie en bevestiging te krijgen voor die 'persoonlijkheid' door die persoonlijkheid over te dragen en te programmeren in het 'vlees' van het kind/de baby.
Wat wij als ouders hierin niet inzien is dat wat we 'schrijven' op het 'onbeschreven blad' in en als het kind, niet alleen bewust gebeurt, maar voor het grootste deel onbewust - omdat het kind ons voorbeeld volgt op elke manier --- hetgeen wil zeggen dat onze kinderen leren om, in eenheid en gelijkheid met hoe wij in relatie staan met hen en met alle kinderen in de wereld, niet te geven om al het leven op aarde, maar enkel te geven om 'mijn persoonlijkheid', 'mijn ego', 'mijn gevoelens' en 'mijn bezit' - en de consequenties daarvan zijn een realiteit waarin de Mensenrechten op geen enkele manier werkelijk geëerd worden. Het wordt dus tijd dat wij ouders in en van de wereld verantwoordelijkheid gaan nemen voor wat we schrijven op het onbeschreven blad in en als het kind, door in de eerste plaats verantwoordelijkheid te nemen voor onszelf als het Levende Voorbeeld waar ons kind het Evenbeeld van zal worden.
Wordt vervolgd in Dag 306
DIP Lite - Gratis Online Cursus in Zelf-Ondersteuning voor Beginners
DIP PRO - Een Desteni Cursus voor zij die Klaar zijn om de Reis van hun Leven te Maken
desteni.org - Doe mee in Discussies op het Forum en/of Onderzoek het Desteni Materiaal
eqafe.com - Investeer in de Verscheidene Interviews Als Ondersteuning in je Reis naar Zelf-Perfectie
equalmoney.org - Leer Over een GelijkGeld Systeem en Stem op de Doelen en Principes
Equal Life Foundation - Facebook Stream met de Dagelijkse Realiteit en Oplossingen
Creations Journey To Life 7 Year Process Blogs
Heavens Journey To Life 7 Year Process Blogs
No comments:
Post a Comment