Deze blog staat in lijn met de voorgaande blogs die handelden over het onderwerp 'paranoia en groepsverkrachting' en het onderzoeken van al de dimensies die bijdragen tot het fenomeen 'groepsverkrachting'. Deze blog is een 'intermezzo', waarin ik zelf-vergeving toepas voor de patronen die ik heb herkend in het wandelen van paranoia-blogs, en die ik in mezelf als de mensheid, als het bestaan op aarde, heb toegestaan te bestaan in mezelf als het leven.
Voor Context, lees:
"Dag 308: Paranoia en Groepsverkrachting"
"Dag 309: De Paranoia van Sexuele Fantasiëen en Groepsverkrachting"
"Dag 310: De Paranoia van GroepsVerkrachting - De Mens is een Primitief Beest"
"Dag 311: De Freudiaanse Paranoia van Groepsverkrachting"
Zelf Vergeving is de Oplossing
Door onszelf te vergeven voor het toestaan en accepteren van dit
specifieke patroon in onze wereld, nemen we er verantwoordelijkheid voor
en stellen we onszelf in staat om een echt inzicht te krijgen in het
patroon, in hoe het bestaat, waarom het bestaat, door onszelf als het
ware in de schoenen te plaatsen van het patroon en te staan ALS
patroon, en daarin onszelf te leren kennen ALS het patroon en dus ALS
deze realiteit. Dit is de enige echt manier om tot oplossingen te komen
voor de problemen die zich voordoen in onze wereld, zoals bijvoorbeeld
groepsverkrachting.
Want, zolang we de problemen van onszelf blijven wegduwen en afscheiden
door het te beoordelen en te onderzoeken als iets dat 'daarbuiten' ligt
en niets te maken heeft met onszelf, zullen we ook nooit werkelijk
verantwoordelijkheid nemen voor de problemen en zullen de 'oplossingen'
waarmee we op de proppen komen nooit oplossingen zijn die op elk vlak
het probleem aanpakken en die representatief zijn van een werkelijk
'geven om' deze realiteit. Zolang we onszelf niet plaatsen ALS de
realiteit, in eenheid en gelijkheid, zullen we nooit genoeg geven om de
realiteit om tot werkbare oplossingen te komen die het beste zijn voor
allen, omdat we altijd zullen denken dat 'zolang de problemen MIJ niet
specifiek overkomen, zijn ze niet zo heel erg pertinent'.
We zijn nu eenmaal ego-centrische wezens, en bijgevolg zullen we enkel
werkelijk geven om zaken die direct tot onszelf betrekking hebben en die
een directe invloed hebben op onszelf. En daarom is het noodzakelijk
om, willen we werkelijk oplossingen vinden voor de problemen die zich
voordoen in onze wereld, in de schoenen te staan van ieder individu, van
elke situatie, van elk probleem, en in te zien dat elk deeltje van deze
realiteit onszelf IS. Enkel dan zullen we gemotiveerd genoeg zijn om op
te staan en te doen wat noodzakelijk is om van deze wereld een Hemel op
Aarde te maken - omdat we beseffen dat we niet gewoon 'de wereld buiten
onszelf' corrigeren en rechtzetten, maar dat we ONSZELF ALS die wereld
corrigeren en rechtzetten en zowaar 'genezen'.
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te
geloven dat er 'innerlijke driften' bestaan in mezelf als 'mens' die
beperkt, gereguleerd, gecontroleerd en onderdrukt moeten worden - en
dat ik nooit heb ingezien dat deze gedachte gebaseerd is op een ANGST
van deze 'driften' --- een angst die mij aangeleerd geweest is door mijn
omgeving, als wat ik gekopieerd heb van mijn ouders
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd de
'innerlijke realiteit' van mezelf te onderzoeken door er angst van te
hebben, en door ervan uit te gaan dat mijn 'innerlijke realiteit' als al
mijn gevoelens en emoties, angsten en verlangens, 'slecht' is, en
onderdrukt, gereguleerd en gecontroleerd moet worden door middel van
GEDACHTEN als de 'politieman in het hoofd' ---- zonder ooit te hebben
ingezien hoe stompzinnig en absurd het is om iets te willen controleren,
of zelfs maar te veronderstellen dat ik in staat ben om iets te
'controleren', 'onderdrukken' of 'reguleren', wanneer ik niet eens
inzicht heb in waar ik mee te maken heb, wanneer ik datgene dat ik
tracht te controleren niet eens begrijp
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in
te zien dat, wanneer en als ik iets probeer te controleren vanuit een
reactie van ANGST, zonder eerst inzicht te verwerven in wat het precies
is waar ik mee te maken heb, en waarom het is dat ik mij ANGSTIG voel,
dat ik altijd consequenties zal creëren die het probleem enkel erger
maken --- omdat ik, in mijn handelingen, nooit rekening heb gehouden met
de realiteit van de situatie omdat ik totaal geen inzicht had in het
hoe en waarom van de situatie die ik wilde controleren
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in
te zien dat de hele medische en intellectuele gemeenschap het model van
Freud als de idee dat de 'innerlijke driften' van de mens gevaarlijk
zijn en dus ingeperkt, gereguleerd en gecontroleerd moeten worden hebben
aanvaard en toegepast als 'de waarheid', terwijl ze nooit hebben
stilgestaan bij wie Freud was als individu en het feit dat al zijn
bevindingen in wezen veeleer gebaseerd waren op zijn persoonlijke
reacties op zijn realiteit - en op zijn persoonlijke ANGSTEN van zijn
'innerlijke driften' - en dat, het enige 'wetenschappelijke model' dat
functioneel is in het begrijpen van de menselijke geest, is het model
van zelf-onderzoek, van het ontwikkelen van ZELF-inzicht --- omdat een
wetenschapper die een subject/object bestudeert, dat altijd zal doen
vanuit de gelimiteerde voorgeprogrammeerde visie van de menselijke
geest, die zich altijd zal beperken tot persoonlijke levens-ervaringen
en vergaarde kennis en informatie, en dat dus de enige 'kennis' die echt
kan zijn, zelf-kennis is
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in
te zien dat elk wetenschappelijk model waarin de wetenschapper zijn
eigen geest niet onderzoekt en bevraagt als het startpunt van observatie
en interpretatie van de 'data'/informatie/realiteit, gedoemd is om te
falen --- omdat het gebaseerd zal zijn op de ANGST van het individu om
geen controle te hebben over de realiteit, en dus de angst van het
individu van zijn eigen innerlijke realiteit, waardoor hij dan altijd
zijn persoonlijke waarde-oordelen zal proberen te plaatsen op de
realiteit in een poging om het gevoel te creëren dat hij 'weet' hoe de
realiteit in elkaar zit en dat hij er macht en controle over heeft
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in
te zien dat een wetenschapper die geen proces van zelf-eerlijkheid,
zelf-onderzoek, zelf-inzicht en zelf-correctie heeft afgelegd, niet te
betrouwen is in zijn vaststellingen en observaties van de realiteit -
omdat die observaties altijd onderhevig zullen zijn aan zijn
persoonlijke interpretaties van en reacties op de data/informatie in
zijn geest
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te
hebben ingezien dat het geloof dat de innerlijke menselijke 'driften' en
'verlangens' in en als de menselijke geest 'gevaarlijk' zijn en
onderdrukt, gecontroleerd en gereguleerd moeten worden, in wezen een
middeleeuws geloof is, dat gebaseerd is op ANGST van het ZELF - en dat
enkel gecreëerd is door de mens om een excuus te hebben om onze
innerlijke realiteit te ontkennen en onderdrukken en onze angsten van
onszelf te rechtvaardigen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in
te zien dat elke wetenschappelijke tak in onze samenleving gebaseerd is
op de angst van het ZELF, en de onderdrukking van de innerlijke beleving
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in
te zien dat men nooit tot oplossingen voor problemen in de samenleving
zoals groepsverkrachting zal komen, zolang men niet eerlijk wil zijn
over de innerlijke realiteit in en als de menselijke geest en zolang men
reageert op de problemen die zich voordoen met ANGST en onderdrukking
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd
in te zien dat beoordelingen altijd gebaseerd zijn op ANGST - en dat
wat de mens beoordeeld als 'slecht' en 'negatief' altijd aspecten zijn
van die in zichzelf bestaan waar hij niet eerlijk over wil zijn --- en
dat daarom de aanpak en de visie van Freud als het onderdrukken van de
'menselijke driften' door het te beoordelen als iets negatief en slecht,
gedoemd is om te falen - en dat bijgevolg ons volledige
'recht/justie-systeem', dat gebaseerd is op die visie, gedoemd is om te
falen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in
te zien dat Freud niet een 'groots denker' was als hoe hij afgeschilderd
wordt in geschiedenis en psychologie boeken - maar dat zijn stellingen
en theoriëen eerder een uitdrukking waren van wat al in de mens leefde,
als de ANGST van onszelf en onze innerlijke realiteit, en dat hij
simpelweg stond als een excuus voor de mensheid om de onderdrukking en
negatie van onszelf te 'evolueren' naar de volgende fase --- en dat
daardoor de mensheid nog nooit werkelijk geëvolueerd is, maar eerder
'geëvolueerd' is in het creëren van rechtvaardigingen voor hoe we altijd
al bestaan hebben in en als het onderdrukken van onszelf als het leven
zelf - omdat ware 'evolutie' enkel mogelijk is wanneer we in de eerste
plaats durven eerlijk zijn over wie we zijn vanbinnen en wie/wat we
onszelf hebben toegestaan te worden als een 'innerlijke duivel', onszelf
vergeven en onvoorwaardelijk loslaten van het verleden
ik besef en realiseer mij dat een beoordeling en onderdrukking van de
'innerlijke driften' in mezelf als de mensheid niet de oplossing is om
een 'beschaafde samenleving' tre creëren, maar dat die onderdrukking
enkel meer geheimen creëert in de mens die uiteindelijk tot uiting
zullen komen in bijvoorbeeld 'groepsverkrachting'
ik besef en realiseer mij dat het woord 'beschaving' een onderdrukking
van de innerlijke driften impliceert en daarom niet echt is - en
bijgevolg enkel zal leiden tot meer consequenties in en als de
menselijke 'samenleving'
ik besef en realiseer mij dat 'beschaving' een reactie is van ANGST op
de zogezegde 'onbeschaafde wereld' van de middeleeuwen - en dus geen
oplossing is voor die 'onbeschaafdheid'
omdat er nooit gekeken werd naar het hoe en waarom en waar die 'innerlijke driften' in de mens vandaan komen of hoe ze bestaan
ik besef en realiseer mij dat de enige oplossing tot het creëren van een
menselijke samenleving die werkelijk in harmonie en een wederzijds
'geven om elkaar' bestaat, is om terug te wandelen door het verleden en
te onderzoeken hoe wij bestaan in en als ons zelf als 'mens' - en om
onszelf te herprogrammeren tot wat het beste is voor iedereen
ik stel mezelf tot doel om het proces te bewandelen van zelf-onderzoek
en om de beoordelingen over mijn 'innerlijke driften' te stoppen omdat
ik inzie en besef dat de onderdrukking en beoordeling van de 'innerlijke
drifgten' de oorzaak zijn voor het bestaan van bijvoorbeeld'
groepsverkrachting'
ik stel mezelf tot doel om aan te tonen dat het 'recht-systeem' zou
moeten bestaan als een orgaan van zelf-onderzoek en het ondersteunen van
een individu om zichzelf en zijn 'innerlijke driften' te begrijpen en
te corrigeren via zelf-eerlijkheid, zelf-vergeving en zelf-correctie -
omdat ik besef dat het individu de pillaar is van de samenleving en dat
de samenleving altijd een manifestatie zal zijn van wie het individu is
in en als zichzelf
Wordt vervolgd in Dag 313
DIP Lite - Gratis Online Cursus in Zelf-Ondersteuning voor Beginners
DIP PRO - Een Desteni Cursus voor zij die Klaar zijn om de Reis van hun Leven te Maken
desteni.org - Doe mee in Discussies op het Forum en/of Onderzoek het Desteni Materiaal
eqafe.com - Investeer in de Verscheidene Interviews Als Ondersteuning in je Reis naar Zelf-Perfectie
equalmoney.org - Leer Over een GelijkGeld Systeem en Stem op de Doelen en Principes
Equal Life Foundation - Facebook Stream met de Dagelijkse Realiteit en Oplossingen
Creations Journey To Life 7 Year Process Blogs
Heavens Journey To Life 7 Year Process Blogs
No comments:
Post a Comment