Zelf-Vergeving Dimensie
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door het 'wereldsysteem' als het 'collectieve menselijke bewustzijn' in en als het patroon van het aanvaarden van mijn innerlijke ervaringen van gedachten, gevoelens en emoties als 'natuurlijk' en 'een vanzelfsprekend deel van wie ik ben' en daarin ook de ervaring van schuldgevoel, verbonden met seksuele gedachten, gevoelens en fantasiëen aan te nemen als 'vanzelfsprekend' --- zonder ooit mezelf te hebben toegestaan gezond verstand toe te passen en in te zien dat zowel seksuele gedachten, gevoelens en fantasiëen, als de reactie/ervaring van schuldgevoel, een programma is dat ik in mezelf heb laten doorgeven en programmeren door mijn omgeving als 'de mensheid'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat schuldgevoelens, verbonden met de backchat en het geloof dat ik 'iets slecht/fout gedaan heb' en dat ik moet 'boeten voor mijn fouten' en mij 'slecht moet voelen over wat ik gedaan heb', een voorgeprogrammeerd systeem/programma is dat niet echt kan zijn --- omdat ik nooit zelfs heb begrepen of inzicht heb gehad in het hoe en waarom van mijn daden, omdat ik nooit inzicht heb gehad in wie ik ben in en als de geest, waar mijn gedachten vandaan kwamen, hoe deze hele wereld in elkaar zit, hoe het menselijk bewustzijn en lichaam functioneert en hoe ik ben opgegroeid tot een 'denkend en voelend wezen' --- en dat daarom schuldgevoelens dus eerder een opzettelijke vorm van manipulatie zijn die te maken hebben met hoe ik heb leren overleven in mijn omgeving, waarin ik heb geleerd dat ik meer straf zal ervaren als en wanneer ik niet opzettelijk laat merken dat ik mij 'slecht voel' over wat het dan ook is dat mijn omgeving beoordeelt en bestempelt als 'negatief', 'stout', 'fout', 'verkeerd' en 'slecht'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf dus nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe dysfunctioneel ouders hun kinderen opvoeden, omwille van hoe ouders opzettelijk schuldgevoelens programmeren in hun kinderen als een zogezegde 'nobele' uitdrukking en een schijnbaar teken dat er 'moreel bewustzijn' bestaat in het kind - terwijl ze niet inzien hoe de menselijke geest in en als het kind werkelijk functioneert en hoe schuldgevoelens de meest onoprechte expressie zijn in de mens, doordat het kind niet werkelijk leert hoe het zichzelf kan 'corrigeren' en ervoor kan zorgen dat de 'fouten' uit het verleden niet meer herhaald worden, aangezien het alleen maar leert hoe het de uiterlijke uitdrukking van 'schuld' kan gebruiken om zijn omgeving te manipuleren en zo straf te ontwijken --- en dat op deze manier, ouders net het vermogen van het kind saboteren om een waarachtig inzicht te ontwikkelen in hoe de realiteit functioneert en wat het meest 'gewenste gedrag' is dat het beste resultaat zou garanderen voor al het leven, door een vals 'moreel bewustzijn' te programmeren in het kind in de vorm van 'angst van authoriteit' en de uiterlijke uitdrukking van 'schuldgevoel' om straf te ontwijken
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de manifestatie van 'schuld' in onze realiteit, in ons economisch systeem - het resultaat en de consequentie is van dysfunctioneel ouderschap, van ouders die hun kinderen niet leren om gezond verstand toe te passen in hun dagelijkse omgang met hun omgeving, maar die hun kinderen leren om te 'Overleven' door middel van misleiding, manipulatie en bedrog, bijvoorbeeld door middel van 'schuldgevoelens' als een soort van 'verlaat de gevangenis zonder betalen'-Kaart, dat mensen gebruiken als een excuus om hun 'fouten', die eigenlijk persoonlijke verslavingen zijn, niet te hoeven opgeven of corrigeren --- waarin, het enige dat mensen werkelijk ontwikkelen, is het vermogen om hun persoonlijke verlangens die in conflict staan met wat het beste is voor hun omgeving verborgen en geheim te houden van hun omgeving en om, als en wanneer ze wel 'betrapt' worden door hun omgeving op die geheime interne 'natuur', op de meest efficiente manier te doen alsof ze zich 'zeer slecht/schuldig voelen over wat ze gedaan hebben', teneinde bestraffing te vermijden
ik vergeef mezelf dat ik schuldgevoelens heb toegestaan te bestaan in mezelf en dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als schuldgevoelens, verbonden met de gedachte dat 'ik een goed persoon ben omdat ik mij slecht/schuldig voel over mijn fouten' --- in de plaats van in te zien dat schuldgevoelens de meest manipulatieve en leugenachtige expressie is die er bestaat in de mens, omdat, als ik werkelijk de intentie zou hebben om mezelf te corrigeren teneinde mijn 'fouten' voorgoed te stoppen en als ik werkelijk zou willen doen wat het beste is voor mijn omgeving --- dan zou ik in de eerste plaats mezelf onderzoeken en verantwoordelijkheid nemen voor de gedachten, gevoelens en emoties in mijn geest in de plaats van mezelf te onderdrukken met en verbergen achter de reactie van schuldgevoelens
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat iemand die zich snel schuldig voelt over zijn daden, woorden of de eigen gedachten, niet een 'moreel superieur' individu is tegenover iemand die zich minder snel schuldig voelt - maar dat dit eerder wijst op een meer 'sociaal afhankelijke persoonlijkheid', als iemand die tijdens de kindertijd meer geleerd heeft om te overleven via sociale manipulatie door middel van hoe de interactie met de ouders en de primaire omgeving was vormgegeven -- en dat schuldgevoelens daardoor dus niet bestaan in functie van het belang van iedereen of zelfs van het individu, omdat ouders die schuldgevoelens programmeren in het kind, het kind leren om sociaal afhankelijk te zijn, om niet stevig in de eigen schoenen te staan en heel makkelijk beïnvloedbaar te zijn door de sociale oordelen, meningen en opinies van andere mensen --- omdat ze, door het kind aan te leren dat ze zich slecht/schuldig moeten voelen over wat ze gedaan hebben en over 'wie ze zijn' wanneer iemand anders hen beschuldigd of beoordeelt, ze het kind impliciet aanleren om zich altijd aan te passen aan hun omgeving en om bijgevolg zichzelf heel snel en makkelijk te laten misbruiken door andere mensen omdat hun hele 'morele bewustzijn' bestaat uit 'wat andere mensen over hen denken' en dus steeds verandert en variëert naargelang de situatie en dus bijgevolg niet echt is
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat deze zogezegd 'moreel bewuste' persoonlijkheid van schuldgevoelens, in wezen de basis vormt van de psychopatische en sociopatische persoonlijkheid --- omdat het individu enkel heeft geleerd om 'schuld' te associeren met 'sociaal oordeel' en dus 'wat andere mensen beoordelen als goed/slecht, juist/fout en positief/negatief', omwille van hoe schuldgevoelens door ouders en leerkrachten geprogrammeerd worden in het kind, en ze hebben geleerd om zichzelf bijgevolg in elke situatie als een kameleon te kunnen aanpassen en veranderen teneinde zichzelf in de situatie/omgeving te passen en te overleven in die specifieke omgeving --- waarin enig welke vorm van 'principe' ontbreekt in het individu, als een waarachtig geven om een ander levend wezen - omdat het geven om een ander niets te maken heeft met schuldgevoelens, maar eerder met het erkennen van een ander als één en gelijk met jezelf en het bereid zijn om in elke situatie te doen voor een ander wat je zou willen dat een ander doet voor jou, zonder aarzeling en zonder na te denken - terwijl schuldgevoelens ALTIJD puur egoïstisch zijn, als een emotionele reactie die gebaseerd is op het willen beschermen van eigenbelangen
wordt vervolgd in Dag 347
Voor verdere ondersteuning in het begrijpen van hoe Schuldgevoelens in elkaar zitten en hoe ze ons saboteren in ons vermogen om te bestaan op een manier die het beste is voor onszelf en onze omgeving - beluister volgende Eqafe Interviews:
No comments:
Post a Comment