Ik vergeef mezelf dat ik collectieve verwaarlozing heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als de menselijke samenleving door mezelf te hebben toegestaan mijn verantwoordelijkheid niet in te zien voor de samenleving waarin ik besta als individu - door mezelf te hebben toegestaan mezelf te definieren in en als individualisme als totale afscheiding van al de mensen om mij heen in en als het geloof dat IK speciaal ben en dat 'mijn leven' speciaal is --- en dat ik daarin nooit heb ingezien hoe mijn leven direct verbonden is met het leven van elk individu om mij heen en dus met de hele samenleving - en een directe invloed uitoefent op de samenleving - en dat ik daardoor verantwoordelijk ben voor al wat er gebeurt in de samenleving door mijn directe participatie in elk moment van bestaan
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn bestaan ALS de menselijke samenleving te ontkennen, door mezelf te hebben toegestaan mezelf af te scheiden van de mensen die ik zie om mij heen door hen te beschuldigen als 'de criminelen' die verantwoordelijk zijn voor de criminele dingen die gebeuren in de samenleving --- door mezelf opzettelijk onwetend en blind te houden voor hoe de samenleving werkelijk functionneert en de verbanden die er bestaan tussen mijn expressie/bestaan/gedrag en mijn omgeving waarin mijn expressie/gedrag een directe impact heeft op mijn omgeving en dus op elke manier bijdraagt tot het soort omgeving dat ik zie met mijn ogen --- en dat ik dus op die manier op elke manier verantwoordelijk ben voor de wereld waarin ik mij bevindt
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het woord 'samenleving' door te geloven dat 'de samenleving' bestaat in de plaats van in te zien dat ik 'de samenleving' zelf gecreëerd heb als een beeld in mijn geest --- en dat ik altijd gebruikt heb als een excuus om mijn verantwoordelijkheid tegenover mijn omgeving niet in te zien en niet te zien dat 'de samenleving' niet werkelijk bestaat in en als de fysieke realiteit en dat er enkel fysieke expressie als oorzaak en gevolg bestaat --- waarin ik in elk moment van ademhaling actief participeer en bijdraag aan het soort 'samenleving' als 'het leven op aarde' dat hier bestaat omwille van wat ik toesta te bestaan
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf opzettelijk blind en onwetend te houden in verband met hoe de samenleving functionneert, door mezelf te definieren als 'een individu', als 'een afgescheiden deeltje', naar het evenbeeld van mijn ouders en de generaties die mij zijn voorgegaan -- en nooit de tijd te hebben genomen om de realiteit te onderzoeken, en dus nooit te hebben ingezien dat ik op geen enkele echte manier in afscheiding besta van wat hier bestaat als de menselijke samenleving en het leven op aarde en dat ik 'de samenleving' BEN in en als hoe ik mezelf heb toegestaan te bestaan en wat ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf als het leven op aarde --- en dat ik mijn zelf-gecreëerde, voorgeprogrammeerde 'realiteit' in en als de geest, als beelden en woorden, altijd heb gebruikt als mijn excuus om mijn verantwoordelijkheid tegenover de criminaliteit die ik zie in en als de mensheid uit handen te geven
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'de crimineel' als een afgescheiden individuele entiteit in de menselijke samenleving niet werkelijk bestaat omdat al wat bestaat in en als de menselijke wereld en de wereld als geheel altijd een manifestatie en representatie is van wie 'de mens' in en als 'de menselijke samenleving' is - en dat wat werkelijk crimineel is, is hoe wij als individuen in en als de samneleving één individu gaan uitzonderen en beschuldigen en veroordelen als 'de crimineel', en hen dus laten boeten voor wat wij collectief gecreëerd hebben door hoe wij onszelf hebben toegestaan te bestaan in en als absolute onwetendheid in verband met de consequenties van onze woorden en daden op en in onze omgeving - door te geloven in 'individualiteit' als de idee en het geloof dat wij als 'individuele entiteit'/individueel wezen in complete afscheiding bestaan van alle andere 'individuen' en bijgevolg van al wat er gebeurt in onze samenleving van zogezegde 'afgescheiden individuen/entiteiten' --- in de plaats van in te zien dat wij ons zelf niet eens bewust zijn van de mate waarin al van wat en wie wij zijn en hoe en waarom wij hier bestaan in en als 'ons leven' bepaald en gestuurd is door onze omgeving als 'andere mensen' - omdat we gemoedwillig bestaan in en als opzettelijke onwetendheid en dus opzettelijk geen onderzoek verrichten naar hoe wij zelf in elkaar zitten, als de sleutel tot het begrijpen van hoe elk mens en dus hoe de gehele menselijke samenleving in elkaar zit -- hetgeen in wezen een criminele daad is van verwaarlozing omdat we op deze manier gemakshalve onze handen kunnen schoonwassen van het nemen van enig welke vorm van verantwoordelijkheid voor wat er gebeurt in de samenleving en voor onze participatie en ons bestaan in die samenleving door onze onwetendheid te gebruiken als rechtvaardiging en excuus en daarin dus niet te beseffen dat het net die onwetendheid is, als de basis en van ons gedrag in en als de samenleving, die de oorzaak en voedingsbodem is van/voor criminaliteit in de samenleving --- omdat 'criminaliteit' in wezen een 'kreet om hulp' is van een individu die de consequenties laat zien van ons gedrag en het feit dat we nooit gehandeld hebben vanuit absoluut inzicht in hoe onze daden en woorden onze omgeving en de levens van andere mensen vormgeven
No comments:
Post a Comment