Zelf-Correctie Dimensie
Wanneer en als ik mezelf in mijn gedachten zie gaan om na te denken over mijn gedrag/expressie/handelingen/beslissingen, in termen van 'wat zal de rest over mij denken', 'wat als ik een foute beslissing maak', 'is dit wel de bedoeling', 'wat als ik iets anders zou moeten doen', 'wat als de andere mensen niet akkoord gaan met wat ik doe' - verbonden met de ervaring van twijfel en onzekerheid --- dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en realiseer mij dat deze ervaring een overlevings mechanisme is van/in de geest waarin ik mezelf in en als mijn expressie in het moment ondermijn door mezelf te toetsen aan en te vergelijken met de mensen in mijn omgeving door angst te hebben dat als ik dat niet doe, dat ik dan afgewezen zal worden en niet zal kunnen overleven --- als wat ik geleerd heb in mijn interactie met mijn omgeving tijdens mijn kindertijd, waarin de ondersteuning die ik kreeg van de 'groepen' waar ik bij hoorde, zoals mijn familie en vrienden, altijd voorwaardelijk was -- in de zin van dat ik enkel ondersteuning kreeg als en wanneer ik mezelf aanpaste en mijn expressie in lijn plaatste met wie zij waren en hun gevoelens en emoties en meningen en opinies
waarin ik zie, besef en begrijp dat dit zelfbeschermingsmechanisme van de geest als de ervaring van twijfel en onzekerheid gebaseerd is op en een gevolg is van hoe ik in mijn kindertijd mijn verantwoordelijkheid voor mezelf en mijn gedrag/expressie consistent in de handen van de mensen om mij heen heb gelegd - door mezefl te definieren in en als 'zelfbehoud'/'overleving' --- en dat ik daarin/daardoor nooit beseft heb hoe ik het startpunt ben van mijn omgeving en dat dus, als ik mezelf toesta mijn verantwoordelijkheid voor mijn gedrag/expressie in en als mijn wereld en realiteit uit handen te geven - dat ik dan mijn wereld/realiteit uit handen geef en de toestemming geef voor de creatie en het bestaan van een wereld en realiteit waarin geen enkel wezen verantwoordelijkheid neemt en waarin er consequenties gecreëerd worden
ik zie besef en begrijp hierin dat 'de groep' waarin ik mezelf bevindt nooit meer zal of kan zijn dan wie ik ben en hoe ik besta in en als mezelf, omdat ik het leven zelf ben als het startpunt van al wat HIER bestaat - en dat dus, ik beslis en bepaal wat 'het bestaan' is HIER in en als deze realiteit
hierin zie, besef en begrijp ik dat er niet werkelijk een 'groep' is in de zin van afgescheiden van mezelf --- omdat 'de groep' altijd begint bij mezelf, en mijn zelfbesturende principe waarin ik beslis en bepaal wie ik ben als de groep, als het leven, als al wat bestaat - en sta/besta als het sturende principe van de groep, in eenheid en gelijkheid met mezelf
ik stel mezelf tot doel om in elk moment te verkennen voor mezelf wat het praktisch wil zeggen om mezelf uit te drukken, onvoorwaardelijk - en om mezelf niet te laten sturen door voorgeprogrammeerde ervaringen van angst van andere mensen en angst om afgewezen te worden door 'de groep' - omdat ik zie, besef en begrijp dat als ik persoonlijke overleving aan het startpunt laat bestaan van mijn bestaan en leven/participatie/beweging in deze wereld en realiteit, dat ik dan persoonlijke overleving toesta te bestaan aan het startpunt van elk individu in de groep van het leven -- en dus een realiteit toesta te bestaan waarin elk wezen tegen elk ander wezen gekeerd is en het leven een gevecht/conflict is --- hetgeen dan weer zal bestaan als een validatie voor dat startpunt van persoonlijke overleving in mezelf
ik stel mezelf tot doel om op te staan als het levende voorbeeld van wat 'een groep' werkelijk is - waarin elk individu verantwoordelijkheid neemt voor het geheel - als de enige manier en de enige oplossing waarin 'de groep' werkelijk kan bestaan op een manier die het beste is voor elk individueel levend wezen -- en om daarin dus mijn expressie/bestaan in groep niet te laten sturen of bepalen door herinneringen als voorgeprogrammeerde kennis en informatie in mijn geest in verband met 'hoe groepen bestaan' of 'wat het wil zeggen om in groep te bestaan' - omdat ik mezelf zie, erken en realiseer als het sturende/bepalende principe van het leven en de realiteit als mezelf
ik stel dus mezelf tot doel om, in de plaats van mijn aandacht te plaatsen in 'wat andere mensen doen' en een vergelijking in mijn geest tussen wat ik doe en wat andere mensen doen - mijn aardacht eerder naar binnen in mezelf te richten in en als de 'alleenheid' in en van mezelf en daarin te bestaan in en als verantwoordelijkheid voor welke beslissing ik ook maak of welke handeling ik ook uitvoer --- en zo er zeker van te zijn dat, wat ik ook doe, ik sta als/bij mezelf, ik neem verantwoordelijkheid voor mijn expressie/gedrag/beweging in deze fysieke realiteit --- en daarin mezelf te realiseren als verantwoordelijk voor deze realiteit en te staan/bestaan als het sturende principe van deze realiteit om een wereld/realiteit te manifesteren die één en gelijk staat met wie ik werkelijk ben als het leven zelf
No comments:
Post a Comment