De specifieke zelf-vergeving en -correctieve statements die ik sprak in dat moment (uiteraard op fluisterniveau in mezelf), waren:
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren op Andrea haar kritiek met de gedachte dat ik iets fout heb gedaan
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren op de gedachte dat ik iets fout heb gedaan met een emotionele ervaring van angst en minderwaardigheid
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat deze emotionele reactie van angst niet werkelijk afkomstig is vanuit mezelf, maar vanuit het ego waarin ik mezelf heb gedefinieerd, als een beeld en een idee dat ik in mijn geest van mezelf gecreëerd heb, als zijnde een 'intelligent persoon die altijd alles juist doet' --- waarin ik nu geloof en denk dat ik niet meer kan bestaan als en wanneer ik kritiek krijg, en wanneer andere mensen zien dat ik niet 'intelligent' of 'juist' ben, omdat ik dan niet meer kan bestaan in en als dat beeld waarin ik mezelf gedefinieerd heb
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd eerlijk te zijn met mezelf en te zien dat de emotionele reactie van inferioriteit en schaamte in het moment waarin Andrea mij kritiek gaf - in wezen afkomstig was van de backchat die door mijn geest ging van 'nu ziet Andrea dat ik mijn aandacht niet bij mijn omgeving houdt en dat ik dus niet echt geef om mijn omgeving en nu gaat ze haar respect voor mij verliezen' en 'damn, ik ben ontmaskerd' --- omdat ik eigenlijk binnenin mezelf wel weet dat ik mezelf voordoe als iemand die geeft om andere wezens, als een 'goed persoon', maar enkel om de mensen om mij heen te manipuleren zodat ze mij zouden aanvaarden, terwijl ik eigenlijk in mezelf enkel geef om mijn persoonlijke gevoelens en verlangens en interesses en innerlijke ervaringen --- hetgeen zich dan uit in vergeetachtigheid en onoplettendheid in mijn interactie met mijn omgeving, zoals bijvoorbeeld niet opmerken dat Quizzy nog aan het eten is en mezelf niet verplaatsen in zijn 'schoenen' en hem eerst laten eten omdat dat is wat ik voor mezelf zou willen als ik in zijn plaats zou zijn
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegetaan en geaccepteerd in te zien dat als en wanneer ik reageer met angst wanneer iemand mij kritiek geeft, dat dat een teken is dat ik mezelf heb toegestaan mezelf te definieren in en als een idee en een beeld in mijn geest dat ik gebruik om andere mensen in mijn omgeving te manipuleren en dat ik dus niet eerlijk ben met mezelf of mijn omgeving over wie ik eigenlijk werkelijk ben
ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd eerlijk te zijn met mezelf over het feit dat ik niet intelligent noch juist of correct ben, maar dat ik simpelweg, gewoonweg 'hier' ben en besta, als een levend fysiek wezen - en dat de idee dat ik 'juist' en 'correct' en 'intelligent' ben, een idee/gedachte/geloof is dat enkel in mijn geest bestaat, als een eendimensionele visie die ik zelf gecreëerd heb in mezelf over 'wie ik ben' - en dat op zich niets te maken heeft met de eigenlijke realiteit van wie ik ben als een fysiek wezen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik, door mezelf te definieren in en als een idee en een beeld in mijn geest in verband met 'wie ik ben' - mezelf in wezen verblind van de eigenlijke fysieke werkelijkheid van zowel mezelf als mijn omgeving --- omdat ik niet werkelijk geef om hoe mijn fysieke omgeving werkt en functioneert, ik geef enkel om wie ik ben, als dat idee en dat beeld van 'IK ben intelligent' en 'IK ben juist' en 'IK ben correct' --- en wanneer ik er dan op gewezen wordt dat mijn fysieke daden niet het beste zijn voor mijn omgeving omdat ik met andere woorden niet goed aan het opletten ben, dan reageer ik emotioneel en met allerlei gedachten en backchat die enkel in functie staan van 'IKKE' en 'wie IK ben' en 'wat andere mensen over MIJ denken' en 'wie IK denk dat ik ben' en 'hoe IK wil dat andere mensen over MIJ denken' --- in de plaats van eerlijk te zijn met mezelf over het feit dat dat beeld en idee van 'mezelf' dat ik probeer te verdedigen, niet eens echt is in de eerste plaats en dat wie ik werkelijk ben is HIER, in en als de simpliciteit van het fysieke lichaam en ademhaling
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn macht weg te geven aan een illusie in de geest als een beeld/idee van 'wie ik ben' --- in de plaats van één en gelijk te staan met de realiteit van mezelf en in te zien dat dat beeld en dat idee in mijn geest van geen kanten ook maar iets te maken heeft met de eigenlijke realiteit van mezelf in en als de fysieke werkelijkheid
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat de idee waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te definieren enkel bestaat om de mensen om mij heen te manipuleren zodat ze mij zouden aanvaarden in de groep en zodat ik ondersteuning zal krijgen van de groep - omdat ik de idee heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf dat ik andere mensen moet manipuleren om te overleven en te bestaan in deze wereld
Ik ben HIER in en als de fysieke werkelijkheid, als een fysiek levend lichaam/wezen, ik zie, besef en realiseer mij dat ik geen idee of beeld in mijn gedachten ben omdat ik zie, besef en begrijp dat elk idee van mezelf mijn eigen creatie is in de geest en in functie bestaat van overleving.
ik zie, besef en realiseer mij dat de idee dat ik 'intelligent' ben een idee is in mijn geest dat ik van mezelf gecreëerd heb en niet werkelijk rekening houdt met of gebaseerd is op de realiteit van wie ik eigenlijk ben
omdat, de realiteit van mezelf is dat ik HIER ben - en ik zie en besef dat als ik mezelf identificeer met de idee dat ik 'intelligent' ben, en dat idee dan ga verdedigen door emotioneel te reageren op mensen wanneer ze mij kritiek geven --- dat ik mezelf aan het verblinden ben van hoe de fysieke werkelijkheid die zich vlak voor mijn ogen bevindt in elk moment eigenlijk functioneert
en ik zie besef en begrijp dat het feit dat ik gereageerd heb met emoties op andrea die mij in een moment wees op hoe ik mij aan het gedragen was door mij te zeggen dat ik het beter anders zou doen - erop wijst dat ik in feite niet werkelijk gaf om Quizzy en dat ik mezelf aan het entertainen was in mijn geest met een idee van wie ik denk dat ik ben als hoe ik wilde dat andrea mij zag --- en dus, vanaf het moment dat zij iets doet of zegt dat impliceert dat ze mij niet zo ziet dan reageer ik emotioneel - in de plaats van eerlijk te zijn met mezelf en daadwerkelijk te geven om de fysieke werkelijkheid en ervoor zorgen dat ik 'geven om' niet zomaar projecteer als een beeld van mezelf dat in functie staat van manipulatie en eigenbelang, maar dat een eigenlijk werkelijk 'geven om' de wezens om mij heen en mijn omgeving is
ik stel mezelf tot doel om te bestaan als een levende expressie en statement van waarachtig 'geven om' mijn omgeving en al het leven om mij heen in elk moment -- en op elke manier steeds te onderzoeken hoe ik mezelf in lijn kan plaatsen met wat het beste is voor mijn omgeving - en daarin dus kritiek van andere mensen te aanvaarden als ondersteuning in dat proces en niet als een persoonlijke aanval
omdat ik zie, besef en realiseer dat het feit dat ik kritiek heb ervaren als een persoonlijke aanval op mijn 'persoon', wil zeggen dat ik niet eerlijk was met mezelf over wie ik ben en dat ik in mijn geest zat mezelf te entertainen in gedachten over mezelf niet niet werkelijk HIER besta als een levende uitdrukking van wie ik eigenlijk ben
ik stel mezelf tot doel om uit in het moment dat ik kritiek krijg van iemand - niet in het ego te stappen, maar in dat moment daadwerkelijk te horen wat deze persoon te zeggen heeft vanuit het startpunt van een waarachtig 'geven om' mijn wereld en realiteit en mijn participatie in die wereld en realiteit en stabiel te blijven in mezelf in het besef dat als ik mezelf toesta emotioneel te reageren op wat deze persoon mij te zeggen heeft over mezelf, dat ik mezelf daarin opzettelijk aan het afleiden ben van de realteit van mezelf omdat ik ergens in mezelf weet en besef dat wat deze persoon te vertellen heeft mij laat zien wie ik eigenlijk ben
Door deze statements te spreken, zag ik hoe de emotionele reacties die er nog aanwezig waren in mezelf op resonant niveau verdwenen en hoe ik mezelf stabiliseerde in relatie tot het moment van 'kritiek krijgen'. In deze laatste stap in mijn proces heb ik ingezien en beseft dat het schrijven van zelf vergeving en zelf correctie alleen niet genoeg is, er is ook een fysieke uitdrukking nodig zoals bijvoorbeeld in het moment waarin ik mij in een fysieke situatie bevindt van kritiek krijgen en ik zie de reacties en de gedachten en de backchat opkomen, om dan in dat moment als het ware een fysieke statement te maken voor mezelf van 'dit is niet wie ik ben, ik neem de beslissing hier en nu om te veranderen!', door bijvoorbeeld in het moment zelf vergeving en zelf correctieve statements te spreken (waarin ik uiteraard wel oplet dat ik min of meer alleen ben en dat de mensen om mij heen het niet horen omdat ze anders zullen denken dat ik gek ben).
Ik bedoel, dit punt van het maken van een fysieke statement van zelf-verandering in het moment is eigenlijk een voordehandliggende noodzakelijkheid in het proces van zelf-verandering --- omdat, wie ik ben en hoe ik altijd heb bestaan is als een fysiek levend wezen. De gedragspatronen uit mijn verleden spelen zich af in mijn fysieke werkelijkheid in elk moment, dus, wil ik mezelf veranderen, dan moet die verandering plaatsvinden op fysiek niveau -- niet enkel als een idee in mijn geest van 'ik ben veranderd', maar als een daadwerkelijke fysieke statement.
Na dit moment, waren er nog een aantal momenten/situaties die zich afspeelden in mijn realiteit die dit punt weer aanspraken van 'kritiek krijgen', en hier zag ik de verandering, omdat ik niet meer reageerde in mezelf --- ik hoor aan wat de persoon te zeggen heeft, ik kijk binnenin mezelf naar wie ik ben in de situatie en ik bekijk de situatie en mezelf in relatie tot de situatie op een praktische manier, in de zin va het overwegen hoe en waar ik mezelf moet corrigeren in mijn gedrag teneinde de situatie te corrigeren.
En dus tot conclusie kan ik vaststellen dat mijn proces van het veranderen van een reactie van angst op het krijgen van kritiek, door middel van het toepassen van een proces van zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-correctie in en als een stappen-programma/-structuur, vruchtvol en effectief geweest is.
No comments:
Post a Comment