Dag 607: Hoe Kan door de Oppervlakkigheid van het Ego Gebroken worden door te Schrijven?

 Dag 607: Hoe Kan door de Oppervlakkigheid van het Ego Gebroken worden door te Schrijven?

 Het Veranderingsproces van Onzekerheid

Hierdoor assisteert het schrijven dus met het ontwikkelen van zelf-eerlijkheid. Zelf-eerlijkheid zijnde het 'lef' als je wil om daadwerkelijk te kijken naar jezelf. Het lef en de moed om dingen niet zomaar te blijven verbergen of onderdrukken of ontkennen in je geest, maar je eigen preoccupaties in gedachten, gevoelens en emoties neer te schrijven en eerlijk te zijn met jezelf in het besef dat dat is wie je bent en wat in jezelf bestaat. Geen leugens meer, geen onderdrukking, geen doen alsof. Dag 606: De Macht van het Geschreven Woord en het Ontwikkelen van Zelf-Eerlijkheid

Hoe ik het schrijven naar vrijheid voor mezelf heb toegepast is dat ik in mijn schrijven mezelf opzettelijk uitdaagde om zo eerlijk mogelijk te zijn met mezelf in het neerschrijven van de gedachten die door mijn geest gaan en de gevoelens en emoties die ik ervaar in mezelf. En om specifiek te zoeken naar waar en hoe ik opzettelijk dingen probeer te onderdrukken en verbergen in mijn geest, niet enkel van andere mensen maar van mezelf tegelijkertijd.

Want, wat ik heb beseft is dat ook al schrijf ik voor mezelf en ook al ben ik alleen en ben ik de enige die mijn schrijven zal lezen, dan nog heb ik de neiging om te schrijven met in mijn achterhoofd een personage dat zit mee te kijken als zijnde de representatie van 'andere mensen' en 'wat mensen zullen denken van mij' -- hetgeen dus wil zeggen dat ik mijn schrijven beperk en limiteer tot wat 'aanvaardbaar' zou zijn 'in de ogen van anderen', alsof ik niet alleen besta in mezelf en alsof ik het niet gewoon tegen mezelf heb in mijn schrijven over mezelf.

Wanneer ik dus die afscheiding in mezelf detecteerde, als een ervaring van controle in relatie tot mijn schrijven, verbonden met de angst van wat mensen hun mening is over mij, dan besliste ik om opzettelijk op zoek te gaan naar wat er onder die angst ligt en mezelf aan te zetten om het op te schrijven. Ik maakte dus opzettelijk de beslissing om mijn schrijven dieper te doen gaan dan het oppervlak als het imago en het beeld dat ik van mezelf doorgaans presenteer naar de buitenwereld toe, en om voor mezelf te ontdekken wat er onder dat oppervlak ligt omdat ik die oppervlakkige idee van mezelf zelf ben gaan geloven gedurende mijn leven vanuit het perspectief dat ik mij zelf niet meer gewaar ben van wat er eigenlijk werkelijk in mezelf bestaat als al de delen van mezelf die ik ben gaan zien als 'onaanvaardbaar','slecht', 'negatief' of 'fout'.

Dit omdat ik zag en besefte dat als ik mezelf toesta te schrijven vanuit die zelf-limitatie die ik in mijn dagelijkse leven ervaar binnenin mezelf en uitdruk in relatie tot mijn wereld en realiteit, dan zal ik nooit beseffen of zien welk mijn eigenlijke potentieel is om meer te worden dan wie ik ben of altijd gelooft heb te zijn. Als ik niet in de eerste plaats eerlijk kan zijn met wie ik werkelijk ben in dit moment, niet wie ik denk en geloof dat ik ben maar wat er echt bestaat in mezelf onder het oppervlakkige imago, hoe kan ik dan verwachten dat ik in staat ben om te groeien en te ontwikkelen - ik zal steeds 'gedoemd' blijven om de gelimiteerde vorm aan te nemen die ik gebruik om de realiteit van mezelf in en achter weg te steken en te verbergen.