Dag 656: Van onzelfzekerheid naar Zelf-vertrouwen - Stap 2

Om verder te gaan op Dag 656: Een moment van Zelf-Verandering - Van Onzelfzekerheid naar Zelf-Vertrouwen, deel ik in deze blog de zelf-vergeving die ik heb toegepast om mezelf te ondersteunen in het creëren van stabiliteit in relatie tot  het geven van een 'spreekbeurt' en specifiek het uitvoeren van een project waarin ik voor een camera spreek over een bepaald onderwerp en daarin een 'publiek' addresseer. En dit namelijk omdat ik, zoals ik in de voorgaande blog besproken had, in een ervaring van gespannenheid, angst en onzekerheid ging telkens wanneer ik voor de camera stond en dus een emotionele relatie ervoer in verband met het geven van een ' spreekbeurt', hetgeen zoals ik dan besefte terug te brengen viel naar mijn tijd in school wanneer ik voor de klas een spreekbeurt moest geven en ik mij telkens overspoeld voelde door een intense ervaring van onzekerheid, angst en gespannenheid, hetgeen ondergebracht kan worden onder de term 'plankenkoorts'.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij zorgen te maken over het maken van de video's

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben dat ik het niet zal kunnen en dat ik zal falen in mijn opzet

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben dat ik gespannen zal overkomen op de video

En dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van mijn eigen angst en gespannenheid door angst te hebben dat mijn gespannenheid zal overkomen in de video en dat het gezien zal worden

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn ervaring met het doen van een toespraak, spreekbeurt of praten over een onderwerp voor een publiek zoals in het staan voor een camera, te verbinden met en te definieren in en als herinneringen van toen ik in de klas een spreekbeurt gaf en ik de hele ervaring zag als absoluut oncomfortabel, onaangenaam en een 'flop' omdat de angst, onzekerheid en spanning die in dat moment in mezelf naar boven kwam door mijn stem en houding heen klonk en te zien was voor mijn publiek

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd die herinneringen van de spreekbeurten die ik in de klas gegeven heb en mijn ervaring en beoordeling in en van die spreekbeurten te gebruiken als mijn maatstaf en referentie punt voor mijn huidige vermogen en ervaring in verband met het spreken over een onderwerp voor een publiek - en daarin de perceptie te creëren voor mezelf dat mijn expressie, prestatie en ervaring in relatie tot het toespreken van een publiek gelimiteerd is tot hoe ik mezelf ervoer in die paar herinneringen van op school -- in de plaats van onvoorwaardelijk los te laten van het verleden door het verleden tegelijkertijd te aanvaarden als één en gelijk met mezelf, als HIER, en niet als iets dat in afscheiding bestaat van mezelf in mijn eigen geest en macht heeft over mijn heden en toekomst, en in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik als zijnde onvoorwaardelijk HIER het vermogen en het potentieel heb om mezelf uit te drukken in mijn spreekbeurt op een manier die ik zelf zie als zijnde het beste

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn uitdrukking, expressie en ervaring in verband met het toespreken van een publiek te limiteren tot hoe ik mezelf ervoer in mijn herinneringen van op school toen ik een spreekbeurt gaf voor de klas, door te geloven dat die herinneringen zijn 'wie ik ben' en dus definierend en bepalend zijn voor hoe ik mezelf hier en nu en in de toekomst telkens zal ervaren wanneer ik mij in een gelijkaardige situatie bevindt -- in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik niet het slachtoffer ben van herinneringen in de geest en dat ik in elk moment het vermogen heb om richting te geven aan de ervaringen die naar boven komen in mezelf en om mezelf te stabiliseren en mezelf uit te drukken en te bestaan op een manier die het beste is voor mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren met angst op de gespannenheid, onzekerheid en angst die opkomt in mezelf terwijl ik voor de camera aan het spreken ben, door angst te hebben dat het door mijn expressie zal doorkomen en angst te hebben dat mensen zullen zien dat ik mij angstig voel - in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik daarin een vicieuze cyclus van angst aan het creëren ben en dat ik de angst in mezelf enkel aan het voeden ben waardoor ik mij uiteindelijk zo angstig en gespannen en onzeker voel, dat het dan ook doorkomt in mijn expressie en mijn stem

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren met beoordelingen wanneer gespannenheid en angst in mezelf naar boven komt en dan die gespannenheid en angst proberen te onderdrukken - in de plaats van in te zien, te beseffen en te realiseren dat ik de ervaring waar ik mij tegen verzet enkel versterk omdat het een deel is van mezelf dat ik niet zomaar kan onderdrukken of ontkennen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd de ervaring van angst, onzekerheid en gespannenheid te aanvaarden en te omarmen in eenheid en gelijkheid met mezelf, door mezelf te definieren in en als een geloof dat die ervaringen minderwaardig zijn en door dus die ervaringen te beoordelen en dan angst te hebben dat ik beoordeeld zal worden op dezelfde manier als mensen mijn angst, onzekerheid en gespannenheid zouden zien

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van wat mensen van mij zouden denken als en wanneer er een ervaring van angst, onzekerheid en gespannenheid opkomt in mezelf door binnenin mezelf de ervaring van angst en gespannenheid te beoordelen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het deel van mezelf in en als de ervaring van angst, gespannenheid en onzekerheid van mezelf af te scheiden en weg te duwen en te verwerpen in de plaats van te omarmen in en als zelf-aanvaarding

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de energetische ervaring van angst, onzekerheid en gespannenheid in mezelf te beoordelen en erop te reageren alsof het niet een deel is van mezelf en alsof het niet in en als mezelf bestaat - en daarin oneerlijk te zijn met mezelf over wie ik werkelijk ben en over wat de ervaring van angst, onzekerheid en gespannenheid werkelijk is als een deel van mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd elk deel van mezelf als wat bestaat in en als mezelf onvoorwaardelijk te aanvaarden

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd zelf-aanvaarding en zelf-omarming in relatie tot elk deel van mezelf zoals de ervaring van angst, onzekerheid en gespannenheid te onderdrukken onder de angst om beoordeeld te worden door mensen als ze die angst, onzekerheid en gespannenheid zouden zien in mijn expressie

Zelf-Correctie

Wanneer en als ik mezelf in een ervaring van ongemak en gespannenheid zie gaan in relatie tot het maken van video's - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf heb toegestaan het maken van video's te verbinden met herinneringen in mijn geest waarin ik mij gespannen voelde en waarin ik het gevoel had en geloofde dat ik gefaald had in een spreekbeurt voor de klas, waarin ik dus nu mijn huidige expressie en ervaring in relatie tot mijn realiteit definieer in en als die herinneringen

En ik zie, besef en begrijp dat mijn herinneringen niet meer zijn dan mezelf en geen macht of controle hebben over wie ik ben als het sturende principe en het bepalende principe van mezelf waarin ik bepaal in dit moment van ademhaling wie ik ben en hoe ik mezelf uitdruk

Ik zie, besef en begrijp dat ik beslis wie ik ben, en ik ben zelf-vertrouwen en stabiliteit en ik stel mezelf tot doel om mezelf in en als het maken van video's uit te drukken en te bestaan in en als zelf-zekerheid en stabiliteit en om mijn vermogen aan te spreken en toe te passen om mezelf te creëren en om mezelf niet te laten besturen door de geest

Wanneer en als ik voor de camera sta en ik zie de ervaring van onzekerheid, gespannenheid en angst opkomen in mezelf   - dan stop ik en ik adem - en ik sta mezelf niet toe om in het patroon te stappen van het reageren met angst op de ervaring van angst, onzekerheid en gespannenheid omdat ik zie, besef en begrijp dat ik dan enkel die ervaringen zal versterken in mezelf in en als een vicieuze cyclus omdat ik zie, besef en begrijp dat die ervaringen delen zijn van mezelf die ik niet zomaar kan wegduwen of onderdrukken

Dus ik stel mezelf tot doel om in en als ademhaling, mezelf te aanvaarden in en als de emotionele ervaringen van angst, onzekerheid en gespannenheid, in en als het levende besef dat angst, onzekerheid en gespannenheid expressies zijn van mezelf die binnenin mezelf bestaan en ik stel mezelf tot doel om te bestaan in en als zelf-eerlijkheid door elk deel van mezelf te omarmen en aanvaarden

Dag 655: Een moment van Zelf-Verandering - Van Onzelfzekerheid naar Zelf-Vertrouwen

Een moment van reactie dat ik vandaag voor mezelf veranderd heb is in relatie tot een project waar ik onlangs aan ben begonnen. Ik ben begonnen met het opnemen van video's bedoeld voor een breed publiek waarin ik spreek over specifieke onderwerpen. Mijn ervaring met praten voor een publiek is echter doorheen mijn leven altijd in bekenmerkt geweest door allerhande negatief geladen ervaringen zoals angst, gespannenheid, onzekerheid, twijfel en mij gegeneerd voelen over mezelf en mijn uitdrukking.

Ik bedoel in haast elke spreekbeurt die ik gaf in school waar ik voor de klas moest gaan staan om te spreken over dit of dat onderwerp, ervoer ik steeds een ondermijnende angst, nervositeit en onzelfzekerheid tot op het punt zelfs dat ik na een aantal minuten in de spreekbeurt compleet blanco ging in mijn geest en ik compleet vergat waar ik over aan het spreken was. Mijn ergste angst kwam uit in dat moment. Mijn ergste angst zijnde om te falen en 'afgang te maken' voor de klas.

Ik ervoer het als een absolute verschrikkelijke ervaring die ik steeds tegemoet trad met enorme weerstand. En dit specifieke project waarin ik voor een camera sta om over een specifiek onderwerp te spreken, en vaak met mensen aanwezig in de studio, activeerde die herinneringen aan al die spreekbeurt ervaringen in mijn onderbewustzijn.

Er kwam een angst in mezelf naarboven wanneer ik mezelf voor die camera zag staan en in die angst ging ik ervan uit dat ik zou 'falen' of dat het mij niet zou lukken om op een ontspannen en zelfzekere manier te spreken over het desbetreffende onderwerp, omdat dat immers steeds mijn ervaring geweest is wanneer het aankomt op het spreken voor een groep van mensen.

En waarachting, wanneer ik dan voor de camera ging staan, begon ik mij ongemakkeljik en gespannen te voelen waardoor ik moeite had met het herinneren van mijn tekst en voornamelijk met het vloeiend uitdrukken van mijn boodschap. Omdat ik mij gespannen voelde, ging mijn hartslag sneller, waardoor mijn ademhaling meer oppervlakkig was, waardoor ik bijgevolg meer moeite had om mezelf op een comfortabele en natuurlijke wijze uit te drukken wat ik te zeggen had.

Uiteindelijk begon ik zelfs hoofdpijn te ervaren omdat ik me zo druk aan het maken was over het doen van die video's en over die onaangename ervaringen van gespannenheid, nervositeit en onzekerheid die ik niet wilde ervaren. Deze ervaring veranderde ik echter volledig voor mezelf door het toepassen van eenvoudig gereedschap waarmee ik mezelf heb kunnen stabiliseren zowel voor het moment van mijn 'spreekbeurt', als tijdens. Wat ik specifiek heb toegepast en hoe deel ik in de volgende blog.

Dag 654: Een Moment van Inzicht - Van Twijfel naar Zelf-Vertrouwen

Een moment van zelf-ondersteuning dat ik vandaag heb 'beleeft' is wanneer ik aan Laura (naam is fictief) ging vragen of An (naam is fictief) thuis was omdat ik iets met sunette wilde bespreken. En Laura vroeg mij waarover het ging en nadat ik het haar had uitgelegd, stelde zij een oplossing voor.

In mijn achterhoofd bleef ik echter denken van 'ik moet dit bespreken met An want zij weet meer dan Laura en zij is meer te vertrouwen dan Laura' en in mijn achterhoofd heb ik minder vertrouwen in Laura dan in An.

In dat moment werd ik mij echter bewust van wat er omging in mijn achterhoofd en van het feit dat ik Laura en haar schijnbare vertrouwenswaardigheid aan het definieren ben op basis van mijn gebrek aan zelf-vertrouwen en de geloofsystemen die ik heb opgebouwd over de mensen om mij heen in verband met wie meer weet dan wie en naar wie ik kan luisteren om advies te krijgen over bepaalde zaken en naar wie ik niet zou moeten luisteren.

Het probleem was dus niet dat ik Laura niet kan vertrouwen maar eerder dat ik mezelf niet vertrouw om zelf gezond verstand toe te passen en de oplossing te zien voor het probleem waar ik advies voor zocht. In de plaats van dan alsnog naar An op zoek te gaan om met haar te praten over mijn probleem, besliste ik om Laura's idee te bekijken en te overwegen.

Ik kon immers zelf zien wat Laura zegde, omdat het gezond verstand was. Ik moest enkel loslaten van mijn idee in mijn geest dat een bepaalde mensen het beter weten en dat ik daardoor de woorden van andere mensen maar een mindere waarde moet geven, in de plaats van steeds te vertrouwen op mezelf en mijn eigen vermogen om het gezond verstand te zien in bepaalde zaken.

Dit was voor mij een moment van zelf-ondersteuning en zelf-realisatie vandaag omdat het een moment was waarin ik mijn 'traditionele' reactiepatroon van het plaatsen van mijn vertrouwen in specifieke mensen in mijn omgeving veranderde naar het vertrouwen in mezelf en mijn vermogen om het gezond verstand te zien in wat een ander mij vertelt.