Dag 789: Stress als gevolg van de Extreme natuur van de Geest

Deze blog is een verderzetting op Dag 788: De emotionele cyclus van Stress, en een continuatie in mijn process van het leven van het woord berustend en daarin het veranderen van hoe ik mezelf ervaar in relatie tot bureaucratie. Wat ik mij immers gerealiseerd heb is dat ik heel snel in ervaringen van stress en zelfs wanhoop en ziedende woede en een uiteindelijke staat van compleet opgeven ga wanneer ik te maken heb met het systeem, met papperassen in order maken, bureaucratie navigeren en dan vooral wanneer dingen niet makkelijk verlopen.

In het afleggen van mijn visaprocess heb ik deze ervaringen dikwijls gemerkt in mezelf en sinds het beginnen van mijn blogs en het process van het veranderen van deze ervaringen is het een zeer langzaam pad geweest om beginnen te werken aan een mogelijke verandering. Gisteren was weer zo een dag waarin er dingen niet verliepen naar plan, terwijl bepaalde stress factoren in mezelf aan het opbouwen waren.

De reden waarom dit hele bureucratie gebeuren namelijk wo emotioneel destabiliserend kan zijn is dat er verschillende stress punten samen komen en dan culmineren tot een soort van overkoken en uitbarsten. Er is bijvoorbeeld de stress in verband met tijd en de gedachte dat 'als ik dit niet op tijd allemaal gedaan krijg, dan vallen al mijn toekomstplannen in duigen. Het brengt met andere woorden allerhande diepe angsten naar boven die voornamelijk te maken hebben met overleving en specifiek het kunnen uitleven van de plannen of doelstellingen die ik mezelf voorgenomen en afgebeeld heb in mijn geest.

Bij elke stap die ik afleg om bepaalde dingen in orde te krijgen met het oog op het verzekeren van 'mijn toekomst', komt er dus ook een ervaring van prestatie bij kijken aangezien ik 'een stap dichter ben bij het voltooiien van mijn doel en het verzekeren van mijn toekomstplan'. Maar van het moment dat er iets misloopt - hetgeen zo klein kan zijn als bijvoorbeeld een website of telefoonnummer die even niet werkt of het niet vinden van bepaalde documenten - dan is daar onmiddellijk een ervaring van falen en verlies die naar boven komt.

Het is dus haast alsof ik in een polariteit besta waarin ik mij oftewel hoopvol en verzekerd voel in verband met mijn toekomst oftewel compleet verloren en wanhopig, alsof alles in duigen ligt. En wat daarin vreemd is, is het schijnbare gebrek aan een middeweg. Een middeweg zijnde het besef dat er altijd wel iets kan veranderen of 'mislopen', hetgeen echter niet wil zeggen dat alles verloren is in dat ene moment. De geest heeft de neiging om te werken met extremen en polariteiten. Je bent bijvoorbeeld in een moment oftewel goed op weg en aan het slagen oftewel ben je hopeloos verloren en gefaald. De geest kijkt niet naar de eigenlijke realistische gang van zaken, zoals het feit dat:

1. De fysieke werkelijkheid niet verloopt volgens het plan dat jij in je geest hebt. Het plan dat deze planeet volgt is veel complexer en houdt veel meer in dan wat je geest je doorgaans laat zien. Je kan dus niet verwachten dat dingen absoluut zullen gaan volgens wat jij zou willen. Je kan wel een algemeen doel hebben, maar in het stappen naar dat doel toe moet je ruimte laten voor wat zich van moment tot moment in de realiteit ontvouwt
2. De fysieke werkelijkheid is niet zo absoluut of extreem als de geest. Het is niet zo zwart wit en werkt niet volgens 'goed' en 'slecht', 'juist' en 'fout' of  'geslaagd' en 'gefaald'. Er is niet een 'juiste' manier waarop dingen zouden moeten lopen. Er zijn altijd verschillende, vaak onontdekte en onverkende, manieren om tot een doel te geraken. Je moet dus in feite kunnen loslaten van de idee dat de manier die jij in je geest hebt de enige 'juiste' is en de enige echte manier is. Zo geef je jezelf ook meer ademruimte om oplossingen te vinden of andere wegen te ontdekken wanneer iets niet loopt naar je verwachtingen.

Wordt vervolgd.

Dag 788: De emotionele cyclus van Stress

Dit is een verderzetting op mijn toewijding om het woord 'berustend' te leven, specifiek gezien in relatie tot het systeem. In mijn blog van Dag 785: Welke woorden kan je leven om het best te kunnen omgaan met bureaucratie? was ik begonnen met het uiteenzetten van wat het wil zeggen om het woord berustend te leven op praktische wijze in die momenten waarin ik in een ervaring van stress ga in relatie tot bureaucratie.

Sinds toen heb ik verschillende momenten en mogelijkheden gekregen om de theorie in de praktijk om te zetten. Ik ben bezig geweest met een visa applicatie, hetgeen meer complex en ingewikkeld bleek dan ik uiteindelijk had gedacht en hierdoor heb ik mij vaak in een ervaring van stress bevonden. Wat ik tot zover heb geobserveert in verband met mijn toepassing van het woord 'berustend' is dat het zeker geen natuurlijke beweging is van mezelf om automatisch en onmiddellijk dat woord te leven. Het is zelfs zo dat mijn automatische reactie op bureaucratie - en dan vooral wanneer er dingen mislopen of anders gaan dan eerst gedacht - er één is van stress.

Wat ik heb gemerkt bij mezelf is dat het niet enkel stress is dat ik ervaar, maar meer een soort van emotionele/energetische cyclus waar ik doorwandel terwijl ik bezig ben met het zoeken van documenten, lezen van richtlijnen en creëren van bestanden op mijn laptop in een poging om de nodige stappen te bewandelen in het systeem teneinde het gewenste resultaat te bereiken.

Ik begin er meestal aan met 'goede moed' en ik haal zelfs een beetje plezier uit het invullen van documenten en het volgen van richtlijnen... Zolang alles nog van een leien dakje loopt. Van zodra ik een taak moet uitvoeren die al iets moeilijker is of van zodra er iets misloopt, zoals een website of programma dat niet werkt naar behoren, reageer ik zeer snel met frustratie en kwaadheid. Vaak stapelen dit soort momenten zich ook op, wanneer dus het één na het ander fout lijkt te gaan of althans zich niet lijkt te gedragen naar mijn wil. In zo'n gevallen gaat mijn frustratie over in een staat van totale wanhoop.

Wanneer dit zich voordoet is het in feite al de energie van frustratie die zich heeft opgebouwd die dan als het ware een hoogtepunt bereikt heeft - als een ketel die overkookt en de vloeistof in de ketel die opbouwt en opbouwt tot het een hoogtepunt bereikt en dan weer naar beneden valt. Dat is precies de ervaring die zich uitspeelt wanneer ik overschakel van frustratie naar wanhoop. En het was pas wanneer ik dit punt van wanhoop bereikt had in mezelf dat ik mij mijn doelstelling om het woord 'berustend' te leven herinnerde. Het was pas nadat ik die hele cyclus had doorlopen dat mij te boven schoot dat er ook een andere manier is om om te gaan met bureaucratie en het systeem, namelijk één waarin ik het sturende principe ben van mezelf en mezelf niet laat beïnvloeden door automatische emotionele reacties.

Deze specifieke emotionele/energetische cyclus van stress, frustratie en wanhoop in verband met het systeem is echter een patroon dat ik doorheen mijn leven in diepe lagen in mezelf heb opgebouwd en het is iets dat een groot deel heeft uitgemaakt van mijn persoonlijkheid. Dit wil zeggen dat het dus waarschijnlijk een tijdje zal duren eer ik het woord 'berustend' kan leven in dit soort situaties en dat die emotionele cyclus niet meer een automatische reactie is.

Wordt vervolgd...