Dag 797: De Principes van Kerstmis: Van Probleem naar Oplossing

Lange tijd heb ik feestdagen zoals Kerstmis in mijn geest gezien en beoordeeld als valse en lege rituelen en tradities. Elke keer het weer die tijd van het jaar was om kerstkaartjes, kerstwensen en kerstcadeautjes uit te sturen, was er steeds die ervaring van weerstand in mezelf en de gedachte dat het allemaal lege gebaren zijn. Wat bedoelen we zelfs wanneer we zeggen "Beste wensen", en menen we eigenlijk wel wat we zeggen tegen elkaar?

Het kopen, geven en ontvangen van cadeautjes leek in mijn ogen meer te gaan om het blindelings volgen van traditie hetgeen op zich meer leek te draaien om het negeren van de echte problemen in deze wereld zowel als in ons eigen leven dan de principes van vergeving, geven om elkaar en het creeren van een betere wereld waar Kerstmis zogezegd aanvankelijk op gebaseerd was.

Wat ik echter geleerd heb in mijn proces van zelf-creatie en zelf-realisatie is dat hoe ik dingen zie - en vooral wanneer er emotionele reacties zoals weerstand mee verbonden zijn - gaat nooit om datgene waar ik op reageer als wat schijnbaar buiten mezelf bestaat. Mijn reacties laten me steeds een eigenschap van mezelf zien dat ik nooit onder ogen gekomen ben en waar ik nooit verantwoordelijkheid voor genomen heb.

In dit geval lieten mijn reacties in verband met Kerstmis mij die principes en expressies zien die ik zelf nooit heb geleeft. In de plaats van dat ik dus verantwoordelijkheid nam voor mezelf om ervoor te zorgen dat ik besta als het levende voorbeeld ben van hoe ik zou willen dat Kerstmis geleeft wordt in deze wereld, was ik de wereld en de mensen om mij heen aan het beschuldigen. Ik was mezelf ervan aan het overtuigen dat het probleem met Kerstmis in andere mensen lag en in de samenleving, zonder dat ik zag dat het echte probleem in en als mezelf bestond.

Ik verkeek me immers steeds op wat er schijnbaar allemaal mis en verkeerd was en ging daardoor in een staat van klagen, afkeuren en reageren in mezelf, in de plaats dat ik eerst en vooral een kijkje nam naar mezelf en mezelf de vraag stelde of ik zelf eigenlijk aan het leven was wat ik van mijn omgeving verwachtte in relatie tot Kerstmis.

Het is immers mijn verantwoordelijkheid als mens in deze wereld om te leven als de oplossing die ik wil zien in de wereld, in de plaats van deel uit te maken van het probleem - en dat werkt niet door de schuld en verantwoordelijkheid buiten mezelf te leggen. Het is makkelijk om de wereld te beschuldigen van niet te veranderen en niet te bestaan als de beste versie van zichzelf dan die taak op mezelf te nemen om de beste versie van mezelf te worden.

Het is aan mij om te onderzoeken hoe ik al de principes verbonden met Kerstmis die volgens mij steeds 'leeg' waren, zoals vreugde, samenhorigheid/samenzijn en geven om elkaar zelf te belichamen en te leven en Kerstmis op die manier echt en werkelijk betekenisvol te maken.