Dag 767: Hoe loslaten van een Reactie je Blik doet Verruimen

Vandaag speelde zich een interessant moment af tussen mijn vriend, Paul, en mezelf. Hij had zijn gordijnen in de keuken op hun zij gehangen, waarbij hij gaten had gemaakt in wat in principe de zijkant was waar hij dan de gordijnen aan kon ophangen en de eigenlijke voorontworpen gaten dan langs de zijkant hingen.

Voor mij zag hierdoor de keuken er niet uit als hoe ik persoonlijk wilde dat mijn huis eruit ziet en aangezien ik nu bij hem ben gaan inwonen, verkoos ik om de gordijnen te hangen zoals ze behoorden te hangen volgens hoe ze waren gefabriceerd.

Toen ik hem echter vroeg of ik de gordijnen anders kon hangen, met de 'juiste' kant naar boven, ontmoette ik bij hem meteen al een zekere weerstand tegen het idee. Dit kon ik niet meteen begrijpen aangezien het voor mij een simpele kwestie was van dingen te plaatsen zoals ze bedoeld waren en dus ging ik er vanuit dat hij zomaar 'moeilijk doet', zonder echt goede reden.

En dus duwde ik mijn wens verder door, met op de achtergrond van mijn geest de idee dat hoe ik het zie 'juist' is en dat het 'maar normaal' is om gordijnen op hun bedoelde manier op te hangen en dat hij dus maar gewoon aan het reageren is. Hij bleef echter standvastig in zijn weerstand tegen het idee van de gordijnen te veranderen, dus besloot ik om bij mezelf even op de rem te gaan staan.

Ik vertraagde even in mezelf en bemerkte dat ik langs de ene kant een reactie in hem leek te zien, maar dat ik langs de andere kant mij zelf in een reactie bevond waarin ik aan het vechten was voor hoe ik het zag en wat ik dacht dat 'juist' was. Wanneer ik dit bemerkte, wist ik dat mijn verantwoordelijkheid in de situatie zowieso was om mijn eigen reactie te onderzoeken en los te laten omdat ik mezelf in een argument aan het verwikkelen was over iets dat op zich niet eens echt zo veel uitmaakt.

Ik besloot dan om meteen de energie in mezelf te laten vallen en te stoppen met vechten, zodat ik ruimte kon maken in mezelf om de situatie nader te onderzoeken en te zien waar het is dat ik eigenlijk in de eerste plaats op reageerde. Wanneer ik mezelf kalmeerde en op kalme wijze en vanuit oprechte interesse vroeg aan Paul waarom het eigenlijk was dat hij de gordijnen op zijn manier wilde houden, bleek dat hij naar de situatie keek vanuit meer praktische overwegingen, terwijl ik het meer bekeek vanuit de overweging van wat 'mooi' is en wat overeenkwam met een idee dat ik had in mijn geest van wat 'huiselijk' is.

Wanneer ik dan begreep hoe hij de situatie zag, kon ik ook onmiddellijk het nut inzien van de manier waarop hij de gordijnen aanvankelijk had opgehangen en was het ook geen 'probleem' meer voor mij. Door dus mijn reactie te laten vallen in het moment heb ik mezelf de kans gegeven om mijn blik te verruimen en de dingen te bekijken vanuit zijn perspectief, hetgeen een dimensie blootgaf die ik zelf niet zag, namelijk wat 'praktisch' is en dus niet zomaar 'mooi'.

Dag 641: Weet Jij waar je Mening Vandaan komt?

In de voorgaande blog zijn we beginnen onderzoeken wat de psychologie is die achter onze huidige media ligt en het soort nieuws dat in onze media doorgaans 'nieuws' genoemd wordt en gepresenteerd wordt als iets belangrijk of aandachts- en  zorgenswaardig. En dit aan de hand van een artikel, genaamd 'deze foto maakt iedereen kwaad', hetgeen in wezen gaat over een trouwfoto van een koppel waarin het getrouwde koppel een bepaalde blik op hun gezicht hadden waar mensen zich blijkbaar kwaad om maakten… mensen die absoluut niets te maken hebben met het koppel op de foto of de foto op zich.

Het startpunt van het onderzoeken van dit soort artikels is dat zulk 'n artikel op geen enkele verstandelijke basis werkelijk 'nieuws' bevonden zou worden aangezien het artikel volledig gebaseerd is op persoonlijke reacties en meningen over een triviaal detail in een foto die op zich geen enkele relevantie heeft tot een gebeurtenis die enigzins van belang is in relatie tot onze samenleving.

Waarom is het dus dat dit wel op een nieuwssite verschijnt en waarom het gepresenteerd wordt als 'nieuws' en dus iets dat onze aandacht verdient en door onze geest opgenomen dient te worden als iets 'relevant'? Omdat, onze media is niet enkel een reflectie van wat wij burgers in onze samenleving willen zien, het vormt ook tegelijkertijd onze interesses en meningen over wat het is dat wij belangrijk en relevant vinden.

In dit geval toont de aard van dit artikel ons dat wat wij belangrijk en relevant vinden is emotionele reacties op dingen die op zich die reactie niet waardig zijn, in de zin van dat onze reactie  gebaseerd is op een mening over een perceptie: bijvoorbeeld we reageren ontzet of zelfs kwaad op wat we denken of menen te zien in de gelaatsuitdrukking van de bruid op de foto die naar het koppel op de voorgrond aan het kijken is.

Ik bedoel, ten eerste is het een persoonlijke perceptie wanneer we denken te zien dat de glimlach op het gezicht van het getrouwde koppel ongemeend is, zoals het artikel lijkt te suggereren. En ten tweede is het een persoonlijke mening over die perceptie wanneer we bijvoorbeeld gaan vinden dat het getrouwde koppel net blij zou moeten zijn voor het andere koppel, en we op basis van die mening dan emotioneel reageren met ontzetting of schok.

Dit artikel is een voorbeeld van 'vals nieuws' dat als doel heeft om 'valse reacties' los te weken in mensen. 'valse' reacties, omdat deze reacties letterlijk gebaseerd zijn op gebakken lucht, zijnde de percepties, meningen en opinies die we zelf in onze geest vormen in relatie tot onze wereld en omgeving en die op zich compleet irrelevant en onbelangrijk zijn wanneer het aankomt op hoe onze realiteit functioneert.

En als we onszelf betrappen op een reactie op dit artikel wanneer we het lezen, dan kunnen we tot de vaststelling komen dat we onszelf hebben laten vastzetten in een valse wereld die in onze geest bestaat en dan zou er een alarmbel in onszelf moeten afgaan omdat dit laat zien dat onze prioriteiten en ons begrip van de werkelijkheid en realiteit om ons heen verdraait  en verstoord zijn.

Het wordt dus hoog tijd dat we gewaarzijn beginnen ontwikkelen in relatie tot wie we zijn en wat er in ons omgaat en hoe we reageren op wat we zien met onze ogen en waar we in contact komen in onze wereld, en dan voornamelijk in relatie tot de 'media', omdat het zo enorm makkelijk is om onszelf te laten meevoeren door automatische reacties die uit het niets in onszelf lijken op te komen. En het is een heel pak minder vanzelfsprekend om gezond verstand toe te passen bij de dingen die we zien.