Dag 767: Hoe loslaten van een Reactie je Blik doet Verruimen

Vandaag speelde zich een interessant moment af tussen mijn vriend, Paul, en mezelf. Hij had zijn gordijnen in de keuken op hun zij gehangen, waarbij hij gaten had gemaakt in wat in principe de zijkant was waar hij dan de gordijnen aan kon ophangen en de eigenlijke voorontworpen gaten dan langs de zijkant hingen.

Voor mij zag hierdoor de keuken er niet uit als hoe ik persoonlijk wilde dat mijn huis eruit ziet en aangezien ik nu bij hem ben gaan inwonen, verkoos ik om de gordijnen te hangen zoals ze behoorden te hangen volgens hoe ze waren gefabriceerd.

Toen ik hem echter vroeg of ik de gordijnen anders kon hangen, met de 'juiste' kant naar boven, ontmoette ik bij hem meteen al een zekere weerstand tegen het idee. Dit kon ik niet meteen begrijpen aangezien het voor mij een simpele kwestie was van dingen te plaatsen zoals ze bedoeld waren en dus ging ik er vanuit dat hij zomaar 'moeilijk doet', zonder echt goede reden.

En dus duwde ik mijn wens verder door, met op de achtergrond van mijn geest de idee dat hoe ik het zie 'juist' is en dat het 'maar normaal' is om gordijnen op hun bedoelde manier op te hangen en dat hij dus maar gewoon aan het reageren is. Hij bleef echter standvastig in zijn weerstand tegen het idee van de gordijnen te veranderen, dus besloot ik om bij mezelf even op de rem te gaan staan.

Ik vertraagde even in mezelf en bemerkte dat ik langs de ene kant een reactie in hem leek te zien, maar dat ik langs de andere kant mij zelf in een reactie bevond waarin ik aan het vechten was voor hoe ik het zag en wat ik dacht dat 'juist' was. Wanneer ik dit bemerkte, wist ik dat mijn verantwoordelijkheid in de situatie zowieso was om mijn eigen reactie te onderzoeken en los te laten omdat ik mezelf in een argument aan het verwikkelen was over iets dat op zich niet eens echt zo veel uitmaakt.

Ik besloot dan om meteen de energie in mezelf te laten vallen en te stoppen met vechten, zodat ik ruimte kon maken in mezelf om de situatie nader te onderzoeken en te zien waar het is dat ik eigenlijk in de eerste plaats op reageerde. Wanneer ik mezelf kalmeerde en op kalme wijze en vanuit oprechte interesse vroeg aan Paul waarom het eigenlijk was dat hij de gordijnen op zijn manier wilde houden, bleek dat hij naar de situatie keek vanuit meer praktische overwegingen, terwijl ik het meer bekeek vanuit de overweging van wat 'mooi' is en wat overeenkwam met een idee dat ik had in mijn geest van wat 'huiselijk' is.

Wanneer ik dan begreep hoe hij de situatie zag, kon ik ook onmiddellijk het nut inzien van de manier waarop hij de gordijnen aanvankelijk had opgehangen en was het ook geen 'probleem' meer voor mij. Door dus mijn reactie te laten vallen in het moment heb ik mezelf de kans gegeven om mijn blik te verruimen en de dingen te bekijken vanuit zijn perspectief, hetgeen een dimensie blootgaf die ik zelf niet zag, namelijk wat 'praktisch' is en dus niet zomaar 'mooi'.

Dag 728: het Transformeren van het Creëren van Oorlog tot het Creëren van Oplossingen

Ter verderzetting op het onderwerp dat in Dag 727: De Kracht van Communicatie ter sprake is gekomen gaan we in deze blog dieper in op het interessante fenomeen van het eerder afzonderen van onszelf en onszelf verwijderen wanneer we conflict ervaren of reacties ervaren in onszelf tegenover een persoon in onze omgeving dan onmiddellijk met die persoon te gaan praten of andere manieren te vinden om dat conflict en die reactie in onszelf te kunnen loslaten en oplossen.

Wat er immers gebeurt en wat we in feite doen wanneer we ons gaan afzonderen, is dat we onze geest de kans en de ruimte geven om allerhande bijkomstige gedachten, geloofsystemen, meningen, beoordelingen en reacties op te roepen  omtrend de persoon waar we op hadden gereageerd. En zo maken we de reactie uiteindelijk erger en creëren we gevolgen in onze relatie met hen die soms kunnen leiden tot een groot conflict of zelfs een volledige verscheuring van de relatie, waarna beide partijen dan bijna de rest van hun leven in wrok bestaan tegenover elkaar en bestaan in het geloof dat de ander ons iets heeft aangedaan.

Terwijl een aanvankelijke reactie heel makkelijk opgelost kan worden simpelweg door middel van communicatie. Dus, laten we ons dan de vraag stellen: waarom vinden we communiceren met elkaar zo moeilijk? Waarom lijkt het soms onmogelijk om gewoon toe te stappen op iemand en met hen te praten? En waarom lijkt het nog moeilijker om te praten over de dingen die ons echt dwars zitten, de dingen die echt zijn en die er echt toe doen - die dingen die belangrijk zijn om over te praten?

Waarom leggen we er ons bij neer dat de relaties die we hebben met de mensen in onze omgeving over het algemeen zo oppervlakkig zijn dat wanneer er zich een vorm van conflict voordoet, we het makkelijker lijken te vinden om de relatie in z'n geheel gewoon op te geven dan in communicatie te treden teneinde te komen tot:

1. Een begrip van waarom het conflict is opgetreden en hoe het bestaat
2. Welke oplossingen gevormd kunnen worden om het conflict op te lossen en te kunnen vermijden in de toekomst

Zo is het ook op wereldschaal, het lijkt zoveel makkelijker om tot oorlog en conflict over te gaan met een ander land dan samen tot oplossingen te komen voor de problemen door middel van begrijpend luisteren. Begrijpend luisteren wil hier dan zeggen:

• Dat je beseft dat de andere partij vanuit precies hetzelfde startpunt komt als jezelf, namelijk overleving en zelf-preservatie en dat wanneer die zich aanvallend opstelt dit eigenlijk een teken is dat hij/zij zich bedreigt voelt in die overleving/zelf-preservatie
• Dat je moeite doet om jezelf in de schoenen te verplaatsen van de andere partij en hun woord en leven te erkennen als gelijk aan waarde als je eigen woord en leven
• Dat je moeite doet om je neiging tot het al te snel reageren vanuit zelf-verdediging en zo het creëren van conflict/oorlog even aan de kant zet om vanuit een kalm standpunt niet enkel te luisteren naar wat de ander te vertellen heeft, maar ook te kunnen HOREN en ZIEN wat hun eigenlijke situatie is. Zodoende kan je BEGRIJPEN dat als jij in hun plaats zou staan, je precies hetzelfde zou zeggen/doen, en dan kan je ten gevolge ook begrijpen dat oorlog/conflict nooit de oplossing is omdat het niet het beste is voor jezelf en voor de ander als jezelf.

Begrijpend luisteren is niet mogelijk zolang je blijft vasthouden aan je eigen reacties en gedachten en meningen over een ander. Je zal zo nooit kunnen begrijpen waar zij vandaan komen en waarom/hoe zij bestaan zoals ze bestaan en zijn wie ze zijn. Oplossingen tot conflicten zullen enkel gezien kunnen worden wanneer we onszelf volledig in de schoenen van een ander kunnen verplaatsen zonder vooroordelen en als zodanig kunnen zien wat het beste zou zijn voor onszelf ALS hen.

Dit is een heel ander niveau van communiceren dat wij op dit moment in deze wereld niet gewoon zijn, maar dat wel noodzakelijk is om over te schakelen van onze neiging tot het creëren van oorlog en conflict naar het creëren van en vormgeven aan houdbare oplossingen.

Dag 722: Vergelijking en Competitie in Vriendschap onder Vrouwen

Ter verderzetting van Dag 721: Wanneer Zoeken naar Vriendschap Problematisch is ga ik in deze blog verder op wat deze problematische beleving, definitie en toepassing van 'vriendschap' creëert, zijnde competitie en vergelijking. Vriendschap onder vrouwen is naar mijn beleving immers een zeer eigenaardige en eigenlijk vrij verwarrende bedoening.

Langs de ene kant zoek je naar dat bondgenoodschap en de samenhorigheid en verwantschap, maar dan langs de andere kant is er ook de competitie, waarin je je vergelijkt met je vriendinnen op verschillende vlakken. Dit aspect van competitie gebeurt echter op meer achterliggend en geheim gebied in de geest, in je geheime verborgen gedachten. Je kijkt stiekem naar hoe een vriendin eruit ziet en je vergelijkt jezelf met haar en in de achtergrond van je geest komt er een gedachte op die zegt 'ik zie er beter uit dan haar' en je voelt je lichtelijk opgeheven en superieur. Of je denkt 'zij ziet er beter uit dan mij en je voelt je het tegenovergestelde, namelijk neergelaten en inferieur.

Dit gebeurt echter in heel stiekeme en verborgen kwartieren in je eigen geest. Het is dus pas wanneer je brutaal eerlijk bent met jezelf en in die achterkamertjes durft te kijken met zelf-eerlijkheid, dat je begint te zien dat die competitie eigenlijk een zeer groot deel vormt van het ware gelaat van je relaties met je vriendinnen.

Langs de buitenkant en aan het oppervlak is het echter de meer 'sociaal aanvaardde' eigenschap van het zoeken naar bondgenoodschap, verwantschap en samenhorigheid die de achterliggende motivatie lijkt te zijn wanneer het aankomt op je vriendschappen. Het is echter niet zomaar toeval dat het zoeken naar 'gelijken' gelijkaardig klinkt als jezelf 'vergelijken', beide gaan hand in hand.

En dit punt van competitie en vergelijking is iets dat ik pas ben beginnen opmerken nadat er een pijnpunt in mijn lichaam geactiveerd werd. Wanneer ik dat pijnpunt ging ondezoeken om te zien welke gedachten-patronen er aan de oorsprong lagen en wat dat punt in mijn lichaam representeerde, zag ik dat het te maken had met het limiteren en saboteren van mijn expressie, van mijn natuurlijke vloeiende uitdrukking, middels een construct van competitie en vergelijking.

Wanneer je jezelf vergelijkt met anderen en wanneer je in een staat van competitie verkeert met de mensen om je heen, zal je jezelf namelijk de vrijheid niet gunnen om onvoorwaardelijk jezelf te zijn en om jezelf op een vrije en vloeiende manier uit te drukken. Je zal eerder jezelf beoordelen en jezelf preoccuperen met ervaringen van oftewel superioriteit of inferioriteit, zelf-twijfel en onzekerheid in je geest.

Meer hierover in Dag 723

Dag 533: Waarom we Onze Meningen Verdedigen..

Om dieper in te gaan op de neiging van de Geest en specifiek het 'Ego' om in een staat en standpunt van 'ik WEET alles' te gaan in relatie tot onze omgeving en defensief te reageren wanneer dat standpunt in twijfel getrokken of bevraagd wordt of zelfs enkel in een situatie waarin het noodzakelijk is om iets bij te leren en een nieuwe vaardigheid/inzicht te ontwikkelen - is het belangrijk om te zien en te beseffen welke ernstige gevolgen deze neiging die inherent is aan de menselijke geest en het Menselijk Ego eigenlijk heeft op niet enkel onze interne realiteit maar ook onze externe realiteit.

Allereerst is het uiteraard nodig om te kunnen zien en detecteren precies hoe deze neiging zich afspeelt in onszelf alvorens we in staat kunnen zijn om te ervaren welke consequenties eraan vasthangen. Hoe is het met andere woorden dat we in onze geest in deze defensieve reactie gaan in relatie tot het 'bevraagd worden in ons standpunt' en hoe wordt deze reactie geactiveerd in onszelf?

Bijvoorbeeld wanneer ik naar mezelf kijk en hoe ik deze neiging in mijn leven heb uitgeleeft en ervaren dan zie ik hoe ik in de vorige blogs het begin van mijn proces beschreven heb - in hoe ik defensief reageerde en in conflictueuze en verhitte discussies ging met mensen omdat ik mij aangevallen voelde gewoon omdat mensen vragen begonnen stellen bij waar ik mee bezig was.  En we kunnen dit gedrag ook zien in hoe we bijvoorbeeld onze politieke/religieuze overtuigingen en elke andere overtuiging die we in onszelf hebben in relatie tot hoe wij het leven zien zouden verdedigen tegen andere mensen die niet van dezelfde overtuiging zijn.

Wat ik persoonlijk gemerkt en beseft heb in relatie tot 'waarom' het is dat ik in die momenten in een emotionele reactie van zelf-verdediging ga en dus een ego-standpunt inneem van 'dit is mijn mening, die ik met hand en tand zal verdedigen, want ik ben ervan overtuigd dat ik gelijk heb en dat iedereen die niet met mij akkoord gaat ongelijk heeft' - is dat ik diep binnenin mezelf eigenlijk niet werkelijk 'alles' weet in de zin van bijvoorbeeld, wanneer ik kijk naar toen ik begon in het bewandelen van mijn proces -- ik was nog groen achter de oren en ik wist eigenlijk niet honderd procent waar ik mee bezig was of wat 'het proces' precies wilde zeggen of impliceerde. En het was omdat ik eigenlijk zelf niet volledig stabiel in mijn schoenen stond in relatie tot wat ik aan het doen was, dat ik net zo hevig reageerde wanneer er iemand aankwam die mij een klein duwtje gaf in de zin van dat die persoon mij bevroeg en dus in feite mij uitdaagde om naar mezelf te kijken.

Wanneer ik dan naar mezelf keek en naar wat ik aan het doen was en ik werd vanbinnen in mezelf geconfronteerd met het feit dat ik eigenlijk zelf niet zo zeker ben van waar ik eigenlijk mee bezig ben of waar ik eigenlijk werkelijk sta in relatie tot mijn eigen leven en de dingen die ik doe en waar ik zogezegd voor sta, dan voelde ik mij onzeker, angstig en minderwaardig -- en het zijn die ervaringen van angst, onzekerheid en minderwaardigheid die de emotionele reactie activeren van zelf-verdediging, van het 'vechten' --- omdat dat is hoe de geest zichzelf 'balanceert', met andere woorden - in en als de ervaringen van angst, onzekerheid en minderwaardigheid voel ik mij als het ware 'machteloos', dus, door dan in een reactie van zelf-verdediging en weerstand te gaan, creëer ik het gevoel dat ik mijn 'macht' herwin --- door te beginnen vechten tegen mensen, via woorden.

Wat er dus dan in die momenten gebeurt is dat ik zomaar dingen begin te zeggen en te vertellen en doe alsof ik wel weet waar ik mee bezig ben en wat ik doe, enkel en alleen om mijn 'macht' te herwinnen, enkel en alleen om die ervaringen van angst, minderwaardigheid en onzekerheid in mezelf te bevechten. Ik verberg het feit dat ik het niet weet achter een ego-standpunt van 'alwetendheid'.

Wordt Vervolgd in Dag 534

Dag 484: Wat Wil het Zeggen om de Woorden die je Spreekt ook te Leven?

In mijn vorige blog, "Dag 483: Verbergen mijn Gewoontes Wie ik Werkelijk Ben Vanbinnen" heb ik geschreven over het punt van hoe ik van mijn reis naar leven schrijven een gewoonte gemaakt had en hoe ik die gewoonte begon te gebruiken om niet werkelijk zelf-eerlijk te zijn met mezelf. En dus ben ik tot de conclusie gekomen dat ik voor mezelf opnieuw moet kijken naar wat zelf-eerlijkheid wil zeggen en wat het wil zeggen om een reis naar leven te wandelen.

Omdat, het wandelen van de Reis naar Leven is een tweezijdig proces, waarin ik langs de ene kant mijn reis naar leven enkel voor mezelf wandel, omdat het een persoonlijk proces is - het is immers MIJN reis naar leven - maar langs de andere kant bewandel ik die reis op een openbare en publieke manier, door mijn schrijfsels op het internet te posten en te delen en bewandel ik het dus voor alles en iedereen zowel als voor mezelf.

Dus, wat ik had gemerkt is dat ik de twee had afgescheiden van en in mezelf omdat ik mijn reis naar leven meer aan het schrijven was vanuit het perspectief van 'wat zullen andere mensen denken over mij en over wat ik schrijf?', waardoor het moeilijk werd voor mij om vloeiend te schrijven omdat ik mezelf continu angst aanjoeg in de zin van 'wat als mensen  dit denken of dat denken' en 'wat als ze dit niet boeiend genoeg vinden' of 'wat als ze mijn schrijfsels niet meer interessant vinden'. En dus was ik aan het schrijven vanuit het ego in de geest, als een idee dat ik van mezelf gemaakt heb in mijn geest, en dat gebaseerd is op wie ik wil zijn in de ogen van andere mensen en mijn verlangen om mij speciaal  en belangrijk te voelen. Maar hierin lette ik totaal niet meer op wie ik eigenlijk ben vanbinnen omdat ik mezelf compleet definieerde in en als hoe ik eruit zie langs buiten, gezien vanuit oppervlakkige beoordelingen waarvan ik veronderstel dat ze bestaan in de geest van andere mensen zoals ze ook in mijn geest bestaan.

Ik bedoel, door op deze manier mijn reis naar leven te bewandelen, creëer ik een valse representatie van mezelf in deze wereld en realiteit en zijn mijn woorden met andere woorden niet te vertrouwen omdat ze niet één en gelijk staan met wie ik ben vanbinnen aangezien ik niet werkelijk wil kijken naar wie ik ben vanbinnen, ik leg mijn focus liever op 'andere mensen' en 'hoe andere mensen mij zien', en 'wie ik ben vanbuiten, naar de buitenwereld toe'.

Dit is dus het punt dat ik moet transformeren en veranderen voor mezelf - het feit dat ik een afscheiding heb toegestaan te bestaan in mezelf tussen 'wie ik ben vanbinnen' en 'wie ik ben vanbuiten' --- hetgeen een afscheiding is tussen 'mezelf' en 'andere mensen', waarin 'andere mensen' in feite bestaan als de 'spiegels' voor mijn 'ego' als 'wie ik ben vanbuiten', of althans, 'wie ik denk en geloof dat ik ben vanbuiten' als de leugen die ik van mezelf probeer te verkopen.

Ik bedoel, dit is immers het punt waar al de 'wereldverbeteraars', activisten, politici en al de mensen die beweren dat ze een verschil willen maken in deze realiteit en dat ze het beste voorhebben met deze wereld en dat ze hun daden in het teken willen zetten van het veranderen van deze wereld, de mist ingaan - is dat ze in afscheiding leven van wie ze zijn vanbinnen, omdat ze zich focusen op hoe ze eruitzien langs buiten als het beeld dat ze representeren van zichzelf naar andere mensen toe. In de woorden die ze spreken is er steeds dat stemmetje in hun hoofd dat zich afvraagt wat andere mensen van hen zullen denken en hoe ze ervoor kunnen zorgen dat andere mensen een specifiek beeld/idee van hen geloven. Het punt dat ze missen is wie ze zijn vanbinnen en het punt van realisatie dat als je werkelijk een verschil wil maken in de wereld, als je werkelijk de wereld wil veranderen en als je werkelijk het beste voorhebt met deze wereld, dan moet je dat verschil leven langs binnen --- en dan kan er geen afscheiding bestaan tussen wie je bent 'langs binnen' en 'langs buiten' -- het is één en gelijk.

En zo leef je het voorbeeld , zo leef je de woorden die je spreekt en ben je de levende statement van de woorden die je spreekt. En dat is waar de reis naar leven om gaat - het leven van de woorden die je spreekt. Dat is wat Zelf-Eerlijkheid is, en Zelf-Verantwoordelijkheid. Je neemt verantwoordelijkheid voor elk woord dat je spreekt door te staan ALS de woorden, één en gelijk langs binnen en langs buiten.

Wordt Vervolgd in Dag 485

Dag 407: Zijn we het Slachtoffer van het Gevecht dat we Zelf Creëren?

Dit is een verderzetting van "Dag 406: Het Interne Gevecht van het Imago vs de Realiteit"

Zelf-Correctie Dimensie

 Wanneer en als ik de ervaring van conflict zie opkomen in mezelf waarin ik weerstand biedt tegen specifieke gedachten en ervaringen van angst, onzekerheid, spanning en minderwaardigheid die opkomen wanneer ik rond mensen ben in een sociale context - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat deze reactie van weerstand en angst in relatie tot de negatieve emotionele ervaringen die opkomen in mezelf, een deel is van hoe ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een positieve energetische ervaring in mijn geest, verbonden met een 'imago'/'ideaalbeeld' dat ik van mezelf heb gecreëerd in mijn geest --- waarin, de angst van de emotionele ervaringen die eigenlijk bestaan in mezelf, is in wezen de angst dat ik niet kan bestaan/overleven als dat ideaal/imago en de positieve energie in mijn geest - omdat dat beeld van mezelf in mijn geest gebaseerd is op het manipuleren van andere mensen in mijn omgeving door mezelf te presenteren op een specifieke 'aanvaardbare' manier, en dus als andere mensen zouden zien die ik werkelijk ben vanbinnen als al die emotionele ervaringen die in tegenstrijdigheid bestaan met het positieve beeld dat ik van mezelf wil projecteren, dan zou ik meer kunnen bestaan in en als die positieve ervaring waarin ik mezelf had gedefinieerd

ik zie en besef dat intern conflict in mezelf altijd een teken is dat ik niet eerlijk ben met mezelf over wie ik ben - en dat ik aan het vechten ben tegen een deel van mezelf --- omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een beeld/idee in mijn geest dat niet is wie ik werkelijk ben HIER -- en dat dus, als en wanneer ik mezelf toesta te reageren met de emotionele ervaring van zelf-medelijden op dat intern conflict, waarin ik zeg tegen mezelf van 'ocharme ik', 'ik ben het slachtoffer', dan keer ik mezelf in wezen de rug toe door geen verantwoordelijkheid te nemen voor wat ik heb gecreëerd in mezelf als de ervaring van weerstand en conflict, omdat ik mezelf had toegestaan mezelf af te scheiden van de negatieve emotionele ervaringen in mezelf

wanneer en als ik de emotionele ervaring van zelf-medelijden zie opkomen als een reactie op de ervaring van conflict in mezelf - dan stop ik en ik adem --- en ik zie, besef en realiseer mij dat deze ervaring van zelf-medelijden een teken is dat ik mezelf heb toegestaan te vechten tegen mezelf en daarin mezelf pijn te doen 

hierin stel ik mezelf tot doel om mezelf niet te laten meevoeren in de emotionele ervaring van zelf medelijden - maar deze ervaring eerder te gebruiken als een kans om even stil te staan bij wat ik mezelf heb toegestaan te doen in mezelf, om mezelf in de ogen te kijken, mezelf te vergeven van/voor het conflict/gevecht dat ik heb laten bestaan in mezelf tegen mezelf - en een manier te vinden om mezelf te aanvaarden en daarin dus het conflict/gevecht stop te zetten --- en om daarin op te staan als wie ik werkelijk ben in en als zelf-eerlijkheid, als het eerlijk zijn over wie ik ben vanbinnen en vanbuiten, in eenheid en gelijkheid - en te staan/bestaan als het levende voorbeeld van zelf-aanvaarding, in en als het besef dat wie ik ben vanbinnen bepaalt en stuurt hoe mijn wereld/realiteit bestaat buiten mezelf omdat, als ik niet eerlijk kan zijn tegenover mezelf over wie ik ben, kan ik ook niet eerlijk zijn tegen andere wezens over wie ik ben

ik stel mezelf tot doel om de voorgeprogrammeerde ervaring van  angst van overleving niet te laten bepalen wie ik ben in relatie tot mezelf en in relatie tot anderen als mezelf --- omdat ik inzie, besef en begrijp dat deze angst om niet te overleven/bestaan enkel in mezelf kan bestaan wanneer en als ik niet volledig, absoluut HIER besta als wie ik ben, constant en stabiel, in en als de eeuwigheid van mezelf als het leven in en als mezelf 

en dus stel ik mezelf tot doel om de angst om niet te bestaan/overleven, die opkomt in mezelf als reactie op de negatieve emotionele ervaringen die opkomen in mezelf, te gebruiken voor mezelf als een indicator dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet eerlijk te zijn met mezelf over wie ik werkelijk ben en dus ook niet met andere mensen over wie ik werkelijk ben omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te definieren in en als een idee/beeld/imago in mijn geest als een voorgeprogrammeerd systeem van kennis en informatie dat ik heb gekopieerd van mijn ouders en voorouders

ik stel mezelf tot doel om het proces te bewandelen van het opstaan in deze wereld en realiteit als het levende bewijs dat het mogelijk is om als mens mezelf volledig te veranderen, van een zelf-oneerlijk wezen dat bestaat in en als eigenbelang en overlevings angst - tot een zelf-eerlijk en zelf-verantwoordelijk levend wezen dat bestaat en staat als absolute en onvoorwaardelijke zelf-eerlijkheid als een levende statement van wie ik ben als het leven zelf --- omdat ik besef, zie en begrijp dat, als ik besta in en als 'Overleving' van een beeld/idee in mijn geest, dan is het niet werkelijk 'ik' die 'overleeft', maar een systeem waar ik mijn macht/leven aan heb weggegeven

en dus stel ik mezelf tot doel om te onderzoeken en ontdekken wat het betekent om werkelijk te Overleven als wie ik werkelijk ben als het leven zelf - en dus het concept van 'overleving' één en gelijk te stellen met het Leven in en als mezelf - zodat ik in mijn 'overleving' mezelf niet moet compromitteren, veranderen, aanpassen of manipuleren in functie van die 'overleving'

en dus hierin zie, begrijp en besef ik dat echte 'overleving' HIER is/bestaat, ALS wie ik ben in elk moment van ademhaling - en dat wanneer ik angst ervaar voor/van 'mijn overleving', dat dat wil zeggen dat ik 'overleving' van mezelf heb afgescheiden en dus mezelf als overleving heb afgescheiden van mezelf en dat ik dus niet eens echt aan het leven/bestaan ben, en dus ook niet werkelijk kan 'overleven' als mezelf

Dag 269: Zijn de Mensenrechten een Illusie?

Dit is een verderzetting van "Dag 267: Mensenrechten en de Gelijk Leven Stichting"
en "Dag 268: Een rECHTzetting van de MensenrECHTen" -- waarin ik het concept 'mensenrechten' heb bekeken vanuit de Gelijk Leven 'Visie' en vanuit hoe die 'mensenrechten' op het moment (niet) geleeft worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd de 'mensenrechten' in deze realiteit te bevragen en mij af te vragen waarom het is dat die 'mensenrechten' nergens fysiek te zien zijn in deze realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te GELOVEN in de 'mensenrechten', en te GELOVEN dat 'mensenrechten' bestaan, omdat ik er op school over geleerd heb en omdat mij dat verteld geweest is --- in de plaats van te vertrouwen op mezelf en op wat ik zie in en als de REALITEIT, als het fysieke bewijs dat de 'mensenrechten' nergens geëerd of geleeft worden en dus een leugen zijn, die enkel 'bestaan' om mensen te misleiden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te vertrouwen op wat ik zie in en als de realiteit die HIER bestaat, door te geloven dat 'de samenleving' en 'de europese communie' 'goed' is omdat er 'mensenrechten' bestaan - in de plaats van mijn ogen te vertrouwen in wat ik ZIE, als het FEIT dat mensenrechten niet bestaan omdat ze niet geleeft worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'mensenrechten' niet echt kunnen zijn wanneer er steeds excuses en redenen gevonden worden door de economische en politieke instanties/machten om die mensenrechten niet toe te passen - en dat de 'mensenrechten' dus maar een illusie zijn waar de 'machtshebbers'/regeringen/bedrijven/de mensheid zich achter verschuilen om te kunnen geloven dat wij 'positief' zijn en dat we in een positieve samenleving bestaan, zodat we nooit vragen zullen stellen bij de realiteit en zodat we die realiteit dus ook nooit zullen veranderen tot wat het beste is voor allen --- omdat we GELOVEN dat alles in orde en 'positief'/'goed' is, omdat 'mensenrechten' zogezegd bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de 'mensenrechten' in deze wereld in wezen maar een 'concept'/'idee'/'ideaal' zijn en niet echt bestaan omdat ze nooit werkelijk geleeft worden/werden in deze wereld, en enkel dienen om 'het volk' zoet te houden en te doen geloven dat 'het systeem' om hen geeft zodat ze niets zullen bevragen en zodat ze niet zullen opstaan ten aanschouw van misbruik en lijden in deze wereld, omdat ze denken dat 'de mensenrechtenorganisaties dat wel zullen oplossen' --- in de plaats van in te zien dat als die 'mensenrechten' op welke manier dan ook echt zouden zijn, dat ze dan ook een daadwerkelijke fysieke realiteit zouden zijn als een economisch/politiek/sociaal systeem dat functioneert op basis van een vanzelfsprekende toepassing van de mensenrechten op elke manier - een systeem dat alles onderzoekt en behoudt wat goed is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de 'mensenrechten' en hoe mensen geprogrammeerd worden door het schoolsysteem om te GELOVEN in de mensenrechten, in feite het misbruik in de wereld erger gemaakt hebben omdat die 'mensenrechten' maar een concept/idee zijn die nooit praktisch, werkelijk, geleeft/toegepast werden -- en omdat ze enkel  een samenleving heeft geproduceert die GELOOFT in een idee/concept van 'rechtvaardigheid', 'eerlijkheid', 'gelijkheid' en 'vrijheid', zoals geproclameerd in de 'mensenrechten', en die daarin een oogje dichtknijpt tegenover wat er ECHT aan het gebeuren is in en als de fysieke realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat woorden/ideëen/concepten die niet op elk vlak in en als de menselijke samenleving en het leven op aarde geleefd worden als een fysieke expressie, een LEUGEN zijn en in wezen enkel bestaan om af te leiden en te misleiden door de menselijke geest vol te steken en te programmeren met allerlei etherische begrippen/woorden/concepten als kennis en informatie OVER de realiteit waarin ze zich bevinden, en daarin de mens te verblinden zodat ze nooit de realiteit zullen zien als wat het werkelijk is en zullen inzien dat bijvoorbeeld het feit dat het woord/begrip/concept 'mensenrechten' bestaat in deze wereld, eigenlijk net een indicator is dat er misbruik bestaat in de wereld en dat de zogezegde 'mensenrechten' enkel een reactie zijn op het 'negatieve', als een punt van 'hoop', maar dus niet een echte fysieke leefbare en levende realiteit is


Wordt Vervolgd in Dag 270