Wanneer en als ik de gedachte van hoop waarin ik het verleden in een toekomstbeeld in mijn geest projecteer zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat ik hierin mezelf in een gevangenis zet van de gelimiteerde ervaringen in en als de herinneringen als 'mijn verleden' dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf
hierin stel ik mezelf tot doel om het verleden als herinneringen in mijn geest onvoorwaardelijk en volledig los te laten en HIER in en als het moment van ademhaling te bestaan in het besef dat ik geen voorgeprogrammeerd systeem ben van gelimiteerde gedachten, gevoelens en emoties als een vicieuze, zichzelf steeds herhalende en verterende cirkel als de slang die haar eigen staart eet -- ik ben het leven zelf als eenheid en gelijkheid
wanneer en als ik de backchat van 'misschien op een dag' en backchat waarin ik manieren uitzoek om ervoor te zorgen dat ik die toekomstprojecties kan verwezenlijken zie opkomen in mezelf als reactie op de gedachte van hoop als toekomstprojecties, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat mijn bestaan hierin weggeef en onderdruk door niet onvoorwaardelijk te leven in en als dit moment van ademhaling door constant uit te kijken naar 'de toekomst' in en als het beloof dat het dan 'beter' zal zijn
hierin besef ik dat ik mezelf enkel verminder door mij blind te staren op toekomstprojecties in mijn geest waarin 'alles zogezegd beter is', en ik besef dat de geest altijd het omgekeerde is van zichzelf - meer is minder, en dat ik, door 'meer' en 'beter' te projecteren in mijn geest, in en als de ervaring van hoop en verwachting en verlangen, mezelf net verminder en onderdruk en mezelf het leven ontken door niet in te zien en te beseffen dat het leven geen beeld of projectie is, het leven is HIER, in en als mezelf als het fysieke lichaam in elk moment van ademhaling
ik stel mezelf tot doel om de zichzelf steeds herhalende en herkauwende cyclus van de geest als toekomstprojecties en backchat/gedachten van hoop en verwachting/verlangen te stoppen en mezelf de kans te geven om uit de gevangenis van de geest als zichzelf herhalende patronen en programma's te stappen om mezelf als het leven zelf als onvoorwaardelijkheid en eenheid en gelijkheid in en als de fysieke realiteit volledig te leren kennen -- in het besef dat de geest een enorm gelimiteerd systeem is dat enkel bestaat uit persoonlijke herinneringen en ervaringen die ik blijf herhalen alsof het al is wat ik ben en kan zijn
ik besef hierin dat ik niet het gelimiteerde programma van de geest ben als een gelimiteerd gamma van verlangens en angsten - maar dat de geest een programma is dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en dat ik blindelings heb aanvaard als 'wie ik ben' en als 'de realiteit' - hierin sta ik op in en als het besef dat ik het zelf-directieve en zelf-bepalende principe ben van mezelf als het leven/bestaan en maak ik de beslissing om het proces van absolute zelf-verandering als het stoppen en loslaten van de geest te bewandelen en om vanuit de nietsheid mezelf te her-ontwerpen en her-programmeren tot wat het beste is voor allen
wanneer en als ik de ervaring van hoop als opwinding zie opkomen in mezelf als reactie op toekomstprojecties waarin ik momenten uit het verleden die ik ervoer als 'positief' neem en projecteer in de 'toekomst', en de backchat van 'misschien op een dag' en backchat waarin ik manieren uitzoek om ervoor te zorgen dat ik die toekomstprojectie kan verwezenlijken, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat ik mezelf, door mezelf te identificeren met die ervaring van opwinding als hoop, enkel vastzet in een polariteit van opwinding/verwachting/verlangen als positief en teleurstelling en depressie als negatief, waarin ik volledig geconsumeerd ben door de gelimiteerde ervaringen van voorgeprogrammeerde persoonlijke verlangens en angsten en nooit werkelijk inzie of besef wie ik werkelijk ben als een levend wezen op aarde, één en gelijk met al het leven dat hier bestaat
hierin stel ik mij tot doel om de energetische polariteit van opwinding/hoop/verwachting/verlangen en teleurstelling/verdriet/depressie/angst te stoppen in mezelf in het besef en de beslissing dat dit niet is wie ik werkelijk ben
ik stel mezelf tot doel om mezelf te stoppen als het gelimiteerde systeem van het herhalen van het verleden in de toekomst omdat ik besef dat dit niet het beste is voor allen - en om in de plaats, het verleden te onderzoeken en mezelf te onderzoeken in het besef dat zowel mijn persoonlijk verleden als het collectief verleden van het leven op aarde een voorgeprogrammeerd construct is dat ik mezelf had toegestaan blindelings te aanvaarden als 'wie ik ben' en daarom steeds te herhalen en te herkauwen vanuit het geloof dat dat noodzakelijk is om 'mezelf te zijn' - hierin besef ik echter dat dit ook maar een aanvaard geloof is dat ik had toegestaan te bestaan in mezelf en ik besef dat al wat ik kan verliezen, zowieso nooit echt geweest is
en dus stel ik mezelf hierin tot doel om alles onvoorwaardelijk los te laten tot enkel ik overblijf als wie ik werkelijk ben als het leven zelf - en om dan het proces te bewandelen van her-ontwerping en her-programmering om op te staan in en als absoluut zelf-gewaarzijn in en als wat het beste is voor allen als mezelf --- omdat ik inzie, begrijp en besef dat de 'identiteit' van de geest als de persoonlijke, eendimensionale ervaring en visie van de geest als het 'ik-bewustzijn' een illusie is en dat ik in de realiteit deel uitmaak van het groter ontwerp als het leven op aarde, waar ik dus ook voor verantwoordelijk ben omdat ik HIER besta in en als het leven op aarde
No comments:
Post a Comment