In mijn
vorige blog, "Dag 483: Verbergen mijn Gewoontes Wie ik Werkelijk Ben Vanbinnen" heb ik geschreven over het punt van hoe ik van mijn reis naar leven
schrijven een gewoonte gemaakt had en hoe ik die gewoonte begon te gebruiken om
niet werkelijk zelf-eerlijk te zijn met mezelf. En dus ben ik tot de conclusie
gekomen dat ik voor mezelf opnieuw moet kijken naar wat zelf-eerlijkheid wil
zeggen en wat het wil zeggen om een reis naar leven te wandelen.
Omdat,
het wandelen van de Reis naar Leven is een tweezijdig proces, waarin ik langs
de ene kant mijn reis naar leven enkel voor mezelf wandel, omdat het een
persoonlijk proces is - het is immers MIJN reis naar leven - maar langs de
andere kant bewandel ik die reis op een openbare en publieke manier, door mijn
schrijfsels op het internet te posten en te delen en bewandel ik het dus voor
alles en iedereen zowel als voor mezelf.
Dus, wat
ik had gemerkt is dat ik de twee had afgescheiden van en in mezelf omdat ik
mijn reis naar leven meer aan het schrijven was vanuit het perspectief van 'wat
zullen andere mensen denken over mij en over wat ik schrijf?', waardoor het
moeilijk werd voor mij om vloeiend te schrijven omdat ik mezelf continu angst
aanjoeg in de zin van 'wat als mensen
dit denken of dat denken' en 'wat als ze dit niet boeiend genoeg vinden'
of 'wat als ze mijn schrijfsels niet meer interessant vinden'. En dus was ik
aan het schrijven vanuit het ego in de geest, als een idee dat ik van mezelf
gemaakt heb in mijn geest, en dat gebaseerd is op wie ik wil zijn in de ogen
van andere mensen en mijn verlangen om mij speciaal en belangrijk te voelen. Maar hierin lette ik
totaal niet meer op wie ik eigenlijk ben vanbinnen omdat ik mezelf compleet
definieerde in en als hoe ik eruit zie langs buiten, gezien vanuit
oppervlakkige beoordelingen waarvan ik veronderstel dat ze bestaan in de geest
van andere mensen zoals ze ook in mijn geest bestaan.
Ik
bedoel, door op deze manier mijn reis naar leven te bewandelen, creëer ik een
valse representatie van mezelf in deze wereld en realiteit en zijn mijn woorden
met andere woorden niet te vertrouwen omdat ze niet één en gelijk staan met wie
ik ben vanbinnen aangezien ik niet werkelijk wil kijken naar wie ik ben
vanbinnen, ik leg mijn focus liever op 'andere mensen' en 'hoe andere mensen
mij zien', en 'wie ik ben vanbuiten, naar de buitenwereld toe'.
Dit is
dus het punt dat ik moet transformeren en veranderen voor mezelf - het feit dat
ik een afscheiding heb toegestaan te bestaan in mezelf tussen 'wie ik ben
vanbinnen' en 'wie ik ben vanbuiten' --- hetgeen een afscheiding is tussen
'mezelf' en 'andere mensen', waarin 'andere mensen' in feite bestaan als de
'spiegels' voor mijn 'ego' als 'wie ik ben vanbuiten', of althans, 'wie ik denk
en geloof dat ik ben vanbuiten' als de leugen die ik van mezelf probeer te
verkopen.
Ik
bedoel, dit is immers het punt waar al de 'wereldverbeteraars', activisten,
politici en al de mensen die beweren dat ze een verschil willen maken in deze
realiteit en dat ze het beste voorhebben met deze wereld en dat ze hun daden in
het teken willen zetten van het veranderen van deze wereld, de mist ingaan - is
dat ze in afscheiding leven van wie ze zijn vanbinnen, omdat ze zich focusen op
hoe ze eruitzien langs buiten als het beeld dat ze representeren van zichzelf
naar andere mensen toe. In de woorden die ze spreken is er steeds dat stemmetje
in hun hoofd dat zich afvraagt wat andere mensen van hen zullen denken en hoe
ze ervoor kunnen zorgen dat andere mensen een specifiek beeld/idee van hen
geloven. Het punt dat ze missen is wie ze zijn vanbinnen en het punt van
realisatie dat als je werkelijk een verschil wil maken in de wereld, als je
werkelijk de wereld wil veranderen en als je werkelijk het beste voorhebt met
deze wereld, dan moet je dat verschil leven langs binnen --- en dan kan er geen
afscheiding bestaan tussen wie je bent 'langs binnen' en 'langs buiten' -- het
is één en gelijk.
En zo
leef je het voorbeeld , zo leef je de woorden die je spreekt en ben je de
levende statement van de woorden die je spreekt. En dat is waar de reis naar
leven om gaat - het leven van de woorden die je spreekt. Dat is wat
Zelf-Eerlijkheid is, en Zelf-Verantwoordelijkheid. Je neemt
verantwoordelijkheid voor elk woord dat je spreekt door te staan ALS de
woorden, één en gelijk langs binnen en langs buiten.
Wordt
Vervolgd in Dag 485
No comments:
Post a Comment