Dag 567: Hoe Vormen de Ideëen in onze Geest de Basis voor Faalangst?

Dag 567: Hoe Vormen de Ideëen in onze Geest de Basis voor Faalangst?

Het Transformatie proces van Emotionele Zelf-Sabotage

In de voorgaande blog Dag 566: Ligt de Sleutel om Faalangst te Veranderen in het Veranderen van ons Zelf-Beeld? Had ik, in het onderzoeken hoe Faalangst bestaat in en als de geest vanuit het startpunt van het Veranderen en Corrigeren van het mentale en emotionele patroon van Faalangst, ingezien, beseft en begrepen dat het in feite de 'faalangst' op zich niet is dat het probleem is. De eigenlijk oorzaak en oorsprong van waarom het is dat faalangst in de eerste plaats in onze geest bestaat en kan bestaan, ligt in het Zelf-Beeld.

In Dag 564: De Angst die Zichzelf als Doel Heeft was ik vertrokken vanuit volgend scenario:

Wanneer iemand mij voorstelt om iets te doen dat ik nog nooit eerder heb gedaan, waar ik een specifieke fysieke of mentale vaardigheid voor zal moeten gebruiken, zoals bijvoorbeeld vorige maand stelde iemand mij voor om te gaan go-carten en in een andere situatie stelde iemand mij voor om uit eten te gaan met een groep mensen die ik niet kende, dan reageer ik met een angst en onzekerheid in mezelf en gedachten in de zin van 'zal ik kunnen go-carten', 'zal ik kunnen socialiseren met die mensen', 'zal ik de mentale en fysiek capaciteit hebben om te begrijpen hoe ik met die go-cart moet rondrijden zonder ongevallen te maken en om te begrijpen hoe ik met die mensen moet praten en omgaan zonder over te komen als een wereldvreemd individu' -- en op de achtergrond speelt er dan ook die subtiele ervaring van opgeven waarin ik in feite al van mening ben dat ik niet in staat ben om die specifieke situaties te kunnen aanpakken op een 'correcte' manier en om mezelf te kunnen manoevreren en bewegen in die situaties op een manier die alles 'goed' doet verlopen

En in de twee fysieke situaties die zich hierin afspeelden, reageerde ik in mezelf met faalangst in de vorm van specifieke gedachten zoals 'zal ik dat wel kunnen',  'zal mij dat wel lukken' en 'heb ik daar wel de capaciteiten voor' - en in elk van die gedachten, als ik kijk naar de diepere onderliggende ideeen die eigenlijk aan het startpunt liggen van zo'n gedachten,  ligt een idee dat ik in mijn geest al gevormd heb over mezelf en over mijn vaardigheden en capaciteiten. Een idee dat mijn vaardigheden en capaciteiten en vermogens bijvoorbeeld gelimiteerd zijn en dat ik mij daarom zorgen moet gaan maken over of ik specifieke dingen al dan niet zou kunnen -- dingen waar op zich geen reden tot twijfel zou over mogen bestaan dat ik in staat ben om 'het te kunnen'. Zoals sociale omgang of go-karten bijvoorbeeld - ik bedoel, dat zijn simpele dingen die oftewel een natuurlijke eigenschap zijn waar ik niet eens een echte 'vaardigheid' voor nodig heb, oftewel kan ik leren om het te doen. Maar in beide gevallen is het zo dat ik het uiteindelijk zal kunnen, mits eventuele oefening.

Dus, ergens in mijn geest bestaat er een idee dat ik niet bij kan leren - dat er niet zoiets bestaat In mijn wereld als 'bijleren' en 'mijn kennis en vaardigheden uitbreiden'. Op de één of andere manier heb ik de idee gevormd in mijn geest dat ik mijn limiet bereikt heb in verband met mijn 'kunnen' en dat ik met andere woorden iets ofwel kan ofwel niet. Van een 'leerproces' is er geen sprake in mijn geest. Dit startpunt genereerd dan uiteraard allerlei zorgen en onzekerheden en twijfels in verband met of ik iets wel zal kunnen - en het fascinerende daaraan is dat het in feite die onzekerheden en twijfels en zorgen zijn die in mezelf de illusie en het gevoel creëren dat ik het eigenlijk 'niet kan'.

Nu dat ik dan dit idee heb vastgelegd en vastgesteld als zijnde de 'boosdoener' die aan het startpunt ligt van de angst om te falen in mezelf - kan ik beginnen met het proces van het loslaten van dit idee door middel van de toepassing van zelf-vergeving, zelf-correctie en praktische fysieke zelf-verandering -- en eventueel, als dat relevant zou zijn, kan ik ook kijken naar welke herinneringen er in mijn geest bestaan die de fundatie vormen van het hoe en waarom van het bestaan van dat zelf-saboterende idee in mezelf.

Kunst door Karol Bak