Dag 585: Het Zelf-Veranderings Gereedschap is maar zoveel Waard als de Zelf-Eerlijkheid die ik Toepas

Dag 585: Het Zelf-Veranderings Gereedschap is maar zoveel Waard als de Zelf-Eerlijkheid die ik Toepas

 Het Veranderen van een Eetverslaving

Het Veranderen van een Eetverslaving

Het Veranderen van een Eetverslaving

Wat ik dus heb beseft is dat ik opzettelijk die idee in mijn gedachten ga inprenten dat ik nu 'veranderd' ben en dat ik als het ware geen moeite meer moet doen om mijn eetverslaving aan te pakken - is omdat een deel van mezelf de eetverslaving niet wil loslaten. In mijn achterhoofd, in een geheime kamer van mijn geest geloof ik eigenlijk dat ik niet meer mezelf zal kunnen zijn als ik die eetverslaving verander en als ik mijn gedrag tegenover en relatie met eten zou veranderen. Ik geloof dat ik die specifieke gevoelens en ervaringen die ik verbonden heb met eten en voedsel nodig heb om het gevoel te hebben dat ik 'leef' en 'besta'  - en dus eigenlijk wil ik mezelf niet werkelijk veranderen en corrigeren in en als mijn eetverslaving.

 In dit soort gevallen gebruik ik dus vreemd genoeg het gereedschap en mijn proces dat eigenlijk bedoeld is om mezelf te ondersteunen in mijn proces van zelf-verandering, om mezelf net te gaan onderdrukken en dingen in mezelf die ik niet werkelijk wil veranderen of loslaten van mezelf te verbergen --- door de illusie te produceren in mijn geest dat ik die specifieke dingen veranderd heb.

 Dag 584: Hoe werken we Verandering Tegen met het Gereedschap van Zelf-Verandering?

Ik vind het dus eigenaardig wat ik al heb opgemerkt in relatie tot de 'geniepigheid' waarin de geest bestaat en opereert -- in dat het bijvoorbeeld het proces en het gereedschap in het proces van zelf-verandering zal gebruiken om net het tegenovergestelde te manifesteren, namelijk onderdrukking. En, ik bedoel, wanneer ik zeg dat 'de geest' dat doet, dan bedoel ik uiteraard Mezelf in en als de geest -- de geest is een voorspelbaar systeem van specifieke mechanismen die bestaan in en als gedachten, gevoelens en emoties, maar tegelijkertijd is dat systeem en zijn die mechanismen in en als dat systeem een directe representatie van mezelf, dus in essentie ben ik het zelf die gebruik maak van al de vernuftigde mechanismen van en in de geest om specifieke aspecten van mezelf opzettelijk te onderdrukken omdat ik die aspecten van mezelf in het geheim niet wil loslaten.

Ik gebruik bijvoorbeeld het mechanisme en systeem van een 'bewuste', 'onderbewuste' en 'onbewuste' geest, als zijnde drie afgescheiden en afgezonderde lagen in mezelf, om mezelf te kunnen afscheiden van mezelf en dus verstoppertje te kunnen spelen met mezelf - zodat ik kan liegen tegen mezelf over wie ik ben en die leugen zal gaan geloven, omdat ik de realiteit en de waarheid van mezelf verstopt heb in de dieperliggende lagen van mijn bewustzijn, dus kan ik dat als excuus gebruiken - dat ik mij simpelweg niet gewaar ben van wie ik werkelijk ben en wat ik werkelijk doe in mezelf - om bijvoorbeeld mezelf ervan te overtuigen dat ik werkelijk mijn best aan het doen ben om mijn eetverslaving te veranderen en te corrigeren, want 'kijk, ik pas mijn schrijven toe, en ik doe mijn zelf-vergeving en zelf-correctie - en iedereen kan het zien dat ik mijn proces bewandel'. Maar, tegelijkertijd is er een onderbewuste en onbewuste persoonlijkheid in mezelf die in relatie bestaat met mijn eetverslaving en die ik wil beschermen - en dus onderdruk en verberg ik die persoonlijkheid en mijn verlangen om mezelf in en als die persoonlijkheid te beschermen, achter mijn bewuste gedachten van 'kijk, ik ben mezelf aan het veranderen en mijn eetverslaving aan het stoppen'.

En dit is dan het punt waarop ik mezelf bewijs in mijn proces - waarop ik bewijs aan mezelf dat ik oftewel zelf-eerlijk ben oftewel zelf-oneerlijk. Want, het fascinerende aan dit proces van zelf-verandering is dat ik niet alsof kan doen, ik kan niet alsof doen - in tegenstelling tot bijvoorbeeld alles wat ik tot op dit punt in mijn leven ervaren en bewandeld heb, zoals school en werk en mijn relaties met mijn omgeving. Ik bedoel, in alles kon ik alsof doen en kon ik liegen en toch nog 'goede punten' krijgen en dus, terwijl ik aan het liegen ben en terwijl ik dingen geheim houdt van mijn omgeving en mezelf, kan ik geloven van mezelf dat ik bijvoorbeeld een 'goed persoon ben', omdat ik goede punten krijg van de leerkracht en mijn vrienden houden van mij, enzovoort.

Dus, ik ben in feite opgegroeid met die veronderstelling en aanvaarding dat het ok is om te liegen tegen mezelf, zolang ik maar 'goede punten' krijg en, zolang mensen mij maar leuk vinden en aanvaarden. Dus, die neiging heb ik ook doorgetrokken in mijn proces in dat ik vaak de realiteit van mezelf onderdrukte - als namelijk het feit dat ik het gereedschap van zelf-verandering vaak maar half-half toepaste en in mijn achterhoofd wel wist dat mijn toepassing niet voldoende was om daadwerkelijk mezelf veranderd te kunnen hebben, maar toch voelde ik mij positief over mijn toepassing, omdat ik kon bewijzen dat ik het gereedschap heb toegepast. Iedereen kan het zien - ik bewandel mijn proces van zelf-verandering, dus ben ik mezelf aan het veranderen.

Dat is echter niet hoe dit proces werkt -- omwille van het punt van ZELF-eerlijkheid. Het punt van zelf-eerlijkheid, waarin ik ten eerste binnenin mezelf kijk - en NIET naar andere mensen - om te weten wie ik ben, is de beslissende factor in termen van of mijn proces van zelf-verandering successvol zal zijn. Het proces van zelf-verandering is daarin uniek - omdat ik het louter voor mezelf doe, ik doe het niet voor 'goede punten' of voor 'erkenning' - ik doe het voor mezelf. Dus als ik mezelf dan toesta om dingen in mezelf opzettelijk te gaan verbergen en onderdrukken gewoon zodat ik mij positief kan voelen over mijn toepassing en kan geloven dat ik veranderd ben en dat ik mezelf aan het veranderen ben zonder dat ook daadwerkelijk absoluut toe te passen - dan ben ik de dupe, omdat ik uiteindelijk met mezelf alleen achterblijf en besta binnenin mezelf. Ik zal maar zoveel zijn en worden als de moeite die ik daadwerkelijk doe voor mezelf om zo eerlijk mogelijk te zijn met mezelf in mijn proces van zelf-verandering. En ik zal maar veranderen wanneer ik in de eerste plaats mezelf ervan weerhoudt om te geloven in mijn zelf-verandering zonder naar de feiten te kijken.

Dag 584: Hoe werken we Verandering Tegen met het Gereedschap van Zelf-Verandering?

Dag 584: Hoe werken we Verandering Tegen met het Gereedschap van Zelf-Verandering?

Het Veranderen van een Eetverslaving

Ik bedoel, ik geloof en 'hoop' in feite dat mijn toepassingen van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie het werk voor mij zullen doen en het werk voor mij gedaan hebben. En wat ik daarbij gemerkt en beseft heb, is dat ik in een dimensie in mijn geest zelfs opzettelijk het besef onderdruk dat ik eigenlijk mezelf nog niet voldoende ondersteund heb om echt van verandering te kunnen getuigen en om echte verandering teweeg te hebben gebracht in mezelf. Ik bedoel, hoe vreemd is dat - dat ik in mijn eigen proces van zelf-verandering, iets dat ik louter voor mezelf doe, lieg tegen mezelf over mijn zelf-verandering, gewoon zodat ik iets zou kunnen geloven over wie ik ben dat niet waar is. Waardoor ik uiteindelijk uiteraard zal moeten botsen op het feit dat ik tegen mezelf gelogen heb omdat de punten waar ik mezelf over heb voorgelogen opnieuw naar boven zullen komen in mezelf en mijn wereld. Dag 583: De Kracht van de Overtuiging in het Proces van Zelf-Verandering

Er is dus een onderdrukking die ik uitvoer in mezelf van het punt dat ik niet wil zien in en van mezelf omdat ik ervan overtuigd wil zijn en wil kunnen geloven dat ik mezelf veranderd heb omdat ik immers specifieke stappen gezet heb in mijn proces van 'zelf-verandering'. En door die onderdrukking creëer ik een ervaring van spanning in mezelf omdat ik in feite angst heb om dat punt in mezelf te zien, aangezien ik wil kunnen denken en geloven dat ik het 'veranderd' heb.

En wat ik heb beseft in relatie tot waarom het is dat ik dit doe - waarom ik bijvoorbeeld, in het bewandelen van het veranderen van mijn eetverslaving, de neiging heb om te geloven dat ik mezelf veranderd heb omdat ik het gereedschap van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie heb uitgevoerd, maar de eigenlijke realiteit onderdruk, als zijnde het FEIT dat ik pas werkelijk van 'verandering' van deze verslaving kan getuigen als en wanneer ik voor mezelf heb aangetoont dat ik mezelf kan stoppen in mijn fysieke gedrag en wanneer ik dus mijn eetverslaving in en als mijn fysieke handelingen en bestaan kan veranderen en corrigeren.

Wat ik dus heb beseft is dat ik opzettelijk die idee in mijn gedachten ga inprenten dat ik nu 'veranderd' ben en dat ik als het ware geen moeite meer moet doen om mijn eetverslaving aan te pakken - is omdat een deel van mezelf de eetverslaving niet wil loslaten. In mijn achterhoofd, in een geheime kamer van mijn geest geloof ik eigenlijk dat ik niet meer mezelf zal kunnen zijn als ik die eetverslaving verander en als ik mijn gedrag tegenover en relatie met eten zou veranderen. Ik geloof dat ik die specifieke gevoelens en ervaringen die ik verbonden heb met eten en voedsel nodig heb om het gevoel te hebben dat ik 'leef' en 'besta'  - en dus eigenlijk wil ik mezelf niet werkelijk veranderen en corrigeren in en als mijn eetverslaving.

En daardoor zal ik dan wel mijn proces van zelf-verandering 'zogezegd' bewandelen door te schrijven en zelf-vergeving en zelf-correctie toe te passen in mijn schrijven, om mezelf ervan te kunnen overtuigen dat, 'omdat ik die dingen gedaan heb, ben ik nu veranderd' -- maar daarin zal ik tegelijkertijd de werkelijkheid van mezelf onderdrukken en verbergen onder die overtuiging. In dit soort gevallen gebruik ik dus vreemd genoeg het gereedschap en mijn proces dat eigenlijk bedoeld is om mezelf te ondersteunen in mijn proces van zelf-verandering, om mezelf net te gaan onderdrukken en dingen in mezelf die ik niet werkelijk wil veranderen of loslaten van mezelf te verbergen --- door de illusie te produceren in mijn geest dat ik die specifieke dingen veranderd heb.

Dag 583: De Kracht van de Overtuiging in het Proces van Zelf-Verandering

 Dag 583: De Kracht van de Overtuiging in het Proces van Zelf-Verandering

Het proces van zelf-verandering

Het hele probleem van waarom de mensheid doorheen de geschiedenis nooit veranderd is en nooit werkelijk geëvolueerd is tot iets eerbaars, is net omdat onze 'verandering' en onze 'eerbaarheid' steeds enkel heeft plaatsgevonden in onze geest, in onze ideëen die we vormen in onze geest over onszelf. We kunnen ons er bijvoorbeeld van overtuigen dat we religieus zijn en liefdevol en het leven eren, maar tegelijkertijd zullen we onszelf in ons fysieke gedrag wel vaak toestaan bepaalde verlangens te volgen en geheime goestingen en neigingen bevredigen. En het gaat ons zo makkelijk af om te negeren wie we zijn en hoe we bestaan op fysiek vlak, door onze gedachten meer waarde te geven - hetgeen wil zeggen dat als wij van onszelf geloven dat we een 'verlicht', veranderd en zelf-gewaar wezen zijn, dat we niet zullen opmerken of zien dat ons gedrag en onze fysieke relatie met onze fysieke omgeving ons eigenlijk een ander verhaal verteld.

Dag 572: Zelf-Verandering is meer dan een Ingesteldheid

Bijvoorbeeld wat ik gemerkt heb dat een trend is in mijn proces van zelf-verandering, is de neiging om mijn leven en mezelf in de handen te leggen van de toepassing van het schrijven en zelf-vergeving en zelf-correctie. Met andere woorden, ik geloof en veronderstel  dat als en wanneer ik specifieke stappen gezet heb, zoals het uitschrijven van een punt, zoals mijn gevoelens- en verlangensrelatie met voedsel, en het toepassen van zelf-vergevings en zelf-correctieve stellingen, dat dat punt dan 'opgelost' is en dat het 'veranderd' is en dat ik plots een veranderd wezen ben. Ook al besef ik ergens in mijn achterhoofd wel dat de zelf-vergeving en de zelf-correctieve stellingen die ik heb toegepast bijlange niet specifiek genoeg waren en mij niet de basis geven die ik eigenlijk nodig heb om mijn eetverslaving op praktische en waarachtige manier te kunnen stoppen en veranderen.

Ik bedoel, ik geloof en 'hoop' in feite dat mijn toepassingen van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie het werk voor mij zullen doen en het werk voor mij gedaan hebben. En wat ik zelfs daarbij gemerkt en beseft heb, is dat ik in een dimensie in mijn geest zelfs opzettelijk het besef onderdruk dat ik eigenlijk mezelf nog niet voldoende ondersteund heb om echt van verandering te kunnen getuigen en om echte verandering teweeg te hebben gebracht in mezelf. Ik bedoel, hoe vreemd is dat - dat ik in mijn eigen proces van zelf-verandering, iets dat ik louter voor mezelf doe, lieg tegen mezelf over mijn zelf-verandering, gewoon zodat ik iets zou kunnen geloven over wie ik ben dat niet waar is. Waardoor ik uiteindelijk uiteraard zal moeten botsen op het feit dat ik tegen mezelf gelogen heb omdat de punten waar ik mezelf over heb voorgelogen opnieuw naar boven zullen komen in mezelf en mijn wereld.

Die punten heb ik immers niet werkelijk veranderd, ik had mezelf enkel doen geloven dat ik mezelf had veranderd in en als die specifieke punten, omdat ik 'een proces van zelf-verandering bewandeld heb', zogezegd, maar ik heb dan ervoor gekozen om, in de plaats van mezelf in zelf-eerlijkheid te onderzoeken en in de plaats van waarachtig en integer te zijn met mezelf en eerlijk te zijn met mezelf over waar ik sta in relatie tot het punt in mezelf dat ik wil veranderen, eerder te doen alsof ik veranderd ben door het punt waaromtrend ik mijn proces van zelf-verandering aan het bewandelen ben te gaan onderdrukken in mezelf en aldus de illusie te creëren dat dat punt niet meer bestaat in mezelf. Terwijl ik in een ervaring van hoop en angst besta - als dus het hopen dat het punt niet meer opkomt in mezelf en de angst dat het punt weer zal opkomen.

Maar wat ik daarbij heb ingezien en beseft is dat het net in feite die polariteits-ervaring in mezelf van hoop en angst in relatie tot het bestaan van een punt in mezelf de aanwijzing is dat het punt net wel nog bestaat in mezelf en dat ik eigenlijk in onderdrukking en ontkenning ervan besta.

Wordt Vervolgd in Dag 584

Dag 582: Zelf-Verandering is meer dan een Ingesteldheid

 Dag 572: Zelf-Verandering is meer dan een Ingesteldheid

Het Proces van het Veranderen van Verslaving

Zoals ik in Dag 571: De Doeltreffendheid van het Desteni Gereedschap in het Stoppen van een Verslaving had omschreven heb ik gemerkt dat mijn bewandeling van mijn proces van het veranderen van mijn consequentiele relatie met voedsel vruchten had afgeworpen in de zin van dat mijn lichaam duidelijkere tekenen begon te tonen die mij laten weten wat mijn lichaam wil en nodig heeft en wat niet, en als ik die tekenen negeer dan ervaar ik de consequenties veel meer met gewaarzijn.

In de zin van de verlangens en de gevoelens die ik met voedsel en eten verbonden heb echter, is dat nog niet volledig gecorrigeerd, omdat ik die relatie namelijk gedurende haast mijn hele leven heb opgebouwd - het zal dus wel een poosje duren eer dat ik die relatie voor mezelf volledig veranderd heb. De eerste stap is echter al wel gezet, en dat is het mij gewaar worden van de relatie die ik in mezelf heb gevormd met eten en mij gewaar worden van wanneer het is dat ik in de ervaring van verlangen ga en wanneer het is dat ik eet op basis van 'goesting' en 'verlangen' en wanneer mijn 'goesting' gebaseerd is op wat mijn lichaam wil en 'verlangt' en niet op basis van wat mijn geest verlangt.

Omdat, uiteraard, door die extensieve relatie die ik heb gevormd in mijn geest met eten, heb ik gedurende een heel lange periode de 'natuurlijke' relatie tussen mijn lichaam en het voedsel dat mijn lichaam consumeert, verstoord en verward. Ik kan dus niet verwachten dat ik door een paar keer te kijken naar die relatie en door één keer zelf-vergeving uit te schrijven en een paar inzichten te hebben verworven, dat ik nu een veranderd mens ben.

Ik bedoel, wat ik ondertussen heb ondervonden is dat het uitschrijven van zelf-vergeving en het schrijven naar vrijheid best wel gemakkelijk is, maar dat wanneer het aankomt op de praktische applicatie van zelf-vergeving, dan is het niet meer zo simpel en vanzelfsprekend.  Het is gemakkelijk genoeg om mezelf ervan te overtuigen dat ik toegewijd ben aan het veranderen van mijn relatie met voedsel en van de verslaving die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf in relatie tot voedsel, en mijn proces van schrijven en zelf-vergeving en geschreven zelf-correctie te gebruiken als schijnbaar 'bewijs' om aan mezelf te laten zien van 'kijk, ik verander mezelf'.

Maar, zoals ik voor mezelf al meerdere malen in mijn proces van zelf-verandering heb bewezen en gerealiseerd, is dat geen enkele hoeveelheid aan schrijven en zelf-vergeving en zelf-correctieve statements werkelijk iets zal uitmaken zolang er die fysieke toepassing van zelf-verandering niet is. Zolang ik niet daadwerkelijk begin te luisteren naar mijn lichaam, en elke keer ik een 'goesting' voel opkomen in relatie tot eten niet onderzoek, en niet in elk moment mezelf op fysiek vlak corrigeer vanaf het moment dat ik zie dat ik mezelf aan het uitdrukken ben vanuit een verlangen in mijn geest als die voorgeprogrammeerde relatie met voedsel en eten --- dan zal ik nooit veranderen.

Het hele probleem van waarom de mensheid doorheen de geschiedenis nooit veranderd is en nooit werkelijk geëvolueerd is tot iets eerbaars, is net omdat onze 'verandering' en onze 'eerbaarheid' steeds enkel heeft plaatsgevonden in onze geest, in onze ideëen die we vormen in onze geest over onszelf. We kunnen ons er bijvoorbeeld van overtuigen dat we religieus zijn en liefdevol en het leven eren, maar tegelijkertijd zullen we onszelf in ons fysieke gedrag wel vaak toestaan bepaalde verlangens te volgen en geheime goestingen en neigingen bevredigen. En het gaat ons zo makkelijk af om te negeren wie we zijn en hoe we bestaan op fysiek vlak, door onze gedachten meer waarde te geven - hetgeen wil zeggen dat als wij van onszelf geloven dat we een 'verlicht', veranderd en zelf-gewaar wezen zijn, dat we niet zullen opmerken of zien dat ons gedrag en onze fysieke relatie met onze fysieke omgeving ons eigenlijk een ander verhaal verteld.

Dag 581: De Doeltreffendheid van het Desteni Gereedschap in het Stoppen van een Verslaving

 Dag 571:  De Doeltreffendheid van het Desteni Gereedschap in het Stoppen van een Verslaving

 Het Proces van Praktische Zelf-Transformatie

Sinds Dag 570: Ben je Gewaar van wat je Eet? - Hoe we Eten op Basis van Herinnering ben ik in mijn Reis naar Leven mijn 'Eetverslaving' beginnen Bewandelen - 'Bewandelen' vanuit het opzicht dat ik ten eerste inzag, besefte en mij ervan gewaar werd dat ik daadwerkelijk een 'eetverslaving' heb, in de zin van dat mijn relatie met eten niet het beste was voor mezelf en negatieve gevolgen had voor mijn lichaam en mijn ervaring in en van mijn lichaam, dat ik dan ten tweede die relatie die ik in mezelf gevormd had met voedsel en 'eten' onderzocht om erachter te kunnen komen hoe die relatie in mezelf bestaat en hoe ik het dan ook mogelijks kan veranderen en corrigeren, en dat ik ten laatste mezelf ertoe verbond om mijn consequentiële relatie met voedsel ook daadwerkelijk te veranderen en te transformeren van iets dat schadelijk is voor mezelf tot iets wat ondersteunend en in essentie 'voedend' is voor mezelf op elk vlak.

In dit proces van het transformeren en veranderen van mijn relatie met voedsel teneinde te bestaan op een manier die op elk vlak het beste is voor mezelf en dus de schadelijke patronen die ik steeds geleeft heb te veranderen, heb ik het Desteni Gereedschap voor Zelf-Verandering en Zelf-Realisatie gebruikt en toegepast - met name Schrijven in Zelf-Eerlijkheid, Zelf-Vergeving, Zelf-Toewijding en uiteindelijk Praktische Zelf-Correctieve handelingen. Deze zijn specifieke toepassingen die ik aan mezelf over tijd bewezen heb als zijnde effectief en efficiënt in het manifesteren van daadwerkelijke verandering zowel binnenin mezelf als in mijn leven.

En wat ik gemerkt heb sinds ik de beslissing gemaakt heb om dit proces van het veranderen van mijn relatie met eten te bewandelen, is dat mijn lichaam oftewel veel gevoeliger geworden is oftewel dat ik binnenin mezelf veel gevoeliger geworden ben voor wat mijn lichaam werkelijk doorstaat in het verwerken en verteren van het voedsel dat ik eet. Ik kan er bijvoorbeeld niet meer zo makkelijk meer mee wegkomen om mijn gevoelens en verlangens te volgen wanneer het aankomt op eten.

Wanneer ik bijvoorbeeld een chocolade muffin zie of de kans heb om mij tegoed te doen aan een stuk taart, chocolade of snoep, dan komt aanvankelijk de ervaring van verlangen nog wel op in mezelf, samen met een projectie in mijn geest waarin ik mezelf het zie eten, een en gedachte van 'ik heb daar goesting in' en 'ik wil/moet dat nu eten' - maar wat ik nu doe is, in de plaats van het automatisch volgen van die gedachte en dat gevoel/verlangen en het dan ook fysiek eten van datgene waar ik in mijn geest 'goesting' in heb, kijk ik eerst in alle zelf-eerlijkheid binnenin mezelf naar of mijn lichaam 'goesting' heeft in dat specifieke voedsel, of is het mijn geest die 'goesting' heeft. En ik wordt er steeds beter in om de beslissing te maken om niet fysiek het voedsel te eten wanneer ik zie en besef dat de 'goesting' enkel in mijn geest bestaat en dus niet in lijn staat met wat mijn lichaam eigenlijk in dat moment nodig heeft of wil.

En dat mede omdat ik heb gemerkt dat ik de laatste tijd veel gevoeliger en opmerkzamer geworden ben in relatie tot het zien en mij gewaar worden van de gevolgen die de dingen die ik eet hebben op mijn lichaam. Wanneer ik (melk)chocolade eet, dan voel ik mij erna bijvoorbeeld snel moe, gespannen en opgeblazen en de volgende dag staat mijn gezicht vol puistjes. Ook het 'overeten' - waarin ik bijvoorbeeld bij het avondeten veel meer op mijn bord schep dan mijn maag eigenlijk nodig heeft of zelfs aankan, en dan eet ik ook tot mijn bord leeg is, puur vanuit de ervaring van verlangen in mezelf, waarin ik dus mijn fysieke noden en ervaringen die zeggen van 'hey, dit is eigenlijk teveel voor mij!' compleet negeer - vergaat me niet meer zo best, omdat ik me veel meer gewaar geworden ben van hoe ziek mijn lichaam en ik in en als mijn lichaam zich eigenlijk voelt nadien.

Dit is dus een interessant en fascinerend resultaat dat ik ondervind nadat ik mijn proces van zelf-verandering middels het Desteni Gereedschap heb toegepast in mijn Reis naar Leven - en is wederom een testament van de doeltreffendheid van dit gereedschap in mijn proces om te worden en mezelf te realiseren als wat mijn hoogste potentieel en dus te bestaan op een manier die het absolute beste is voor mezelf en voor de wereld waarin ik besta.

Dag 580: Hoe wordt Voedsel door de Geest gebruikt als Afleiding in een Eetverslaving?

Dag 580: Hoe wordt Voedsel door de Geest gebruikt als Afleiding in een Eetverslaving?

 Het Veranderen van een Eetverslaving

Uit Dag 579: Eenheid en gelijkheid met het Lichaam - Een Gereedschap in het Stoppen van Verslaving

Door middel van zelf-vergeving heb in in de voorgaande blog dit zelf-misbruikende patroon opengetrokken voor mezelf  en heb ik de relatie die ik had aanvaard in mezelf tussen mezelf en dat patroon 'losgemaakt', zodat ik nu kan beginnen aan het formuleren van correctieve stellingen om een 'script' te formuleren waarin ik het patroon kan veranderen en dus mijn relatie met voedsel en met mijn lichaam kan corrigeren en veranderen tot een zelf-ondersteunende en voedende relatie die werkelijk het beste is voor mezelf in termen van dat het niet enkel het beste is voor mezelf als een gevoel en gedachte in mijn geest dat gebaseerd is op een 'positief gevoel' van verlangen - maar het beste voor mezelf op vlak van dat het gebaseerd is op een zorg, erkenning en ontzag voor mijn lichaam en een oprechte consideratie voor wat mijn lichaam wil en nodig heeft.

Zelf-Correctie

Wanneer en als ik de gedachte zie in mijn geest in relatie tot het 'zin hebben' in iets om te eten, samen met een beeld van datgene waar ik 'zin of goesting in heb', dan stop ik en ik adem - en ik sta even stil in mezelf bij deze gedachten en ik kijk in alle eerlijkheid met mezelf naar hoe die gedachte bestaat in mezelf, en ik stel mezelf de vraag 'is dit een lichamelijke ervaring of eerder een verlangen gestimuleerd door gevoelens in mijn geest?'

Omdat, ik zie, besef en realiseer mij dat  als en wanneer mijn verlangen om iets te eten gestuurd wordt door gevoelens, dat er dan een emotie achter die gevoelens ligt die ik eigenlijk wil en probeer te verbergen en onderdrukken door in gevoelens te vluchten

En ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een persoonlijkheid en een 'neiging' in mezelf te hebben ontwikkeld om die gevoelens blindelings te volgen zonder ooit in mezelf stil te staan bij wie ik ben in relatie tot mijn gedrag en uitdrukking en specifiek in relatie tot de dingen die ik eet en mijn 'goesting' en 'zin' om specifieke dingen te eten - en dat ik daarin mijn macht  en authoriteit volledig heb weggegeven aan de geest als een voorgeprogrammeerd systeem van gedachten en energie waarin ik niet zie, besef of begrijp wie ik eigenlijk zelf ben en waar ik eigenlijk sta in relatie tot mezelf en mijn eigen uitdrukking en gedrag

Dus ik stel mezelf tot doel om een gewaarzijn te ontwikkelen in mezelf in relatie tot mijn eetgedrag en eetpatronen en dus niet zomaar gevoelens automatisch te volgen wanneer ze in mijn geest opkomen - maar eerder eerlijk te zijn met mezelf en te kijken naar wat de emotionele ervaring in mezelf is waar ik van probeer weg te vluchten en die ik probeer te verbergen door op zoek te gaan naar comfort in en als eten - en omdat ik zie, besef en begrijp dat zolang ik blijf wegvluchten van mijn emoties door het fysieke lichaam en de fysieke substantie van eten te gebruiken en te misbruiken om gevoelens te kunnen produceren en mezelf daarin af te leiden van mijn emoties, berokken ik schade aan mijn fysieke lichaam omdat ik niet luister naar mijn lichaam en ik erken mijn lichaam niet als het organisme dat het is en ik zie en besef niet dat de noden en verlangens van mijn lichaam als organisme niet hetzelfde zijn als de 'noden' en verlangens van mijn geest

Dus ik stel mezelf tot doel om een gevoeligheid te ontwikkelen in mezelf in relatie tot wat het lichaam eigenlijk werkelijk nodig heeft en verlangt in relatie tot voeding en nutritie - door binnenin mezelf te vertragen wanneer ik mezelf naar eten zie grijpen en wanneer ik mezelf snel zie bewegen in mijn zoektocht naar iets om te eten in en als de zogezegde 'honger' van mijn geest - en eerlijk te zijn met mezelf over het feit dat dat gevoel van 'honger' dat ik ervaar in mezelf niet werkelijk fysieke 'honger' is als het lichaam dat eten nodig heeft, maar dat die 'honger' eerder een 'goesting' en 'verlangen' is om iets te eten omdat wat ik werkelijk wil is om mezelf te kunnen afleiden van iets in mezelf dat ik niet wil zien en dat in dat moment naar boven is gekomen

Dag 579: Eenheid en Gelijkheid met het Lichaam - een Gereedschap in het Stoppen van Verslaving

 Dag 579: Eenheid en Gelijkheid met het Lichaam - een Gereedschap in het Stoppen van Verslaving

Het Proces van Zelf-Verandering

Deze blog is een verderzetting op de voorgaande blog Dag 578: Hoe Fysieke Substantie een Schaakstuk wordt in de Relatie met Onszelf:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wanneer en als ik eet vanuit gevoel en verlangen en gedachten, dat ik dan mijn lichaam aan het misbruiken en aan het schaden ben omdat ik geen rekening houdt met wat mijn lichaam wil, nodig heeft of zelfs aankan wanneer ik eet op basis van gevoel en energie - en wanneer ik gevoel gebruik als mijn maatstaf om mij te laten weten wanneer, hoe, wat en hoeveel ik zal eten

In de vorige blogs heb ik het precieze probleem aangekaart in relatie tot het uitleven van en participeren in een 'eetverslaving' - en dus met andere woorden het gebruiken en misbruiken van fysieke substantie, met name het lichaam,  etenswaren en de relatie tussen lichamelijke chemische reacties en het voedsel dat ik consumeer. Het probleem zijnde specifiek dat ik een absolute onderdrukking gecreëerd heb in mezelf in relatie tot mijn lichaam door voedsel en eten louter te benaderen vanuit mijn geest in en als en op basis van een conflict en polariteit van emoties en gevoelens in mezelf --- en dat ik door die onderdrukking dus absoluut niet zie of besef wat het voedsel dat ik eet en de kwantiteit ervan eigenlijk doet met mijn lichaam en welke consequenties is eigenlijk creëer op fysiek niveau door mijn fysieke realiteit te benaderen vanuit gevoelens en niet vanuit eenheid en gelijkheid met het fysieke lichaam.

Eenheid en gelijkheid - met andere woorden: een constante en consistente erkenning en overweging van mezelf als een puur fysiek organisme en van dus de fysieke benodigdheden en noden van mezelf in en als het fysieke lichaam - in tegenstelling tot hoe ik besta en wie ik ben in en als de geest, als een soort parasiet van het lichaam, gebruik makend van de natuurlijke chemische processen en reacties van het lichaam om mezelf te entertainen in gevoelens en emoties in mijn geest - en mijn eigen zelf-oneerlijkheid en gebrek aan zelf-verantwoordelijkheid te onderhouden.

Door middel van zelf-vergeving heb in in de voorgaande blog dit zelf-misbruikende patroon opengetrokken voor mezelf  en heb ik de relatie die ik had aanvaard in mezelf tussen mezelf en dat patroon 'losgemaakt', zodat ik nu kan beginnen aan het formuleren van correctieve stellingen om een 'script' te formuleren waarin ik het patroon kan veranderen en dus mijn relatie met voedsel en met mijn lichaam kan corrigeren en veranderen tot een zelf-ondersteunende en voedende relatie die werkelijk het beste is voor mezelf in termen van dat het niet enkel het beste is voor mezelf als een gevoel en gedachte in mijn geest dat gebaseerd is op een 'positief gevoel' van verlangen - maar het beste voor mezelf op vlak van dat het gebaseerd is op een zorg, erkenning en ontzag voor mijn lichaam en een oprechte consideratie voor wat mijn lichaam wil en nodig heeft.

Dag 578: Hoe Fysieke Substantie een Schaakstuk wordt in de Relatie met Onszelf

 Dag 578: Hoe Fysieke Substantie een Schaakstuk wordt in de Relatie met Onszelf

 Het Transformeren van (Eet)Verslaving

 Het Transformeren van (Eet)VerslavingHet

 Het Transformeren van (Eet)Verslaving

Nadat ik in de voorgaande blogs de aard van de 'verslaving' die in mezelf bestaat in relatie tot 'eten' heb onderzocht van verschillende hoeken en dimensies - zal ik in deze blog overgaan tot het toepassen van zelf-vergeving - specifiek met betrekking tot die zelf-oneerlijke relatie die ik heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf van het willen wegvluchten van mijn angsten, onzekerheden en negatieve ervaringen in een positief gevoel dat ik in mijn geest verbonden heb met de specifieke handeling van eten - en dat ik daarin een verslaving gecreëerd heb in mezelf in relatie tot die specifieke handeling.

Zelf-oneerlijk,  omdat ik niet mijn eigen angsten en negatieve ervaringen in de ogen keek en aanpakte en losliet in mezelf, maar in de plaats daarvan keerde ik mezelf de rug toe door proberen te vluchten van die ervaringen in het produceren van een positieve ervaring door middel van het consumeren en misbruiken van specifieke substanties, met name voedsel - en daarin een specifiek 'mechanisme' te creëren in mijn geest van 'verslaving', als het constant herhalen van die misbruikende handeling in en als mijn constante neiging om te vluchten van mijn angsten, onzekerheden en negatieve ervaringen.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in een voorgeprogrammeerd, systematisch gedrag van het gebruiken van gevoelens, gegenereerd door het consumeren en misbruiken van fysieke substantie, om specifieke emotionele ervaringen van angst, onzekerheid en onveiligheid die ik voel in mezelf te onderdrukken en verstoppen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet eerlijk te zijn met mezelf over mijn emoties door mezelf te identificeren met het verlangen in mezelf om mijn emoties in relatie tot mijn wereld en omgeving te verbergen en onderdrukken onder, in en achter een positief gevoel

En ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de fysieke substantie te misbruiken teneinde dat positieve gevoel te produceren dat ik gebruik om de negatieve ervaringen in mezelf te verstoppen en verbergen van mezelf - zodat ik mezelf kan negeren en onderdrukken en oneerlijk kan zijn tegenover mezelf en geen verantwoordelijkheid hoef te nemen voor mijn eigen angsten

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te zien, beseffen en begrijpen dat wanneer en als ik eet vanuit 'goesting' en 'gevoel' als een gedachte in mijn geest en een ervaring van verlangen - dat ik dan in feite bezig ben met het vluchten van en verbergen van een ervaring en emotie die ik niet wil zien en ervaren in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te eten als een punt van fysieke ondersteuning maar te eten vanuit gevoel als de ondersteuning van het bewustzijnssysteem in en als mezelf als waarin ik dus eigenlijk de zelf-oneerlijkheid in mezelf voedt als mijn weigering om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf, in de plaats van het leven in en als mezelf te voeden

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wanneer en als ik eet vanuit gevoel en verlangen en gedachten, dat ik dan mijn lichaam aan het misbruiken en aan het schaden ben omdat ik geen rekening houdt met wat mijn lichaam wil, nodig heeft of zelfs aankan wanneer ik eet op basis van gevoel en energie - en wanneer ik gevoel gebruik als mijn maatstaf om mij te laten weten wanneer, hoe, wat en hoeveel ik zal eten

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mij gewaar te zijn van de consequenties die ik creëer in mijn lichaam als en wanneer ik mezelf toesta en accepteer mezelf te laten sturen door gevoelens en verlangens in wat ik eet --- door nooit te hebben ingezien, beseft en begrepen dat gevoelens niet zijn wie ik werkelijk ben in eenheid en gelijkheid met het fysieke lichaam - gevoelens zijn het resultaat van een leugenachtige, zelf-oneerlijke en bedrieglijke relatie die ik met mezelf gevormd heb in mijn geest waarin ik wilde wegvluchten van mijn eigen emotionele ervaringen -- en gevoelens zijn dus niet te vertrouwen wanneer het aankomt op wat het beste is voor mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf zodanig te hebben afgescheiden van mijn lichamelijke behoeften, 'zintuigen' en 'voelsprieten' dat ik nooit heb beseft of ervaren dat er wel degelijk een verschil bestaat tussen wat het lichaam wil en nodig heeft en verlangt en wat de geest denkt en gelooft nodig te hebben en te verlangen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn relatie met voedsel te corrumperen door voedsel te gebruiken en te definieren als een schaakstuk dat ik gebruik in de relatie die ik met mezelf gecreëerd heb, als zijnde een relatie van zelf-oneerlijkheid en zelf-onderdrukking en een abdicatie van zelf-verantwoordelijkheid

Wordt Vervolgd in Dag 579

Dag 577: Voorspelbaarheid en de Illusie van Controle - een Voedingsbodem voor Verslaving

 

 Dag 577: Voorspelbaarheid en de Illusie van Controle - een Voedingsbodem voor Verslaving

 Het Transformeren van (Eet)Verslaving

Uit de voorgaande blog:

Dat is wat ik heb ontdekt wanneer ik mijn verslaving in relatie tot eten onderzocht - is dat een groot deel van wat mijn 'verslaving' en inclinatie tegenover eten bepaalde, was het aspect van 'controle' --- het schijnbare feit dat mijn relatie tot eten het enige was waarin ik controle kon uitoefenen -- het enige waarin ik mezelf een positief gevoel kon geven wanneer en hoe ik wilde. In mijn relaties met mensen ervoer ik immers constante onzekerheid en onveiligheid en angst omdat ik mensen niet kon controleren - ik kon mensen niet laten doen wat ik wilde dus ik kon ook nooit werkelijk vertrouwen op of absolute zekerheid hebben over mijn relaties met mensen.

Dus, in en als die schijnbare controle die ik ervaar in en associeer met mijn 'verslaving' in relatie tot eten, ervaar ik een gevoel van 'veiligheid' in de zin van dat ik mezelf ervan kan verzekeren dat mijn nood en verlangen om specifieke gevoelens te ervaren ook daadwerkelijk vervuld zal worden - in tegenstelling tot bijvoorbeeld de verlangens en noden die ik ervaar in mezelf in mijn relaties met andere mensen, waarin ik niet weet wat de uitkomst en het resultaat zal zijn van het gedrag dat ik uitdruk in mijn zoektocht naar en poging om specifieke reacties en responsen te verkrijgen van andere mensen --- reacties en responsen die ik in mijn geest verbonden heb met de positieve gevoelens die ik zo graag ervaar.

Het kenmerkende aspect van een verslaving is met andere woorden het feit dat er een bepaalde voorspelbaarheid en zekerheid bestaat in het verband tussen 'oorzaak' en 'gevolg', tussen 'als dit' en 'dan dat' - waarin we er bijvoorbeeld zo goed als zeker van kunnen zijn dat 'als ik dit gedrag uitvoer', bijvoorbeeld het eten van een stuk taart, 'dan krijg ik dat resultaat', bijvoorbeeld het ervaren van een positief gevoel terwijl de suiker in de taart zijn effect uitoefent op verschillende dimensies in mijn lichaam. Daarin bestaat een vorm van zekerheid waarin de causale relatie in en als het consumeren van dat stuk taart tot op zekere hoogte voorspelbaar is - waarin ik in mijn geest een vorm van 'zekerheid' en 'veiligheid' en 'controle' gedefinieerd heb.

En, omdat ik 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' gedefinieerd heb in en als voorspelbaarheid, heb ik dus tegelijkertijd het geloof en de idee gecreëerd in mezelf dat alles waarin geen absolute of waarin weinig voorspelbaarheid bestaat, in wezen 'onveilig' en 'onzeker' is en een 'gebrek aan controle' impliceert. En daardoor ervaar ik dan een angst in mezelf in relatie tot die zaken in mijn wereld die ik heb gedefinieerd als zijnde 'onvoorspelbaar', zoals bijvoorbeeld voornamelijk mensen.

Ik bedoel, er zijn specifieke mensen in mijn wereld waar ik meer hechte relaties gevormd heb, zoals mijn familieleden en mijn 'vrienden' en misschien een aantal collega's en kennissen - en in die relaties heb ik een welbepaalde 'voorspelbaarheid' gecreëerd omdat ik die mensen in en als hun 'persoonlijkheden', gewoontes en uitdrukkingen heb leren kennen gedurende een welbepaalde tijd. Maar al de mensen buiten die gelimiteerde kring van familie/vrienden/kennissen representeren voor mij 'onvoorspelbaarheid' en bijgevolg 'onveiligheid', 'onzekerheid' en een 'gebrek aan controle' en dus ANGST.

Omwille van die polariteit die ik gecreëerd heb in mijn geest van langs de ene kant 'voorspelbaarheid', verbonden met positieve gevoelens die ik gedefinieerd heb in en als woorden zoals 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' - en langs de andere kant 'onvoorspelbaarheid', verbonden met negatieve gevoelens gedefinieerd in en als de woorden 'onveiligheid', 'onzekerheid' en een 'gebrek aan controle' -- is het niet verwonderlijk dat er zoiets grond kan vinden in mezelf als een 'verslaving' en 'afhankelijkheid' aan datgene in mijn wereld dat voorspelbaar is in termen van hoe en wanneer ik het kan 'gebruiken' in mijn verlangen om specifieke gevoelens en energetische ervaringen te produceren in mezelf, en een 'onderdrukking' en 'vluchten van' datgene in mijn wereld dat onvoorspelbaar is in termen van hoe en wanneer het mij die gevoelens kan geven waar ik naar op zoek ben.

Ik bedoel, dat is waarom en hoe ik mijn 'eetverslaving' ervoer - namelijk dat ik probeerde de angst die ik ervoer in mezelf in relatie tot mijn 'onvoorspelbare' omgeving en specifiek de 'onvoorspelbaarheid' van de mensen in mijn omgeving te onderdrukken en verbergen voor mezelf door de positieve gevoelens van 'veiligheid', 'zekerheid' en 'controle' op te wekken in mezelf in verband met de voorspelbaarheid waarin mijn lichaam reageert op het eten dat ik consumeer. Met andere woorden, de verslaving kon in mezelf bestaan omwille van die afscheiding en polariteit die ik in mezelf had toegestaan te bestaan door 'voorspelbaarheid' te definieren als iets 'positief' en te verbinden met 'veiligheid', 'zekerheid' en 'controle' en 'onvoorspelbaarheid' te definieren als iets 'negatief' en te verbinden met 'onveiligheid', 'onzekerheid' en een 'gebrek aan controle'.

Dag 576: De Illusie van Controle die Bestaat in Verslaving

Dag 576: De Illusie van Controle die Bestaat in Verslaving

 Het Transformeren van (Eet)Verslaving

 Het Veranderen van (Eet)Verslaving)

 Het Veranderen van (Eet)Verslaving)

Uit de Voorgaande Blog:

 Ik bedoel, ik heb het gevoel van veiligheid van mezelf afgescheiden door te geloven dat als ik eet, dat ik dan veilig ben omdat dat is hoe ik mezelf ervaar wanneer ik eet - en daarin heb ik mezelf voorgelogen in relatie tot het feit dat ik dat gevoel van veiligheid als een positieve energie zelf gecreëerd heb door de negatieve emotionele ervaring van angst als 'onveiligheid' te transformeren naar een positief gevoel. Het positieve gevoel van veiligheid kan niet bestaan zonder de negatieve ervaring van onveiligheid.

Het is dus een eigenaardig fenomeen hoe we in onze participatie in een verslaving - en dit concept 'verslaving' limiteert zich niet tot de voorgeprogrammeerde definities die bestaan in het collectieve bewustzijn in relatie tot wat een 'verslaving' is, wil zeggen en inhoudt -- een verslaving constitueert elke daad die we verrichten, binnen zowel als buiten onszelf, waarin we op zoek zijn naar iets dat we geloven nodig te hebben -- het is eigenaardig hoe we in en als een 'verslaving' een soort van bubbel creëren in onszelf, een bubbel van gevoelens, van energie, van 'comfort', waarin we het gevoel creëren dat we afgescheiden bestaan van al wat buiten die 'verslaving' om bestaat.

In het moment waarin we participeren in onze verslaving, lijkt alles te verdwijnen en we verliezen ons voor even in datgene dat ons dat speciale gevoel geeft dat we geloven te missen in onszelf en nodig te hebben. Die bubbel is als het ware een zelf-gecreëerde 'baarmoeder', onze 'cocon' waarin we schijnbare controle hebben omdat we het zelf creëren - wij 'kiezen' zelf om te participeren in onze verslaving en dus ervaren we een vorm van controle - controle die we anders niet ervaren in relatie met onze omwereld.

Dat is wat ik heb ontdekt wanneer ik mijn verslaving in relatie tot eten onderzocht - is dat een groot deel van wat mijn 'verslaving' en inclinatie tegenover eten bepaalde, was het aspect van 'controle' --- het schijnbare feit dat mijn relatie tot eten het enige was waarin ik controle kon uitoefenen -- het enige waarin ik mezelf een positief gevoel kon geven wanneer en hoe ik wilde. In mijn relaties met mensen ervoer ik immers constante onzekerheid en onveiligheid en angst omdat ik mensen niet kon controleren - ik kon mensen niet laten doen wat ik wilde dus ik kon ook nooit werkelijk vertrouwen op of absolute zekerheid hebben over mijn relaties met mensen.

Maar wat ik ook heb beseft is dat die 'controle' in en als een verslaving een 'schijnbare' controle is omdat het tegelijkertijd nu eenmaal een 'verslaving' is - met andere woorden, eigenlijk ben ik het die onder controle staat van de verslaving. Ik heb de gevoelens en de verlangens en de handelingen in en van de verslaving controle gegeven over mij door toe te geven aan de idee en het geloof dat ik die gevoelens, verlangens en handelingen in en van de verslaving 'nodig heb'. Dat is dus de hoogst eigenaardige eigenschap van hoe een verslaving bestaat - in dat het de absolute illusie van controle is, en dat het net bestaat omwille van die illusie van controle. Een verslaving kan enkel controle hebben over ons als en wanneer wij zelf geloven dat wij controle hebben in en als onze participatie in de verslaving - als en wanneer wij geloven dat dat gevoel van 'controle', zekerheid, veiligheid en comfort 'echt' is.

Dag 575: Is het Gevoel van Veiligheid een Vorm van Zelf-Bedrog?

Dag 575: Is het Gevoel van Veiligheid een Vorm van Zelf-Bedrog?

 Het Veranderen van (Eet)Verslaving)

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

Uit de voorgaande blog:

Het is dan dus aan mij om te onderzoeken en vast te stellen waar en hoe het is dat die idee van onveiligheid en onzekerheid in mezelf bestaat en om dan die idee te verlossen door middel van zelf-vergeving en mezelf te bevrijden van de illusies in de geest --- zodat ik in het punt van authoriteit sta in mezelf om voor mezelf te beslissen wat echte zekerheid en veiligheid is als zijnde niet zomaar een gevoel, ervaring of gedachte in mjn geest dat vervangbaar is door zijn gepolariseerde uiterste, maar als zijnde een creatie, expressie en uitdrukking van Mezelf.

Wat ligt dus eigenlijk aan het startpunt van de polariteit van onveiligheid en veiligheid in de geest waarin veiligheid gereduceerd werd tot een gevoel dat opgewekt wordt door een idee en geloof dat als ik iets eet en participeer in de actie van eten - hetgeen dan dient tot het verbergen en onderdrukken van een emotionele ervaring van onveiligheid. En in die polariteit had ik in de vorige blog al vastgesteld dat dus de concepten van veiligheid en onveiligheid die spelen in en als hoe ik voor mezelf mijn 'eetstoornis' en '-verslaving' heb beleeft in feite niet echt zijn, vanuit het perspectief dat het letterlijk gevoelens en emotionele ervaringen zijn en dus niet op een directe manier te maken hebben met de eigenlijke fysieke werkelijkheid.

Hoe vreemd is het dus dat ik op een bepaald punt in mijn leven mezelf heb afgescheiden van echte wat veiligheid en onveiligheid echt is in en als een fysieke werkelijkheid en dan een ervaring en gevoel van veiligheid en onveiligheid heb gecreëerd in mijn geest. Waarom en hoe is het dat die afscheiding ontstaan is in de eerste plaats? Aangezien de ervaring van onveiligheid het startpunt is van de ervaring van veiligheid als het gevoel verbonden met het eten van voedsel gebaseerd is en afkomstig is vanuit de ervaring van onveiligheid- waarin de ervaring van veiligheid in feite een onderdrukking is van de ervaring van onveiligheid - kan ik tot de vaststelling komen dat veiligheid in de eerste plaats niet bestaat omdat het bestaat in en als onveiligheid.

Het bestaan van veiligheid als een positief gevoel in mijn geest, opgewekt en gegenereerd door een connectie die ik in mijn geest gemaakt heb met het eten van voedsel is zelfs in wezen het liegen tegen mezelf en bedriegen van mezelf over wat er werkelijk in mezelf bestaat als zijnde een negatieve emotionele ervaring van onveiligheid in en als de ervaring van angst. Ik bedoel, ik heb het gevoel van veiligheid van mezelf afgescheiden door te geloven dat als ik eet, dat ik dan veilig ben omdat dat is hoe ik mezelf ervaar wanneer ik eet - en daarin heb ik mezelf voorgelogen in relatie tot het feit dat ik dat gevoel van veiligheid als een positieve energie zelf gecreëerd heb door de negatieve emotionele ervaring van angst als 'onveiligheid' te transformeren naar een positief gevoel. Het positieve gevoel van veiligheid kan niet bestaan zonder de negatieve ervaring van onveiligheid.