In de
voorgaande blog hebben we gekeken naar de 'eenheid' die zich vormt in een groep
van mensen en die bestaat in en als het feit dat wij mensen de neiging hebben
onszelf aan te passen aan de groep waarin we ons bevinden in termen van het
overnemen en kopieren van de meningen en opinies die bestaan in die groep. We
doen dit automatisch als een overlevingstechniek.
Maar, het
probleem hiermee is dat we in onze bewuste geest ons niet gewaar zijn van deze
neiging en van het feit dat dit is wat we wel degelijk doen en dat we dus
eigenlijk bestaan vanuit een nogal primitief 'onderbewustzijn' dat zich beweegt
aan de hand van overleving. Zelf zien we onszelf als een 'individu' en als
bijgevolg uniek en speciaal en afgescheiden van al de andere mensen om ons
heen, terwijl we niet inzien dat de meningen en opinies die in onze eigenste
gedachten bestaan niet eens van ons zijn maar in feite gekopieerd zijn van de
mensen om ons heen.
Dus, we
bestaan in eenheid, in en als het feit dat we binnenin onszelf eigenlijk
compleet hetzelfde zijn als de mensen om ons heen, maar tegelijkertijd bestaan
we in absolute afscheiding en verscheurdheid, in en als het feit dat we niet
willen aanvaarden en inzien dat wie we zijn vanbinnen een kopie is van onze
omgeving en we onszelf liever willen zien en definieren als een speciaal en
uniek individu.
Ik
bedoel, wat ons in feite werkelijk 'individueel', 'afgescheiden', 'speciaal' en
'uniek' maakt, is niet wie we zijn vanbinnen want vanbinnen zijn we allemaal
hetzelfde. Vanbinnen, in onze binnenste, meest intieme kern, leven en bestaan
we allemaal vanuit hetzelfde systeem van overleving, het primitieve limbische
systeem van ons brein, het onbewustzijn dat hetzelfde is in elk mens en dat
maakt dat elk mens zich automatisch vanaf zijn geboorte begint aan te passen
aan zijn omgeving.
Wat ons
in wezen uniek, speciaal en individueel maakt, dat is louter onze fysieke
uitdrukking. Het feit dat onze genetische compositie uniek is, dat we als
fysiek levend lichaam een unieke plek innemen in deze wereld. En in deze
'uniekheid' en 'individualiteit' zijn we allemaal één en allemaal gelijk. Het
is pas wanneer we onze 'individualiteit' en 'uniekheid' gaan misplaatsen door
deze te internaliseren en in de illusie gaan geloven dat we 'vanbinnen' in onze
geest uniek zijn - hetgeen een soort geheimzinnige en verborgen uniekheid en
speciaalheid is, die we aan geen mens willen laten zien - dan komen de
problemen.
Omdat we,
door uniekheid en individualiteit te internaliseren, de uniekheid en
individualiteit van een ander wezen niet meer erkennen omdat we niet in een
ander kunnen zien - we kunnen enkel in onszelf zien. En dus gaan we geloven dat
enkel wijzelf uniek en individueel en speciaal zijn en dat andere mensen maar
als het ware attributen zijn in het toneelstuk van het leven dat volledig in
functie staat van het ophemelen van onze ego-centrische zogezegde 'uniekheid',
'speciaalheid' en 'individualiteit'.
De
gevolgen van het niet erkennen van een ander als gelijk in waarde en gelijk in
uniekheid en individualiteit als onszelf en het niet erkennen van de eenheid
waarin we in feite wel degelijk bestaan --- als is het maar om het simpele feit
dat we allen op dezelfde ego-centrische manier bestaan in en als onze geest -
is dat we ook politieke en economische systemen toestaan te bestaan in onze
wereld die niet het beste zijn voor iedereen en we in feite content zijn over
onze maatschappij, politiek en economie, zolang ons individuele ik krijgt en
heeft wat het nodig heeft om zich belangrijk, speciaal en uniek te kunnen
voelen.
Het
probleem dat we in onze huidige wereld dus ervaren is dat onze maatschappelijke
structuren gebaseerd en gebouwd zijn op een leugen en een illusie als de
misplaatste definitie van onze individualiteit en uniekheid waarin we onszelf
verblind hebben om onszelf te kunnen herkennen in een ander en daardoor een
ongevoeligheid hebben toegestaan te bestaan in onszelf in relatie tot wat we
zien gebeuren met de wezens in onze wereld
No comments:
Post a Comment