De
ervaring van onzekerheid, twijfel en uiteindelijk uitstelgedrag en apathie in
relatie tot zelf-beweging in de fysieke werkelijkheid is een specifiek patroon
dat bestaa in bepaalde mensen, zoals mezelf, en dat in wezen vrij fascinerend
is als je begint te onderzoeken hoe dat patroon ontstaat en bestaat in jezelf.
En als je jezelf begint af te vragen hoe en waarom het eigenlijk is dat er zo
een moeilijkheid en weerstand bestaat in jezelf rond je eigen beweging en
expressie op fysiek vlak.
Ik
bedoel, je kijkt naar andere mensen en je ziet hoe zij zich comfortabel lijken
te voelen in het uitdrukken van zichzelf, in het maken van beslissingen en in
het uitvoeren van die beslissingen zonder zich daar noodgedwongen al te onzeker
of terughoudend of twijfelachtig bij te voelen - en je vraagt je af waarom het
voor jou zo moeilijk lijkt en soms zelfs onmogelijk om dingen te doen of te
verwezenlijken in de fysieke werkelijkheid en je blijft vaak achter met een
ervaring van ontevredenheid en teleurstelling over jezelf en over de dingen die
je al dan niet gedaan hebt.
Wat in de
voorgaande blogs al duidelijk geworden is, is dat er verscheidene dimensies
bestaan in en omtrend dit specifieke patroon dat op het eerste zicht niet
voordehandliggend is wanneer we onszelf deze vraag stellen. Eén zo een punt is
bijvoorbeeld dat wanneer je jezelf de vraag stelt van 'waarom voel ik me zo
onzelfzeker en twijfelachtig in de dingen die ik doe?' en 'waarom is het dat ik
zoveel moeite ondervindt in het maken van praktische beslissingen en het
toeleggen van mezelf op het uitvoeren van die beslissingen?' - dat je dan
eigenlijk bezig bent met het bevestigen en zelfs voeden van dit eigenste
patroon van zelf-twijfel, zelf-onzekerheid en stagnatie.
En dit
omdat het probleem eigenlijk niet ligt in het 'niet vooruit gaan' of in het
stagneren in hoe je jezelf toepast in je dagelijkse leven en de dingen die je
al dan niet doet, maar het probleem ligt in hoe je jezelf definieert en
beoordeelt aan de hand van de dingen die je (al dan niet) doet en dus aan de
hand van je 'prestaties' en 'verwezenlijkingen'. Wanneer jij dan gelooft of tot
de conclusie komt dat je niet hebt gedaan wat je denkt gedaan te moeten hebben,
dan ga je je daar slecht over voelen omwille van een persoonlijkheid in je
geest die zichzelf identificeert aan de hand van wat je presteert in je
realiteit.
En deze
'persoonlijkheid' in de geest is een probleem, omdat het een innerlijk gevecht
creëert waarin je je probeert te verzetten tegen je zogezegde stagnerende,
onzekere en twijfelachtige 'natuur' en 'aard' - hetgeen op zich een eerder
negatief geladen ervaring manifesteert in jezelf dat je in verband legt met
'presteren' en 'beslissingen maken' en 'dingen neerzetten'. En dit negatief
geladen gevoel zorgt er dan voor dat je uiteindelijk net gaat willen
participeren in uitstelgedrag en stagnatie, om de negatieve ervaringen die jij
zelf in feite geproduceert heb in jezelf door middel van beoordelingen te
kunnen ontvluchten.
Meer in
de volgende blog...
No comments:
Post a Comment