Als we
zouden onderzoeken waar het gedragspatroon van apathie vandaan komt en hoe het
bestaat en waarom het precies is dat men het gevoel kan hebben dat men 'niets
doet' of een ervaring van ontevredenheid in relatie tot wat men doet, neerzet
of produceert in de fysieke wereld door middel van fysieke daden, dan zouden we
wel eens tot een fascinerende ontdekking komen.
Omdat,
deze 'apathie' en de ervaring van weerstand, 'luiheid', 'laksheid' en
'loomheid' in relatie tot 'zelf-beweging' en in relatie tot het 'doen' van
dingen, heeft eigenlijk niet werkelijk een 'reden' - en dus, dit is ook heel
lang mijn 'fout' geweest in het willen aanpakken en veranderen van dit patroon
van weerstand in relatie tot zelf-beweging en de ervaring in mezelf dat ik niet
efficient genoeg ben in mijn 'doen', namelijk dat ik dit patroon steeds heb
benaderd vanuit de veronderstelling en het geloof dat er een bepaalde 'reden'
is waarom ik de neiging heb om 'lui' en 'laks' te zijn en weerstand te ervaren.
Terwijl,
wat ik nooit heb overwogen is dat het eigenlijke probleem ligt in de manier
waarop ik het woord 'apathie', 'luiheid' of 'laksheid' gebruik in mijn geest,
hetgeen namelijk is als een beoordeling en gebaseerd op een angst om 'niet
genoeg te doen' en 'lui' en 'laks' te zijn.
Er bestaat met andere woorden een polariteit in mijn geest waarin ik de
idee en het geloof gevormd heb dat het 'goed' is om productief te zijn en om
veel te 'doen' en veel bezig te zijn en mijn tijd te spenderen aan het
verwezenlijken van allerhande plannen en dat het langs de andere kant 'slecht'
is om niet productief te zijn en niet al te veel te verwezenlijken of neer te
zetten.
En dus,
vanaf het moment dat ik naar mijn beweging en mijn uitdrukking kijk en de
conclusie vorm dat ik 'niet al te veel doe' of dat ik mezelf niet genoeg inzet,
ga ik dat zien als iets 'slecht' en iets 'negatief', waardoor ik er een
'probleem' van ga maken --- en aldus het patroon van 'apathie' creëer in en als
mijn geest, waarin ik mezelf definieer volgens mijn eigen beoordelingen over
wat het is dat ik al dan niet doe en mijn bewegin in de fysieke realiteit.
Het
'probleem' is dus niet dat ik werkelijk 'apathisch' ben, of dat ik werkelijk
'niet genoeg doe' of niet efficient genoeg ben - het probleem is dat ik een
polariteit gecreëerd heb in mijn geest in relatie tot hoe ik mijn eigen
uitdrukking en beweging beoordeel en dat ik dus mijn zelf-beweging niet
onvoorwaardelijk aanvaard als een uitdrukking van wie ik ben.
Ik ga
eerder mijn zelf-beweging beginnen beoordelen en denken van 'dit is goed' en
'dat is slecht' --- bijvoorbeeld wanneer ik bepaalde dingen gedaan krijg,
beoordeel ik dat als 'goed' en ga ik mij daar goed over voelen, en wanneer ik
de indruk krijg dat ik wat trager vooruitga in andere zaken, dan ga ik dat
beoordelen als 'slecht' en ga ik mij er slecht over voelen.
Zo creëer
ik dus echter een soort gevecht binnenin mezelf omdat ik ga beginnen vechten
tegen de zogezegde 'slechte' kant van mezelf, de kant waarin ik geloof en denk
dat ik 'niet snel genoeg ben' of 'niet voldoende vooruit ga' of 'niet genoeg
verwezenlijk'. Wat ik in dat gevecht echter nooit heb beseft is dat hoe meer ik
mij verzet tegen iets dat in mezelf bestaat, hoe meer ik het net aandacht geef
en hoe meer ik het in wezen creëer en 'echt' maak. Dus, hoe meer ik mij verzet
tegen dat deel van mezelf dat ik heb beoordeeld als 'negatief' en 'slecht', hoe
meer ik uiteindelijk net het gevoel begin te krijgen dat dat deel de bovenhand
begint te halen en dat wat ik ook doe, ik gedoemd ben om die specifieke
zogezegde slechte en negatieve gedragspatronen uit te leven.
De
oplossing is dus om die beoordelingen te stoppen en om de polariteit in de
geest te stoppen waarin ik mezelf en mijn zelf-expressie en -beweging
onderverdeel in 'slecht' en 'goed', en om in de plaats daarvan elke expressie
van mezelf onvoorwaardelijk te aanvaarden en te zien als evenwaardig en gelijk.
En om dus met andere woorden mij goed noch slecht te voelen over hoe ik mezelf
uitdruk en de dingen die ik al dan niet doe in de fysieke werkelijkheid, maar
om gewoon te staan in het besef dat wat ik ook doe, hoe ik mezelf ook beweeg of
inzet, het is een uitdrukking van mezelf, niet 'meer' of 'minder' dan simpelweg
'mezelf'.
No comments:
Post a Comment