Dag 636: Hoe is Luiheid het Leven van de Zonden van de Vaders?

Het gedragspatroon van luiheid is iets dat ik doorheen mijn leven heb ervaren in mezelf en iets waar ik mij steeds beschaamd heb over gevoeld omwille van de negatief geladen connotatie die ik gegeven heb aan het woord 'luiheid' in mijn geest - en dit mede dankzij hoe ik het woord heb horen gebruiken tijdens mijn leven wanneer het woord uitgesproken werd als een definitie en omschrijving van iemands gedrag, van mij of een ander persoon.

En het is deze beschaamdheid in relatie tot de zelf-definitie van 'luiheid' dat in wezen het probleem is en zelfs de reden is van waarom 'luiheid' bestaat, waarom het is dat we 'luiheid' ervaren in onszelf en waarom de ervaring en uitdrukking van luiheid een persoonlijkheidsstoornis kan worden.

Hoe en waar luiheid immers ontstaat is door zelf-beoordeling, hetgeen dan ervaringen produceert van zelf-twijfel, zelf-onzekerheid en zelf-onderdrukking. En, omdat we het woord 'luiheid' in onze geest gebruiken als een zelf-beoordeling, wordt het gedragspatroon van luiheid een zichzelf instandhoudend en creërend fenomeen. Om dit patroon te kunnen doorbreken is het van belang dat we onszelf gaan onderzoeken en specifiek kijken naar hoe het patroon zich op dit moment in ons leven afspeelt maar ook hoe we het hebben opgebouwd in onszelf door middel van onze herinneringen.

Waar dit patroon begon bij mij was wanneer mijn vader mij bestempelde als 'lui' wanneer hij mij televisie zag kijken in het midden van de dag wanneer ik geen school had. Hij had net de hele ochtend in de tuin gewerkt en kwam binnen om mij daar te zien zitten te 'niksen'. Wanneer hij toen tegen mij zei dat ik 'lui' ben, reageerde ik daarop met angst, omdat ik de toon in zijn stem ervoer als aanvallend en reageerde met een angst in mezelf om gestraft te worden.

Door mezelf te hebben toegepast in een proces van zelf-onderzoek en zelf-verandering middels het gebruiken van het Desteni gereedschap, heb ik nu echter meer inzicht in wat er zich werkelijk afspeelde in dat moment. Ik zie bijvoorbeeld nu in, wanneer ik mezelf in zijn schoenen verplaats, dat hij tijdens zijn opvoeding zeer vaak dezelfde uitdrukkingen van zijn vader te verduren heeft gekregen. Vaak wanneer hij zijn tijd spendeerde aan dingen die hem persoonlijk interesseerde, aanvaardde zijn vader dit niet en werd hij hoogstwaarschijnlijk ook een aantal keren beschuldigd van 'lui' te zijn, of een 'nietsnut' te zijn en van 'nooit te doen wat hij moet doen'.

Wanneer hij dus mij daar voor de televisie zag zitten, werden in zijn onderbewustzijn al die herinneringen geactiveerd van toen hij zich gedwongen voelde door zijn vader om zijn eigen interesses te onderdrukken en eerder te gaan doen wat zijn vader wilde dat hij deed, hetgeen bijvoorbeeld inhield in de tuin te gaan werken. In naam van het uitleven van de 'zonden van de vaders', hetgeen in wezen wil zeggen dat we uiteindelijk worden zoals onze ouders, drukte hij zich in dat moment op precies dezelfde manier uit tegenover mij als hoe zijn vader zich tegenover hem had uitgedrukt en reageerde ik waarschijnlijk ook in mezelf op dezelfde manier als hoe hij reageerde op zijn vader.

Wat dus interessant is om te bemerken, is hoe het woord 'lui' in deze context werd gebruikt en uitgedrukt, omdat de tonaliteit en de manier waarop het woord werd gebruikt, een bepaald 'patroon' indiceert dat wordt doorgegeven van ouder op kind. Omdat, de manier waarop mijn vader het woord uitsprak in dat moment verankerde zich als het ware in mijn geest en werd vanaf dat moment dan ook de manier waarop ik dat woord zelf zou gaan gebruiken in mijn eigen geest en in mijn fysieke uitdrukking. Dit is dus een voorbeeld van een 'voorgeprogrammeerd' patroon en construct in de geest dat van generatie op generatie blindelings wordt doorgegeven door middel van hoe wij onszelf overgeven aan hoe de geest zich in momenten wil uitdrukken, zonder onszelf te onderzoeken of te leren kennen en dus zonder ooit te overwegen dat we in staat zijn onszelf en de patronen uit het verleden ten goede te veranderen.

Meer in de volgende blog...