Uit
de voorgaande blog "Dag 638: Zelf-Beoordelingen en het Belang van het Herdefiniëren van
Woorden" :
Zo worden we uiteindelijk een
product en kopie van onze omgeving en ouders, door middel van het proces van
sociale adaptatie waarin we de emotioneel en gevoelsmatig geladen definities
van woorden als hoe die uitgesproken en gebruikt worden door onze omgeving
kopiëren. Terwijl, wanneer we de beslissing maken om die woorden zelf te gaan
onderzoeken en ons begrip, ervaring en gebruik van woorden gelijk te stellen
aan hun eigenlijke fysieke betekenis, dan nemen wij verantwoordelijkheid voor
onszelf en worden we het directieve, sturende en bepalende principe van onszelf
waarin we in staat zijn om meer te worden dan het product van onze omgeving.
Wat wil
het dus zeggen om de woorden die we gebruiken en die in feite in en als onszelf
bestaan te onderzoeken en te herdefiniëren? 'IN onszelf' als namelijk de
gedachten die door onze geest gaan in elk gegeven moment en 'ALS onszelf' omdat
onze gedachten uiteindelijk onze gesproken woorden worden en onze gesproken
woorden vormen op hun beurt onze 'identiteit', onze persoonlijkheid en het
'imago' en 'personage' dat we zijn en worden in deze wereld.
Ten
eerste is het fascinerend genoeg om te beseffen dat dit nooit een automatisch
mechanisme was om te onderzoeken wie we zelf zijn als de woorden die in en als
onszelf bestaan - de woorden die onze gedachten vormen vanbinnen en die onze
uitdrukking vormen vanbuiten. Sinds onze kindertijd hebben we onszelf als het
ware laten 'programmeren' door de woorden die we geleerd hebben van onze
omgeving en automatisch opgeslagen hebben in en als onze eigen gedachten.
En dit
omdat we onszelf nooit hebben afgevraagd wat al die woorden in en als onszelf
eigenlijk willen zeggen en betekenen. We gebruiken woorden immers zo
automatisch wanneer we nadenken, wanneer we reageren, wanneer we met onszelf
praten in onze geest, wanneer we met anderen praten, enzovoort. Maar we hebben
vreemd genoeg nooit de 'klik' in onszelf ervaren om even naar binnen te kijken
en onszelf simpelweg de vraag te stellen van 'he, hoe zit dat hier eigenlijk
allemaal in mekaar?', ondanks dat onze eigen geest over het algemeen en voor
het grootste deel ongekende wateren is maar tegelijkertijd volledig in onszelf
bestaat, gereed om door onszelf verkent, onderzocht en ontdekt te worden.
Nog
vreemder is dat er dan zoiets bestaat in onze wereld als 'psychologie' en
'psychiatrie' als een 'wetenschap' die wij vertrouwen om ons te vertellen wie
we zijn, hoe we bestaan en waarom we zijn wie en wat we zijn, alsof we daar
zelf niet toe in staat zijn. Het is zelfs zo dat wij in wezen de enigen zijn
die echt in staat zijn om onszelf te laten zien wie we zelf zijn en hoe we zelf
bestaan binnenin onszelf. En al wat daarvoor nodig is, is dat we enkel de
moeite moeten doen om ons eigen interne bestaan te onderzoeken door middel van
het eenvoudige gereedschap van zelf-eerlijkheid, zelf-onderzoekend schrijven,
zelf-vergeving en zelf-correctie.
Meer in
de volgende blog
No comments:
Post a Comment