In deze
blog deel ik zelf-vergeving die in verband staat met het patroon van het
onderdrukken en uit de weg gaan van communicatie met een ander als en wanneer
je je gekwetst voelt. Dit om zodoende de weg vrij te maken om dit
zelf-saboterende patroon te veranderen tot iets constructiefs.
Zelf-Vergeving
Ik
vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd er consistent voor te kiezen om niet te
communiceren met de mensen om mij heen over de dingen die er echt toe doen,
namelijk wie we zijn vanbinnen, en er eerder steevast voor te kiezen om dingen
persoonlijk op te nemen en in een gedachte of reactie of mening over een
persoon te blijven steken door te denken dat ik het allemaal zelf wel kan
oplossen - in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat dit
eigenlijk een voorwindsel is dat ik gebruik om mijn eigen angsten in verband
met communiceren met anderen en mezelf open stellen en te delen onder ogen te
komen
Ik
vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de neiging om mijn
reacties op anderen voor mezelf te houden en niet te communiceren met mensen -
in de plaats van in te zien te beseffen en te begrijpen dat ik daarin eigenlijk
mijn relaties met mijn omgeving zowel als mijn eigen vermogen om de realiteit
te zien zoals het echt is aan het saboteren ben omdat, als en wanneer ik niet
communiceer met mensen over wat ik zie en hoe ik mij voel, dan zal ik ook nooit
te weten kunnen komen of kunnen zien en realiseren in welke mate mijn reacties
en gedachten eigenlijk relevant zijn en betrekking hebben op de eigenlijke
realiteit in tegenstelling in de plaats van hersenspinsels in mijn eigen geest
Ik
vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te
scheiden van de mensen in mijn omgeving door steevast niet te communiceren over
mezelf en mezelf niet open te stellen of te delen door te denken en te geloven
dat ik dat doe omdat ik het zelf wil oplossen en omdat mensen mij niet zullen
begrijpen en mensen zullen mij wegduwen, en allerlei andere excuses en
rechtvaardigingen voor mijn weerstand tegen communicatie
Ik
vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien,
te beseffen en te begrijpen dat de gedachte en het geloof dat mensen mij niet
zullen begrijpen en dat mensen mij zullen wegduwen en afwijzen en aversief op
mij zullen reageren als ik mezelf openlijk deel en als ik mezelf uitdruk in en
als communicatie met mensen, in wezen excuses en rechtvaardigingen zijn die ik
in mijn geest gefabriceerd heb om mijn ego te beschermen en te kunnen blijven
vasthouden aan mijn eigen gevoelens en reacties en gedachten over andere mensen
ook al zijn die dus mogelijks volledig gebaseerd op misvattingen
Ik
vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en
te beseffen dat ik de illusie gecreëerd heb in mezelf dat ik 'alleen' besta
door simpelweg niet te communiceren met anderen en door daarin mezelf ook de
kans niet te geven om te zien en te beseffen dat mensen eigenlijk net als ik
zijn en dat ik dus niet 'alleen' ben
Ik
vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en
te beseffen dat de stelling van 'ik los het alleen wel op' en 'ik heb niets te
zeggen' en 'mensen zullen mij niet begrijpen' in wezen stellingen zijn van het
ego waarin ik eigenlijk alleen maar wil blijven vasthouden aan mijn eigen
persoonlijke geloofsystemen, percepties en ideëen die ik gevormd heb in mijn
geest over mijn omgeving - omdat als en wanneer ik openlijk zou communiceren
met andere mensen, dan zou ik onmiddellijk inzien en beseffen dat er zoveel
meer is aan de realiteit dan ik op het eerste zicht zie in mijn geest
Wordt
vervolgd in Dag Dag 737
No comments:
Post a Comment