Deze
blog is een verderzetting op Dag 748: De dingen die je Herbergt in de Herberg van je eigen Geest.
Hoe is
het dan dat je een polariteit in je geest creëert wanneer je interne
conversaties houdt? Nemen we het voorbeeld van interne conversaties houden over
een persoon waarin de interne conversaties als doel hebben om je de ervaring
van steun, bevestiging en bekrachtiging te geven in je mening over die persoon.
In deze situatie zou je je door middel van die interne conversaties verstevigd
en ondersteund voelen in hoe je jezelf ervaart
of wat je denkt over de persoon in kwestie.
Je zou je
meer zelf-zeker voelen en de interne conversaties zouden zelfs als doel hebben
om je die ervaring van zelf-zekerheid te geven in hoe jij je voelt. En dit is
net omdat we enkel de noodzaak voelen om in interne conversaties te gaan over
een ander persoon als en wanneer we ons op de één of andere manier onzeker,
aangevallen of in het nauw gedreven voelen door die persoon. Het is alsof we
versterkingstroepen oproepen in onze eigen geest - versterkinstroepen in de
vorm van onzichtbare personen in onze verbeelding die ons versterking bijzetten
door ons te zeggen dat we gelijk hebben om die persoon in een negatief daglicht
te zien en dat we groot gelijk hebben om die persoon bijvoorbeeld te willen
vermijden.
Ondanks
dat we ons dan versterkt en verzekerd voelen in onze opzet en houding tegenover
de persoon in kwestie, voelden we ons aanvankelijk dus enorm onzeker en zelfs
angstig. Maar in de plaats van die onzekerheid en angst te leren begrijpen en
te onderzoeken zodat we tot de bodem zouden geraken van waarom we zo reageerden
op die persoon, gaan we eerder versterking zoeken in onze verbeeling zodat we
tenminste onszelf het gevoel kunnen geven dat we sterk in onze schoenen staan,
ook al is dat gevoel volledig gebaseerd op een zelf-gecreëerde illusie.
Dit is
dan het punt dat ik wil maken in deze blog, namelijk dat een eerste
aanvankelijke neiging wanneer je je om de één of andere reden aangevallen voelt
of onzeker voelt tegenover een persoon kan zijn om interne conversaties te
houden in je geest om een gevoel van zelf-zekerheid te creëren en de
onzekerheid die je eigenlijk aanvankelijk voelde te onderdrukken. Maar
uiteindelijk maak je je daarin eigenlijk meer machteloos omdat je niet
onderzoekt en ook niet begrijpt waarom je zo reageerde op die persoon in de
eerste plaats. Door dat niet te onderzoeken sta je het in wezen toe te bestaan
in jezelf, enkel op een onderdrukte manier.
Het is
pas wanneer je jezelf begrijpt en ziet waarom en hoe je reageerde op iemand op
een specifieke manier, dat je tot een punt van comfort en rust kan komen in
jezelf omdat je dan ook meteen kan zien hoe je die reactie kan oplossen of kan
aanpakken op een manier die geen conflict zou creëren.
Zo gaat
het immers vaak, dat hoe je je voelt in je geest in tegenstrijdigheid staat van
wie je werkelijk bent vanbinnen. Je kan bijvoorbeeld een gevoel van
zelf-zekerheid opwekken en creëren door middel van de conversaties die je met
jezelf houdt in je geest en verbeelding, terwijl de werkelijkheid is dat je
eigenlijk aan het reageren bent op je eigen onzekerheid.
Echte
zelf-zekerheid kan pas bestaan wanneer je jezelf leert kennen en dus die
aanvankelijke impulsen van je geest, om bijvoorbeeld in interne conversaties te
gaan over iets of iemand, eerder niet volgt. Hoe kan je immers zeker zijn van
wie je bent wanneer er een ervaring en een deel is van jezelf dat in
onderdrukking bestaat in jezelf?
No comments:
Post a Comment