Dag 779: Herinneringen als Voorspelbaar Systeem in je Geest of als Gereedschap ter Zelf-Ontplooiing?

Ter verklaring van de titel van deze blog: Herinnering als voorspelbaar systeem in je geest verwijst naar het feit dat onze herinneringen een systematische aard hebben in de zin van ze vaak automatisch opkomen in bepaalde situaties die bepaalde herinneringen triggeren in onze geest, en tegelijkertijd een bepaalde emotionele of gevoelens lading met zich mee dragen. Onze herinneringen volgen met andere woorden een bepaald 'programma' dat voorspelbaar is aangezien het bijvoorbeeld steeds dezelfde herinneringen zijn die opkomen en die steeds dezelfde emoties of gevoelens opwekken in onszelf. Herinneringen zijn een systeem vanuit het perspectief dat we schijnbaar 'niets kunnen doen' aan wanneer, hoe en waar deze herinneringen getriggerd worden en zelfs wanneer we vanuit een bewuste keuze een herinnering naar boven roepen, lijkt de emotie of het gevoel eraan verbonden onvermijdelijk ook naar boven te komen.

Dit is althans hoe herinneringen in onze geest steeds bestaan hebben, als iets dat ons in wezen saboteert in onze poging om onvoorwaardelijk te kunnen loslaten van ons verleden en ons eigen lot in handen te nemen. Onze herinneringen zijn immers steeds daar om ons te herinneren aan onze fouten, aan al de momenten waarin we ons oninteger of respectloos gedragen hebben, de momenten waar we ons met andere woorden over schamen en waar we spijt van hebben of ons schuldig over voelen. Hierdoor vormen herinneringen vaak het 'bewijs' van wie we zijn en dus tegelijkertijd de ketens waarmee we onszelf vastketenen aan zelf-onderdrukkende emoties, zoals spijt, schuld en schaamte. Al zijn deze emotionele ervaringen niet 'prominent' of op de voorgrond aanwezig in jezelf, toch is het de veronderstelling verbonden met die aantal 'slechte' herinneringen dat ze bepalen wie je bent en dat het verleden onveranderlijk is hetgeen de impressie creëert dat je verankerd bent aan je eigen verleden en dat je niet werkelijk meer of beter kan worden dan wat je verleden dicteert.

Op dezelfde manier functioneert ons 'collectief geheugen', namelijk de herinneringen die we als cultuur hebben van wat wij mensen doorheen de geschiedenis van ons bestaan gedaan hebben in deze wereld. Al de oorlogen, het bloedvergieten, het lijden, de corruptie, de haat en de onrechtvaardigheid. Al willen we veranderen en een betere toekomst maken en al veronderstellen we dat we de beste intenties hebben, toch lijkt het verleden zich steeds maar te herhalen en lijken we niet werkelijk, op wezenlijk vlak, los te kunnen breken van onze neiging om beslissingen te maken waar we later spijt van hebben. Zoals het is op macro-schaal, zo is het ook op micro-schaal en vice versa.

Toch is dit 'herinneren'-systeem in onze geest niet compleet kwaadaardig. Het is niet al slecht wat zwart ziet. Er is een bepaald potentieel dat te vinden is in dit soort systemen in onze geest die aanvankelijk geprogrammeerd lijken te zijn om als zelf-sabotage te dienen. Een soort van geschenk dat verborgen ligt in een vloek. Meer hierover in Dag 780.