Iets dat
ik vaak hoor van verschillende mensen in mijn omgeving is dat er zich in hun
werkomgeving bepaalde scenarios afspelen waarin er afbreuk gedaan wordt aan de
privileges die men soms geniet omwille van het concept 'eerlijkheid' en hoe het
benaderd en toegepast wordt. En dit concept is iets dat we allemaal zullen
herkennen - het is zelfs iets dat zich duidelijk heeft afgespeeld doorheen mijn
leven in relatie tot autoriteitsfiguren.
We zullen
allemaal wel het scenario herkennen - vooral wanneer we als kind broers en/of
zussen hadden - waarin we iets ontzegt worden ten gevolge van een fout die een
ander gemaakt had of omdat 'als jij dit of dat krijgt dan zal je broer of zus
het ook willen en moeten we het hen ook geven'. Het is het fenomeen van over
dezelfde kam geschoren worden in het principe van 'eerlijkheid', als het geloof
dat elk individu gelijk behandeld moet worden in de zin van hetzelfde moet
krijgen of ontkent worden. Dit houdt dan ook in dat iedereen zal lijden onder
de fout van één enkel individu omdat die ene individu en de fout die zij begaan
hadden gezien wordt als maatstaf voor iedereen en hoe iedereen behandeld zal
worden.
Dit kan
uiteindelijk leiden tot het opgeven en weglaten van dingen die het leven
aangenamer maken in bepaalde situaties, aangezien er allerhande regels en
regulaties worden opgesteld die dan opgelegd worden aan iedereen gewoon om
situaties te vermijden die in feite gecreëerd waren door één individu of een
klein aantal individuen. Deze aanpak wordt over het algemeen gehandhaafd in
situaties waarin je groepen van mensen hebt die werken in een hierarchische
structuur en door die structuur gecontroleerd trachten te worden, zoals school,
werk en familie.
Deze
definitie en toepassing van 'eerlijkheid' is echter niet wat best is aangezien
het deze situaties duidelijk eerder limiteert en beperkt in de plaats van dat
het individuen de ondersteuning en vrijheid geeft om zichzelf te kunnen
ontplooien en om te groeien. Het is bijvoorbeeld gebaseerd op een principe van
bestraffing, namelijk in het wegnemen of beperken van bepaalde omstandigheden
teneinde te voorkomen dat bepaalde problemen opnieuw de kop zouden opsteken.
Dit principe zorgt echter niet voor oplossingen. Het is de reden waarom veel
criminelen die door het strafsysteem gaan, steeds in dezelfde cyclus van
criminaliteit blijven steken in de plaats van dat ze groeien, veranderen, leren
uit hun fouten en zichzelf ontplooiien.
Het
systeem van bestraffing zorgt voor een beperking, limitatie en inkrimping van
het menselijk potentieel om te groeien en te veranderen. Het zoekt niet naar
oplossingen voor de problemen, noch naar het ontwikkelen van inzicht in hoe de
problemen ontstaan in de eerste plaats, maar wil de problemen enkel
onderdrukken of vermijden via regulering en beperking van vrijheid.
Daarnaast
is deze toepassing van 'eerlijkheid' als in het 'over dezelfde kam scheren' van
iedereen nog gebrekkig omdat het niet berust op gezond verstand. Het gaat ervan
uit dat 'eerlijkheid' een eendimensioneel concept is - namelijk de idee dat
iedereen hetzelfde krijgt en behandeld wordt - zonder dat daarin gezond
verstand wordt toegepast in de zin van het erkennen van de nuances die elke
situatie en elk individu onderscheiden en daardoor steeds een unieke toepassing
vereisen. Het concept van 'eerlijkheid' is in deze zin als het ware een vorm
van luiheid aangezien men in wezen de moeite niet wil doen om te onderzoeken
zowel als aan te tonen hoe en waarom de één anders behandeld wordt dan de
ander. Het is immers gemakkelijker om iedereen over dezelfde kam te scheren of
elk persoon dezelfde schoen aan te passen, dan om de uniekheid van elkeen te
zien en te erkennen en elk individu te ondersteunen en te benaderen op basis
van die uniekheid en wat het beste zou zijn voor elk individu.
No comments:
Post a Comment