Dag 805: De Ingebouwde Ontevredenheid met onze Realiteit

Een fascinerend patroon dat zich steeds in mijn onderbewustzijn bevonden heeft en waarvan ik ervan uitga dat het zich bevind in het onderbewuste van elk mens heeft zich onlangs voor me geopenbaard. Ik werd me er plots bewust van dat er in hoe ik mijn realiteit zie - als een soort film die zich in of achter mijn fysieke ogen bevindt - een haast constante ervaring van ontevredenheid en ongenoegen aanwezig is.

Ongenoegen verbonden met beelden in mijn geest van beroemdheden en hun luxueuze levensstijlen en allerlei beelden die ik ooit gezien heb in magazines of televisie waarin je soms een kijkje krijgt in de levens van de rijken in deze wereld. Dit vormt deel van een systeem in mijn geest dat verbonden is met mijn ogen en met mijn perceptie van de realiteit die ik zie met mijn ogen. Langs de bovenkant in mijn geest bevinden zich die beelden hetgeen zich 'boven' mijn ogen bevindt omdat het gedefinieerd is in mijn geest als 'meer', als meerwaardig en superieur.

De fysieke realiteit die ik gadeslaag met mijn ogen lijkt daardoor dan 'minder' in vergelijking met die beelden daar bovenin mijn geest. Dit is in feite altijd aanwezig geweest als een systeem in mijn geest, maar ik heb het nooit werkelijk gezien zoals nu. Die ervaring dat de realiteit die ik zie met mijn ogen 'minder' is dan wat het zou kunnen of moeten zijn ervoer en zag ik steeds als het ware als een deel van mezelf - ik stelde het nooit in vraag.

Wat ik nu deed wanneer ik dit systeem opmerkte was onmiddellijk zelf-vergeving toepassen, omdat ik tegelijkertijd ook zag wat ik eigenlijk aan het doen was in en als dat systeem. Ik besefte dat ik mezelf en mijn realiteit aan het verminderen was door te geloven dat die beelden in mijn geest 'echt' zijn.

Ik besefte dat het niet zozeer is dat de levens van beroemdheden en mensen met veel geld 'beter' of 'meer' zijn en dat mijn leven in vergelijking 'minder' is, maar dat het meer gaat om de idee die erachter zit. En dit idee is dat van 'zekerheid' en 'veiligheid'. Hoe meer geld je hebt, hoe meer die idee immers bevestigd lijkt te zijn dat je ook meer zekerheid en veiligheid hebt in je leven, terwijl de idee aan minder geld hebben ook meer onzekerheid, angst en onveiligheid opwekt.

Wat ik hierbij echter inzag is dat het verlangen naar 'meer' als in meer geld, meer rijkdom, beroemdheid, luxe, enzovoort, eigenlijk niet te maken heeft met de roem en glorie en geld op zich maar meer een gevolg is van hoe ik wie ik ben vanbinnen als wezen gedefinieerd heb in het gelimiteerde construct van 'overleving', van angst, zorgen en stress in relatie tot geld, de toekomst en overleving. Het verlangen naar 'meer' is dus eigenlijk een verlangen naar mezelf, naar het 'meer' aan wie ik ben dat ik heb onderdrukt onder dat overlevingscontruct in de geest. Het is een verlangen naar het realizeren van mezelf als zijnde zoveel meer dan overleving, zoveel meer dan de geest -- het realizeren van mezelf als het ongedefinieerde potentieel en uitdrukking van het leven zelf.

Dag 804: Van Externe naar Interne Zelf-Beweging

Wat ik geleerd heb doorheen mijn leven in verband met zelf-beweging, is dat zelf-beweging draait rond dingen 'doen' in de zin van fysieke handelingen. Wat ik echter gemerkt heb is dat dit perspectief op zelf-beweging kan leiden tot het creeren van en participeren in een polariteit in de geest.

Een polariteit die welbepaalde nefaste gedragspatronen met zich meebrengt. Als je immers gelooft dat zelf-beweging louter wil zeggen dat je of fysiek vlak allerlei dingen doet en je 'voortbeweegt' in je leven, in de vorm van success creeren, dan hecht je een negatieve connotatie aan de idee van 'niets doen', 'geen success hebben' of 'geen meetbare resultaten behalen'. Hieruit komt dan een angst voort in verband met dit 'niets doen', of althans een angst van hoe je je zal voelen wanneer je de indruk krijgt dat je niet aan het voortbewegen bent in je leven, dat je niets aan het bereiken of behalen bent.

De polariteit hier bestaat er dan uit dat je je oftewel negatief gaat voelen wanneer je de indruk hebt dat je op fysiek vlak niet echt veel doelen bereikt, mijlpalen behaalt of ondernemingen neerzet, hetgeen dan kan resulteren in een neerwaardse spiraal van teleurstelling in jezelf, depressie en apathie omwille van je beoordelingen over dit schijnbare 'niets doen'. Oftewel ga je in een gedragspatroon van je net zoveel mogelijk bezig te willen houden, tenijnde die negatieve ervaringen van teleurstelling en zelf-beoordeling te vermijden. Je gebruikt de bezigheid om je angst van die emotionele ervaringen te onderdrukken.

Beide gedragspatronen zijn een gevolg van het externaliseren van zelf-beweging en geen van beide is zelf-ondersteunend. In het ene geval saboteer je jezelf door jezelf als het ware de grond in te boren via je emoties en gedachten van zelf-beoordeling en in het andere geval werk je jezelf naar een burn-out en/of een uiteindelijke zenuwinzinking toe door niet te durven vertragen en werkelijk tot jezelf te komen.

De oplossing is hier om zelf-beweging eerder te zien als interne beweging in de plaats van externe beweging. Dit wil zeggen dat zelf-beweging eerst en vooral uit bestaat uit zelf-verandering. Het gaat om het onder ogen komen en het veranderen van wie je bent vanbinnen - van je emotionele reacties en je gedachtenpatronen. Dat zijn immers net die dingen die deze polariteit in stand houden waarin je niet gewoon jezelf kan zijn en waarin je steeds dat gevoel hebt dat je niet werkelijk kan ontspannen en loslaten - dat je steeds vanalles moet 'doen' in je externe realiteit.

Interne beweging is gebaseerd op zelf-ondersteuning, op het creeren van een realiteit die het beste is voor jezelf -- een realiteit waarin jouw handelingen niet gebaseerd zijn op het onderdrukken van of je ten prooi voelen van emoties en gedachtenpatronen, maar op natuurlijke wijze voortvloeien van wij jij bent vanbinnen.

Dag 803: Daag jezelf uit om te Veranderen

Ik werd samen met mijn echtgenoot uitgenodigd op een familiereunie, een twee dagen lang durende kampeertocht. Mijn eerste reactie die in mezelf opkwam wannneer ik erover werd aangesproken was er een van weerstand. Gedachten die in mijn geest naar boven kwamen waren er van 'ik zal er niet van genieten', 'ik zal me ongemakkelijk voelen', 'ik voel me altijd ongemakkelijk rond mensen die ik niet goed ken'.

Mijn partner heeft dezelfde soort persoonlijkheid, hij doet meestal niet graag dingen die betrekking hebben tot socialiseren en uitgaan enzo. Ik heb dan de neiging om zijn houding van 'ik heb geen zin om te gaan' te gebruiken om mijn eigen houding te rechtvaardigen en om me als het ware goed en comfortabel te voelen bij mijn beslissing om niet te gaan en mijn persoonlijkheid van 'niet graag te socialiseren'.

Dit keer echter had ik door waar ik mee bezig was in mijn geest, dat ik in een bepaalde persoonlijkheid aan het stappen was. Een persoonlijkheid waarin ik mezelf aan het limiteren was tot die eigenschappen van 'me ongemakkelijk/onzeker voelen rond mensen' en 'niet genieten van socialiseren met mensen'. Ik besefte ook dat ik tegelijkertijd mijn partner zijn gebrek aan 'zin' om naar de reunie te gaan aan het gebruiken was om mezelf te ondersteunen in mijn eigen ervaring van 'geen zin te hebben'.

Ik zag tevens dat als ik mezelf zou toestaan om de beslissing te maken om niet naar de reunie te gaan op basis van die gedachten en de ervaring van weerstand, dan zou ik mezelf meer verankeren in die persoonlijkheid en zou ik met andere woorden enkel mijn eigen zwakheden ondersteunen. In dat moment maakte ik de beslissing dat ik mezelf niet zou laten bepalen door die projectie en voorspelling in mijn geest en in die persoonlijkheid die er dus vanuit ging dat ik 'me toch niet zou amuseren' en dat ik 'me toch maar ongemakkelijk zou voelen'.

Ik maakte de beslissing dat ik ondanks de weerstand en de gedachten in mijn geest toch zou gaan naar de reunie en dit ter ondersteuning van mezelf, van mijn potentieel om te veranderen en om specifiek die 'zwakheden' in mezelf zoals zelf-onzekerheid te veranderen. Ik zou naar de reunie gaan om mezelf uit te dagen om niet die voorspellingen in mijn geest uit te leven, maar eerder een manier te vinden om me wel te amuseren en om wel te genieten van het socialiseren met familie en met 'mensen die ik niet goed ken'. Dat is immers waar het proces van zelf-creatie om draait, het bewijzen aan mezelf dat ik niet bepaald ben door die voorspelbare gedachten en emotionele patronen in mijn geest en dat ik de macht heb om zelf te bepalen wie ik ben in bepaalde situaties.