Dag 673: Loslaten van Reacties, Gemakkelijker dan Je Denkt?

Vandaag was er een moment waarin iemand mijn kamer binnenkwam en hoe ik meestal reageer op deze persoon is met spanning en ongemakkelijkheid en onzekerheid, zoals ik ook in Dag 661 omschreef. Het is al een tijdje dat ik met deze reactie binnenin mezelf zit en dat ik me eraan stoor omdat, ik wil me niet zo gespannen en onzeker voelen als ik haar zie omdat er in feite op het eerste zicht geen enkele reden is waarom ik mij zo zou moeten voelen.

Toen zij vandaag dus mijn kamer binnenwandelde en op mijn bed ging zitten, zag ik die ervaring opkomen in mezelf, die haast automatische ervaring en reactie van spanning en onzekerheid op het zien van deze specifieke persoon. Er kwamen ook meteen gedachten mijn geest binnen in verband met die emotionele ervaring van spanning en onzekerheid. Gedachten van bijvoorbeeld 'ach neen hier ga ik weer met die onzekerheid, ik wil me zo niet voelen', 'waarom voel ik mij altijd toch zo onzeker in relatie tot haar' en 'waarom kan ik dit niet gewoon veranderen'.

En die gedachten wekten op hun beurt dan weer een subtiele ervaring van frustratie op. Dus, nu voelde ik mij gespannen, onzeker én gefrustreerd met mezelf, allemaal gewoon omdat ik aan het reageren ben op mijn eigen reacties.

Wat ik in dit moment dan echter toepaste om al deze reacties in één moment te veranderen, was... niets. Ik besefte in dat moment immers dat wat de reacties in mezelf enkel aan het versterken was, waren de gedachten die ermee naar boven kwamen en dan de reacties op die gedachten. Ik bedoel, ik besefte dat ik in feite een groter drama aan het maken was van mijn ervaring van onzekerheid in relatie tot deze persoon dan eigenlijk nodig was.

Ik besefte dat er eigenlijk niet werkelijk iets is dat ik noodzakelijk moet doen of toepassen om de ervaring van onzekerheid in mezelf te stoppen, te veranderen of los te laten. Omdat, hoe meer ik 'probeer', hoe meer ik het net erger lijk te maken dan het in feite hoeft te zijn.

Dus maakte ik dan maar de beslissing in dat moment van inzicht om simpelweg mij geen zorgen meer te maken om de reacties, de gedachten en al wat er binnenin mijn geest en mezelf aan de gang was. Ik maakte de beslissing om gewoon tevreden te zijn met wie ik ben 'hier' in het moment waarin ik mij bevond, en tevreden te zijn met het feit dat ik gewoon 'ben'. Wat maakt het immers uit of ik mij onzeker voel of niet in relatie tot deze persoon.

Ik bedoel, de manier waarop ik mijn reacties tegenover haar tot dan toe had aangepakt was haast alsof ik mezelf aan het straffen was omdat ik mij onzeker voelde. Waarom was het anders dat ik maar bleef reageren met gedachten en emoties en nog meer gedachtne en emoties en intern conflict, als niet omdat ik mezelf niet simpelweg aanvaardde binnenin mezelf?

Ik aanvaardde niet dat ik mij onzeker voelde en dat die reactie binnenin mezelf naar boven kwam. Ik reageerde op mijn eigen emotionele reacties op deze persoon alsof die reacties mij op de één of andere manier minder maakte dan wie ik ben. Maar wanneer ik in dat moment de beslissing maakte om dat gevecht te stoppen en om gewoon in het moment aanwezig te zijn, ongeacht hoe ik mij ervoer of wat er binnen of buiten mezelf gaande was, dan verdwenen de reacties ook gewoon.

Het is zo fascinerend hoe emotionele reacties, vooral wanneer het aankomt op dingen zoals onzekerheid of spanning, dingen die je niet wil ervaren en die je wil veranderen in jezelf, enkel lijken te kunnen bestaan net omdat we onszelf ertegen verzetten en net omdat we niet tevreden zijn met onszelf in het moment dat zulk 'n reacties en ervaringen in onszelf naar boven komen.

Dag 364: Hoe bestaat Cognitieve Dissociatie in en als het Collectieve Bewustzijn?

Dit is een verderzetting van "Dag 363: Cognitieve Dissociatie - de Ziekte die huist in en als de Menselijke Geest"

Cognitieve dissociatie is overduidelijk een ziekte die huist in elke geest van elk mens omdat we allemaal, elk van ons, die eigenaardige capaciteit hebben ontwikkeld om ons leven te schikken en te leven op een manier die in compleet contrast staat met gezond verstand - alsof geen van ons ooit echt geleerd heeft uit het verleden. Geen enkel mens heeft ooit werkelijk verantwoordelijkheid genomen voor het verleden, voor onze 'fouten', voor al wat we ooit gedaan hebben hier in ons leven en op deze aarde - en daadwerkelijk zichzelf verandert heeft, op specifieke en substantiele wijze, om te bestaan in en als een absolute correctie van de schadelijke patronen van het verleden.


Zelf-Vergeving Dimensie 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat de menselijke geest, in de vorm waarin ik het heb toegestaan te bestaan in en als mezelf, een ziekte is, een 'mentale stoornis' - omwille van hoe ik mezelf in en als mijn geest als gedachten, gevoelens en emoties heb afgescheiden van mezelf, van mijn eigen verleden, van mijn herinneringen, van al wat ik ooit gedaan heb, in en als 'cognitieve dissociatie', door al wat ik niet wil aanvaarden van mezelf, al mijn 'fouten', al wat ik beoordeel als 'negatief' en 'slecht', al wat ik gedefinieerd heb in en als het woord 'taboe', compleet te hebben verdrongen en onderdrukt en genegeerd in mezelf - waardoor en waarin ik mezelf heb toegestaan te bestaan in en als een vorm van 'vergeetachtigheid' en 'selectief geheugen', teneinde een beeld dat ik van mezelf in mijn 'bewuste geest' gecreëerd heb te rechtvaardigen en valideren, en op die manier als het ware te Liegen tegen mezelf en tegen alle wezens om mij heen als mezelf over wie ik ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te aanvaarden en geloven dat het 'normaal' is dat ik me mijn verleden niet goed meer herinner en dat ik de herinneringen die ik wel nog heb in mijn geest heb vervormd en verdraait door mezelf en de situatie erin te beoordelen dat ik soms niet eens meer weet of het echt gebeurd was of het een droom was, en hoe het precies verlopen is --- in de plaats van in te zien dat die het gevolg is van een mentale stoornis/ziekte die ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf, als een 'infantiliteit' waarin ik weiger om verantwoordelijkheid te nemen voor de aspecten/delen van en in mijn leven en mezelf die ik 'niet zo leuk vindt' en die in tegenstrijdigheid zijn met het beeld dat ik van mezelf heb afgeschilderd in mijn geest en gedachten, en ten gevolge daarvan in en als energetische bewegingen/reacties in mezelf, die aspecten/delen van mezelf in en als herinneringen, gedachten, gevoelens en emotionele ervaringen heb onderdrukt, verdrongen en weggeduwt tot op het punt dat 'ik' een afgescheiden/aparte geïndividualiseerde 'entiteit' geworden ben in mijn eigen geest, en daarin in complete afscheiding besta van mijn eigen verleden en herinneringen in en als een ervaring van 'vergeetachtigheid' en 'selectief geheugen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik, door deze 'cognitieve dissociatie' te hebben toegestaan te bestaan in en als mezelf, als het afscheiden, onderdrukken, verbergen en verdringen van delen van mezelf en mezelf te definieren in en als een 'idee'/beeld/gedachte van 'wie ik ben' in en als mijn 'bewuste geest' - dat ik daarin mezelf heb toegestaan de statement te maken dat ik Niet besta, dat ik eigenlijk Niet Echt ben omdat ik niet wil aanvaarden wat eigenlijk Hier is als de fysieke werkelijkheid als de gemanifesteerde consequenties en fysiek zichtbare gevolgen van al de beslissingen die ik ooit genomen heb in mijn leven en de beslissingen die ik heb laten nemen door andere mensen door middel van mijn toelating en acceptatie, waardoor ik in wezen mezelf niet aanvaard als de realiteit van mezelf, de geaccumuleerde, chronologische, moment-voor-moment en stap-voor-stap realiteit van mezelf die ik zelf heb opgebouwd als een toren van Babel doorheen mijn beweging, leven en bestaan in en als deze fysieke realiteit/werkelijkheid --- en dat ik daarin en daardoor mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan als een soort 'parasiet', een Geest, een vampier, iets dat op zich niet echt bestaat of leeft, maar dat tegelijkertijd al wat wel bestaat consumeert, vernielt/vernietigt en schade berokkent

ik vergeef mezelf dat ik cognitieve dissociatie heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als het collectieve bewustzijn van de mens - als het opzettelijk, negeren, verbergen, ontkennen, onderdrukken, verwerpen en verbloemen van bepaalde specifieke delen van het collectieve verleden in en als de menselijke geschiedenis, teneinde een beeld dat we van onszelf als 'mens' in en als de 'menselijke geest' en 'menselijke beschaving' gecreëerd hebben in en als onze collectieve menselijke geest als de Media en literatuur te beschermen, rechtvaardigen en valideren - en op die manier geen verantwoordelijkheid te nemen voor ons bestaan hier in en als deze realiteit en werkelijkheid door ons vermogen en onze mogelijkheid/kans om te leren uit het verleden en onze fouten en op te staan in en als de oplossing en correctie van het verleden/de fouten te saboteren door gemakshalve de delen uit ons verleden waar we net het meest uit zouden kunnen leren te 'vergeten'/'verdraaien' in en als 'cognitieve dissociatie'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik, door delen van mezelf in en als 'mijn verleden', af te scheiden van mezelf en 'in de vergeetput te gooien', consequenties creëer voor mezelf door niet in te zien dat die delen, 'mezelf' zijn, ik bedoel - dat zijn delen VAN mezelf, ALS mezelf - en dat ik mezelf in 'onbalans' breng door niet elk deel te aanvaarden in eenheid en gelijkheid in en als mezelf, en daardoor Ziekte en Stoornissen en problemen manifesteer --- en dat dus, enkel een system, zoals het fysieke lichaam en de menselijke geest, waarin en als hoe 'ik' besta, dat in 'balans' bestaat, waarin met andere woorden elk deeltje evenwaardig erkend en gewaardeerd wordt als een deel van het geheel, kan voortbestaan en is houdbaar


wordt vervolgd in Dag 365

Dag 340: Is Fantaseren over Seks een Mentale Stoornis?

Veel mensen zullen waarschijnlijk reageren met verontwaardiging bij het lezen van deze vraag "Is Fantaseren over Seks een Mentale Stoornis?". Onmiddellijk zal er in de defensie gegaan worden, zo van "Hoe kan je dat nu beweren?!", want "iedereen fantaseert toch over Seks?!" en "Fantaseren over Seks is toch Normaal?!".

Maar, waarom is het dat we geloven dat Fantaseren over seks 'normaal' is - waar komt die idee vandaan? Ik bedoel, honderd jaar geleden zou je, vooral als vrouw, gestigmatiseerd en geviseerd worden als je zou toegeven dat je fantaseert over seks, omdat toen iedereen ervan overtuigd was dat seks een zondige daad is en dat denken aan seks en, godbetert, fantaseren over Seks haast een doodzonde is die je recht naar de hel stuurt. Waarom? Omdat iedereen dat geloofde, omdat dat zo 'verkocht' werd in de 'media', hetgeen in die tijd de Kerk was en religieuze propaganda. Het was en is de Media die de Geest en de Meningen van de Mens schept over de 'dingen des levens'.

Toen stond Fantaseren over seks gelijk aan satanisme, nu wordt het opgehemeld als een eigenschap van een gezonde geest - vooral in Magazines die gericht zijn op Vrouwen, zoals Libelle, Goedele, Flair - waarin vaak 'verhalen' gepubliceerd worden in de vorm van getuigenissen van Vrouwen, over waar ze zoal over fantaseren, waar, hoe, wanneer of met wie ze het liefst Sex zouden hebben, wat hen opwindt, wat ze zouden willen proberen, enzovoort...

Andere vrouwen die deze magazines kopen, hetgeen hoogstwaarschijnlijk het merendeel van de volwassen vrouwen in de Samenleving is, lezen deze zogezegde 'getuigenissen' en identificeren zich ermee omdat dat een voorgeprogrammeerde 'functie' is van/in de Menselijke Geest, is dat we onszelf automatisch gaan identificeren met Mensen die op ons lijken, namelijk van hetzelfde geslacht, dezelfde leeftijd en cultuur --- en bijvoorbeeld, wat we andere mensen zien doen, gaan gebruiken als een excuus om ons eigen gedrag goed te praten. Dat is een fenomeen dat je bij kinderen al op heel jonge leeftijd kan opmerken: Het kind zal verwijzen naar 'de rest van de klas' of 'mijn vrienden/vriendinnen' of 'alle andere kinderen' om bepaalde verlangens of wensen die het kind heeft bij te staven en te rechtvaardigen. En, meestal werkt dit ook om de ouders te overhalen om de verlangens en wensen van het kind te vervullen omdat het kind deze houding geleerd heeft van de ouders - de ouders zitten zelf ook zo in elkaar, in dat ze zelf ook het gedrag van een ander gebruiken om bepaalde persoonlijke verlangens te rechtvaardigen.

Dit is de manier waarop we onze verantwoordelijkheid van onszelf weg schuiven, door te geloven dat 'omdat een ander het doet, is het OK en mag ik het ook doen' - waardoor we nooit even een moment nemen om ons eigen gedrag te onderzoeken, om onszelf uit te dagen en af te vragen wat eigenlijk de consequenties van ons gedrag zijn op onze omgeving, en of wat wij doen al dan niet het beste is voor iedereen. Omdat, diep vanbinnen weten we wel dat de verlangens die wij voelen in onszelf, zoals seksuele fantasiëen, niet het beste is voor allen --- het is immers een geheime interne realiteit waarin wij kunnen doen wat we willen met een ander die wij gebruiken als een 'personage' in onze 'filmwereld' in onze gedachten en verbeelding. We houden het niet voor niets verborgen en geheim -- omdat het een vorm van misbruik is aangezien we andere mensen die we zien met onze ogen objectiveren in onze geest door ze te gebruiken in functie van het opwekken van bepaalde gevoelens in onszelf, zonder op welke manier dan ook te geven om wie zij werkelijk zijn als een levend wezen - we willen enkel hun Lichaam.

Daarom hebben we ook een excuus nodig om erin te participeren, om het goed te praten voor onszelf en te doen alsof het allemaal 'normaal' is wat we doen in onze geest en gedachten --- en tot dat doel gebruiken we steeds 'andere mensen'. En in het geval van Seksuele Fantasiëen zijn er al de 'Vrouwenmagazines' die tot dit doel de zogezegde 'getuigenissen' van 'andere vrouwen' die zogezegd 'ook fantaseren over seks' publiceren. Maar, in al onze excuses die we maar al te gretig gebruiken om te rechtvaardigen hoe wij bestaan in en als onze geest - lijken we ons niet af te vragen waarom het is dat deze 'Seksuele Fantasiëen' en bijgevolg het Verlangen naar Seks, vooral bij vrouwen, plots zo aangemoedigd worden door de Media...

Waarom zou dat zijn? Zou het zijn omdat de Media zoveel om ons geeft en dat ze ons werkelijk alleen maar gelukkig willen maken? Of is het omdat de bedrijven goed genoeg weten dat het de Verlangens zijn in de mens die van de Mens een perfecte consument maken --- en dat deze verlangens dus gecultiveerd en aangemoedigd moeten worden in de mens om ervoor te zorgen dat de mens makkelijk bespeelbaar is en beïnvloedbaar is om bepaalde dingen te gaan kopen en consumeren - dingen die dan toevallig perfect inspelen op die nieuwe verlangens die aangewakkerd zijn door de magazines en romans te lezen en de films te kijken die de Media ons ad nauseum blijft aanbieden?

Ik bedoel, het zou naïef zijn van ons om te geloven dat wat er in de magazines verschijnt om ons bestwil is - aangezien ALLES in deze wereld rond Geld draait, alles is een industrie en alles wordt bestuurd/gestuurd/geplant door mensen die uit zijn op Winst. En wij zijn de gewillige Consumenten die zich maar al te graag laten bespelen door de media, want - het Voelt allemaal zo Goed! Uiteraard voelt het Goed! Dat is wat de Media doen, opzettelijk inspelen op en uitbuiten van het circuit van hormonen en neurotransmitters als de 'natuurlijke drugswinkel' in en van het Menselijk Lichaam en de Menselijke Geest door gebruik te maken van specifieke Woorden en Beelden.

Door bijvoorbeeld producten op subtiele en impliciete wijze te associeren met Seks, wordt de Menselijke Geest gestimuleerd om te reageren met Verlangen - en dat Verlangen naar Seks wordt dan onbewust gekoppeld aan het specifieke product dat getoond wordt--- et Voilà: Het Zaad is Geplant en 'De Consument' is Verwekt. Het is alleen maar in het voordeel van de bedrijven in deze wereld die hun producten aan de man willen brengen, om de menselijke geest geobsedeerd te maken met het Zoeken en Verlangen naar Seks.

Maar, ondanks het 'goede gevoel' dat dit ons geeft - zouden we ons niet stilaan moeten afvragen wat voor Consequenties dat dit met zich meebrengt? Wordt het niet tijd dat we eens verantwoordelijkheid nemen voor onszelf en om ons heenkijken en ons afvragen wat hier eigenlijk gaande is in deze wereld? Ik bedoel, al die dingen die wij hebben aanvaard in onze eigen geest als 'normaal', waar komt dat allemaal vandaan? Hoe is dat daar ontstaan? Is dat onze bewuste beslissing geweest om zo te worden en bestaan of is het eerder altijd een onbewust proces geweest van Beïnvloeding door onze omgeving? Ik bedoel, als we zo beïnvloedbaar zijn door onze omgeving dat het onze interne verlangens en bijgevolg zelf-bewustzijn bepaalt, is het dan niet van cruciaal belang dat we die omgeving onderzoeken en erachter komen hoe alles werkt en precies hoe onze Geest functioneert in Relatie tot onze omgeving, en of deze relatie wel het beste is voor onszelf en anderen?!

Er zijn veel mensen die hierop zullen antwoorden dat 'dat allemaal niet nodig is', dat we 'ons niets moeten afvragen', 'we moeten de dingen niet ingewikkeld maken' en 'laten we ons gewoon goed voelen en tevreden zijn met hoe de dingen zijn' --- deze mensen zijn echter al zodanig gehersenspoelt dat ze elke capaciteit tot Gezonde Redenering en een Gezonde Onderzoekende (/kritische) houding hebben opgegeven. Want, ik bedoel, het gaat hier over onszelf, onze geest, ons lichaam, ons bestaan, en dat van onze kinderen - en als we de motivatie ontberen om onszelf ervan te verzekeren dat de wereld en realiteit waarin we bestaan wel het beste is voor onszelf, onze kinderen en onze medemens, dan is dat eerder een teken dat we leiden aan een Ernstige Psychische Stoornis, die blijkbaar al zolang aansleept dat we zijn gaan geloven dat deze uiterst Apatische, passieve en onbetrokken houding is wie wij zijn.


In de volgende blogs zullen we verderzetten in dit Onderwerp - en zullen we specifiek onderzoeken Hoe 'Seksuele Fantasiëen' bestaan: Hoe is het Ontstaan, Hoe bestaat het, wie zijn wij in en als Seksuele Fantasiëen en wat zijn de Consequenties op individueel en maatschappelijk vlak van deze aanvaardde Interne realiteit --- zodat we een antwoord kunnen formuleren op de vraag 'Is Fantaseren over Seks een Mentale Stoornis'. Een fascinerende Reis wacht ons op.


Voor meer ondersteuning in het verwerven van een gedetailleerd inzicht in Hoe Seksualiteit bestaat in de Menselijke Geest - stel ik voor om te investeren in de "What is Sex?" Interviews op Eqafe.





                         

Dag 325: Wie ben Ik als Verkrachting?

Dit is een onderbreking in de Paranoia Series die ik was begonnen in verband met de Paranoia van Seksuele Fantasiëen en de Consequenties daarvan die ik bekeek door het fenomeen 'verkrachting', als een gemanifesteerde fysieke consequentiele uitdrukking van de participatie van een individu in Seksuele Fantasiëen, te onderzoeken.

De 'Reis naar Leven' is namelijk niet enkel dingen onderzoeken, maar vooral verantwoordelijkheid nemen voor al wat bestaat door de relatie te onderzoeken die ik in mezelf heb toegestaan te bestaan met al wat bestaat --- en daarin te onderzoeken en in te zien hoe ik het startpunt ben van 'het bestaan' in en als bijvoorbeeld 'de menselijke samenleving' en al de consequenties die zich voordoen in de samenleving, zoals 'verkrachting'. Dit is de enige manier waarop die consequenties gestopt kunnen worden - is wanneer ik er verantwoordelijkheid neem, wanneer ik de 'grenzen' van mijn 'bewustzijn' en van wat ik ervaar als 'mijn leven' en 'mezelf' doorbreek en alles wat in deze wereld gebeurt en bestaat zie en erken als een deel van mezelf, een deel van 'wie ik ben' als 'het bestaan'. Enkel dan kan ik als 'het bestaan' de delen van mezelf die consequentieel en dysfunctioneel zijn, zoals bvb 'verkrachting', voor eens en voor altijd stoppen -- gegeven dat ik eerst en vooral zie en begrijp precies hoe ik besta in en als 'verkrachting' en hoe en waarom 'verkrachting' een deel geworden is van 'wie ik ben' als 'het bestaan'.

En dat is het doel geweest van de 'Paranoia-blogs' over 'verkrachting' - is mezelf de vraag stellen 'Hoe draag ik bij tot het bestaan van verkrachting?'. Ik heb tot op dit punt 'verkrachting' steeds onderzocht en benaderd vanuit de maatschappelijke patronen die er bestaan als al de instituties in onze samenleving die het individu reguleren, controleren en vormgeven - en die uiteindelijk bijdragen tot het ontstaan en voortbestaan van 'verkrachting' - en heb daarin even mezelf in de rol van de 'onderzoeker'/'wetenschapper' geplaatst.

Wat de 'Reis naar Leven' blogs echter onderscheidt van andere wetenschappelijke blogs die maatschappelijke problemen onderzoeken, is het aspect van zelf-eerlijkheid en zelf-verantwoordelijkheid - het aspect van 'mezelf', het inzicht dat ik hier besta in en als deze realiteit, en dus is al wat hier bestaat bepaald door hoe ik het zie en ervaar, door mijn bestaan --- en is het gezond verstand dat al wat hier bestaat, bestaat omwille van hoe ik besta in en als mezelf - waarin het dus essentieel is om te onderzoeken hoe mijn bestaan en de manier waarop ik mezelf altijd heb aanvaard in en als mijn 'bestaan' heeft bijgedragen tot hoe de mensheid en 'het leven op aarde' bestaat in haar huidige vorm.

In de blogs die volgen zal ik dus mijn relatie tegenover de realiteit waarin ik mij bevind onderzoeken en hoe die relatie impliciet heeft bijgedragen tot het bestaan van verkrachting --- door bijvoorbeeld de Seksuele Fantasiëen die ik heb toegestaan te bestaan in mijn geest, door allerlei betekenissen die ik heb gegeven aan het woord 'verkrachting', door beschuldiging te hebben toegestaan te bestaan in mezelf, door afscheiding toe te staan te bestaan in mezelf tussen 'vrouwen' en 'mannen' gebaseerd op beoordelingen over de lichamelijke expressie die ik zie met mijn ogen, door vooroordelen te hebben toegestaan te bestaan in mezelf tegenover 'mannen' en 'de mannelijke seksualiteit', door seksuele onderdrukking in de plaats van seksuele expressie, communicatie en openheid te hebben toegestaan te bestaan in mezelf,enzovoort...