Dag 753: Het Isolatiefenomeen in de Wereld van Vandaag

Dit is een verderzetting op Dag 752: De Herinneringen die Je Dacht Verwerkt en Losgelaten te hebben.

Ik ben dus in zekere zin dankbaar dat ik een aantal jaren hier op de Farm heb kunnen spenderen, samenwerkend en -levend met een groep van mensen omdat ik daardoor verschillende patronen in mijn geest en gedrag heb kunnen onder ogen komen zowel als veranderen die ik anders misschien nooit had kunnen ontdekken als ik alleen had blijven wonen. Het was immers pas vanaf het moment dat een bepaalde groepsdynamiek haar intrede doet in mijn leven dat er bepaalde patronen in mezelf geactiveerd werden.

En in feite is het maar vreemd dat het zelfs mogelijk is dat je als mens eigenlijk een heel leven alleen kunt blijven zonder veel contact te hebben met andere mensen en dat je daardoor ook nooit de dieperliggende patronen in jezelf die je ontwikkeld hebt tijdens je kindertijd in relatie tot andere kinderen, leerkrachten, familie, enzovoort (toen je je met andere woorden wel steeds in bepaalde groepen van mensen bevond) ziet, realiseert of ontdekt in jezelf.

Vreemd, omdat de aarde op zich een soort van 'groep' is, 'de mensheid' is een groep, 'het leven' is een groep, alle levende wezens op aarde is een groep. De samenleving waar we in bestaan is een groep en in feite bevinden we ons continu in de één of andere groep, maar het vreemde is dan dat we ons er niet van gewaar zijn omwille van iets dat je 'individualisme' kan noemen. Namelijk de keuze om 'op je eentje' te blijven. Niet dat er op zich iets mis is met alleen zijn, maar het gaat om het afzonderings en isolatie-fenomeen dat zich afspeelt in de levens van veel mensen in onze huidige samenleving.

In onze samenleving tegenwoordig is het niet echt meer nodig om samen te werken. Elk mens heeft de kans om voor een bedrijf te gaan werken, geld te verdienen, huis te huren/kopen en de rest van de tijd alleen of met een specifiek aantal mensen door te brengen. Dat is wat ik noem het isolatiefenomeen. Het is een fenomeen dat ervoor lijkt te hebben gezorgd dat we als individu niet meer zien wat de eigenlijke verbanden zijn tussen onszelf en de mensen om ons heen. We werken niet op direct vlak samen met de mensen/bedrijven in onze omgeving en er is geen interactie tussen de mensen die zich in onze wereld/realiteit bevinden. Weet je bijvoorbeeld hoe de winkel op de hoek opereert, hoe het geld vloeit van mens tot mens, wat de verbanden zijn tussen die winkel, jezelf en de boerderij op het eind van de straat? Wat is het verband tussen jezelf en de buren die je nooit hebt leren kennen?

Het is hier uiteraard ook niet een kwestie van het leren kennen van elk mens in je straat, maar het gaat eerder om de ingesteldheid waarin we lijken te vertoeven. Een ingesteldheid waarin we het niet belangrijk of waardevol vinden dat we verbanden kunnen zien tussen onszelf en de wereld om ons heen en het zelfs kan lijken alsof we werkelijk op een soort eiland of planeet alleen bestaan, met misschien de aantal mensen en dingen die wij persoonlijk waardevol vinden zoals onze partner en vriendenkring. Voor de rest kunnen we zeer gemakkelijk de illusie scheppen dat we 'alleen' bestaan in deze wereld en dus niet bestaan in 'groep' - ondanks het feit dat de realiteit ons laat zien dat er overal mensen om ons heen zijn, hetgeen in wezen onze 'groep' is.

Het lijkt hier dus haast alsof we een soort allergische reactie gevormd hebben in verband met het woord 'groep'. En wanneer ik terugkijk naar mijn kindertijd en hoe ik mezelf ervoer in veel van de 'groepen' waarin ik geplaatst werd door mijn omgeving, kan ik begrijpen waarom het is dat ik uiteindelijk ervoor gekozen heb om mezelf eerder niet met groepen te associeren en dat ik liever alleen was of met een klein aantal persoonlijke vrienden.

...Wordt vervolgd in Dag 754

Dag 529: De Eerste Stappen in het Proces van Zelf-Zuivering - Arrogantie is Inherent aan het Mens-Zijn

Dag 529: De Eerste Stappen in het Proces van Zelf-Zuivering 

Arrogantie is Inherent aan het Mens-Zijn

De praktische toepassing van het woord 'Nederigheid' is in het bewandelen van het proces van zelf-zuivering en zelf-verandering een zeer waardevol geschenk dat je aan jezelf geeft en dat verzekert dat je niet ergens in je geest verloren geraakt in een alternatieve dimensie waarin je denkt en gelooft dat je één of ander veranderd en verlicht wezen bent, maar dat je met je beide voeten op de grond blijft staan en jezelf in en als de fysieke realiteit ziet als wie je werkelijk bent.

Het is immers zo gemakkelijk om jezelf te verliezen in een beeld en een idee van jezelf in de geest. De geest is zeer vakkundig in het  creëren van ideëen en in het overtuigen van jezelf dat dat is 'wie je werkelijk bent'.  In het begin van mijn proces was ik er bijvoorbeeld van overtuigd dat ik wist wat het wil zeggen om zelf-eerlijk te zijn, en om mezelf te realiseren als het leven zelf, en één en gelijk te zijn met al wat bestaat --- maar, naarmate ik verder wandelde in mijn proces, liet ik die ideëen stuk voor stuk gaan omdat ik begon te beseffen  dat het eigenlijk de arrogantie van de geest was waarin ik bezeten was in en als een geloof dat ik in en als mijn geest superieur ben aan de realiteit. IK heb het antwoord, IK weet het beter.

Hoe we de arrogantie van de geest aan het werk kunnen zien in onze dagelijkse realiteit is in de grote structuren van onze samenleving, zoals ons schoolsysteem, politieke systeem, economische en rechtsysteem - maar ook in de kleinere structuren waar we ons leven in schikken, zoals de familiale structuur en sociale structuren. Wat hebben ze allemaal gelijk? Iedereen en alles in en als de menselijke samenleving en het menselijk bestaan denkt en gelooft en heeft de idee dat hij/zij/we  superieur zijn aan de realiteit. Ik bedoel, als je die structuren onderzoekt zal je opmerken dat elke structuur gebaseerd is op de vooropstelling  dat 'hoe ik de realiteit zie, is hoe de realiteit is'.

Kijk maar naar hoe een leerkracht en een ouder een kind opvoedt, en de dingen die we onze kinderen vertellen. Hoe de wetenschap zichzelf presenteert als een alwetend en superieure instelling, hoe religie precies hetzelfde doet. Hoe culturen met elkaar in gevecht gaan omdat ze beiden hun manier van leven willen opdringen aan de ander. Hoe de politiek in conflict ligt met zichzelf omdat mensen hun eigen mening hebben over wat goed en slecht en juist en fout is en verwachten dat al de andere mensen die mening volgen. Hoe de medische wereld in conflict ligt met de 'alternatieve geneeswijzen' omdat ze niet willen aanvaarden dat er misschien ook andere oplossingen kunnen zijn -- en hoe we zelf bestaan in ons individuele leven op een voorspelbare, routineuze wijze omdat we niet willen overwegen dat 'het leven' misschien meer is dan hoe wij ons persoonlijk vanbinnen voelen.

Dat zijn allemaal tekenen van hoe arrogantie een inherente eigenschap is van hoe wij als mens bestaan in al de verschillende dimensies van ons bestaan hier op aarde - arrogantie in de vorm van dat we specifieke definities van 'het leven' en van 'het bestaan' en van 'onszelf' belichamen en nooit overwegen dat we onszelf misschien vastgezet hebben in een zeer gelimiteerd intern construct van ideëen en ervaringen, genaamd de Menselijke Geest, en daarin missen wat 'Het Leven' werkelijk is en kan zijn.

Dit is ook hoe die arrogantie in het begin van mijn proces mij saboteerde in mijn vermogen om 'verder te zien dan mijn neus lang is', omdat ik erop vertrouwde dat hoe ik mezelf intern ervoer in en als mijn gedachten, en emotionele/gevoelens reacties het enige was wat echt bestond en dat er niet meer was dan dat, en dat dus elk van mijn persoonlijke interne reacties compleet 'gerechtvaardigd' was. Het was pas wanneer ik in mezelf durfde loslaten van die rigide structuur in en van mijn geest, dat ik begon te zien en te overwegen dat er zoveel meer is dat Hier bestaat in en als het Leven om mij heen zowel als in mezelf dan ik ooit had kunnen denken, en dat ik zelf ook zoveel meer ben en kan zijn dan hoe ik mezelf doorheen mijn leven steeds gedefineerd had.

Wordt Vervolgd in Dag 530

Dag 416: Waarom en Hoe bestaat De Groep In en Als Mezelf?

Dit is een verderzetting van "Dag 415: Samen maar toch alleen - jezelf blijven in een groep van mensen"



Zelf-Vergeving Dimensie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf in mijn beweging, handelingen en gedrag te laten beïnvloeden door mijn omgeving als de groep van mensen waarin ik mij bevindt en de ideëen die ik in mijn geest gecreëerd heb in verband met wat het wil zeggen en wat het betekent om in een groep te leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'in groep leven' te associeren en verbinden in mijn geest met 'overleving' en voorgeprogrammeerde gedachten en ideëen in verband met hoe de 'groepsdynamiek' moet bestaan tussen de verschillende individuen in de groep en hoe ik mezelf moet gedragen in de groep teneinde te 'overleven' in de groep en dus de groep te gebruiken in functie van mijn persoonlijke belangen van overleving --- en daarin dus geen verantwoordelijkheid te nemen voor hoe de groep bestaat of wat er bestaat in en als de groep of hoe de individuen in de groep handelen en wat de consequenties/gevolgen zijn van die handelingen - door enkel te geven om en bezorgt te zijn om mijn overleving en of ik van de groep kan krijgen wat ik wil en geloof nodig te hebben

ik vergeef mezelf dat ik een ervaring van twijfel, onzekerheid en angst heb gecreëerd in mezelf in relatie tot mijn handelingen/gedrag/beweging in de groep van mensen waarin ik mij bevindt - door mijn handelingen/gedrag/beweging te baseren op het startpunt van de groep te willen gebruiken voor mijn persoonlijke belangen en doeleinden en daardoor de groep te willen manipuleren door middel van mijn handelingen/gedrag/beweging zodat ik krijg wat ik wil --- en daardoor dus een constante onzekerheid, angst en twijfel te ervaren in mezelf in en als gedachten van 'wat als de groep mij niet aanvaard', 'wat zal de groep van mij denken', 'wat als ze mij niet goed vinden', 'zullen ze mij wel aanvaarden', etcetera

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de ervaring van twijfel en onzekerheid en angst in relatie tot mijn handelingen en gedrag, een gevolg is van het feit dat ik geen verantwoordelijkheid neem voor mijn expressie/handelingen/gedrag - door mijn expressie in het teken te stellen van overleving en dus mijn expressie te definieren in en als manipulatie van mijn omgeving als 'de groep' door bvb het gedrag van de mensen om mij heen te kopieren of mij te gedragen zoals ik denk dat de mensen om mij heen zullen goedkeuren

ik vergeef mezelf dat ik de idee in mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan dat ik het gedrag van de mensen in de groep om mij heen moet kopieren en dat ik mezelf moet uitdrukken op een manier die zij goed vinden en aanvaarden - zodat ik kan overleven in de groep --- omdat dat is wat ik impliciet geleerd heb tijdens mijn kindertijd in deze wereld, in relatie tot de groepen waar ik mij in bevond zoals mijn familie - waarin ik heb geobserveerd en geleerd dat ik krijg wat ik wil in/van de groep als/wanneer ik een kameleon wordt in de groep en mezelf gedraag als een lid van de groep door hun gedrag te kopieren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd het zelfsturende en zelfbepalende principe te zijn in en van de groep en zelf te bepalen wat een groep werkelijk is in de zin van wat het beste is voor al het leven als mezelf -- door mijn definitie en ervaring van/in een groep te laten definieren en bepalen door mijn omgeving als het geldsysteem in deze wereld waarin alle interactie tussen mensen draait rond en bepaald wordt door geld en waarin groepen van mensen functioneren op basis van en in functie van het proberen te functioneren in het huidige geld systeem en elkaar veilig houden in het huidige geld systeem --- in de plaats van in te zien dat het huidige geld systeem net hetgene is dat zou moeten bestaan en functioneren als de 'groep' die ondersteuning biedt aan elk lid van de groep als elk levend wezen op aarde --- en dat het dus eigenlijk geen steek houdt dat er aparte groepen gevormd worden en bestaan in de wereld die in functie staan van het beschermen van de individuen in de groep tegenover het geld-systeem

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd het concept van een 'groep' te definieren in en als een samenwerking tussen mensen die gebaseerd is op het nemen van verantwoordelijkheid voor al wat bestaat in deze wereld en realiteit - als het hele economische systeem, de hele mensheid en de natuur --- en daarin bewegen op een manier die richting geeft aan al wat bestaat in deze wereld teneinde een wereld te creëren die bestaat als een organisme van ondersteuning voor elk lid/deel van de groep als elk levend wezen op aarde

ik vergeef mezelf dat ik afgescheiden groepen heb toegestaan te bestaan in en als deze wereld en realiteit, als mensen die elkaar ondersteunen om elkaar te beschermen tegen het geld systeem  - in de plaats van in te zien dat dat net de reden is waarom mensen zich bedreigd voelen door het geld systeem en waarom het geld systeem niet bestaat op een manier die het beste is voor elk wezen --- omdat de individuen in het geld systeem dat systeem niet zien als hun 'groep', omdat ze zichzelf hebben afgescheiden van deze wereld door zichzelf te definieren in en als hun persoonlijke 'groep' zoals familie, religie, cultuur, ras, leeftijd, geslacht, enzovoort en daarin enkel die specifieke wezens willen beschermen en de rest van de wereld links laten liggen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor hoe groepen bestaan in deze wereld en realtieit - door nooit te hebben ingezien dat dat is hoe ik groepen heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als deze wereld en realiteit en dus hoe ik bijgevolg deze hele wereld en realiteit heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als absolute afscheiding en conflict --- waarin ik bijgevolg verlang om bij een groep te horen teneinde bescherming te krijgen tegenover de rest van de wereld --- in de plaats van in te zien dat hoe ik groepen toesta te bestaan in en als mezelf als hoe ik groepen heb gedefinieerd in mijn geest, op basis van voorgeprogrammeerde ideëen, observaties en ervaringen, is hoe ik groepen toesta en accepteer te bestaan in en als deze wereld en realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te erkennen als een verantwoordelijke factor in deze realiteit door mijn macht zomaar weg te geven aan mijn omgeving en aan hoe groepen bestaan in deze wereld en reaiteit, als de definitie van 'groepen' die ik geleerd en gekopieerd heb van mijn familie, het schoolsysteem, de media, de samenleving en vrienden, als al de 'groepen' van mensen waar ik mezelf mee geassocieerd en gedefinieerd heb - en daarin nooit mijn positie als medeverantwoordelijke in die groep te hebben gezien, beseft of erkent door 'de groep' altijd te zien en te definieren als 'meer', 'groter', 'machtiger' en 'superieur' dan mezelf ---- in de plaats van in te zien dat een groep altijd gelijk is aan de som van de individuele delen, en dat als dus de individuele delen geen verantwoordelijkheid nemen en niet staan als een stabiel deel van verantwoordelijkheid in en als de groep, dan is de groep als geheel dus niet stabiel of verantwoordelijk

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het mijn verantwoordelijkheid is als mens in deze wereld, als deel van de groep van de mensheid en van het economische en ecologische systeem op aarde - om te staan/bestaan als een levend voorbeeld van wat de groep als geheel zou moeten zijn, omdat de groep onmogelijk meer of anders kan zijn dan de individuele delen in en van de groep --- en dat het dus mijn verantwoordelijkheid is om te bestaan als een representatie van wat het beste 'model'/'structuur'/'bestaan' is van 'de groep'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de ervaringen van twijfel, onzekerheid en angst  als de ervaring van het weggeven van mijn verantwoordelijkheid voor/van wie ik ben als co-creator van deze realiteit en de groep van de mensheid en het leven op aarde --- in de plaats van in te zien dat ik de groep BEN, en dat, wat ik toesta te bestaan in en als mezelf is wat ik toesta te bestaan in en als de groep --- en dat het dus mijn verantwoordelijkheid is om te bestaan ALS de groep, als het levende voorbeeld van wat het beste is voor al het leven op aarde als elk lid van de groep van het LEVEN

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'bij de groep horen' niet wil zeggen 'hetzelfde doen als de groep' of 'er hetzelfde uitzien' of 'mij hetzelfde gedragen' of 'geaccepteerd worden door de groep' of 'erkenning krijgen van de groep --- het willen erkenning/aanvaarding krijgen van de groep is immers gebaseerd op het startpunt van mezelf niet zien/aanvaarden/ervaren als een volwaardig lid/deel van de groep en dus in feite het tegenovergestelde is van 'bij de groep horen --- en dat, werkelijk 'bij de groep horen' wil zeggen dat ik mezelf uitdruk vanuit het startpunt van het besef dat ik HIER besta, ALS een deel van de groep van het leven op aarde en dat ik daardoor/daarin inherent in mezelf de verantwoordelijkheid heb voor de gehele groep --- en dat, als ik mezelf toesta mezelf te laten beinvloeden door de rest van de groep, dat ik dan die verantwoordelijkheid uit handen geef en mezelf verwerp uit de groep door mezelf af te scheiden van de groep, door niet in te zien dat 'deel uitmaken van de groep' wil zeggen dat ik besta ALS de groep in en als mezelf, en dat dus 'de groep' in wezen bestaat in en als 'alleenheid' in en als mezelf, waarin ik alleen sta/besta in en als verantwoordelijkheid voor al wat bestaat in en als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het verlangen in mezelf om deel uit te maken van de groep in wezen is waar/waarin ik mezelf net afscheid van/verwerp uit de groep -- door 'de groep' te zien als iets dat bestaat buiten mezelf waar ik moet zien 'bij te horen', en niet in te zien dat 'bij de groep horen' impliceert dat ik verantwoordelijkheid neem voor de groep en sta/besta als een volwaardig deel van de groep en dat ik daarin sta/besta ALS de groep in en als mezelf --- waarin ik als de groep mezelf als individu aanvaard in en als de groep

Wordt Vervolgd in Dag 417

Dus, ik bedoel - wat impliceert het om werkelijk verantwoordelijkheid te nemen voor mijn daden, om werkelijk absoluut alleen te staan in mezelf --- in de zin van dat ik in elke daad, in elke handeling en elke beweging de statement maak van 'dit is wie ik ben - en dit is waar ik voor sta', zonder daarin mezelf te vergelijken met of af te meten aan de mensen die ik zie om mij heen --- maar om dus werkelijk volledig alleen te bestaan als een levende uitdrukking/expressie van 'wie ik ben' als een levend wezen. 'Alleen staan', in de zin van dat ik wel in een groep besta en samenwerk met een groep van mensen, en communiceer en omga met een groep van mensen -- maar dat ik daarin mezelf in en als wie ik ben, in woord en daad, niet compromitteer door mezelf aan te passen en te veranderen om meer te lijken op of te passen bij die mensen die ik zie om mij heen in en als 'de groep' -- en dat ik dus niet besta in en als een overlevingsangst en patronen van overleving, maar besta als een onvoorwaardelijke uitdrukking van het leven dat is/bestaat in en als mezelf. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/12/dag-415-samen-maar-toch-alleen-jezelf.html#sthash.eWVzAcGa.dpuf

Dag 364: Hoe bestaat Cognitieve Dissociatie in en als het Collectieve Bewustzijn?

Dit is een verderzetting van "Dag 363: Cognitieve Dissociatie - de Ziekte die huist in en als de Menselijke Geest"

Cognitieve dissociatie is overduidelijk een ziekte die huist in elke geest van elk mens omdat we allemaal, elk van ons, die eigenaardige capaciteit hebben ontwikkeld om ons leven te schikken en te leven op een manier die in compleet contrast staat met gezond verstand - alsof geen van ons ooit echt geleerd heeft uit het verleden. Geen enkel mens heeft ooit werkelijk verantwoordelijkheid genomen voor het verleden, voor onze 'fouten', voor al wat we ooit gedaan hebben hier in ons leven en op deze aarde - en daadwerkelijk zichzelf verandert heeft, op specifieke en substantiele wijze, om te bestaan in en als een absolute correctie van de schadelijke patronen van het verleden.


Zelf-Vergeving Dimensie 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat de menselijke geest, in de vorm waarin ik het heb toegestaan te bestaan in en als mezelf, een ziekte is, een 'mentale stoornis' - omwille van hoe ik mezelf in en als mijn geest als gedachten, gevoelens en emoties heb afgescheiden van mezelf, van mijn eigen verleden, van mijn herinneringen, van al wat ik ooit gedaan heb, in en als 'cognitieve dissociatie', door al wat ik niet wil aanvaarden van mezelf, al mijn 'fouten', al wat ik beoordeel als 'negatief' en 'slecht', al wat ik gedefinieerd heb in en als het woord 'taboe', compleet te hebben verdrongen en onderdrukt en genegeerd in mezelf - waardoor en waarin ik mezelf heb toegestaan te bestaan in en als een vorm van 'vergeetachtigheid' en 'selectief geheugen', teneinde een beeld dat ik van mezelf in mijn 'bewuste geest' gecreëerd heb te rechtvaardigen en valideren, en op die manier als het ware te Liegen tegen mezelf en tegen alle wezens om mij heen als mezelf over wie ik ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te aanvaarden en geloven dat het 'normaal' is dat ik me mijn verleden niet goed meer herinner en dat ik de herinneringen die ik wel nog heb in mijn geest heb vervormd en verdraait door mezelf en de situatie erin te beoordelen dat ik soms niet eens meer weet of het echt gebeurd was of het een droom was, en hoe het precies verlopen is --- in de plaats van in te zien dat die het gevolg is van een mentale stoornis/ziekte die ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf, als een 'infantiliteit' waarin ik weiger om verantwoordelijkheid te nemen voor de aspecten/delen van en in mijn leven en mezelf die ik 'niet zo leuk vindt' en die in tegenstrijdigheid zijn met het beeld dat ik van mezelf heb afgeschilderd in mijn geest en gedachten, en ten gevolge daarvan in en als energetische bewegingen/reacties in mezelf, die aspecten/delen van mezelf in en als herinneringen, gedachten, gevoelens en emotionele ervaringen heb onderdrukt, verdrongen en weggeduwt tot op het punt dat 'ik' een afgescheiden/aparte geïndividualiseerde 'entiteit' geworden ben in mijn eigen geest, en daarin in complete afscheiding besta van mijn eigen verleden en herinneringen in en als een ervaring van 'vergeetachtigheid' en 'selectief geheugen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik, door deze 'cognitieve dissociatie' te hebben toegestaan te bestaan in en als mezelf, als het afscheiden, onderdrukken, verbergen en verdringen van delen van mezelf en mezelf te definieren in en als een 'idee'/beeld/gedachte van 'wie ik ben' in en als mijn 'bewuste geest' - dat ik daarin mezelf heb toegestaan de statement te maken dat ik Niet besta, dat ik eigenlijk Niet Echt ben omdat ik niet wil aanvaarden wat eigenlijk Hier is als de fysieke werkelijkheid als de gemanifesteerde consequenties en fysiek zichtbare gevolgen van al de beslissingen die ik ooit genomen heb in mijn leven en de beslissingen die ik heb laten nemen door andere mensen door middel van mijn toelating en acceptatie, waardoor ik in wezen mezelf niet aanvaard als de realiteit van mezelf, de geaccumuleerde, chronologische, moment-voor-moment en stap-voor-stap realiteit van mezelf die ik zelf heb opgebouwd als een toren van Babel doorheen mijn beweging, leven en bestaan in en als deze fysieke realiteit/werkelijkheid --- en dat ik daarin en daardoor mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan als een soort 'parasiet', een Geest, een vampier, iets dat op zich niet echt bestaat of leeft, maar dat tegelijkertijd al wat wel bestaat consumeert, vernielt/vernietigt en schade berokkent

ik vergeef mezelf dat ik cognitieve dissociatie heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als het collectieve bewustzijn van de mens - als het opzettelijk, negeren, verbergen, ontkennen, onderdrukken, verwerpen en verbloemen van bepaalde specifieke delen van het collectieve verleden in en als de menselijke geschiedenis, teneinde een beeld dat we van onszelf als 'mens' in en als de 'menselijke geest' en 'menselijke beschaving' gecreëerd hebben in en als onze collectieve menselijke geest als de Media en literatuur te beschermen, rechtvaardigen en valideren - en op die manier geen verantwoordelijkheid te nemen voor ons bestaan hier in en als deze realiteit en werkelijkheid door ons vermogen en onze mogelijkheid/kans om te leren uit het verleden en onze fouten en op te staan in en als de oplossing en correctie van het verleden/de fouten te saboteren door gemakshalve de delen uit ons verleden waar we net het meest uit zouden kunnen leren te 'vergeten'/'verdraaien' in en als 'cognitieve dissociatie'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik, door delen van mezelf in en als 'mijn verleden', af te scheiden van mezelf en 'in de vergeetput te gooien', consequenties creëer voor mezelf door niet in te zien dat die delen, 'mezelf' zijn, ik bedoel - dat zijn delen VAN mezelf, ALS mezelf - en dat ik mezelf in 'onbalans' breng door niet elk deel te aanvaarden in eenheid en gelijkheid in en als mezelf, en daardoor Ziekte en Stoornissen en problemen manifesteer --- en dat dus, enkel een system, zoals het fysieke lichaam en de menselijke geest, waarin en als hoe 'ik' besta, dat in 'balans' bestaat, waarin met andere woorden elk deeltje evenwaardig erkend en gewaardeerd wordt als een deel van het geheel, kan voortbestaan en is houdbaar


wordt vervolgd in Dag 365

Dag 198: Ik loop rechtop en ik praat -- Ik ben een Intelligent Wezen!

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat rechtop lopen en praten gelijk staat aan 'intelligentie'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd intelligentie te definieren in en als 'rechtop lopen en praten' als wat de mens onderscheidt van het dierenrijk - en daarin er blindelings vanuit te gaan dat ik een intelligent wezen ben, en dat geloof te gebruiken als rechtvaardiging voor al wat ik doe, alleen maar omdat ik een 'mens' ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mijn bestaan als de mens en 'de mensheid' hier op aarde te onderzoeken en daarin voor mezelf stil te staan bij de werkelijke betekenis van 'intelligentie'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de definitie van 'intelligentie' als 'hoger bewustzijn', een definitie is die bestaat in en als competitie - als het menselijk verlangen om zich een 'winnaar' en 'de beste' en 'beter dan' te voelen --- en dat het omwille van deze definitie van 'intelligentie' is waarin de mensheid zich heeft gedefinieerd, dat de mens niet op een harmonieuze en ondersteunende manier kan samenleven met de natuur en met elkaar/zichzelf hier op aarde

ik vergeef mezelf dat ik 'intelligentie' heb toegestaan en geaccepteerd te laten bestaan als een excuus voor de mensheid om te competeren en te vechten tegen elkaar en zich superieur te voelen -- door 'intelligentie' te definieren  in en als een polareit van 'hoger bewustzijn' en 'lager bewustzijn' - in de plaats van in te zien dat er enkel misbruik kan voortkomen uit deze definitie aangezien deze definitie enkel het EGO van de mens ondersteunt en voedt en dus niet het beste is voor al het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat een werkelijk intelligent wezen de werkelijkheid waarin hij zich bevindt zou onderzoeken om te bestaan/leven op een manier die het beste is voor de realiteit waarin hij zich bevindt en aldus zou zorgen voor de realiteit, in de plaats van zijn omgeving/realiteit te vernietigen, vervuilen en uit te buiten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het feit dat de idee dat er een 'God' bestaat die verantwoordelijk is voor deze realiteit, als een excuus dat mensen gebruiken om zelf geen verantwoordelijkheid te nemen voor deze wereld, in en als 'religie', aanvaard en toegelaten wordt in de 'menselijke samenleving', een bewijs is dat er geen enkel werkelijk 'intelligent' mens bestaat hier op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ware 'intelligentie' niet gedefinieerd wordt door hoeveel onderzoeken en 'bevindingen' wetenschappers maken over deze wereld, of door hoeveel nieuwe kennis en informatie er gecreëerd wordt door wetenschappers en filosofen, maar door wat er met die kennis, informatie, bevindingen en onderzoeken uiteindelijk gedaan wordt - en dat het feit dat de wetenschap in de huidige menselijke samenleving hoofdzakelijk aangewend wordt voor het ondersteunen van een samenleving van overdadige consumptie die gebaseerd is op het vernietigen van de planeet en het uitbuiten van het merendeel van de mensheid en het dierenrijk, zonder enige functionele bijdrage aan het creëren van harmonieuze relaties tussen al het leven op aarde, een bewijs is dat 'wetenschap' in zijn huidige vorm en functie geen blijk/bewijs is van de 'intelligentie' van de mens, maar eerder van een absoluut gebrek aan gezond verstand

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'intelligentie' niets meer of minder is dan een reden/excuus voor mensen om te participeren in de 'Human Race' als het vechten om persoonlijke grootsheid/superioriteit, en dat het feit dat de mens zichzelf definieert in en als 'hoger bewustzijn' als zogezegd een 'intelligent wezen', enkel bewijst dat de mens het meest EGOïstische wezen is dat er bestaat, aangezien de mens in al zijn 'intelligentie' in staat is om andere wezens en levensvormen op aarde op te offeren voor persoonlijke glorie/grootsheid - en dat WARE intelligentie als GEZOND VERSTAND zegt dat een wezen dat geen zorg draagt voor of meewerkt met zijn omgeving, simpelweg niet thuishoort in die omgeving, en daarin dus alles behalve 'speciaal' of 'superieur' is, maar eerder 'overbodig'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als de 'overbodigheid' van het menselijk ego, door mezelf te definieren als 'een intelligent wezen' in en als competitie als het persoonlijke verlangen naar de ervaring van superioriteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als competitie en gevecht met al het leven op aarde door mezelf te definieren als 'een intelligent wezen' - en door 'intelligentie' te definieren in en als een polariteit van 'hoger bewustzijn' en 'lager bewustzijn' --- in de plaats van te bestaan in en als GEZOND VERSTAND als ware intelligentie die iets WAARD is, door WAARDE bij te dragen aan het leven op aarde als mijn omgeving in de plaats van mijn omgeving als de aarde te vernietigen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het geloof dat ik als 'rechtop lopend, pratend en denkend mens' een 'intelligent wezen' ben, een GELOOFsysteem is dat ik blindelings heb aanvaard van voorgaande generaties als kennis en informatie over 'wie ik ben' - en dat het FEIT dat ik deze kennis zomaar blindelings aanvaard en gekopieerd heb als 'de waarheid' zonder zelf de realiteit te onderzoeken om voor mezelf te zien wat echt is en dus wie ik werkelijk ben, in wezen het bewijs is dat ik net het tegenovergestelde ben van een 'intelligent wezen', en dat ik duidelijk eerder liever dom en blind ben, in en als het blindelings volgen van en geloven in een 'hogere kracht' die mij zegt 'wie ik ben' en wat 'echt' is


wordt vervolgd in Dag 199