Dag 580: Hoe wordt Voedsel door de Geest gebruikt als Afleiding in een Eetverslaving?

Dag 580: Hoe wordt Voedsel door de Geest gebruikt als Afleiding in een Eetverslaving?

 Het Veranderen van een Eetverslaving

Uit Dag 579: Eenheid en gelijkheid met het Lichaam - Een Gereedschap in het Stoppen van Verslaving

Door middel van zelf-vergeving heb in in de voorgaande blog dit zelf-misbruikende patroon opengetrokken voor mezelf  en heb ik de relatie die ik had aanvaard in mezelf tussen mezelf en dat patroon 'losgemaakt', zodat ik nu kan beginnen aan het formuleren van correctieve stellingen om een 'script' te formuleren waarin ik het patroon kan veranderen en dus mijn relatie met voedsel en met mijn lichaam kan corrigeren en veranderen tot een zelf-ondersteunende en voedende relatie die werkelijk het beste is voor mezelf in termen van dat het niet enkel het beste is voor mezelf als een gevoel en gedachte in mijn geest dat gebaseerd is op een 'positief gevoel' van verlangen - maar het beste voor mezelf op vlak van dat het gebaseerd is op een zorg, erkenning en ontzag voor mijn lichaam en een oprechte consideratie voor wat mijn lichaam wil en nodig heeft.

Zelf-Correctie

Wanneer en als ik de gedachte zie in mijn geest in relatie tot het 'zin hebben' in iets om te eten, samen met een beeld van datgene waar ik 'zin of goesting in heb', dan stop ik en ik adem - en ik sta even stil in mezelf bij deze gedachten en ik kijk in alle eerlijkheid met mezelf naar hoe die gedachte bestaat in mezelf, en ik stel mezelf de vraag 'is dit een lichamelijke ervaring of eerder een verlangen gestimuleerd door gevoelens in mijn geest?'

Omdat, ik zie, besef en realiseer mij dat  als en wanneer mijn verlangen om iets te eten gestuurd wordt door gevoelens, dat er dan een emotie achter die gevoelens ligt die ik eigenlijk wil en probeer te verbergen en onderdrukken door in gevoelens te vluchten

En ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een persoonlijkheid en een 'neiging' in mezelf te hebben ontwikkeld om die gevoelens blindelings te volgen zonder ooit in mezelf stil te staan bij wie ik ben in relatie tot mijn gedrag en uitdrukking en specifiek in relatie tot de dingen die ik eet en mijn 'goesting' en 'zin' om specifieke dingen te eten - en dat ik daarin mijn macht  en authoriteit volledig heb weggegeven aan de geest als een voorgeprogrammeerd systeem van gedachten en energie waarin ik niet zie, besef of begrijp wie ik eigenlijk zelf ben en waar ik eigenlijk sta in relatie tot mezelf en mijn eigen uitdrukking en gedrag

Dus ik stel mezelf tot doel om een gewaarzijn te ontwikkelen in mezelf in relatie tot mijn eetgedrag en eetpatronen en dus niet zomaar gevoelens automatisch te volgen wanneer ze in mijn geest opkomen - maar eerder eerlijk te zijn met mezelf en te kijken naar wat de emotionele ervaring in mezelf is waar ik van probeer weg te vluchten en die ik probeer te verbergen door op zoek te gaan naar comfort in en als eten - en omdat ik zie, besef en begrijp dat zolang ik blijf wegvluchten van mijn emoties door het fysieke lichaam en de fysieke substantie van eten te gebruiken en te misbruiken om gevoelens te kunnen produceren en mezelf daarin af te leiden van mijn emoties, berokken ik schade aan mijn fysieke lichaam omdat ik niet luister naar mijn lichaam en ik erken mijn lichaam niet als het organisme dat het is en ik zie en besef niet dat de noden en verlangens van mijn lichaam als organisme niet hetzelfde zijn als de 'noden' en verlangens van mijn geest

Dus ik stel mezelf tot doel om een gevoeligheid te ontwikkelen in mezelf in relatie tot wat het lichaam eigenlijk werkelijk nodig heeft en verlangt in relatie tot voeding en nutritie - door binnenin mezelf te vertragen wanneer ik mezelf naar eten zie grijpen en wanneer ik mezelf snel zie bewegen in mijn zoektocht naar iets om te eten in en als de zogezegde 'honger' van mijn geest - en eerlijk te zijn met mezelf over het feit dat dat gevoel van 'honger' dat ik ervaar in mezelf niet werkelijk fysieke 'honger' is als het lichaam dat eten nodig heeft, maar dat die 'honger' eerder een 'goesting' en 'verlangen' is om iets te eten omdat wat ik werkelijk wil is om mezelf te kunnen afleiden van iets in mezelf dat ik niet wil zien en dat in dat moment naar boven is gekomen

Dag 578: Hoe Fysieke Substantie een Schaakstuk wordt in de Relatie met Onszelf

 Dag 578: Hoe Fysieke Substantie een Schaakstuk wordt in de Relatie met Onszelf

 Het Transformeren van (Eet)Verslaving

 Het Transformeren van (Eet)VerslavingHet

 Het Transformeren van (Eet)Verslaving

Nadat ik in de voorgaande blogs de aard van de 'verslaving' die in mezelf bestaat in relatie tot 'eten' heb onderzocht van verschillende hoeken en dimensies - zal ik in deze blog overgaan tot het toepassen van zelf-vergeving - specifiek met betrekking tot die zelf-oneerlijke relatie die ik heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf van het willen wegvluchten van mijn angsten, onzekerheden en negatieve ervaringen in een positief gevoel dat ik in mijn geest verbonden heb met de specifieke handeling van eten - en dat ik daarin een verslaving gecreëerd heb in mezelf in relatie tot die specifieke handeling.

Zelf-oneerlijk,  omdat ik niet mijn eigen angsten en negatieve ervaringen in de ogen keek en aanpakte en losliet in mezelf, maar in de plaats daarvan keerde ik mezelf de rug toe door proberen te vluchten van die ervaringen in het produceren van een positieve ervaring door middel van het consumeren en misbruiken van specifieke substanties, met name voedsel - en daarin een specifiek 'mechanisme' te creëren in mijn geest van 'verslaving', als het constant herhalen van die misbruikende handeling in en als mijn constante neiging om te vluchten van mijn angsten, onzekerheden en negatieve ervaringen.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in een voorgeprogrammeerd, systematisch gedrag van het gebruiken van gevoelens, gegenereerd door het consumeren en misbruiken van fysieke substantie, om specifieke emotionele ervaringen van angst, onzekerheid en onveiligheid die ik voel in mezelf te onderdrukken en verstoppen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet eerlijk te zijn met mezelf over mijn emoties door mezelf te identificeren met het verlangen in mezelf om mijn emoties in relatie tot mijn wereld en omgeving te verbergen en onderdrukken onder, in en achter een positief gevoel

En ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de fysieke substantie te misbruiken teneinde dat positieve gevoel te produceren dat ik gebruik om de negatieve ervaringen in mezelf te verstoppen en verbergen van mezelf - zodat ik mezelf kan negeren en onderdrukken en oneerlijk kan zijn tegenover mezelf en geen verantwoordelijkheid hoef te nemen voor mijn eigen angsten

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te zien, beseffen en begrijpen dat wanneer en als ik eet vanuit 'goesting' en 'gevoel' als een gedachte in mijn geest en een ervaring van verlangen - dat ik dan in feite bezig ben met het vluchten van en verbergen van een ervaring en emotie die ik niet wil zien en ervaren in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te eten als een punt van fysieke ondersteuning maar te eten vanuit gevoel als de ondersteuning van het bewustzijnssysteem in en als mezelf als waarin ik dus eigenlijk de zelf-oneerlijkheid in mezelf voedt als mijn weigering om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf, in de plaats van het leven in en als mezelf te voeden

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wanneer en als ik eet vanuit gevoel en verlangen en gedachten, dat ik dan mijn lichaam aan het misbruiken en aan het schaden ben omdat ik geen rekening houdt met wat mijn lichaam wil, nodig heeft of zelfs aankan wanneer ik eet op basis van gevoel en energie - en wanneer ik gevoel gebruik als mijn maatstaf om mij te laten weten wanneer, hoe, wat en hoeveel ik zal eten

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mij gewaar te zijn van de consequenties die ik creëer in mijn lichaam als en wanneer ik mezelf toesta en accepteer mezelf te laten sturen door gevoelens en verlangens in wat ik eet --- door nooit te hebben ingezien, beseft en begrepen dat gevoelens niet zijn wie ik werkelijk ben in eenheid en gelijkheid met het fysieke lichaam - gevoelens zijn het resultaat van een leugenachtige, zelf-oneerlijke en bedrieglijke relatie die ik met mezelf gevormd heb in mijn geest waarin ik wilde wegvluchten van mijn eigen emotionele ervaringen -- en gevoelens zijn dus niet te vertrouwen wanneer het aankomt op wat het beste is voor mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf zodanig te hebben afgescheiden van mijn lichamelijke behoeften, 'zintuigen' en 'voelsprieten' dat ik nooit heb beseft of ervaren dat er wel degelijk een verschil bestaat tussen wat het lichaam wil en nodig heeft en verlangt en wat de geest denkt en gelooft nodig te hebben en te verlangen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn relatie met voedsel te corrumperen door voedsel te gebruiken en te definieren als een schaakstuk dat ik gebruik in de relatie die ik met mezelf gecreëerd heb, als zijnde een relatie van zelf-oneerlijkheid en zelf-onderdrukking en een abdicatie van zelf-verantwoordelijkheid

Wordt Vervolgd in Dag 579

Dag 574: De Illusie van Onveiligheid Vervangen door een Illusie van Veiligheid - De Realiteit van Verslaving

 Dag 574: De Illusie van Onveiligheid Vervangen door een Illusie van Veiligheid - De Realiteit van Verslaving

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

Uit de Voorgaande blog:

En het probleem met dit punt van verslaving dat veel mensen ervaren is dat mensen zich over het algemeen gaan concentreren op het voedsel zelf en zichzelf allerlei regels en limitaties gaan opleggen in relatie tot wat ze eten en zichzelf bijvoorbeeld op dieet gaan zetten in een poging om die verslaving stop te zetten - zonder te kijken naar wat er binnenin zichzelf bestaat, als hun gevoelens als de eigenlijke echte bron van de verslavende relatie die ze in zichzelf gevormd hebben met voedsel. Zolang we onze eigen inbreng in onze verslaving niet onder ogen komen, namelijk de gevoels relaties die wij in onszelf gevormd hebben met specifieke substanties - zullen we nooit werkelijk onze verslavingen kunnen stoppen.

Zoals ik in mijn vorige blog had ontdekt, heb ik persoonlijk een relatie met voedsel gecreëerd gebaseerd op verlangen omdat de gevoelens die ik had verbonden in mezelf in relatie tot het eten van dat voedsel, gevoelens waren van comfort, veiligheid en zekerheid. De vraag die ik mezelf dan dien te stellen is: Waarom is het dat ik verlang om die gevoelens te ervaren in de eerste plaats? En waarom is het met andere woorden dat ik mij niet al veilig en zeker voel binnein mezelf en dat ik dus geloof dat ik een soort van fopspeen nodig heb in de vorm van het eten van voedsel om mij die schijnbare veiligheid en zekerheid te bieden?

Ik zeg 'schijnbare' veiligheid en zekerheid omdat het uiteindelijk maar een gevoel is dat ik genereer in mezelf, gebaseerd op een idee en een gedachte in mijn geest in verband met die 'fopspeen' op de één of andere manier een soort magisch gereedschap zijnd dat in staat is om 'veiligheid' en 'zekerheid' te creëren. Ik bedoel, ik moet me dan toch eigenlijk de vraag stellen van: als iets zoals een fopspeen en dus in mijn geval Voedsel en de 'speciale' relatie die ik in mijn geest gevormd heb met het eten van voedsel zo gemakkelijk een gevoel als een illusie van veiligheid en zekerheid kan creëren, als iets dat op zich eigenlijk totaal niet echt is omdat er niets werkelijk veranderd is in termen van mijn omgeving -- Wàt is Veiligheid en Zekerheid dan eigenlijk, realistisch gezien?

En, als mijn idee en definitie van wat zekerheid en veiligheid is, als schijnbaar niets dan een gevoel - wil dat dan ook niet zeggen dat de onzekerheid en onveiligheid die ik ervoer in mezelf en die mij aanspoorde om mij te gaan overeten in mijn zoektocht naar het gevoel van veiligheid en zekerheid, ook niets meer is dan een gevoel en met andere woorden ook niet eigenlijk echt is, aangezien het zo makkelijk onderdrukt en vervangen kan worden met een illusie van veiligheid en zekerheid?

Want, als veiligheid en zekerheid of onveiligheid en onzekerheid een eigenlijke realiteit zouden zijn, dan zou geen enkel gevoel zomaar de macht kunnen hebben om die realiteit te vervangen of onderdrukken - want die veiligheid/zekerheid of onveiligheid/onzekerheid zou HIER zijn, als de enige echte REALITEIT. Dit toont dus met andere woorden aan dat ik, net zoals ik van veiligheid en zekerheid een idee gecreëerd heb in mijn geest die te maken heeft het eten van voedsel, ook in gelijke mate een idee gecreëerd heb van onveiligheid en onzekerheid hetgeen dan in mijn geest speelt in de momenten waarin ik niet bezig ben met het eten van voedsel.

Het is dan dus aan mij om te onderzoeken en vast te stellen waar en hoe het is dat die idee van onveiligheid en onzekerheid in mezelf bestaat en om dan die idee te verlossen door middel van zelf-vergeving en mezelf te bevrijden van de illusies in de geest --- zodat ik in het punt van authoriteit sta in mezelf om voor mezelf te beslissen wat echte zekerheid en veiligheid is als zijnde niet zomaar een gevoel, ervaring of gedachte in mjn geest dat vervangbaar is door zijn gepolariseerde uiterste, maar als zijnde een creatie, expressie en uitdrukking van Mezelf.

Dag 572: De Samenwerking van Geconditioneerde Chemische Reacties in het Lichaam en Gevoelens

Dag 572: De Samenwerking van Geconditioneerde Chemische Reacties in het Lichaam en Gevoelens

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

Het verwijderen van herinneringen wanneer het aankomt op eten is belangrijk  omdat het die herinneringen zijn en het verlangen om de herinneringen opnieuw uit te leven die een sabotage vormen in het eten met gewaarzijn. Eten met gewaarzijn, met andere woorden het inzien en beseffen en gewaarzijn van hoe het is dat het lichaam werkelijk reageert op voedsel, wat het lichaam werkelijk nodig heeft en hoe voedsel gebruikt kan worden ter ondersteuning in de plaats van afbraak van het lichaam.

Dit omdat ik heb beseft dat ik doorheen mijn leven in mijn relatie tot het voedsel dat ik eet in feite enkel aan afbraak gedaan heb aan mijn lichaam - in de zin van dat ik een specifieke 'speciale' relatie met voedsel heb gecreëerd in mezelf waarin ik eten gelijk plaatste in mijn geest met gevoelens. En ik at op basis van mijn gevoelens - op basis van waar ik 'zin' in heb, in de zin van dat er een gedachte opkomt in mijn geest als een beeld van iets dat ik kan eten, samen met een specifiek gevoel van verlangen en een achterliggende backchat van 'ja, dat moet ik nu absoluut eten'.

Ik bedoel, het probleem hierin is dat ik geleerd heb om mijn lichaam op die manier te gebruiken als een soort machine die voor mij energie als gevoelens genereert omwille van de gevoelens die ik heb geassocieerd en verbonden met specifiek voedsel. En deze relatie tussen voedsel en gevoelens in in feite zeer fascinerend, omdat, ik bedoel, het zijn niet enkel gedachten die die gevoelens produceren -- het is een samenwerking tussen de smaakpapillen en de neurotransmitters en chemische stoffen dat het lichaam produceert als reactie op de bestanddelen in het voedsel - hetgeen dan omgezet wordt naar gevoelens in de geest die uiteindelijk vertaald worden naar en opgeslagen worden in herinneringen in de geest.

Dus, die relatie van afscheiding met voedsel is iets dat voornamelijk bestaat in en als hoe ik mezelf in mijn geest geconditioneerd heb om steeds dezelfde herinneringen te willen herbeleven - herinneringen die verbonden zijn met het eten van specifiek voedsel dat dan specifieke chemische reacties produceert in het lichaam en dan specifieke gevoelens genereert in mezelf. En in mijn verlangen naar het ervaren van die specifieke gevoelens - misbruik ik mijn lichaam door  op dwangmatige manier mijn lichaam dingen te doen eten dat niets te maken heeft met wat het lichaam eigenlijk nodig heeft --- en door dus te eten op basis van verlangen en herinnering en niet op basis van wat het eigenlijke doel is van eten - namelijk het ondersteunen van het lichaam.

Dus, in het vinden en creeren van een oplossing van dit probleem - is de vraag 'welke zijn deze gevoelens en waar is het verlangen op gebaseerd om die gevoelens steeds opnieuw te genereren in mezelf?'

Wordt Vervolgd in Dag 572

Dag 570: Ben je Gewaar van wat je Eet? - Hoe we Eten op Basis van Herinnering

 Dag 570: Ben je Gewaar van wat je Eet? - Hoe we Eten op Basis van Herinnering

Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

De voorbije week ben ik ziek geweest met maaggriep, waardoor ik niet veel voedsel kon verdragen. Tijdens die week was het niet moeilijk voor mij om heel erg op te letten op wat voor eten ik in mijn lichaam steek omdat mijn lichaam duidelijk liet weten waar het zin in had en wat niet - hetgeen ik een heel interessante ervaring vond omdat ik, gewoon door te kijken naar specifieke voedingswaren of door eraan te denken, kon 'zien' hoe en waarom mijn lichaam dat voedsel niet verkoos. Brood was bijvoorbeeld niet goed omdat het een dikke klonter vormt in de maag hetgeen dan moeilijk te verteren is. Vlees is op zich veel te rijk en te zwaar - proteinen zijn ook een uitdaging voor het verteringsstelsel. Wat overbleef was zeer licht voedsel zoals fruit, specifiek ananas, en sommige groenten zoals komkommer en wortel.

En wat ik hieraan interessant vindt is dat ik nu niet meer ziek ben, maar vanaf het moment dat ik weer terugkeerde naar mijn gewoonlijke voedings- en eetpatroon, voelde ik dat mijn lichaam anders reageerde. Het is alsof ik een zekere gevoeligheid ontwikkeld heb in relatie tot voedsel tijdens mijn zieke periode. Gevoeligheid in de zin van dat ik mij er nu van gewaar ben geworden welke de eigenlijke mate is waarin ik doorheen mijn leven steeds heb gegeten vanuit mijn geest. Vanuit mijn geest, met andere woorden - omdat het altijd zo makkelijk was voor mij om te eten wat ik wilde zonder al te schadelijke of onaangename consequenties, heb ik de gewoonte ontwikkeld om mij bijvoorbeeld te overeten of dingen te eten louter op basis van de smaak - hetgeen dan over het algemeen bepaald wordt door de hoeveelheid suiker, zout en smaakstoffen er in het voedsel verwerkt zijn.

En in dat proces, van het volgen van mijn smaakpapillen en de gevoelens in mijn geest die daaraan verbonden zijn in relatie tot het voedsel dat ik eet, heb ik mezelf nooit de kans gegeven om te luisteren naar mijn lichaam. Ik bedoel, ik heb zelfs nooit beseft of gezien dat ik ook een lichaam heb en dat dat lichaam misschien andere dingen verkiest dan wat ik doorgaans verorber.

Het is eigenlijk sinds ik mijn proces ben gaan wandelen van de geest naar het lichaam - dat ik ben beginnen begrijpen dat er wel degelijk en verschil bestaat tussen wat de geest wil en verlangt, op basis van conditionering, en wat het lichaam wil, verlangt en nodig heeft. Maar omdat ik in mijn leven mezelf zodanig geconditioneerd heb in mijn relatie tot voeding om enkel mijn geest te volgen als voorgeprogrammeerde verlangens en ideëen in verband met 'wat ik lekker vindt' en 'wat ik wil' en 'mijn favoriete eten' enzovoort, heb ik zelfs ondanks het besef in mezelf dat wat ik wil eten vanuit mijn geest niet noodzakelijk goed is voor het lichaam en niet noodzakelijk is wat het lichaam wil eten, mijn voorgeprogrammeerde eetpatronen blijven verderzetten.

Ik ben dus in feite dankbaar dat ik ziek geworden ben en dat ik voor mezelf zo duidelijk de absolute gevoeligheid van het lichaam in relatie tot eten ben gaan zien en ervaren. Want, het is zo snel gebeurt - je loopt door de keuken of door een warenhuis en je neemt iets dat je lekker vindt en waarvan je denkt 'oh dat wil ik nu wel eten' en 'daar heb ik nu wel zin in', en je steekt het in je mond. Of je eet een hele zak chips leeg, gewoon omdat je er zin in hebt, omdat het zo lekker is en je krijgt er niet genoeg van.

Ik bedoel, dat is doorgaans hoe ik eet en hoe ik mezelf heb aangeleerd om te eten - ik eet op basis van mijn gedachten en mijn gevoelens --- en die zeggen mij 'ik ga die zak chips leegeten' of 'ik wil een groot bord spaghetti en ik ga dat hele bord leegeten' - omdat ik in mijn herinneringen veel momenten heb opgeslagen waarin ik van zo een zak chips of een bord spaghetti heb genoten. Dus, ik eet op basis van herinneringen. En vaak is het zo dat ik dan dat hele bord spaghetti heb leeggegeten en pas achteraf mijn maag voel keren en duidelijke tekenen van mijn lichaam krijg dat ik mij heb overeten - hetgeen ik niet opmerkte terwijl ik aan het eten was omdat ik niet aan het luisteren was naar mijn lichaam, ik zat immers in mijn geest in die herinnering, ik was een herinnering aan het eten.

En dat is wat ik de laatste tijd eigenlijk vreemd ben gaan vinden - omdat, eigenlijk geniet ik niet eens van mijn eten. Ik geef mezelf de kans niet eens om te genieten van wat ik eet omdat ik in feite niet eens aanwezig ben in mijn lichaam terwijl ik eet - ik zit in mijn geest, in de herinnering die mij een positief gevoel geeft in relatie tot het eten dat ik aan het consumeren ben. En ik eet het dan zo snel en zo vluchtig op dat ik in geen enkel moment echt heb stilgestaan bij wat het eigenlijk is dat ik in mijn lichaam aan het steken ben. En vaak is het zo dat ik nadat ik het heb opgegeten, mij slecht voel, en spijt ervaar dat ik zoveel gegeten heb omdat het duidelijk niet het beste was voor mijn lichaam. En dan moet ik de prijs betalen voor iets dat ik niet eens werkelijk met mijn volle gewaarzijn heb ervaren.

Het is dus pas nu dat ik mij hier accuut van gewaar geworden ben - van hoe vaak het eigenlijk is dat ik dingen eet op basis van mijn geest en op basis van gedachten en herinneringen in relatie tot 'wat lekker is'  en' wat ik wil' en op basis van mijn eetpatronen uit het verleden - alsof ik dat niet kan veranderen, alsof mijn eetpatronen uit mijn verleden een soort van gevangenis zijn waar ik niet uit kan (hetgeen dus de consequentie is van het bestaan in mijn geest als herinneringen, in de plaats van in mijn lichaam aanwezig te zijn in elk moment). Ik bedoel, ik merk nu pas op dat ik vaak door de keuken wandel en iets in mijn handen neem uit een automatische reactie, aangedreven door een gedachten in mijn geest van 'ik WIL dat', maar dan, zodra ik het in mijn mond steek besef ik pas dat het absoluut niet is wat mijn lichaam wilt - mijn lichaam heeft in dat moment niet eens honger en zal er niet wel bij varen als ik dat specifieke voedsel in mijn mond steek in dat moment.

En dit punt van het luisteren naar het lichaam in relatie tot eten is heel belangrijk - waardoor ik er nu ook over schrijf in mijn Reis naar Leven blog. Het is belangrijk om een relatie te vormen met mijn lichaam wanneer het aankomt op eten - en om mijn lichaam te voeden op basis van wat het eigenlijk wil, wanneer het dat wil - en dus mijn lichaam niet te dwangvoederen om specifieke gevoelens te kunnen produceren in mezelf. Ik heb nu immers voor mezelf gezien en beseft dat het lichaam wel degelijk een eigen 'intelligentie' heeft dat het kan communiceren met mij in relatie tot wat het wil eten - ik moet enkel bereid  en gevoelig genoeg zijn om te luisteren.

Wordt Vervolgd in Dag 571