Dag 589: Herprogrammeren van een Verslaving - Hoe Kan Dat?

Dag 589: Herprogrammeren van een Verslaving - Hoe Kan Dat? 

Het Zelf-Veranderingsproces en het Stoppen van een Eetverslaving

 Het Zelf-Veranderingsprocess en het Stoppen van een Eetverslaving - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/#sthash.yNszsX7e.dpuf

Ik merk dat ik vanuit gewoonte mezelf overeet en dat ik mezelf zoals gewoonlijk heel makkelijk laat verleiden om eerder zoete dingen op te zoeken dan te eten of zelfs maar te onderzoeken wat het beste zou zijn voor mijn lichaam. En dat simpelweg omdat er binnenin mezelf nog geen stabiel 'platform' of 'script' bestaat om in die momenten het anders te kunnen aanpakken. Het enige script en platform dat aanwezig is in mezelf, is het patroon dat ik doorheen mijn leven geintegreerd heb in mezelf op mentaal, emotioneel en fysiek vlak en dat is hetgene waar ik niet eens over moet nadenken, het komt volledig automatisch. Dag 588: De Theorie Vs de Realiteit van het Stoppen van een Verslaving

In de voorgaande blog ben ik dus het punt beginnen bekijken en onderzoeken van hoe ik mezelf in en als mijn verslavend gedrag van mij overeten en de verslavende relatie die ik gevormd heb met eten en specifiek voedsel kan veranderen door middel van het vormgeven van een 'script'. Dit 'script' is dus in wezen een 'programma' dat ik voor mezelf 'schrijf' en formuleer dat ter vervanging dient te bestaan van het 'programma' dat ik zonder gewaarzijn ontwikkeld heb doorheen mijn leven, als zijnde het programma van de verslavende relatie die ik met voedsel gevormd heb.

Ik bedoel, het proces dat ik bewandel waarin ik onderzoek hoe ik die specifieke zelf-verminderende en schadelijke relatie met voedsel gevormd heb in mezelf en waarin ik zelf-vergeving en zelf-correctie toepas in schrijven, is het proces van het bekijken van en loslaten van het verleden, dus eigenlijk het proces van het handelen en omgaan met de consequenties van de foutieve programmatie die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf. Maar dat is niet genoeg om werkelijk te veranderen.

Het daadwerkelijke veranderingsproces is wat ik in feite over het algemeen in mijn proces van zelf-verandering verwaarloosd had omdat dat net het punt is waarin ik mezelf moet bewijzen aan mezelf. Ik bedoel, zolang ik mezelf blijf bezighouden met mijn verleden in mijn schrijven en mijn zelf-vergeving en zelf-correctie - blijf ik in zekere zin in feite vasthouden aan het verleden omdat ik er niet absoluut voor zorg dat ik niet enkel loslaat van het verleden maar dat ik tegelijkertijd ook verander.

Want, als ik niet verander en mezelf transformeer tot een andere uitdrukking en expressie voor mezelf, dan laat ik als het ware een lege ruimte achter in mezelf - en die lege ruimte zal dan opgevuld worden met wat de geest voorhanden heeft - namelijk voorgeprogrammeerde gewoonten, zoals de verslavende relatie die ik doorheen mijn leven met voedsel heb opgebouwd in mezelf. En dus, hoeveel ik mijn schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie ook heb bewandeld en toegepast - het zal in wezen allemaal voor niets zijn en niet effectief zijn in mijn proces van zelf-verandering, zolang ik die stap niet zet van het daadwerkelijk Veranderen van mezelf door een nieuw programma/script voor mezelf vorm te geven. Enkel dan zal ik weten dat ik absoluut veranderd ben en dat het verleden de kans niet meer heeft om zichzelf te herhalen, omdat ik sterk en krachtig sta in mezelf in en als een levend besef van wie ik ben als wat ik voor mezelf in gewaarzijn 'gescript', geschreven en geprogrammeerd heb.

Dag 588: De Theorie Vs de Realiteit van het Stoppen van een Verslaving

 Dag 588: De Theorie Vs de Realiteit van het Stoppen van een Verslaving

 Het Zelf-Veranderingsprocess en het Stoppen van een Eetverslaving

Het Zelf-Veranderingsprocess en het Stoppen van een Eetverslaving - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/#sthash.3A8zGes2.dpuf

Het Zelf-Veranderingsprocess en het Stoppen van een Eetverslaving - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/#sthash.3A8zGes2.dpuf

Ik bedoel, het stoppen van een eetverslaving is net zoals het stoppen van elke verslaving, op fysiek vlak heel moeilijk - vanuit het oogpunt dat een verslaving een specifiek geconditioneerd fysiek gedrag is waarin verschillende dimensies van hoe ik mezelf gedurende geruime tijd geconditioneerd heb samenkomen -- een mentale dimensie van gedachten waarin ik bijvoorbeeld denk aan het eten dat ik wil en waar ik specifieke gevoelens en waarde aan geassocieerd heb, de gevoelens/emotie dimensie als de ervaring en het gevoel van verlangen om specifieke dingen te eten op specifieke tijdstippen en op een specifieke manier en dan de fysieke dimensie als het sturen en besturen van mijn lichaam door middel van die gedachten en gevoelens/emoties en dus daadwerkelijk te doen wat mijn gedachten mijn lichaam opdragen. Dag 587: Ik wil mijn Verslaving stoppen, maar ook weer Niet

In het stoppen van een verslaving, vooral één die zo fysiek uitgedrukt wordt zoals een eetverslaving, waarin gedachten, gevoelens, emoties en fysiek gedrag samenkomen in één patroon en gewoonte, moet ik dus allereerst gewaar zijn van wat het in feite werkelijk inhoud om die verslaving daadwerkelijk te stoppen. Namelijk dat het moeilijk zal zijn, op fysiek, mentaal en emotioneel vlak, omdat, elke keer wanneer ik in dat moment ben waarin het patroon opkomt, met de specifieke gedachten en emoties en gevoelens - dan moet ik mezelf op fysiek vlak stoppen zodat het mentale en emotionele/energetische patroon niet fysiek uitgeleeft wordt.

En, aangezien die specifieke verslaving een handeling is die ik doorheen het grootste deel van mijn leven tot dusver op fysiek vlak geïntegreerd heb in en als mijn dagelijkse leven en bestaan, zal ik heel wat weerstand gaan ondervinden vanaf het moment dat ik die handeling ga proberen te veranderen. En zoals ik in de voorgaande blogs heb vastgesteld en  gerealiseerd, is dat er de neiging bestaat om een beslissing te maken zoals 'ik ga mijn eetverslaving veranderen en corrigeren', en in dat moment wanneer ik die beslissing maak, heb ik  een beeld en idee in mijn geest van wat het is dat ik wil. Met andere woorden, ik zie in mijn geest al een vrij duidelijke projectie van hoe ik eigenlijk wil leven en bestaan in mijn relatie met voedsel - althans, het voelt duidelijk aan. Het voelt zelfs zo duidelijk aan dat ik het gevoel heb dat ik mijn proces van zelf-verandering en zelf-correctie in relatie tot mijn eetverslaving al bewandeld heb en dat ik, door die ene beslissing te hebben genomen om de eetverslaving te veranderen, dat ik als het ware het patroon al veranderd heb in mezelf in dat eigenste moment.

Maar dan komt de realiteit aanzetten en dan begin ik te merken dat er nog veel dimensies en facetten bestaan in verband met hoe de eetverslaving bestaat in mezelf die ik nog niet werkelijk begrijp en waar ik nog niet echt een oplossing voor gevonden heb. Ik merk dat ik vanuit gewoonte mezelf overeet en dat ik mezelf zoals gewoonlijk heel makkelijk laat verleiden om eerder zoete dingen op te zoeken dan te eten of zelfs maar te onderzoeken wat het beste zou zijn voor mijn lichaam. En dat simpelweg omdat er binnenin mezelf nog geen stabiel 'platform' of 'script' bestaat om in die momenten het anders te kunnen aanpakken. Het enige script en platform dat aanwezig is in mezelf, is het patroon dat ik doorheen mijn leven geintegreerd heb in mezelf op mentaal, emotioneel en fysiek vlak en dat is hetgene waar ik niet eens over moet nadenken, het komt volledig automatisch.

In het veranderen van dat patroon zal ik dus elke keer wanneer dat geautomatiseerd gedrag komt aanzetten, moeten stoppen en even stilstaan in mezelf en mezelf opzettelijk nieuwe richtlijnen geven. En die nieuwe richtlijnen zullen niet zo makkelijk en vloeiend verlopen aanvankelijk omdat ik als het ware tegen mijn 'natuur' moet inwerken --- ook al is die 'natuur' in feite in wat het beste is voor mezelf en als het ware dus op zichzelf 'tegennatuurlijk'.

Dag 581: De Doeltreffendheid van het Desteni Gereedschap in het Stoppen van een Verslaving

 Dag 571:  De Doeltreffendheid van het Desteni Gereedschap in het Stoppen van een Verslaving

 Het Proces van Praktische Zelf-Transformatie

Sinds Dag 570: Ben je Gewaar van wat je Eet? - Hoe we Eten op Basis van Herinnering ben ik in mijn Reis naar Leven mijn 'Eetverslaving' beginnen Bewandelen - 'Bewandelen' vanuit het opzicht dat ik ten eerste inzag, besefte en mij ervan gewaar werd dat ik daadwerkelijk een 'eetverslaving' heb, in de zin van dat mijn relatie met eten niet het beste was voor mezelf en negatieve gevolgen had voor mijn lichaam en mijn ervaring in en van mijn lichaam, dat ik dan ten tweede die relatie die ik in mezelf gevormd had met voedsel en 'eten' onderzocht om erachter te kunnen komen hoe die relatie in mezelf bestaat en hoe ik het dan ook mogelijks kan veranderen en corrigeren, en dat ik ten laatste mezelf ertoe verbond om mijn consequentiële relatie met voedsel ook daadwerkelijk te veranderen en te transformeren van iets dat schadelijk is voor mezelf tot iets wat ondersteunend en in essentie 'voedend' is voor mezelf op elk vlak.

In dit proces van het transformeren en veranderen van mijn relatie met voedsel teneinde te bestaan op een manier die op elk vlak het beste is voor mezelf en dus de schadelijke patronen die ik steeds geleeft heb te veranderen, heb ik het Desteni Gereedschap voor Zelf-Verandering en Zelf-Realisatie gebruikt en toegepast - met name Schrijven in Zelf-Eerlijkheid, Zelf-Vergeving, Zelf-Toewijding en uiteindelijk Praktische Zelf-Correctieve handelingen. Deze zijn specifieke toepassingen die ik aan mezelf over tijd bewezen heb als zijnde effectief en efficiënt in het manifesteren van daadwerkelijke verandering zowel binnenin mezelf als in mijn leven.

En wat ik gemerkt heb sinds ik de beslissing gemaakt heb om dit proces van het veranderen van mijn relatie met eten te bewandelen, is dat mijn lichaam oftewel veel gevoeliger geworden is oftewel dat ik binnenin mezelf veel gevoeliger geworden ben voor wat mijn lichaam werkelijk doorstaat in het verwerken en verteren van het voedsel dat ik eet. Ik kan er bijvoorbeeld niet meer zo makkelijk meer mee wegkomen om mijn gevoelens en verlangens te volgen wanneer het aankomt op eten.

Wanneer ik bijvoorbeeld een chocolade muffin zie of de kans heb om mij tegoed te doen aan een stuk taart, chocolade of snoep, dan komt aanvankelijk de ervaring van verlangen nog wel op in mezelf, samen met een projectie in mijn geest waarin ik mezelf het zie eten, een en gedachte van 'ik heb daar goesting in' en 'ik wil/moet dat nu eten' - maar wat ik nu doe is, in de plaats van het automatisch volgen van die gedachte en dat gevoel/verlangen en het dan ook fysiek eten van datgene waar ik in mijn geest 'goesting' in heb, kijk ik eerst in alle zelf-eerlijkheid binnenin mezelf naar of mijn lichaam 'goesting' heeft in dat specifieke voedsel, of is het mijn geest die 'goesting' heeft. En ik wordt er steeds beter in om de beslissing te maken om niet fysiek het voedsel te eten wanneer ik zie en besef dat de 'goesting' enkel in mijn geest bestaat en dus niet in lijn staat met wat mijn lichaam eigenlijk in dat moment nodig heeft of wil.

En dat mede omdat ik heb gemerkt dat ik de laatste tijd veel gevoeliger en opmerkzamer geworden ben in relatie tot het zien en mij gewaar worden van de gevolgen die de dingen die ik eet hebben op mijn lichaam. Wanneer ik (melk)chocolade eet, dan voel ik mij erna bijvoorbeeld snel moe, gespannen en opgeblazen en de volgende dag staat mijn gezicht vol puistjes. Ook het 'overeten' - waarin ik bijvoorbeeld bij het avondeten veel meer op mijn bord schep dan mijn maag eigenlijk nodig heeft of zelfs aankan, en dan eet ik ook tot mijn bord leeg is, puur vanuit de ervaring van verlangen in mezelf, waarin ik dus mijn fysieke noden en ervaringen die zeggen van 'hey, dit is eigenlijk teveel voor mij!' compleet negeer - vergaat me niet meer zo best, omdat ik me veel meer gewaar geworden ben van hoe ziek mijn lichaam en ik in en als mijn lichaam zich eigenlijk voelt nadien.

Dit is dus een interessant en fascinerend resultaat dat ik ondervind nadat ik mijn proces van zelf-verandering middels het Desteni Gereedschap heb toegepast in mijn Reis naar Leven - en is wederom een testament van de doeltreffendheid van dit gereedschap in mijn proces om te worden en mezelf te realiseren als wat mijn hoogste potentieel en dus te bestaan op een manier die het absolute beste is voor mezelf en voor de wereld waarin ik besta.

Dag 580: Hoe wordt Voedsel door de Geest gebruikt als Afleiding in een Eetverslaving?

Dag 580: Hoe wordt Voedsel door de Geest gebruikt als Afleiding in een Eetverslaving?

 Het Veranderen van een Eetverslaving

Uit Dag 579: Eenheid en gelijkheid met het Lichaam - Een Gereedschap in het Stoppen van Verslaving

Door middel van zelf-vergeving heb in in de voorgaande blog dit zelf-misbruikende patroon opengetrokken voor mezelf  en heb ik de relatie die ik had aanvaard in mezelf tussen mezelf en dat patroon 'losgemaakt', zodat ik nu kan beginnen aan het formuleren van correctieve stellingen om een 'script' te formuleren waarin ik het patroon kan veranderen en dus mijn relatie met voedsel en met mijn lichaam kan corrigeren en veranderen tot een zelf-ondersteunende en voedende relatie die werkelijk het beste is voor mezelf in termen van dat het niet enkel het beste is voor mezelf als een gevoel en gedachte in mijn geest dat gebaseerd is op een 'positief gevoel' van verlangen - maar het beste voor mezelf op vlak van dat het gebaseerd is op een zorg, erkenning en ontzag voor mijn lichaam en een oprechte consideratie voor wat mijn lichaam wil en nodig heeft.

Zelf-Correctie

Wanneer en als ik de gedachte zie in mijn geest in relatie tot het 'zin hebben' in iets om te eten, samen met een beeld van datgene waar ik 'zin of goesting in heb', dan stop ik en ik adem - en ik sta even stil in mezelf bij deze gedachten en ik kijk in alle eerlijkheid met mezelf naar hoe die gedachte bestaat in mezelf, en ik stel mezelf de vraag 'is dit een lichamelijke ervaring of eerder een verlangen gestimuleerd door gevoelens in mijn geest?'

Omdat, ik zie, besef en realiseer mij dat  als en wanneer mijn verlangen om iets te eten gestuurd wordt door gevoelens, dat er dan een emotie achter die gevoelens ligt die ik eigenlijk wil en probeer te verbergen en onderdrukken door in gevoelens te vluchten

En ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een persoonlijkheid en een 'neiging' in mezelf te hebben ontwikkeld om die gevoelens blindelings te volgen zonder ooit in mezelf stil te staan bij wie ik ben in relatie tot mijn gedrag en uitdrukking en specifiek in relatie tot de dingen die ik eet en mijn 'goesting' en 'zin' om specifieke dingen te eten - en dat ik daarin mijn macht  en authoriteit volledig heb weggegeven aan de geest als een voorgeprogrammeerd systeem van gedachten en energie waarin ik niet zie, besef of begrijp wie ik eigenlijk zelf ben en waar ik eigenlijk sta in relatie tot mezelf en mijn eigen uitdrukking en gedrag

Dus ik stel mezelf tot doel om een gewaarzijn te ontwikkelen in mezelf in relatie tot mijn eetgedrag en eetpatronen en dus niet zomaar gevoelens automatisch te volgen wanneer ze in mijn geest opkomen - maar eerder eerlijk te zijn met mezelf en te kijken naar wat de emotionele ervaring in mezelf is waar ik van probeer weg te vluchten en die ik probeer te verbergen door op zoek te gaan naar comfort in en als eten - en omdat ik zie, besef en begrijp dat zolang ik blijf wegvluchten van mijn emoties door het fysieke lichaam en de fysieke substantie van eten te gebruiken en te misbruiken om gevoelens te kunnen produceren en mezelf daarin af te leiden van mijn emoties, berokken ik schade aan mijn fysieke lichaam omdat ik niet luister naar mijn lichaam en ik erken mijn lichaam niet als het organisme dat het is en ik zie en besef niet dat de noden en verlangens van mijn lichaam als organisme niet hetzelfde zijn als de 'noden' en verlangens van mijn geest

Dus ik stel mezelf tot doel om een gevoeligheid te ontwikkelen in mezelf in relatie tot wat het lichaam eigenlijk werkelijk nodig heeft en verlangt in relatie tot voeding en nutritie - door binnenin mezelf te vertragen wanneer ik mezelf naar eten zie grijpen en wanneer ik mezelf snel zie bewegen in mijn zoektocht naar iets om te eten in en als de zogezegde 'honger' van mijn geest - en eerlijk te zijn met mezelf over het feit dat dat gevoel van 'honger' dat ik ervaar in mezelf niet werkelijk fysieke 'honger' is als het lichaam dat eten nodig heeft, maar dat die 'honger' eerder een 'goesting' en 'verlangen' is om iets te eten omdat wat ik werkelijk wil is om mezelf te kunnen afleiden van iets in mezelf dat ik niet wil zien en dat in dat moment naar boven is gekomen

Dag 578: Hoe Fysieke Substantie een Schaakstuk wordt in de Relatie met Onszelf

 Dag 578: Hoe Fysieke Substantie een Schaakstuk wordt in de Relatie met Onszelf

 Het Transformeren van (Eet)Verslaving

 Het Transformeren van (Eet)VerslavingHet

 Het Transformeren van (Eet)Verslaving

Nadat ik in de voorgaande blogs de aard van de 'verslaving' die in mezelf bestaat in relatie tot 'eten' heb onderzocht van verschillende hoeken en dimensies - zal ik in deze blog overgaan tot het toepassen van zelf-vergeving - specifiek met betrekking tot die zelf-oneerlijke relatie die ik heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf van het willen wegvluchten van mijn angsten, onzekerheden en negatieve ervaringen in een positief gevoel dat ik in mijn geest verbonden heb met de specifieke handeling van eten - en dat ik daarin een verslaving gecreëerd heb in mezelf in relatie tot die specifieke handeling.

Zelf-oneerlijk,  omdat ik niet mijn eigen angsten en negatieve ervaringen in de ogen keek en aanpakte en losliet in mezelf, maar in de plaats daarvan keerde ik mezelf de rug toe door proberen te vluchten van die ervaringen in het produceren van een positieve ervaring door middel van het consumeren en misbruiken van specifieke substanties, met name voedsel - en daarin een specifiek 'mechanisme' te creëren in mijn geest van 'verslaving', als het constant herhalen van die misbruikende handeling in en als mijn constante neiging om te vluchten van mijn angsten, onzekerheden en negatieve ervaringen.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in een voorgeprogrammeerd, systematisch gedrag van het gebruiken van gevoelens, gegenereerd door het consumeren en misbruiken van fysieke substantie, om specifieke emotionele ervaringen van angst, onzekerheid en onveiligheid die ik voel in mezelf te onderdrukken en verstoppen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet eerlijk te zijn met mezelf over mijn emoties door mezelf te identificeren met het verlangen in mezelf om mijn emoties in relatie tot mijn wereld en omgeving te verbergen en onderdrukken onder, in en achter een positief gevoel

En ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de fysieke substantie te misbruiken teneinde dat positieve gevoel te produceren dat ik gebruik om de negatieve ervaringen in mezelf te verstoppen en verbergen van mezelf - zodat ik mezelf kan negeren en onderdrukken en oneerlijk kan zijn tegenover mezelf en geen verantwoordelijkheid hoef te nemen voor mijn eigen angsten

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te zien, beseffen en begrijpen dat wanneer en als ik eet vanuit 'goesting' en 'gevoel' als een gedachte in mijn geest en een ervaring van verlangen - dat ik dan in feite bezig ben met het vluchten van en verbergen van een ervaring en emotie die ik niet wil zien en ervaren in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te eten als een punt van fysieke ondersteuning maar te eten vanuit gevoel als de ondersteuning van het bewustzijnssysteem in en als mezelf als waarin ik dus eigenlijk de zelf-oneerlijkheid in mezelf voedt als mijn weigering om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf, in de plaats van het leven in en als mezelf te voeden

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wanneer en als ik eet vanuit gevoel en verlangen en gedachten, dat ik dan mijn lichaam aan het misbruiken en aan het schaden ben omdat ik geen rekening houdt met wat mijn lichaam wil, nodig heeft of zelfs aankan wanneer ik eet op basis van gevoel en energie - en wanneer ik gevoel gebruik als mijn maatstaf om mij te laten weten wanneer, hoe, wat en hoeveel ik zal eten

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mij gewaar te zijn van de consequenties die ik creëer in mijn lichaam als en wanneer ik mezelf toesta en accepteer mezelf te laten sturen door gevoelens en verlangens in wat ik eet --- door nooit te hebben ingezien, beseft en begrepen dat gevoelens niet zijn wie ik werkelijk ben in eenheid en gelijkheid met het fysieke lichaam - gevoelens zijn het resultaat van een leugenachtige, zelf-oneerlijke en bedrieglijke relatie die ik met mezelf gevormd heb in mijn geest waarin ik wilde wegvluchten van mijn eigen emotionele ervaringen -- en gevoelens zijn dus niet te vertrouwen wanneer het aankomt op wat het beste is voor mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf zodanig te hebben afgescheiden van mijn lichamelijke behoeften, 'zintuigen' en 'voelsprieten' dat ik nooit heb beseft of ervaren dat er wel degelijk een verschil bestaat tussen wat het lichaam wil en nodig heeft en verlangt en wat de geest denkt en gelooft nodig te hebben en te verlangen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn relatie met voedsel te corrumperen door voedsel te gebruiken en te definieren als een schaakstuk dat ik gebruik in de relatie die ik met mezelf gecreëerd heb, als zijnde een relatie van zelf-oneerlijkheid en zelf-onderdrukking en een abdicatie van zelf-verantwoordelijkheid

Wordt Vervolgd in Dag 579

Dag 577: Voorspelbaarheid en de Illusie van Controle - een Voedingsbodem voor Verslaving

 

 Dag 577: Voorspelbaarheid en de Illusie van Controle - een Voedingsbodem voor Verslaving

 Het Transformeren van (Eet)Verslaving

Uit de voorgaande blog:

Dat is wat ik heb ontdekt wanneer ik mijn verslaving in relatie tot eten onderzocht - is dat een groot deel van wat mijn 'verslaving' en inclinatie tegenover eten bepaalde, was het aspect van 'controle' --- het schijnbare feit dat mijn relatie tot eten het enige was waarin ik controle kon uitoefenen -- het enige waarin ik mezelf een positief gevoel kon geven wanneer en hoe ik wilde. In mijn relaties met mensen ervoer ik immers constante onzekerheid en onveiligheid en angst omdat ik mensen niet kon controleren - ik kon mensen niet laten doen wat ik wilde dus ik kon ook nooit werkelijk vertrouwen op of absolute zekerheid hebben over mijn relaties met mensen.

Dus, in en als die schijnbare controle die ik ervaar in en associeer met mijn 'verslaving' in relatie tot eten, ervaar ik een gevoel van 'veiligheid' in de zin van dat ik mezelf ervan kan verzekeren dat mijn nood en verlangen om specifieke gevoelens te ervaren ook daadwerkelijk vervuld zal worden - in tegenstelling tot bijvoorbeeld de verlangens en noden die ik ervaar in mezelf in mijn relaties met andere mensen, waarin ik niet weet wat de uitkomst en het resultaat zal zijn van het gedrag dat ik uitdruk in mijn zoektocht naar en poging om specifieke reacties en responsen te verkrijgen van andere mensen --- reacties en responsen die ik in mijn geest verbonden heb met de positieve gevoelens die ik zo graag ervaar.

Het kenmerkende aspect van een verslaving is met andere woorden het feit dat er een bepaalde voorspelbaarheid en zekerheid bestaat in het verband tussen 'oorzaak' en 'gevolg', tussen 'als dit' en 'dan dat' - waarin we er bijvoorbeeld zo goed als zeker van kunnen zijn dat 'als ik dit gedrag uitvoer', bijvoorbeeld het eten van een stuk taart, 'dan krijg ik dat resultaat', bijvoorbeeld het ervaren van een positief gevoel terwijl de suiker in de taart zijn effect uitoefent op verschillende dimensies in mijn lichaam. Daarin bestaat een vorm van zekerheid waarin de causale relatie in en als het consumeren van dat stuk taart tot op zekere hoogte voorspelbaar is - waarin ik in mijn geest een vorm van 'zekerheid' en 'veiligheid' en 'controle' gedefinieerd heb.

En, omdat ik 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' gedefinieerd heb in en als voorspelbaarheid, heb ik dus tegelijkertijd het geloof en de idee gecreëerd in mezelf dat alles waarin geen absolute of waarin weinig voorspelbaarheid bestaat, in wezen 'onveilig' en 'onzeker' is en een 'gebrek aan controle' impliceert. En daardoor ervaar ik dan een angst in mezelf in relatie tot die zaken in mijn wereld die ik heb gedefinieerd als zijnde 'onvoorspelbaar', zoals bijvoorbeeld voornamelijk mensen.

Ik bedoel, er zijn specifieke mensen in mijn wereld waar ik meer hechte relaties gevormd heb, zoals mijn familieleden en mijn 'vrienden' en misschien een aantal collega's en kennissen - en in die relaties heb ik een welbepaalde 'voorspelbaarheid' gecreëerd omdat ik die mensen in en als hun 'persoonlijkheden', gewoontes en uitdrukkingen heb leren kennen gedurende een welbepaalde tijd. Maar al de mensen buiten die gelimiteerde kring van familie/vrienden/kennissen representeren voor mij 'onvoorspelbaarheid' en bijgevolg 'onveiligheid', 'onzekerheid' en een 'gebrek aan controle' en dus ANGST.

Omwille van die polariteit die ik gecreëerd heb in mijn geest van langs de ene kant 'voorspelbaarheid', verbonden met positieve gevoelens die ik gedefinieerd heb in en als woorden zoals 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' - en langs de andere kant 'onvoorspelbaarheid', verbonden met negatieve gevoelens gedefinieerd in en als de woorden 'onveiligheid', 'onzekerheid' en een 'gebrek aan controle' -- is het niet verwonderlijk dat er zoiets grond kan vinden in mezelf als een 'verslaving' en 'afhankelijkheid' aan datgene in mijn wereld dat voorspelbaar is in termen van hoe en wanneer ik het kan 'gebruiken' in mijn verlangen om specifieke gevoelens en energetische ervaringen te produceren in mezelf, en een 'onderdrukking' en 'vluchten van' datgene in mijn wereld dat onvoorspelbaar is in termen van hoe en wanneer het mij die gevoelens kan geven waar ik naar op zoek ben.

Ik bedoel, dat is waarom en hoe ik mijn 'eetverslaving' ervoer - namelijk dat ik probeerde de angst die ik ervoer in mezelf in relatie tot mijn 'onvoorspelbare' omgeving en specifiek de 'onvoorspelbaarheid' van de mensen in mijn omgeving te onderdrukken en verbergen voor mezelf door de positieve gevoelens van 'veiligheid', 'zekerheid' en 'controle' op te wekken in mezelf in verband met de voorspelbaarheid waarin mijn lichaam reageert op het eten dat ik consumeer. Met andere woorden, de verslaving kon in mezelf bestaan omwille van die afscheiding en polariteit die ik in mezelf had toegestaan te bestaan door 'voorspelbaarheid' te definieren als iets 'positief' en te verbinden met 'veiligheid', 'zekerheid' en 'controle' en 'onvoorspelbaarheid' te definieren als iets 'negatief' en te verbinden met 'onveiligheid', 'onzekerheid' en een 'gebrek aan controle'.

Dag 575: Is het Gevoel van Veiligheid een Vorm van Zelf-Bedrog?

Dag 575: Is het Gevoel van Veiligheid een Vorm van Zelf-Bedrog?

 Het Veranderen van (Eet)Verslaving)

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

Uit de voorgaande blog:

Het is dan dus aan mij om te onderzoeken en vast te stellen waar en hoe het is dat die idee van onveiligheid en onzekerheid in mezelf bestaat en om dan die idee te verlossen door middel van zelf-vergeving en mezelf te bevrijden van de illusies in de geest --- zodat ik in het punt van authoriteit sta in mezelf om voor mezelf te beslissen wat echte zekerheid en veiligheid is als zijnde niet zomaar een gevoel, ervaring of gedachte in mjn geest dat vervangbaar is door zijn gepolariseerde uiterste, maar als zijnde een creatie, expressie en uitdrukking van Mezelf.

Wat ligt dus eigenlijk aan het startpunt van de polariteit van onveiligheid en veiligheid in de geest waarin veiligheid gereduceerd werd tot een gevoel dat opgewekt wordt door een idee en geloof dat als ik iets eet en participeer in de actie van eten - hetgeen dan dient tot het verbergen en onderdrukken van een emotionele ervaring van onveiligheid. En in die polariteit had ik in de vorige blog al vastgesteld dat dus de concepten van veiligheid en onveiligheid die spelen in en als hoe ik voor mezelf mijn 'eetstoornis' en '-verslaving' heb beleeft in feite niet echt zijn, vanuit het perspectief dat het letterlijk gevoelens en emotionele ervaringen zijn en dus niet op een directe manier te maken hebben met de eigenlijke fysieke werkelijkheid.

Hoe vreemd is het dus dat ik op een bepaald punt in mijn leven mezelf heb afgescheiden van echte wat veiligheid en onveiligheid echt is in en als een fysieke werkelijkheid en dan een ervaring en gevoel van veiligheid en onveiligheid heb gecreëerd in mijn geest. Waarom en hoe is het dat die afscheiding ontstaan is in de eerste plaats? Aangezien de ervaring van onveiligheid het startpunt is van de ervaring van veiligheid als het gevoel verbonden met het eten van voedsel gebaseerd is en afkomstig is vanuit de ervaring van onveiligheid- waarin de ervaring van veiligheid in feite een onderdrukking is van de ervaring van onveiligheid - kan ik tot de vaststelling komen dat veiligheid in de eerste plaats niet bestaat omdat het bestaat in en als onveiligheid.

Het bestaan van veiligheid als een positief gevoel in mijn geest, opgewekt en gegenereerd door een connectie die ik in mijn geest gemaakt heb met het eten van voedsel is zelfs in wezen het liegen tegen mezelf en bedriegen van mezelf over wat er werkelijk in mezelf bestaat als zijnde een negatieve emotionele ervaring van onveiligheid in en als de ervaring van angst. Ik bedoel, ik heb het gevoel van veiligheid van mezelf afgescheiden door te geloven dat als ik eet, dat ik dan veilig ben omdat dat is hoe ik mezelf ervaar wanneer ik eet - en daarin heb ik mezelf voorgelogen in relatie tot het feit dat ik dat gevoel van veiligheid als een positieve energie zelf gecreëerd heb door de negatieve emotionele ervaring van angst als 'onveiligheid' te transformeren naar een positief gevoel. Het positieve gevoel van veiligheid kan niet bestaan zonder de negatieve ervaring van onveiligheid.

Dag 573: Zijn Wij het Slachtoffer van Onze Verslaving?

Dag 573: Zijn Wij het Slachtoffer van Onze Verslaving?

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

 Het Process van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-572-wat-is-jouw-drug-naar-keuze.html#sthash.lCiEeIA8.dpuf

 Het Process van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-572-wat-is-jouw-drug-naar-keuze.html#sthash.lCiEeIA8.dpuf

 Uit de Voorgaande Blog:

Ik bedoel, ik heb deze relatie gemaakt met specifiek voedsel, maar sommige mensen creëren zulk 'n relatie met alcohol of andere vormen van 'drugs' als specifieke substanties die inspelen op de chemische reacties in het lichaam - het hangt dan af van je zelf-eerlijkheid om voor jezelf te zien en te detecteren waar en hoe het is dat je zo'n relatie gevormd hebt en met welke fysieke substantie. Vanaf dat punt van zelf-eerlijkheid is het dan je verantwoordelijkheid om te onderzoeken welke gevoelens je precies verbonden hebt met de chemische reactie en ervaring die de substantie genereert in je lichaam en welke emotie het is dat die gevoelens trachten te verbergen en onderdrukken.

Als ik bijvoorbeeld onderzoek welke ervaringen ik in mezelf opzoek wanneer ik eet op basis van verlangen - als ik met andere woorden eet omwille van een gedachte die in mijn geest komt  waarin ik denk van 'daar heb ik zin in', samen met een gevoel en energetische beweging en ervaring in mijn lichaam die mij 'beweegt' naar dat voedsel toe en mij als het ware 'opdraagt' om dat te eten omwille van het gevoel dat ik wil ervaren  - en ik kijk naar dat specifieke gevoel en de specifieke ervaring die in mij omgaat terwijl ik dat specifieke voedsel aan het eten ben, in relatie tot bijvoorbeeld het eten van gesuikerd voedsel zoals cake en koekjes en snoep, maar ook in relatie tot andere typen van etenswaren --- dan kan ik specifieke gevoels ervaringen definieren.

Als en wanneer ik eerlijk ben met mezelf en kijk naar wat er aan het gebeuren is in mijn geest terwijl ik aan het eten ben - en specifiek in relatie tot voedsel dat inspeelt op specifieke chemische reacties in het lichaam zoals vet en suiker - dan zie ik dat er een ervaring in mezelf bestaat van comfort en veiligheid zelfs. Met andere woorden - ik heb in mezelf een relatie gevormd met voedsel waarin ik op zoek ben naar de gevoelens van comfort en veiligheid in en als het eten van dat voedsel - hetgeen ook is waarom ik bijvoorbeeld verlangens ervaar in mezelf in relatie tot het eten van specifiek voedsel en waarom er gedachten en beelden opkomen van dat voedsel in mijn geest  verbonden met dat verlangen -- en waarom het bijvoorbeeld mogelijk is om mij te overeten of om dingen te eten die eigenlijk niet het beste zijn voor mezelf en zelfs schadelijk kunnen zijn voor mijn lichaam. Ik ben verslaaft aan de ervaring en het gevoel van comfort en veiligheid dat ik verbonden heb met de daad van het eten van specifiek voedsel dan dat ik werkelijk verslaaft ben aan het voedsel op zich.

En het probleem met dit punt van verslaving dat veel mensen ervaren is dat mensen zich over het algemeen gaan concentreren op het voedsel zelf en zichzelf allerlei regels en limitaties gaan opleggen in relatie tot wat ze eten en zichzelf bijvoorbeeld op dieet gaan zetten in een poging om die verslaving stop te zetten - zonder te kijken naar wat er binnenin zichzelf bestaat, als hun gevoelens als de eigenlijke echte bron van de verslavende relatie die ze in zichzelf gevormd hebben met voedsel. Zolang we onze eigen inbreng in onze verslaving niet onder ogen komen, namelijk de gevoels relaties die wij in onszelf gevormd hebben met specifieke substanties - zullen we nooit werkelijk onze verslavingen kunnen stoppen. Omdat, zolang we blijven geloven dat onze verslaving bepaald is door en de verantwoordelijkheid is van de substantie op zich en hoe ons lichaam reageert op de substantie, en dus niet de verantwoordelijkheid is van onszelf en de waarde die wij in onze geest gegeven hebben aan het consumeren van die substantie in en als gevoelens en emotionele ervaringen - dan blijven we onszelf in de positie van het slachtoffer plaatsen in relatie tot onze eigen verslaving en dan zal die verslaving macht blijven hebben over ons - omdat wij simpelweg niet in de verantwoordelijke positie willen staan.

Dag 572: Wat is Jouw Drug naar Keuze?

Dag 572: Wat is Jouw Drug naar Keuze?

 Het Process van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

Uit de Voorgaande Blog:

Dus, die relatie van afscheiding met voedsel is iets dat voornamelijk bestaat in en als hoe ik mezelf in mijn geest geconditioneerd heb om steeds dezelfde herinneringen te willen herbeleven - herinneringen die verbonden zijn met het eten van specifiek voedsel dat dan specifieke chemische reacties produceert in het lichaam en dan specifieke gevoelens genereert in mezelf. En in mijn verlangen naar het ervaren van die specifieke gevoelens - misbruik ik mijn lichaam door  op dwangmatige manier mijn lichaam dingen te doen eten dat niets te maken heeft met wat het lichaam eigenlijk nodig heeft --- en door dus te eten op basis van verlangen en herinnering en niet op basis van wat het eigenlijke doel is van eten - namelijk het ondersteunen van het lichaam. Dus, in het vinden en creeren van een oplossing van dit probleem - is de vraag 'welke zijn deze gevoelens en waar is het verlangen op gebaseerd om die gevoelens steeds opnieuw te genereren in mezelf?'

En deze vraagstelling is interessant omdat, wat we inmiddels al weten over gevoelens, is dat ze hand in hand gaan met emoties - als positief en negatief, twee zijden van hetzelfde muntstuk. Hetgeen wil zeggen dat er een specifieke 'bron' en 'oorzaak' ligt in mezelf die dieper is dan de gevoelens verbonden met het voedsel dat ik eet. En die 'bron' is bijvoorbeeld emotionele ervaringen zoals angst -- emotionele ervaringen die een negatieve polariteit creëren en die mij motiveren in en als een missie om positieve ervaringen en energie op te wekken in mezelf. Positieve ervaringen die ik bijvoorbeeld simuleer in mezelf door middel van het opwekken van chemische stoffen in het fysieke lichaam door het eten van specifieke stoffen zoals suiker en vetstoffen.

Dus, wat ik in feite bezig ben in het verbinden van eten met gevoelens en het gebruiken van de daad van eten als een manier om opzettelijk chemische reacties op te wekken in mijn lichaam die zich dan vertalen naar gevoelens  - is dat ik mijn lichaam aan het gebruiken ben om de negatieve emotionele ervaringen die ik voel in mezelf te onderdrukken door middel van hoe mijn lichaam reageert op voedsel. Ik ben dus met andere woorden mijn emoties aan het 'weg-eten', of althans aan het proberen.

Ik bedoel, ik heb deze relatie gemaakt met specifiek voedsel, maar sommige mensen creëren zulk 'n relatie met alcohol of andere vormen van 'drugs' als specifieke substanties die inspelen op de chemische reacties in het lichaam - het hangt dan af van je zelf-eerlijkheid om voor jezelf te zien en te detecteren waar en hoe het is dat je zo'n relatie gevormd hebt en met welke fysieke substantie. Vanaf dat punt van zelf-eerlijkheid is het dan je verantwoordelijkheid om te onderzoeken welke gevoelens je precies verbonden hebt met de chemische reactie en ervaring die de substantie genereert in je lichaam en welke emotie het is dat die gevoelens trachten te verbergen en onderdrukken.

Wordt Vervolgd in Dag 573

Dag 572: De Samenwerking van Geconditioneerde Chemische Reacties in het Lichaam en Gevoelens

Dag 572: De Samenwerking van Geconditioneerde Chemische Reacties in het Lichaam en Gevoelens

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

Het verwijderen van herinneringen wanneer het aankomt op eten is belangrijk  omdat het die herinneringen zijn en het verlangen om de herinneringen opnieuw uit te leven die een sabotage vormen in het eten met gewaarzijn. Eten met gewaarzijn, met andere woorden het inzien en beseffen en gewaarzijn van hoe het is dat het lichaam werkelijk reageert op voedsel, wat het lichaam werkelijk nodig heeft en hoe voedsel gebruikt kan worden ter ondersteuning in de plaats van afbraak van het lichaam.

Dit omdat ik heb beseft dat ik doorheen mijn leven in mijn relatie tot het voedsel dat ik eet in feite enkel aan afbraak gedaan heb aan mijn lichaam - in de zin van dat ik een specifieke 'speciale' relatie met voedsel heb gecreëerd in mezelf waarin ik eten gelijk plaatste in mijn geest met gevoelens. En ik at op basis van mijn gevoelens - op basis van waar ik 'zin' in heb, in de zin van dat er een gedachte opkomt in mijn geest als een beeld van iets dat ik kan eten, samen met een specifiek gevoel van verlangen en een achterliggende backchat van 'ja, dat moet ik nu absoluut eten'.

Ik bedoel, het probleem hierin is dat ik geleerd heb om mijn lichaam op die manier te gebruiken als een soort machine die voor mij energie als gevoelens genereert omwille van de gevoelens die ik heb geassocieerd en verbonden met specifiek voedsel. En deze relatie tussen voedsel en gevoelens in in feite zeer fascinerend, omdat, ik bedoel, het zijn niet enkel gedachten die die gevoelens produceren -- het is een samenwerking tussen de smaakpapillen en de neurotransmitters en chemische stoffen dat het lichaam produceert als reactie op de bestanddelen in het voedsel - hetgeen dan omgezet wordt naar gevoelens in de geest die uiteindelijk vertaald worden naar en opgeslagen worden in herinneringen in de geest.

Dus, die relatie van afscheiding met voedsel is iets dat voornamelijk bestaat in en als hoe ik mezelf in mijn geest geconditioneerd heb om steeds dezelfde herinneringen te willen herbeleven - herinneringen die verbonden zijn met het eten van specifiek voedsel dat dan specifieke chemische reacties produceert in het lichaam en dan specifieke gevoelens genereert in mezelf. En in mijn verlangen naar het ervaren van die specifieke gevoelens - misbruik ik mijn lichaam door  op dwangmatige manier mijn lichaam dingen te doen eten dat niets te maken heeft met wat het lichaam eigenlijk nodig heeft --- en door dus te eten op basis van verlangen en herinnering en niet op basis van wat het eigenlijke doel is van eten - namelijk het ondersteunen van het lichaam.

Dus, in het vinden en creeren van een oplossing van dit probleem - is de vraag 'welke zijn deze gevoelens en waar is het verlangen op gebaseerd om die gevoelens steeds opnieuw te genereren in mezelf?'

Wordt Vervolgd in Dag 572

Dag 570: Ben je Gewaar van wat je Eet? - Hoe we Eten op Basis van Herinnering

 Dag 570: Ben je Gewaar van wat je Eet? - Hoe we Eten op Basis van Herinnering

Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

De voorbije week ben ik ziek geweest met maaggriep, waardoor ik niet veel voedsel kon verdragen. Tijdens die week was het niet moeilijk voor mij om heel erg op te letten op wat voor eten ik in mijn lichaam steek omdat mijn lichaam duidelijk liet weten waar het zin in had en wat niet - hetgeen ik een heel interessante ervaring vond omdat ik, gewoon door te kijken naar specifieke voedingswaren of door eraan te denken, kon 'zien' hoe en waarom mijn lichaam dat voedsel niet verkoos. Brood was bijvoorbeeld niet goed omdat het een dikke klonter vormt in de maag hetgeen dan moeilijk te verteren is. Vlees is op zich veel te rijk en te zwaar - proteinen zijn ook een uitdaging voor het verteringsstelsel. Wat overbleef was zeer licht voedsel zoals fruit, specifiek ananas, en sommige groenten zoals komkommer en wortel.

En wat ik hieraan interessant vindt is dat ik nu niet meer ziek ben, maar vanaf het moment dat ik weer terugkeerde naar mijn gewoonlijke voedings- en eetpatroon, voelde ik dat mijn lichaam anders reageerde. Het is alsof ik een zekere gevoeligheid ontwikkeld heb in relatie tot voedsel tijdens mijn zieke periode. Gevoeligheid in de zin van dat ik mij er nu van gewaar ben geworden welke de eigenlijke mate is waarin ik doorheen mijn leven steeds heb gegeten vanuit mijn geest. Vanuit mijn geest, met andere woorden - omdat het altijd zo makkelijk was voor mij om te eten wat ik wilde zonder al te schadelijke of onaangename consequenties, heb ik de gewoonte ontwikkeld om mij bijvoorbeeld te overeten of dingen te eten louter op basis van de smaak - hetgeen dan over het algemeen bepaald wordt door de hoeveelheid suiker, zout en smaakstoffen er in het voedsel verwerkt zijn.

En in dat proces, van het volgen van mijn smaakpapillen en de gevoelens in mijn geest die daaraan verbonden zijn in relatie tot het voedsel dat ik eet, heb ik mezelf nooit de kans gegeven om te luisteren naar mijn lichaam. Ik bedoel, ik heb zelfs nooit beseft of gezien dat ik ook een lichaam heb en dat dat lichaam misschien andere dingen verkiest dan wat ik doorgaans verorber.

Het is eigenlijk sinds ik mijn proces ben gaan wandelen van de geest naar het lichaam - dat ik ben beginnen begrijpen dat er wel degelijk en verschil bestaat tussen wat de geest wil en verlangt, op basis van conditionering, en wat het lichaam wil, verlangt en nodig heeft. Maar omdat ik in mijn leven mezelf zodanig geconditioneerd heb in mijn relatie tot voeding om enkel mijn geest te volgen als voorgeprogrammeerde verlangens en ideëen in verband met 'wat ik lekker vindt' en 'wat ik wil' en 'mijn favoriete eten' enzovoort, heb ik zelfs ondanks het besef in mezelf dat wat ik wil eten vanuit mijn geest niet noodzakelijk goed is voor het lichaam en niet noodzakelijk is wat het lichaam wil eten, mijn voorgeprogrammeerde eetpatronen blijven verderzetten.

Ik ben dus in feite dankbaar dat ik ziek geworden ben en dat ik voor mezelf zo duidelijk de absolute gevoeligheid van het lichaam in relatie tot eten ben gaan zien en ervaren. Want, het is zo snel gebeurt - je loopt door de keuken of door een warenhuis en je neemt iets dat je lekker vindt en waarvan je denkt 'oh dat wil ik nu wel eten' en 'daar heb ik nu wel zin in', en je steekt het in je mond. Of je eet een hele zak chips leeg, gewoon omdat je er zin in hebt, omdat het zo lekker is en je krijgt er niet genoeg van.

Ik bedoel, dat is doorgaans hoe ik eet en hoe ik mezelf heb aangeleerd om te eten - ik eet op basis van mijn gedachten en mijn gevoelens --- en die zeggen mij 'ik ga die zak chips leegeten' of 'ik wil een groot bord spaghetti en ik ga dat hele bord leegeten' - omdat ik in mijn herinneringen veel momenten heb opgeslagen waarin ik van zo een zak chips of een bord spaghetti heb genoten. Dus, ik eet op basis van herinneringen. En vaak is het zo dat ik dan dat hele bord spaghetti heb leeggegeten en pas achteraf mijn maag voel keren en duidelijke tekenen van mijn lichaam krijg dat ik mij heb overeten - hetgeen ik niet opmerkte terwijl ik aan het eten was omdat ik niet aan het luisteren was naar mijn lichaam, ik zat immers in mijn geest in die herinnering, ik was een herinnering aan het eten.

En dat is wat ik de laatste tijd eigenlijk vreemd ben gaan vinden - omdat, eigenlijk geniet ik niet eens van mijn eten. Ik geef mezelf de kans niet eens om te genieten van wat ik eet omdat ik in feite niet eens aanwezig ben in mijn lichaam terwijl ik eet - ik zit in mijn geest, in de herinnering die mij een positief gevoel geeft in relatie tot het eten dat ik aan het consumeren ben. En ik eet het dan zo snel en zo vluchtig op dat ik in geen enkel moment echt heb stilgestaan bij wat het eigenlijk is dat ik in mijn lichaam aan het steken ben. En vaak is het zo dat ik nadat ik het heb opgegeten, mij slecht voel, en spijt ervaar dat ik zoveel gegeten heb omdat het duidelijk niet het beste was voor mijn lichaam. En dan moet ik de prijs betalen voor iets dat ik niet eens werkelijk met mijn volle gewaarzijn heb ervaren.

Het is dus pas nu dat ik mij hier accuut van gewaar geworden ben - van hoe vaak het eigenlijk is dat ik dingen eet op basis van mijn geest en op basis van gedachten en herinneringen in relatie tot 'wat lekker is'  en' wat ik wil' en op basis van mijn eetpatronen uit het verleden - alsof ik dat niet kan veranderen, alsof mijn eetpatronen uit mijn verleden een soort van gevangenis zijn waar ik niet uit kan (hetgeen dus de consequentie is van het bestaan in mijn geest als herinneringen, in de plaats van in mijn lichaam aanwezig te zijn in elk moment). Ik bedoel, ik merk nu pas op dat ik vaak door de keuken wandel en iets in mijn handen neem uit een automatische reactie, aangedreven door een gedachten in mijn geest van 'ik WIL dat', maar dan, zodra ik het in mijn mond steek besef ik pas dat het absoluut niet is wat mijn lichaam wilt - mijn lichaam heeft in dat moment niet eens honger en zal er niet wel bij varen als ik dat specifieke voedsel in mijn mond steek in dat moment.

En dit punt van het luisteren naar het lichaam in relatie tot eten is heel belangrijk - waardoor ik er nu ook over schrijf in mijn Reis naar Leven blog. Het is belangrijk om een relatie te vormen met mijn lichaam wanneer het aankomt op eten - en om mijn lichaam te voeden op basis van wat het eigenlijk wil, wanneer het dat wil - en dus mijn lichaam niet te dwangvoederen om specifieke gevoelens te kunnen produceren in mezelf. Ik heb nu immers voor mezelf gezien en beseft dat het lichaam wel degelijk een eigen 'intelligentie' heeft dat het kan communiceren met mij in relatie tot wat het wil eten - ik moet enkel bereid  en gevoelig genoeg zijn om te luisteren.

Wordt Vervolgd in Dag 571