Showing posts with label zielsverwanten. Show all posts
Showing posts with label zielsverwanten. Show all posts

Wednesday, November 21, 2012

Dag 177: Hoe programmeert de MEDIA Machteloosheid in de vorm van LIEFDE?

Dit is een verderzetting van "Dag 176: Media-brainwashing en Relaties" - waarin ik gekeken heb naar hoe ik de media heb laten bepalen 'wie ik ben' als mijn expressie van 'vrouw' in deze wereld en als mijn definitie van 'een relatie met een man' -- en waarin ik dit construct uiteengehaald heb door zelf-vergeving toe te passen.

in deze blog-post kijk ik naar het aspect van hoe 'liefde' en voornamelijk de eigenschap van 'hals over kop verliefd worden' die gepromoot wordt/werd in de media als een fantastische, geweldige en 'magische' ervaring en naar hoe ik mezelf hierdoor heb laten beïnvloeden/programmeren in de relaties die ik heb gecreëerd met mensen in mijn wereld --- waarin ik bestond in en als het personage van 'hals over kop verliefd' in en als een ervaring van totale machteloosheid tegenover de ervaring van 'liefde' die ik ervoer voor mijn partner en waarin ik deze ervaring van 'machteloosheid'/radeloosheid/wanhoop/hoop in en als 'liefde' heb aanvaard als 'wie ik ben' en als de realiteit van wat 'een relatie' is of zou moeten zijn.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven in 'liefde' als een overweldigende ervaring die mij kan doen 'zweven' en 'de controle kan doen verliezen' - door mezelf te hebben geïdentificeert met hoe 'liefde' gepresenteerd/gepromoot werd door/in de Media

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vertrouwen te plaatsen in de media als televisie, muziek en magazines - en daarin mezelf te hebben laten programmeren in en als het geloof dat een relatie tussen een man en een vrouw gedefinieerd is in en als de ervaring van 'liefde' --- als een 'overweldigende' energetische ervaring waarin mensen 'zichzelf verliezen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te hebben geïdentificeert met hoe 'liefde' door de media verpakt/gepresenteerd/gedefinieerd werd als een obsessie - als schijnbaar iets 'waar je niet zonder mee kan leven', iets waarin je je partner 'nodig hebt' en 'niet zonder elkaar kan leven' -- en daarin mezelf te hebben toegestaan relaties te creëren met mannen waarin ik automatisch geloofde dat wij 'gemaakt zijn voor elkaar' en 'elkaar nodig hebben om te bestaan' in en als de ervaring van 'liefde' als 'verbondenheid' en langs de andere kant de ervaring van angst om hem te verliezen, hopeloosheid, machteloosheid en wanhoop - zonder ooit te hebben ingezien waar deze ervaring en geloofsystemen vandaan komen en dus nooit te hebben beseft dat ik het concept en de ervaring van 'liefde' heb gekopieerd van de Media

ik vergeef mezelf dat ik het geloof  dat 'liefde' groter/meer is dan het leven, als een 'magische' ervaring die ik MOET ervaren in mijn leven heb toegestaan te bestaan in mezelf door mezelf te hebben laten programmeren door muziek en films waarin 'liefde' op die manier gepromoot werd in en als 'relaties'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat alles van wat ik geloof en ervaar in verband met het concept 'liefde', van de media komt als wat ik gezien en gehoord heb in films en muziek --- en dat ik, in en als de menselijke geest als een programmeerbaar systeem van gedachten, gevoelens en emoties, mezelf hierin heb laten programmeren door blindelings en automatisch de woorden die ik hoorde en de beelden die ik zag in muziek en films te integreren in mezelf als 'wie ik ben' in en als 'mijn identiteit'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'een relatie tussen een man en een vrouw' te definieren in en als het woord 'liefde' en de energetische ervaring van 'liefde' - op basis van allerlei betekenissen als woorden die ik heb gekopieerd van de media in verband met 'liefde' - zoals 'ik kan niet leven zonder jou', 'jij bent de ware', 'jij bent mijn ster/maan/zon', 'we zijn gemaakt voor elkaar', 'zielsverwanten', 'we staan in de sterren geschreven', wij horen bij elkaar', 'ik heb je nodig/verlaat me niet', 'wat is het leven zonder liefde', 'iedereen heeft liefde nodig', 'je hebt niet geleefd als je niet hebt liefgehad', ik zou mijn leven voor je geven', ...

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat 'liefde' meer/groter is dan het leven - en dat ik dus mijn leven zou moeten geven voor/aan liefde en aan de zoektocht naar de ervaring van 'liefde' --- in de plaats van in te zien dat ik hierin mijn leven/mezelf heb verspilt aan een constante zoektocht naar een energie die schijnbaar 'meer'/'beter' is dan mezelf op basis van voorgeprogrammeerde geloofsystemen, en dat ik daarin mijn macht compleet heb weggegeven aan het wereld-systeem door niet HIER te bestaan in en als zelf-macht

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb gedefinieerd in en als de ervaring van 'liefde' in mezelf - en dat ik mezelf heb toegestaan deze ervaring nooit te hebben onderzocht door blindelings dit concept van 'liefde' te hebben aanvaard als hoe het aan mij gepresenteerd werd door de media en mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd op zoek te zijn naar mijn 'zielsverwant' zodat ik de 'ultieme liefde' kan ervaren, en nooit te hebben ingezien dat deze zoektocht/verlangen voorgeprogrammeerd is als wat ik gekopieerd heb van de media als films en muziek, waarin ik het concept van 'zielsverwantschap' heb geleerd en geïntegreerd in mezelf en heb aanvaard als 'de realiteit' --- in de plaats van in te zien dat 'zielsverwantschap' een uitvinding is van de media als de menselijke geest die op zoek is naar de 'ultieme/hoogste energie', als een woord dat opzettelijk geprogrammeerd wordt in het menselijk brein, om de mens op een zoektocht te plaatsen naar 'dat missende deel', zodat de mens zal bestaan in en als absolute machteloosheid in deze wereld en dus nooit zal opstaan en verantwoordelijkheid zal nemen voor het wereld-systeem

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat 'liefde' als wat gepromoot wordt door de media, de mens enkel programmeert in en als de ervaring van machteloosheid in zichzelf door te geloven dat hij nog iets/iemand nodig heeft om werkelijk ten volle te bestaan en dus in zichzelf niet compleet, machtig, krachtig en 'echt' is en dus ook de macht niet heeft om op te staan in deze wereld en verantwoordelijkheid te nemen voor het wereld-systeem

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien en te beseffen dat 'liefde' niet 'echt' is omdat het een woord/concept is dat ik geleerd heb door naar televisie te kijken en naar muziek te luisteren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat de ervaring die ik heb verbonden met het woord 'liefde', als een hoge energetische ervaring in mezelf, enkel in mezelf bestaat als wat ik heb gecreëerd op basis van voorgeprogrammeerde BETEKENISSEN die ik heb geassocieerd met het woord 'liefde'

ik vergeef mezelf dat ik 'liefde' heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in de realiteit als een opzettelijke hersenspoeling van de mens door middel van de MEDIA -- waarin kinderen leren om, in de plaats van op zichzelf te vertrouwen en zichzelf te respecteren en zelf-ondersteuning en zelf-intimiteit te ontwikkelen, hun vertrouwen, macht en kracht weg te geven in en als de zoektocht naar een ervaring

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat het geloof dat 'liefde' echt is, het resultaat is van een opzettelijke negatie en ontkenning van hoe de realiteit werkelijk in elkaar zit en van hoe kinderen opzettelijk geprogrammeerd worden door de media en hun omgeving om te GELOVEN in 'liefde', op basis van allerlei betekenissen die toegeschreven worden aan 'liefde', waarin ze uiteindelijk opgroeien tot volwassenen die hun voorgeprogrammeerde gedachten, gevoelens en emoties hebben aanvaard als 'echt' en 'wie ze zijn' zonder enig gewaarzijn of inzicht in waar die gedachten, gevoelens en emoties vandaan komen en hoe ze gecreëerd zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'liefde' te definieren in en als 'het nodig hebben van een ander'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'liefde' te definieren in en als de ervaring van afhankelijkheid als machteloosheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het woord 'liefde' door het woord 'liefde' te definieren in en als de ervaring van verlangen in en als het geloof dat ik 'iemand NODIG heb om te bestaan'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren/hersenspoelen door de media in en als het geloof dat ik 'iemand nodig heb om te bestaan' in en als de ervaring van 'liefde'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren in en als het geloof dat ik niet 'goed genoeg' ben als wie ik ben als alleen in en als mezelf en dat ik 'liefde' nodig heb in mijn leven, in en als een 'relatie'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het verlangen naar de ervaring van 'liefde' -- door die ervaring van mezelf te hebben afgescheiden door 'liefde' te definieren in en als 'een relatie', op basis van wat ik zag/hoorde op televisie en in muziek

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vertrouwen te plaatsen in de media en mijn omgeving en daarin te geloven dat alles dat mij verteld/gepresenteerd wordt als woorden en beelden door mijn omgeving/de media 'echt' is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verliezen in de illusie van 'liefde', door in een relatie mijn geloofsystemen en ervaringen in verband met 'liefde' in en als de relatie te projecteren op mijn partner - en daarin mijn partner te gebruiken om mijn geloof en ervaring van 'liefde' te bevestigen en valideren en dus te kunnen bestaan in en als het geloof dat die ervaring van 'liefde' en het geloof dat 'wij samen horen', dat wij 'gemaakt zijn voor elkaar' en 'zielsverwanten zijn' in mezelf 'echt is' --- in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor wat IK heb toegestaan te bestaan in mezelf als een illusoire realiteit van voorgeprogrammeerde gedachten, gevoelens en emoties die enkel 'echt' zijn/aanvoelen voor MIJ, maar in wezen niets te maken hebben met de realiteit die HIER is









Wednesday, September 12, 2012

Dag 146: Wij horen bij elkaar!

Dit is een verderzetting van "Dag 145: Wat passen we zo goed Samen!"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van mijn partner en van mijn relatie met mijn partner, door te geloven dat wij 'zielsverwanten' zijn, omdat we 'overeenkomstige' persoonlijkheidskenmerken hebben, hetgeen zogezegd door een mysterieuze kracht/macht gestuurd en geplaatst geweest is - en waarin ik maar de 'onschuldige' mens ben, zich van niets gewaar, waarin ik mij speciaal kan voelen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor mijn wereld door te geloven dat mijn relatie met mijn partner 'door de hand van God gestuurd wordt/werd' en door mij 'verleid', 'in zweem' en 'bedwemeld' te voelen door de gedachte en het geloof dat ik 'de ware jacob' gevonden heb - zonder ooit te hebben beseft dat dit 'magisch' en 'overweldigend' positief gevoel in mij geprogrammeerd geweest is door televisie door middel van Hollywood films waarin de idee en het concept van 'de ware jacob' en 'horen bij elkaar' en 'geboren zijn voor elkaar' geromantiseerd en opgehemeld werd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door Hollywood films en televisie om mijn relatie met mijn partner te romantiseren door te geloven dat wij 'voor elkaar gemaakt zijn', om een gevoel in mezelf op te wekken dat ik ervoer wanneer ik naar die films/sprookjes keek - waardoor ik mijn relatie met mijn partner ophemel als een beeld in mezelf/mijn geest als iets dat ik zogezegd nodig heb om een vervuld leven te leiden, volgens wat ik gezien heb op televisie --- zonder ooit te hebben beseft dat de televisie letterlijk  maar vertelsels en verhaaltjes zijn die op zich niets te maken hebben met de realiteit maar die opzettelijk een verdraaid beeld geven van de realiteit en dat 'het leven' niet zomaar een 'programma'/'film'/'beeld' is, maar het leven dat ben ik als een levend wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat ik als een fysiek menselijk lichaam vanaf mijn kindertijd geprogrammeerd geweest ben door de sprookjes en verhaaltjes die mij voorgelezen of getoond werden in boeken en op televisie - en dat ik nu in mijn volwassen jaren enkel die sprookjes en verhaaltjes uitleef alsof het is wie ik ben --- omdat ik noch mijn omgeving nooit heb beseft hoe programmeerbaar en beinvloedbaar de menselijke geest is in de eerste levensjaren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te denken in mijn geheime backchat in mijn geest, wanneer ik naar mijn partner kijk, dat wij 'bij elkaar horen', door in mezelf bepaalde uitdrukkingen als 'karaktertrekken' die ik zie in hem te vergelijken met de 'karaktertrekken' waarmee ik mezelf altijd bewust heb geidentificeerd en die ik ervaar als 'positief' - waarin ik mij dan goed voel over mijn relatie met mijn partner omdat ik mijn partner hierin kan gebruiken om die 'positieve' karaktertrekken van en in mezelf te voeden en te ondersteunen, zodat ik mij steeds positief en 'opgeladen' kan voelen in mijn 'identiteit' als 'wie ik denk dat ik ben'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf als het startpunt van hoe ik mijn partner zie, interpreteer en ervaar, door nooit de oorsprong van mijn gedachten te onderzoeken, en dus mijn gedachten te hebben aanvaard en gezien als 'God' zonder zelfs ooit te hebben opgemerkt dat mijn gedachten in mezelf bestaan en dus vanuit mezelf komen - en dat het feitelijk compleet onaanvaardbaar is om mij niet absoluut gewaar te zijn van het waarom en hoe en wat van mijn gedachten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat het geloof en de idee dat mijn partner en ik 'bij elkaar horen' zich enkel limiteert tot het uiterlijk als 'persoonlijkheidskenmerken' als definities en omschrijvingen - en dat ik, door mezelf te definieren in en als het geloof dat ik bij mijn partner hoor op basis van die gelimiteerde persoonlijkheidskenmerken, mezelf in een gevangenis plaats van afscheiding in mezelf, door 'wie ik ben' te definieren in en als een eendimensioneel gevoel dat überhaupt dan nog geprogrammeerd geweest is in mij via de films en sprookjes die ik heb gezien en gelezen en gehoord tijdens mijn kindertijd --- waarin ik in wezen zelfs niet eens echt besta omdat ik mijn hele wezen/leven heb laten bepalen door mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij nooit vragen te hebben gesteld bij de gedachten die ik steeds mijn leven heb laten inrichten en bepalen, en waardoor ik mezelf steeds heb laten bespelen door te reageren op die gedachten met gevoelens - en door dus ook nooit die gevoelens te hebben bevraagd of onderzocht en dus nooit te hebben beseft dat gedachten, gevoelens en emoties niet zijn wie ik werkelijk ben als het leven zelf


wordt vervolgd in Dag 147






Tuesday, September 11, 2012

Dag 145: Wat Passen we zo goed Samen!



ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn relatie met mijn partner te definieren in en te baseren op het geloof dat we 'zo goed samen passen' en dus blijkbaar 'samen horen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij nooit af te vragen waar de 'eigenschappen' die wij 'gemeen' hebben, waardoor wij 'zo goed bij elkaar passen' en elkaar blijkbaar 'aanvullen', vadaan komen, hetgeen betekent dat ik blindelings een programma aan het uitleven ben en zelf niet echt besta omdat ik nooit verantwoordelijkheid genomen heb voor het programma dat ik uitleef door gelukzalig onwetend te blijven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat wanneer en als ik denk en geloof dat mijn partner bij mij past en vice versa, dat dat betekent dat ik in afscheiding besta van mijn partner en dus van mezelf als het leven zelf, en dat ik in en als een systeem besta, als een radartje dat in een ander radartje past - zonder ooit zelfs te beseffen wat de machine is waarin ik maar een radartje ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen dat ik bij mijn partner pas en daarom opzettelijk eigenschappen te ontwikkelen in mezelf waarin ik lijk op mijn partner, zodat ik kan denken dat we bijeenhoren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de overeenkomstige eigenschappen die ik in mijn partner van mezelf herken, aan te klampen als schijnbaar 'het bewijs' dat wij samenhoren omdat we 'hetzelfde zijn' - zonder ooit naar mezelf te kijken en te beseffen dat ik enkel zie in mijn partner wat ik wil zien, en dat ik de 'overeenkomstigheden' gebruik om mijn verlangens te valideren, waardoor ik het totaalbeeld van wie mijn partner is als wezen compleet mis en mijn partner dus nooit werkelijk leer kennen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd naar mijn partner te kijken in vergelijking met mezelf en opzettelijk op zoek te gaan naar aspecten van zijn expressie waarin ik mezelf kan herkennen zodat ik kan denken en geloven in mezelf dat wij 'samen horen' en 'hetzelfde zijn' , om op die manier mijn verlangen naar een relatie te valdideren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat ik het startpunt ben van mijn ervaring in mijn relatie met mijn partner en dat ik enkel zie en ervaar en geloof dat ik 'bij mijn partner pas' en 'dat mijn partner is zoals ik' omdat ik dat WIL zien, zodat ik een excuus en rechtvaardiging heb om mijn verantwoordelijkheid weg te geven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat vanaf het moment dat ik mijn partner heb leren kennen, ik automatisch mezelf heb geprojecteerd op hem, en gezocht naar 'aanknopingspunten' van 'gelijkvormigheid' als 'overeenkomsten' waar ik mezelf mee kon vergelijken, zodat ik het gevoel kon creëren in mezelf dat wij 'samen horen' omdat wij 'hetzelfde zijn', om de relatie die ik met hem gecreëerd heb te valdideren voor mezelf - in de plaats van te beseffen dat ik altijd alleen maar zijn expressie/gedrag heb GEINTERPRETEERD vanuit mijn geest/gedachten als herinneringen en persoonlijke ervaringen en dat ik hem dus nooit werkelijk heb gezien als hoe en wie hij is als levend wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat liefde het resultaat is van mijn zoektocht naar mezelf in een ander waarin ik mij enkel aangetrokken voel tot eigenschappen die ik herken van mezelf in een ander en die ik beoordeel als 'positief' - en dat liefde daarom de grootste zelf-oneerlijkheid is omdat ik letterlijk enkel een relatie heb met mezelf


wordt vervolgd in Dag 146