Dit is een verderzetting van "Dag 363: Cognitieve Dissociatie - de Ziekte die huist in en als de Menselijke Geest" en "Dag 364: Hoe bestaat Cognitieve Dissociatie in en als het Collectieve Bewustzijn?"
Zelf-Correctie Dimensie
Wanneer en als ik merk dat ik een positief gevoel ervaar in mezelf, verbonden met een 'beeld' dat ik heb van mezelf in mijn geest - dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf heb toegestaan mezelf 'cognitief te dissocieren' in, als en van mezelf -- waarin dat 'positieve beeld' in en van mezelf in mijn geest in wezen rust op en een gevolg is van een onderdrukking en ontkenning van specifieke delen van mezelf die ik mezelf heb toegestaan van mezelf af te scheiden door middel van beoordeling, die ik heb toegestaan plaats te vinden in en als mezelf - waarin het 'positieve gevoel' eigenlijk gebaseerd is op een ervaring van Schuld, Spijt en Schaamte over en in verband met herinneringen als 'mijn verleden' die ik mezelf heb toegestaan te verdringen naar mijn onderbewuste geest
Waarin, ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf heb toegestaan te liegen tegen mezelf en andere wezens als mezelf over wie ik ben, omdat ik niet wilde aanvaarden wat ik gedaan heb, wie ik mezelf heb toegestaan te worden en hoe ik mezelf heb toegestaan te bestaan en mezelf uit te drukken in en als 'mijn verleden' - en daardoor 'wie ik ben' in en als specifieke herinneringen in mezelf te hebben onderdrukt, weggedrongen en te verwerpen in en als mezelf, door gebruik te maken van het 'cognitieve dissociatie-mechanisme' van de geest als gedachten, gevoelens en emoties, waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden in mezelf in en als verschillende energetische entiteiten, en mezelf zodanig heb 'gecompartimentaliseerd' in en als mijn geest en mezelf dus zodanig heb afgescheiden van mezelf als mijn fysieke bestaan in en als deze realiteit, dat ik niet eens meer besef/zie/begrijp wie ik werkelijk ben, waar ik vandaan kom, hoe ik besta in en als mezelf en hoe de geest en het lichaam werkelijk functioneert - waardoor ik in wezen niet eens meer echt Besta, omdat ik op geen enkele manier rekenschap geef/heb of verantwoordelijkheid neem voor wie ik ben Hier in en als het bestaan
waarin ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf hierin heb toegestaan bij te dragen aan en te rechtvaardigen en valideren hoe de gehele mensheid bestaat in en als het 'collectieve bewustzijn', waarin bepaalde delen uit onze geschiedenis hier op aarde systematisch onderdrukt, ontkent, verdraaid en verbloemd worden teneinde een positief beeld dat we hebben over onszelf in en als onze geest bij te staven en te onderbouwen - door hoe ik in en als mezelf mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te leven en bestaan als een levende statement dat het 'ok' is om absoluut geen verantwoordelijkheid te nemen voor ons verleden en dus bijgevolg voor de 'fouten'/'misstappen' die begaan zijn en/of die we hebben laten begaan in onze naam doorheen de geschiedenis
waarin, ik zie, besef en begrijp dat die fouten/misstappen zich zullen blijven herhalen omdat we onszelf nooit de kans gegeven hebben om te leren uit die fouten, door in ontkenning te bestaan van ons verleden als de realiteit van onszelf die we hebben toegestaan te bestaan in en als onszelf, waar de huidige toestand van onze fysieke werkelijkheid een consequentie en levend bewijs van is, en daardoor dus ook nooit onszelf de kans te hebben gegeven om onszelf en onze realiteit te corrigeren
En daarin, stel ik mezelf tot doel om het proces te bewandelen van zelf-eerlijkheid, waarin ik mezelf de kans geef en mezelf aanspoor, in elk moment, om eerlijk te zijn met mezelf over wie ik werkelijk ben, over de realiteit van mezelf, over wie ik mezelf heb toegestaan te worden door middel en omwille van een accumulatie van toegestane zelf-onderdrukking en zelf-ontkenning - zodat ik mezelf de kans kan geven om voor de eerste keer in mijn bestaan, daadwerkelijk te leren uit mijn fouten en uit de fouten van de mensheid als mezelf, vanuit het startpunt van het corrigeren van mezelf en de mensheid als mezelf - zodat ik op elk vlak, op elke manier, vanbinnen en vanbuiten, in elke vezel en cel van mijn lichaam en bestaan, sta en besta op een manier die het beste is voor al het leven op aarde als mezelf --- en daarin op te staan als het levende voorbeeld van wie ik werkelijk ben als mens en als het potentieel van de Mensheid, als een wezen dat verantwoordelijkheid neemt voor zichzelf
No comments:
Post a Comment