Dag 559: Hoe is 'Falen' een Illusie in de Geest ten Gevolge van Vals Success?

Dag 559:  Hoe is 'Falen' een Illusie in de Geest ten Gevolge van Vals Success?

Het Transformeren van de Emotionele Zelf-Sabotage in de Geest

Als verderzetting op Dag 557 en 558 waarin ik mijn proces van zelf-vergeving deelde in relatie tot het emotionele zelf-sabotage patroon van het creëren van projecties en verbeelding in mijn geest in relatie tot mezelf - zal ik in deze blog het zelf-correctieve proces delen, waarin ik onderzoek hoe ik de inzichten en realisaties uit het zelf-vergeving proces kan gebruiken om praktische correctieve handelingen en oplossingen kan formuleren voor mezelf als een 'blauwdruk' en 'script' om dit specifieke patroon in mezelf op een praktische en realistische manier te veranderen en er dus voor te zorgen dat ik niet meer besta in en als emotionele zelf-sabotage.

Zelf-Correctieve Statements

Wanneer en als ik mezelf in een emotionele toestand zie gaan van angst, onzekerheid en inferioriteit in relatie tot de toekomst waarin ik denk en geloof dat ik zal falen en dat ik zal mislukken -- waarin ik mij in en als het moment al een 'mislukkeling' en 'faling' voel in relatie tot mogelijke toekomstuitspelingen en voorspellingen, gebaseerd op zelf-definities waarin ik twijfel aan mijn eigen vermogens, capaciteiten en vaardigheden om successvol te worden in dingen --- dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en begrijp dat deze emotionele ervaring van onzekerheid, angst, minderwaardigheid en inferioriteit in en als een angst om te falen in relatie tot toekomstvoorspellingen en toekomstbeelden in mijn geest, deel uitmaakt van een polariteit die ik  heb toegestaan te bestaan in mijn geest waarin ik langs de ene kant positieve energetische ervaringen opwek in mezelf zoals opwinding en superioriteit en verlangen als een gevoel en ervaring van schijnbare 'waarde' en 'belangrijkheid', verbonden met toekomstprojecties en toekomstbeelden die ik projecteer in mijn geest waarin ik mijn capaciteiten en vaardigheden en talenten uitvergroot en verbindt met een idee van grootheid en superioriteit, waarin ik mij inbeeld en fantaseer dat ik erkenning en aandacht en aanzien krijg van andere mensen voor mijn capaciteiten en vaardigheden -- en langs de andere kant voel ik mij eigenlijk angstig, onzeker, twijfelachtig en minderwaardig in relatie tot mijn vaardigheden, capaciteiten en talenten wanneer ik naar mijn fysieke realiteit kijk en zie dat die projecties in mijn geest van schijnbaar 'success' helemaal niet werkelijk aanwezig zijn in en als mijn leven

En hierin zie, besef en begrijp ik dat die uiterst negatieve ervaring in mezelf  van onzekerheid, twijfel en minderwaardigheid waarin ik denk dat ik geen capaciteiten heb en dat ik een mislukkeling ben en een faling ben, in wezen een consequentie en gevolg is  van de uiterst positieve energetische gevoelens die ik opwek en genereer in mezelf door illusies en waanbeelden te vormen in mijn geest over 'mezelf' en mijn zogezegde vaardigheden en capaciteiten en talenten, waarin ik mezelf als het ware had 'opgeblazen' --- omdat dat is hoe energie in en als de geest werkt en functioneert -- in de zin van dat als ik een hele hoop positieve energie opwek in mezelf en mezelf als het ware 'opblaas' in en als mijn zelf-beeld, dan zal die energie uiteindelijk 'crashen' en 'leeglopen' en mijn zelf-beeld zal een snelduik nemen waarin ik mij plots dan heel negatief en slecht voel over mezelf, als het tegenovergestelde van hoe ik mij aanvankelijk voelde in en als mijn 'opgeblazen' zelf-beeld

En dus hier, stel ik mezelf tot doel om mezelf niet toe te staan of te accepteren om in mezelf constant om te schakelen en te wisselen tussen heel positieve gevoelens in mezelf in relatie tot mijn zelf-beeld en toekomstprojecties waarin ik mijn vaardigheden en talenten en capaciteiten een specifieke speciale meerwaarde geef door mij in te beelden dat ik veel aandacht, erkenning, roem en aanzien krijg van andere mensen - en heel negatieve emotionele ervaringen in relatie tot mijn zelf-beeld en het besef dat mijn fysieke werkelijkheid niet overeenkomt met dat opgeblazen zelf-beeld in en als mijn geest --- omdat ik zie en besef dat beide deel uitmaken van één en hetzelfde systeem in mijn geest hetgeen een illusie is van gedachten, gevoelens en emoties waarin ik mezelf heb afgescheiden van mijn eigen fysieke vaardigheden, talenten en capaciteiten door een speciale waarde te verbinden met die vaardigheden, talenten en capaciteiten en waarin ik mij vaardigheden, capaciteiten en talenten heb weggegeven aan het systeem van de geest

En ik stel mezelf tot doel om eerder stabiliteit te ontwikkelen in mezelf in relatie tot mijn eigen fysieke vaardigheden, capaciteiten, talenten en vermogens en om, in de plaats van te verlangen en op zoek te gaan naar een gevoel van waarde, verbonden met het krijgen van erkenning, aandacht en aanzien van andere mensen - eerder mezelf die erkenning, aandacht en aanzien te geven --- door te beseffen, in te zien en te begrijpen dat het feit dat dat verlangen naar aanzien, erkenning en aandacht van andere mensen bestaat in mezelf, aanwijst en aantoont dat ik die aandacht, erkenning en aanzien niet aan mezelf gegeven heb en dat, hoe meer ik op zoek ga naar aandacht, erkenning en aanzien van andere mensen, hoe meer ik eigenlijk mezelf net afscheid en verwijder van echte aandacht, erkenning en aanzien, hetgeen ik enkel aan mezelf kan geven

Ik stel mezelf tot doel om mijn vaardigheden, capaciteiten en vermogens niet af te scheiden van mezelf en dus niet te projecteren in toekomstbeelden in mijn verbeelding omdat ik zie, besef en begrijp - dat ik daarin net mijn eigenlijke macht weggeeft en dat ik mijn ware talenten, vaardigheden, vermogens en capaciteiten die zich in en als mijn fysieke beweging in elk moment bevinden saboteer  - omdat ik mezelf in elk moment, door te reageren met gevoelens en emoties op mentale constructen zoals toekomstprojecties, aan het afleiden ben van mijn eigenlijke fysieke mogelijkheden, kansen en potentieel om mijn fysieke werkelijke vaardigheden, talenten en capaciteiten te ontwikkelen in elk moment van ademhaling

Dus ik stel mezelf tot doel om, wanneer en als ik mezelf erop betrap dat ik aan het wegdromen ben in mijn geest in en als toekomstideëen en projecties verbonden met een positief gevoel in mezelf - om onmiddellijk te stoppen, te ademen, en mezelf weer HIER te brengen, om weer aanwezig en gewaar te zijn in en als mijn fysieke bestaan, beleving en beweging -- en om zo ervoor te zorgen dat ik van mijn capaciteiten, vaardigheden en vermogens geen illusie maak in mijn geest waarin ik mezelf verlies in en als een opgeblazen zelf-beeld dat uieindelijk gedoemd is om te crashen -- maar dat ik van mijn vaardigheden, capaciteiten en vermogens een daadwerkelijke realiteit maak die bestaat als een levende uitdrukking van mezelf in elk moment van ademhaling en die een resultaat zijn van een ontwikkelingsproces in en als mijn fysieke participatie en beweging in en als mijn fysieke werkelijkheid in elk moment van ademhaling

Dag 558: Bestaat Falen wel Echt? - Het Transformeren van Angst om te Falen

 Dag  558: Bestaat Falen wel Echt? - Het Transformeren van Angst om te Falen

Het Veranderingsproces van Emotionele Zelf-Sabotage

 In deze blog zet ik verder met het proces van zelf-vergeving in relatie tot een patroon van zelf-sabotage in mijn geest waarin ik, zoals ik in Dag 556 en Dag 557 heb ingezien en onderzocht, mezelf 'gevangen zet' in mijn geest in en als illusies in verband met wie ik denk dat ik ben in en als mijn leven door bijvoorbeeld te participeren in fantasieen en verbeelding - en mezelf daarin saboteer in mijn vermogen om een leven op te bouwen volgens wat ik wil voor mezelf in en als mijn fysieke bestaan.

In de  zelf-vergeving statements van de voorgaande blog heb ik het punt bekeken en onderzocht van hoe ik een ervaring creëer in mezelf van te 'falen' en angst om te falen als een gevolg van een positief gevoel dat ik opwek en genereer in mezelf in relatie tot successvol willen zijn in mijn geest en dat 'success' in mijn geest te hebben verbonden met en gedefinieerd in en als het ego als het verlangen om aandacht en erkenning en respect te krijgen van andere mensen.

En in deze blog ga ik verder met de zelf-vergeving statements omdat dit specifieke patroon iets is waarvan ik vastberaden ben om het te veranderen en omdat ik besef dat het niet vanzelf zal veranderen als ik gewoon een paar zelf-vergeving statements toepas. Ik bedoel, ik zie dat ik mezelf moet toepassen en dat ik moeite zal moeten doen om dit patroon volledig te begrijpen en doorzien zodat ik het richting kan geven in mezelf en zodat ik in mezelf een absolute oplossing kan vormgeven voor dit patroon en daarin mezelf kan ondersteunen om mezelf en mijn leven te veranderen op een manier die het beste is voor mezelf.

De zelf-vergeving van de vorige blog was:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'success' te definieren in en als het verlangen om aanzien en respect en erkenning te krijgen van andere mensen verbonden met een positief gevoel binnenin mezelf - en daardoor 'success' en mezelf als 'successvol' te projecteren in en als mijn fantasie en verbeelding om op die manier het gewenste gevoel in mezelf te kunnen opwekken en genereren --- en mezelf dan op die manier te saboteren in en als mijn eigenlijke fysieke beweging en uitdrukking in en als de fysieke realiteit omdat ik al in de illusie verkeer dat ik al 'successvol' ben aangezien ik dat positieve gevoel geassocieerd heb met 'success' en dus geloof dat als ik mij positief voel, dat ik dan successvol ben --- in de plaats van dat ik voor mezelf een fysiek referentiepunt creëer in relatie tot 'success' en er op die manier voor zorg dat 'success' een daadwerkelijke fysieke uitdrukking wordt waarin ik success creëer in en als mijn fysieke bestaan en leven in deze wereld en dus niet verloren geraak in een illusie en een leugen van schijnbaar 'success' in en als mijn geest

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat echt 'success' pas werkelijk kan bestaan in en als mijn leven als en wanneer ik sta als het punt van zelf-erkenning, zelf-aanzien en zelf-respect en dus niet op zoek ga naar een gevoel van opwinding verbonden met de idee dat andere mensen mij erkennen, respecteren en aanzien hebben voor mij - omdat, zolang dat success een gevoel is in mijn geest, zal ik success blijven simuleren in en als mijn verbeelding en fantasie  en mezelf vastzetten in een illusie in mijn geest en zal ik mezelf nooit werkelijk bewegen in en als de fysieke werkelijkheid om een leven op te bouwen voor mezelf hetgeen dan uiteindelijk een testament zal zijn van echt Success

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat energie werkt in en als polariteiten en dat - als ik heel veel positieve energie opwek in en als mijn geest, verbonden met gedachten en fantasiëen in relatie tot 'success' en 'aanzien' en 'erkenning' krijgen voor 'wat ik doe' en voor mijn 'talenten' en 'vaardigheden'  - dat die polariteit zich dan 'balanceert' door 'falen' en 'mislukking' te creëren en te manifesteren in relatie tot mijn fysieke ervaring en leven en bestaan, waarin ik constant geconfronteerd wordt, wanneer ik naar mijn fysieke bestaan en leven kijk, met het besef dat ik nooit eigenlijk werkelijk iets met mijn leven gedaan heb dat heeft bijgedragen tot het creëren van een successvol en bevredigend leven en dus het besef dat ik 'gefaald' heb en dat ik een 'faling' en 'mislukkeling' ben in en als mijn eigenlijke echte leven --- hetgeen dan op zich weer een motivatie is voor mijn verlangen om in mijn fantasie en verbeelding projecties te gaan creëren waarin ik mij inbeeld dat ik wel 'successvol' ben en dat ik daar erkenning voor krijg, om zo weer een positief gevoel op te wekken in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen en te begrijpen dat ik mezelf gedefinieerd heb in en als een vicieuze cyclus van energie binnenin en als mijn geest, waarin ik continu wissel tussen een negatieve ervaring en een positieve ervaring, verbonden met die polariteit tussen mijn verbeelding en mijn eigenlijke echte fysieke leven en bestaan en hoe ik mezelf in die twee beoordeel als langs de ene kant een 'success' en langs de andere kant een 'mislukkeling' - zonder dat ik eigenlijk zelfs ooit mezelf beweeg in en als mijn echte leven --- omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'success' te definieren in en als een gevoel en niet in en als een fysieke werkelijkheid en manifestatie en omdat ik nooit heb ingezien en beseft dat gevoelens niet echt zijn en dat gevoelens in wezen het product zijn van emoties, waarin ik in feite wil vluchten in en als gevoelens van de emoties die ik tegenkom wanneer ik kijk naar mijn echte fysieke bestaan en leven

En als vervolg hierop:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd het richtinggevende principe te zijn van en in mijn leven en mezelf door mijn bestaan zowel binnen als buiten mezelf te hebben laten bepalen en besturen door een mentaal construct van 'falen' en 'success' als gedefinieerd in en als gevoelens en emotionele verbanden en relaties, waarin ik mezelf als het sturende principe en als de authoriteit en beslissende kracht en macht in mezelf in mijn relatie tot mijn eigen leven zowel binnen als buiten mezelf, heb verloren in en als een innerlijke ervaring van energie als gevoelens en emoties --- omdat ik nooit doorgehad heb dat die ervaringen als gevoelens en emoties, verbonden met de specifieke gedachten in relatie tot 'de toekomst' en in relatie tot mijn zelf-beeld en identiteit en imago --- niet is wie ik werkelijk ben en niet eens echt is omdat wie ik werkelijk ben is mijn fysieke bestaan en zolang als ik mezelf definieer in en als en verlies in de gevoelens en emoties in relatie tot dit specifieke mentale construct van het ego, zie of besef ik niet dat ik mijn fysieke bestaan in wezen heb opgegeven omdat -- terwijl ik mij bezighoud met gevoelens en emotionele reacties op die gedachten in verband met mijn imago en zelf-beeld in de geest en gedachten van andere mensen als projecties in mijn geest, beweeg ik mezelf niet in en als mijn fysieke leven en bestaan op basis van het besef en inzicht dat ik mijn eigen leven in handen heb, omdat ik mij in feite compleet ontmachtigd voel tegenover mijn fysieke leven omdat ik in mijn geest constant en continu geconsumeerd ben door allerlei angsten en onzekerheden die ik in mezelf heb toegestaan te bestaan door mezelf te definieren in en als het ego van de geest

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te ontmachtigen in relatie tot mijn fysieke bestaan en beweging en expressie door mijn energie, aandacht en gewaarzijn en dus macht en kracht weg te geven aan een interne ervaring en een gefabriceerde interne 'wereld' en 'realiteit' waarin ik mezelf projecteer in allerlei scenarios en gevoelens en emoties opwek en genereer in relatie tot die projecties die op zich niets te maken hebben met de eigenlijke echte fysieke realiteit van mijn leven en van wie ik ben als wat zich afspeelt in elk moment van ademhaling

En dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien, te beseffen en te begrijpen dat, terwijl ik mezelf laat afleiden en sturen en bewegen in en als mijn aandacht en gewaarzijn binnenin mezelf door gedachten, gevoelens en emoties als denkbeelden en projecties en fantasieëen over 'mezelf' -- ben ik eigenlijk bezig mezelf te ontmachtigen in relatie tot mijn fysieke bestaan omdat ik de macht geef aan gedachten, gevoelens en emoties in en als de geest in afscheiding met mezelf om mij te besturen en te bewegen vanbinnen dan dat ik macht realiseer als mijn fysieke bestaan en fysieke beweging en het besef en inzicht en begrip dat ik in elk moment in en als mijn fysieke lichaam en beweging en bestaan in en als de fysieke werkelijkheid het vermogen en de capaciteit en de kans heb om mezelf te sturen en te bewegen en mijn eigen punt van macht en authoriteit en leiderschap te zijn --- door het simpele besef dat ik HIER besta, en dat ik in en als de fysieke werkelijkheid de stabiliteit voor mezelf kan creëren om mezelf te bewegen en te sturen in de richting die het beste is voor mezelf omdat ik mijn macht en aandacht niet weggeef aan interne bewegingen in en als de geest

Dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten afleiden door interne bewegingen in en als de geest als gedachten, gevoelens en emoties waarin ik een leugen creëer van 'wie ik ben' op basis van allerlei geloofsystemen en projecties, verlangens, angsten, onzekerheden -- waarin ik geloof dat ik een 'identiteit' ben en een 'persoonlijkheid' - in de plaats van stabiel te blijven vanbinnen zowel als vanbuiten in en als het besef en het levende feit dat wie ik werkelijk ben is mijn fysieke bestaan, de eenvoud en simpliciteit van het fysieke lichaam en de fysieke beweging waarin ik in elk moment absoluut ben in mijn expressie en er niets beweegt binnenin mezelf dat dan onzekerheid en angst en twijfel en afscheiding gaat creëren in die absolute expressie van mezelf -- en hierin de levende 'identiteit' en 'persoonlijkheid' te zijn van en als het fysieke lichaam waarin ik als identiteit of persoonlijkheid niet een afgescheiden 'entiteit' ben die schijnbaar buiten het lichaam om bestaat, maar waarin ik het lichaam zelf ben  als één alleenstaande individuele expressie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de illusie te geloven en te vertouwen dat ik 'meer' ben in en als de interne bewegingen van gedachten, gevoelens en emoties en dat ik dus 'meer' ben als en wanneer ik in fantasie en verbeelding ga, verbonden met gevoelens en emoties --- omdat het aanvoelt alsof er 'meer' is aan mezelf dan enkel mijn fysieke verschijning, aanwezigheid en uitdrukking in en als de fysieke werkelijkheid - en daardoor te verlangen om binnen mezelf te gaan in en als mijn geest en te participeren in het opwekken en genereren van projecties, en verbeelding en gedachten zodat ik het gevoel kan hebben dat ik 'meer' ben en dat ik op de één of andere manier 'meer waardevol' ben en 'belangrijk' ben --- in de plaats van in te zien dat, terwijl ik mezelf bezigdhoudt met deze gevoelens en ervaringen in mezelf van het schijnbaar 'meer' en 'belangrijk' en 'waardevol' zijn, neem ik mijn aandacht en gewaarzijn en macht weg in relatie tot mijn fysieke bestaan omdat ik mij niet gewaar ben van wat er gebeurt in mijn fysieke wereld en realiteit en leven omdat ik te afgeleid ben door mijn eigen interne projecties en gedachten en gevoelens en emoties - en dat ik dus in en als mijn fysieke bestaan en participatie in en als mijn fysieke realiteit en omgeving aan het verminderen ben omdat ik met mijn gewaarzijn niet werkelijk aanwezig ben in en als mijn fysieke interacties met mijn fysieke omwereld en bestaan --- en dat er dus op die manier een polariteit komt te ontstaan waarin ik in en als mijn fysieke werkelijkheid aan het verminderen ben terwijl ik in mijn interne ervaring en 'wereld' schijnbaar aan het 'vermeerderen' ben

En hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de interne beleving en ervaring van gedachten, gevoelens en emoties in mezelf waarin ik het gevoel heb dat hoe meer ik nadenk en projecties en verbeelding creëer en produceer en hoe meer ik daarop reageer met gevoelens en emoties, hoe meer ik 'vermeerder' en 'belangrijk' en 'waardevol' wordt als wezen omwille van al die informatie die ik opstapel in en als mijn geest - in wezen een polariteits reactie is op de ervaring van minderwaardigheid en inferioriteit als angst die ik ervaar in relatie tot mijn fysieke bestaan en wereld en realiteit, wanneer ik kijk naar wie ik ben en hoe ik besta en leef in en als mijn eigenlijke echte leven in en als de fysieke werkelijkheid - waarin ik dan in mijn geest een positief gevoel wil genereren zodat ik mij 'beter kan voelen over mezelf' en zogezegd als het ware kan vluchten van de angst en negatieve ervaringen die ik ervaar in mezelf in relatie tot mijn fysieke wereld en bestaan door met andere woorden dus mijn fysieke leven en de fysieke factoren en consequenties die spelen in en als mijn fysieke bestaan in de fysieke wereld te negeren en onderdrukken en ontkennen --- zonder daarbij te beseffen of te begrijpen dat hoe meer ik mezelf toesta en accepteer op die manier proberen te vluchten van mijn fysieke realiteit door mezelf af te leiden met gevoelens en emoties en ervaringen in mezelf in relatie tot de gedachten en projecties en verbeelding in mijn geest, hoe meer consequenties ik aan het manifesteren ben in mijn fysieke bestaan waar ik mij uiteindelijk nog meer minderwaardig, inferieur en angstig bij zal voelen -- en tegelijkertijd, hoe meer ik participeer in de valse 'ideale' wereld van mijn verbeelding en fantasie, hoe meer mijn eigenlijke echte leven in en als de fysieke werkelijkheid lijkt te verbleken in vergelijking tot die 'ideale'  fantasie-wereld in en als mijn geest en hoe meer ik ook de ervaring ga creëren in mezelf dat mijn fysieke realiteit en bestaan 'niet goed genoeg' is en 'gefaald' is

En dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te zien, te beseffen en te begrijpen dat die ervaring dat mijn fysieke leven en realiteit 'gefaald' is en 'niet goed genoeg' is, in wezen een ervaring is die ik heb gecreëerd in mezelf als gevolg en consequentie van de ideaalbeelden en fantasiëen waarin ik mezelf heb toegestaan te participeren met een positief gevoel in mezelf en omdat ik die schijnbare 'ideale' realiteit in mijn geest heb gedefinieerd als zijnde 'ideaal' en 'successvol' en 'geslaagd' en 'perfect' en 'goed' - waardoor ik tegelijkertijd één en gelijk mijn fysieke werkelijkheid, die niet zomaar een beeld is, ben gaan zien en definieren als 'niet perfect' en 'gefaald' en 'negatief' en 'slecht' --- in de plaats van die idee van schijnbare 'perfectie', 'success' en 'positiefheid' in en als verbeelding en projecties in mijn geest, te laten varen en loslaten in het besef dat het een illusie is die mij enkel saboteert in mijn vermoren en capaciteit om success en perfectie te leven als een fysieke uitdrukking die bestaat in en als het besef en het inzicht dat 'perfectie' en 'success' niet een idee of een eendimensioneel, statisch beeld of verbeelding is -- maar, perfectie en success bestaat in en als mijn beslissing en toewijding om in elk moment mijn fysieke realiteit te onderzoeken en mezelf in één lijn te plaatsen met de eigenlijke hoedanigheid van die fysieke realiteit en dus mezelf niet toe te staan of te accepteren om te gaan met mijn fysieke realiteit vanuit afgescheiden ideëen en fantasiëen in mijn geest -- en op die manier in staat te zijn om mijn fysieke realiteit vorm te geven en te sturen aan de hand van wat realistisch en op basis van een begrip en inzicht in mezelf van wie ik werkelijk ben en wat mijn vermogens en mogelijkheden zijn

Wordt Vervolgd in Dag 559

Dag 557: Wat is Echt Success? - Het Transformeren van het Falen van de Geest naar het Success van het Fysieke

 Dag 557: Wat is Echt Success? 

Het Transformeren van het Falen van de Geest naar het Success van het Fysieke

In de voorgaande blog had ik het gereedschap van Schrijven in Zelf-Eerlijkheid toegepast in het onderzoeken hoe het is dat ik het concept en de ervaring van 'falen' en 'mislukken' creëer in mezelf als een emotionele ervaring in relatie tot de projecties en ideaalbeelden die ik in mijn geest van mezelf maak - waarvoor ik in deze blog zal overgaan tot het toepassen van zelf-vergeving zodat ik mezelf ervan gewaar kan maken wanneer en hoe ik participeer in dit zelf-saboterende construct in mijn geest en zodoende een praktische oplossing kan gaan zoeken om dit patroon/construct te corrigeren en veranderen in mezelf -- en aldus ervoor te zorgen dat ik niet in een continue interne strijd en conflict besta tussen 'falen' en 'success' als gevoelens en emotionele ervaringen, maar dat ik leef en besta als een levende uitdrukking van Success als een levende statement van mezelf die niet zomaar kan omschakelen naar bijvoorbeeld 'falen' --- maar die consistent en onveranderlijk is.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'success' te definieren in en als het verlangen om aanzien en respect en erkenning te krijgen van andere mensen verbonden met een positief gevoel binnenin mezelf - en daardoor 'success' en mezelf als 'successvol' te projecteren in en als mijn fantasie en verbeelding om op die manier het gewenste gevoel in mezelf te kunnen opwekken en genereren --- en mezelf dan op die manier te saboteren in en als mijn eigenlijke fysieke beweging en uitdrukking in en als de fysieke realiteit omdat ik al in de illusie verkeer dat ik al 'successvol' ben aangezien ik dat positieve gevoel geassocieerd heb met 'success' en dus geloof dat als ik mij positief voel, dat ik dan successvol ben --- in de plaats van dat ik voor mezelf een fysiek referentiepunt creëer in relatie tot 'success' en er op die manier voor zorg dat 'success' een daadwerkelijke fysieke uitdrukking wordt waarin ik success creëer in en als mijn fysieke bestaan en leven in deze wereld en dus niet verloren geraak in een illusie en een leugen van schijnbaar 'success' in en als mijn geest

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat echt 'success' pas werkelijk kan bestaan in en als mijn leven als en wanneer ik sta als het punt van zelf-erkenning, zelf-aanzien en zelf-respect en dus niet op zoek ga naar een gevoel van opwinding verbonden met de idee dat andere mensen mij erkennen, respecteren en aanzien hebben voor mij - omdat, zolang dat success een gevoel is in mijn geest, zal ik success blijven simuleren in en als mijn verbeelding en fantasie  en mezelf vastzetten in een illusie in mijn geest en zal ik mezelf nooit werkelijk bewegen in en als de fysieke werkelijkheid om een leven op te bouwen voor mezelf hetgeen dan uiteindelijk een testament zal zijn van echt Success

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat energie werkt in en als polariteiten en dat - als ik heel veel positieve energie opwek in en als mijn geest, verbonden met gedachten en fantasiëen in relatie tot 'success' en 'aanzien' en 'erkenning' krijgen voor 'wat ik doe' en voor mijn 'talenten' en 'vaardigheden'  - dat die polariteit zich dan 'balanceert' door 'falen' en 'mislukking' te creëren en te manifesteren in relatie tot mijn fysieke ervaring en leven en bestaan, waarin ik constant geconfronteerd wordt, wanneer ik naar mijn fysieke bestaan en leven kijk, met het besef dat ik nooit eigenlijk werkelijk iets met mijn leven gedaan heb dat heeft bijgedragen tot het creëren van een successvol en bevredigend leven en dus het besef dat ik 'gefaald' heb en dat ik een 'faling' en 'mislukkeling' ben in en als mijn eigenlijke echte leven --- hetgeen dan op zich weer een motivatie is voor mijn verlangen om in mijn fantasie en verbeelding projecties te gaan creëren waarin ik mij inbeeld dat ik wel 'successvol' ben en dat ik daar erkenning voor krijg, om zo weer een positief gevoel op te wekken in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen en te begrijpen dat ik mezelf gedefinieerd heb in en als een vicieuze cyclus van energie binnenin en als mijn geest, waarin ik continu wissel tussen een negatieve ervaring en een positieve ervaring, verbonden met die polariteit tussen mijn verbeelding en mijn eigenlijke echte fysieke leven en bestaan en hoe ik mezelf in die twee beoordeel als langs de ene kant een 'success' en langs de andere kant een 'mislukkeling' - zonder dat ik eigenlijk zelfs ooit mezelf beweeg in en als mijn echte leven --- omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'success' te definieren in en als een gevoel en niet in en als een fysieke werkelijkheid en manifestatie en omdat ik nooit heb ingezien en beseft dat gevoelens niet echt zijn en dat gevoelens in wezen het product zijn van emoties, waarin ik in feite wil vluchten in en als gevoelens van de emoties die ik tegenkom wanneer ik kijk naar mijn echte fysieke bestaan en leven

Wordt Vervolgd in Dag 558

Dag 556: Waarom Wil Ik Anders zijn dan Wie ik Eigenlijk Ben? - Toekomstprojecties en de Transformatie van het Ego

 Dag 556: Waarom Wil Ik Anders zijn dan Wie ik Eigenlijk Ben? 

Toekomstprojecties en de Transformatie van het Ego

Naar aanleiding van de voorgaande blog waarin ik een dimensie in en van hoe het patroon van emotionele Zelf-Sabotage door middel van het creëren van toekomstprojecties bestaat had vermeld - namelijk dat het 'falen' vervat zit in het 'success' dat ik in mijn geest projecteer in en als toekomstprojecties --- zal ik daar in deze blog verder op ingaan in en als mijn Schrijven zodat ik deze specifieke dimensie kan begrijpen

'Begrijpen' in de zin van dat het doel van het gereedschap van Schrijven naar Vrijheid in Zelf-Eerlijkheid is dat ik voor mezelf onderzoek en kijk naar hoe het precies is dat het falen vervat zit in het success in en als toekomstprojecties, zodat ik vanaf het punt van begrijpen over kan gaan naar het punt van correctie en verandering.

Wat ik dus in de voorgaande blog had ingezien, beseft en gerealiseerd, is dat ik mij soms  bezighoudt in mijn geest met het fantaseren over hoe ik bijvoorbeeld rijk zal zijn in de toekomst, of een knappe partner zal hebben en dat mijn leven één of ander superieur ideaalbeeld zal vervullen en ik beeld mij in dat andere mensen mij in te toekomst tegenkomen en zien dat ik veranderd ben in mijn leven in positieve zin en dat zij zich minderwaardig voelen tegenover mij en tegenover hoe mijn leven eruit ziet --- waarop ik dan in mezelf reageer met veel positieve energie en gevoelens van opwinding bij de gedachte dat ik een successvol leven zal leiden en specifiek dat andere mensen veel respect en aanzien en erkenning zullen hebben voor dat success.

En, terwijl ik die projectie maak in mijn geest van 'success', 'aanzien', 'erkenning' en 'respect', verbonden met positieve energie, ben ik eigenlijk bezig met het stellen van onrealistische doelen en verwachtingen voor mezelf - omdat ik mezelf aan het definieren en identificeren ben met die toekomstprojecties. Dus, ik bedoel, ik geloof in mezelf dat hoe ik mezelf afschilder en afbeeld in en als die verbeelding en fantasie in mijn geest in relatie tot 'de toekomst', dat dat is 'wie ik ben' omdat ik erop reageer met gevoelens alsof het 'echt' is en alsof het echt aan het gebeuren is in en als mijn fysieke werkelijkheid. Maar tegelijkertijd is het niet aan het gebeuren in mijn fysieke werkelijkheid, het heeft zelfs niet eens echt iets te maken met wie ik ben en wat ik doe en wat mijn eigenlijke situatie is in en als mijn huidige fysieke realiteit en bestaan. Dus, wat ik daarin bezig ben is dat ik een onrealistisch beeld en idee aan het vormen ben van mezelf in en als mijn geest. Ik ben als het ware een soort van ideaalbeeld aan het vormen als wie ik denk en geloof dat ik ben in mijn verbeelding en fantasie en ik doe mezelf geloven en ik overtuig mezelf ervan dat dat is wie ik werkelijk ben door middel van de gevoels-relatie en -verbinding die ik ermee gesmeed heb in mezelf.

Wat hierin uiteraard uiteindelijk zal gebeuren - omwille van het simpele feit dat wie ik nu denk en geloof dat ik ben als die ideaal- en fantasie-beelden niet echt is en onrealistisch is in de zin van dat het letterlijk maar beelden zijn, als een soort van cartoon, en dus niets te maken hebben met de fysieke werkelijkheid hetgeen niet zomaar een beeld is - is dat ik dit noodgedwongen zal moeten inzien -- in de zin van dat ik op een bepaald punt op het fysieke feit zal botsen dat ik niet dat beeld ben en dat ik niet die opgehemelde fantasie-cartoon ben die ik van mezelf gemaakt had in mijn geest en waar ik mezelf mee geidentificeerd had. En op dat punt zal de energie die ik had opgebouwd en gegenereerd in mezelf, de positieve energie van opwinding, 'crashen' en 'vallen' -- en daarin dus zal ik dan het gevoel hebben dat ik 'gefaald' heb of dat ik een 'misslukkeling' ben en dat ik 'minderwaardig' ben omdat ik maar niet lijk te kunnen voldoen aan of opleven naar die beelden en ideëen in mijn geest waarvan ik de idee gevomd heb in mijn gedachten dat het 'is wie ik ben' of dat het zou moeten zijn wie ik ben, in relatie tot dat positieve gevoel in mezelf dat ik ermee verbonden heb en waar ik mezelf mee geïdentificeerd heb. Met andere woorden, ik geloof dat ik dat positieve gevoel, en dus ook de verbeelding/idee/fantasie die ermee verbonden is in mijn geest, moet ervaren om 'mezelf' te kunnen zijn.

En wanneer ik geconfronteerd wordt met het feit dat ik in en als mijn fysieke bestaan niet dat beeld ben - dan ga ik geloven dat ik in mijn leven één of andere 'faling' of 'mislukkeling' ben. In de plaats van dat ik inzie dat die beelden en ideëen in mijn geest verbonden met die positieve energie die zogezegd 'mezelf' is, onrealistisch en simpelweg niet echt zijn of kunnen zijn en dat aan de grondslag van die fantasie-beelden in mijn geest en mijn verlangen om dat positieve gevoel te ervaren dat ik ermee verbonden heb, is het ego van de geest als mijn persoonlijke verlangens om mij superieur te voelen. Omdat, als ik in en als die fantasie-beelden kijk in mijn geest, en ik kijk naar wat het eigenlijk is dat erin gerepresenteerd wordt, dan zie ik dat de kern van waarom het is dat ik mij zo 'positief' en 'opgewonden' voel in relatie tot die beelden, is dat het een projectie is van krijgen van erkenning, aanzien en respect van andere mensen waarin ik mij 'beter' kan voelen over mezelf. Maar dit verlangen om mij beter te willen voelen over mezelf door mij bijvoorbeeld allerlei toekomstillusies te gaan vormen in mijn geest wijst aan dat ik mij dus eigenlijk minder voel binnenin mezelf en dat ik dan dus de verantwoordelijkheid heb om te onderzoeken waarom en hoe dat is en om - in de plaats van mezelf voor de gek te houden - een oplossing te vinden zodat ik niet meer besta in en als die polariteit van superioriteit en inferioriteit maar zodat ik besta als een stabiel individu.

Wordt Vervolgd in Dag 557

Dag 555: Hoe Falen Vervat zit in Success - Het Stoppen van Angst van De Toekomst

Dag 555: Hoe Falen Vervat zit in Success - Het Stoppen van Angst van De Toekomst

Het Proces van Transformatie van Emotionele Zelf-Sabotage

Dit is een verderzetting op Dag 546 waarin ik drie situaties die zich afspeelden in mijn dagelijkse leven in de vorm van een patroon dat ik had onderzocht in relatie tot het detecteren en definieren voor mezelf waar en hoe het is dat ik mezelf saboteer in mijn eigen geest in relatie tot het leren van nieuwe dingen of het uitbreiden en ontwikkelen van mijn vaardigheden, talenten en vermogens. In Dag 549 had ik aldus de eerste situatie die ik had gedetecteerd, met name het creëren van een emotionele relatie met toekomstprojecties in mijn geest, bekeken en onderzocht en 'ontrafeld' in en als en door middel van het gereedschap van Schrijven in Zelf-Eerlijkheid.

In dit Schrijven in Zelf-Eerlijkheid kon ik voor mezelf zowel het probleem als de oplossing zien in relatie tot het creëren van toekomstprojecties in mijn geest -- waarin bijvoorbeeld het probleem was dat ik, omwille van de emotionele en gevoelsmatige relatie die ik had opgebouwd in mijn geest met toekomstprojecties, mezelf in wezen vastzette in en als een afleidingsmechanisme in mijn geest door mezelf te preoccuperen en bezig te houden met allerlei interne reacties op beelden in mijn geest die zogezegd 'mijn toekomst' afschilderde' en daardoor mezelf in wezen saboteerde in mijn eigenlijke echte fysieke beweging die plaatsvindt in en als mijn fysieke werkelijkheid in elk moment.

Met andere woorden, door geobsedeerd te zijn met 'de toekomst' en specifiek met 'wie ik zal zijn' en 'hoe mijn leven er zal uitzien' in 'de toekomst' in mijn geest in en als een angst/verlangen relatie in mezelf met die zogezegde 'toekomst' - was ik er eigenlijk voor aan het zorgen dat ik mezelf niet daadwerkelijk toepas in mijn dagelijkse realiteit om die 'toekomst' ook te verwezenlijken. Omdat, het enige waar ik mij eigenlijk mee bezig hield, is met het creëren van allerlei 'mogelijke' toekomstscenarios die op zich niet eens van praktische aard waren omdat die toekomstprojecties gebaseerd waren op verlangens en angsten - dus in wezen, was het enige dat ik werkelijk geprojecteerd zag in die toekomstbeelden in mijn geest, mijn eigen angsten en verlangens die op zich niet noodzakelijk te maken hadden met de eigenlijke realiteit van wie ik eigenlijk ben en van hoe mijn leven eigenlijk werkelijk bestaat op realistisch vlak.

Hierin had ik dus als het ware een gevangenis van energie gecreëerd in mijn geest waarin ik er in wezen voor zorgde dat ik nooit daadwerkelijk mezelf zou toeleggen op de praktische aard van mijn leven en mijn bestaan en op wat er praktisch gezien voor nodig zou zijn om een realistische toekomst voor mezelf uit te bouwen in en als mijn leven in deze wereld -- omdat ik meer vertrouwen plaatste in die fantasie-beelden in mijn geest die louter representaties waren van mijn eigen voorgeprogrammeerde angsten en verlangens. Ik zeg 'voorgeprogrammeerd' omdat als ik die angsten verlangens nader onderzoek dan zie ik dat ze bestaan in en als allerhande ideëen en geloofsystemen over wat 'goed' is en over wie ik denk en geloof dat ik zou moeten zijn om een 'goed' persoon te zijn en een 'goed' leven te leiden. Zoals bijvoorbeeld, kinderen krijgen, rijk zijn, een groot huis hebben, een schijnbaar gelukkig en successvol leven hebben, etcetera. 'schijnbaar successvol' omdat die toekomstfantasiëen in mijn geest op zich maar beelden zijn, het is een uiterlijke verschijning, een beeld, een idee, iets dat niet de eigenlijke realiteit toont die achter het beeld ligt. En het zijn die ideëen in relatie tot wat het wil zeggen om 'gelukkig en successvol' te zijn die ik geleerd en gekopieerd heb van mijn omgeving tijdens mijn kindertijd.

Het zijn 'idealen' en 'waarden' die voorgeprogrammeerd zijn in mijn 'bewustzijn' op basis van de 'idealen' en 'waarden' die bestaan in en als het 'bewustzijn' van mijn familie en van de samenleving waar ik mij in bevindt. Maar het zijn niet 'idealen' die praktisch zijn voor mij om mijn leven errond op te bouwen - in de zin van dat het eendimensionele beelden zijn in mijn geest, verbonden met een eendimensionele gedachte van 'zo moet ik zijn' en 'zo moet mijn leven eruit zien'. En zo ook met de angsten die in mijn geest bestaan in verband met die toekomstbeelden - hetgeen in wezen angsten zijn dat mijn leven zal 'falen' en dat ik die ideaalbeelden niet zal kunnen verwezenlijken. Maar, ik bedoel die angsten en het 'falen' zit eigenlijk al vervat in die toekomstidealen op zich omwille van het feit dat die ideaalbeelden niet realistisch opgemaakt zijn en dus gedoemd zijn om te 'falen'. Dus dit is het fascinerende punt in en van het sabotage mechanisme van de geest in en als de emotionele relatie met toekomstprojecties - is dat het een systeem van energie is waarin een polariteit van angst en verlangen mij cirkels doet draaien in mijn geest omdat ik nooit heb ingezien dat de angst en het verlangen één en gelijk zijn, het is één en hetzelfde - de angst zit gedefinieerd in het verlangen --- het 'falen' zit vervat in het '(schijnbare) success'.

Dag 554: Van Mezelf Verliezen in Angst van de Toekomst Naar Zelf-Creatie

 Dag 554: Van Mezelf Verliezen in Angst van de Toekomst Naar Zelf-Creatie

Het Transformatieproces van het Patroon van Zelf-Sabotage

In de voorgaande blog heb ik uiteengezet hoe en waarom het van grote waarde is om, na de eerste stap te zetten in het loslaten en veranderen van het zelf-saboterende patroon van het participeren in toekomstprojecties - die eerste stap zijnde het toepassen van zelf-onderzoekend schrijven in zelf-eerlijkheid waarin ik dit specifieke patroon voor mezelf grondig bekeken heb in relatie tot hoe het bestaat in mijn eigen geest en 'wie ik ben' in en als dit patroon en daarop volgend het toepassen van zelf-vergeving en zelf-correctie - om daarna niet te verwachten en veronderstellen dat dit patroon nu volledig uitgewerkt en gecorrigeerd en veranderd is, maar om eerder open te staan voor 'nieuwe ontwikkelingen' in de zin van het inzien dat dit patroon weer zal naar boven komen zodat jij jezelf kan testen en zodat je kan zien hoe effectief je toepassing in het veranderen en corrigeren van het patroon eigenlijk geweest is.

En, wat ik bij mezelf gemerkt heb nadat ik deze eerste stap heb toegepast in het veranderen en corrigeren van specifieke patronen in mijn geest - is dat deze patronen daadwerkelijk na een tijdje weer naar boven komen en dat ik mezelf erop betrapte dat ik erin participeerde --- waarna ik mij dan verslagen en teleurgesteld ging voelen in mezelf omdat ik onmiddellijk reageerde met de gedachte dat ik gefaald had in mijn toepassing en dat alles voor niets geweest was. Maar dat was omdat ik niet specifiek genoeg was in mijn observatie van mezelf in en als mijn participatie in het patroon - in de zin van dat, wanneer ik dan nogmaals het gereedschap van zelf-onderzoekend schrijven in zelf-eerlijkheid toepaste in relatie tot het wederom onderzoeken welke gedachten, gevoelens en emoties er opkwamen in mijn geest terwijl ik in het patroon zat en wat er in mezelf omging terwijl het patroon zich uitspeelde in mezelf --- dan zag ik en kwam ik tot de vaststelling dat ik andere aspecten en dimensies kon zien van hetzelfde patroon dat ik aanvankelijk had opgemerkt in mijn geest.

Ik kwam dus op een nieuwe laag die verborgen lag onder de eerste laag die ik had 'ontrafeld' en 'afgepeld' in de eerste stap - een nieuwe laag die dus ook uitgeschreven en onderzocht diende te worden opdat ik het patroon dat ik aan het veranderen was beter kon begrijpen in relatie tot hoe het precies bestaat in mezelf. Ik bedoel, de dingen die ik zag na het toepassen van de eerste stap wanneer ik het gereedschap van schrijven nogmaals toepaste, waren verbindingen in mijn geest die ik daarvoor niet zag omdat die eerste laag van gedachten, gevoelens en emotionele reacties in de weg zat,  waarin ik dus maar één dimensie kon zien van hoe dat patroon in mezelf bestond.

Het patroon van het participeren in toekomstprojecties en de neiging om mezelf te verliezen in gevoelens en emotionele reacties op toekomstprojecties in mijn geest zal ik dus nog nader bekijken en verder onderzoeken in en als mijn proces van het daadwerkelijk veranderen van dit patroon en systeem in en als mezelf - omdat ik vastberaden ben om mezelf hierin absoluut te veranderen - omdat ik zie, begrijp en besef welke de consequenties zijn, geweest zijn en zullen zijn van mijn participatie in dit gedachten-construct. Ik zie, besef en begrijp de mate waarin ik mijn eigen leven en bestaan en potentieel in deze wereld en in mijn leven heb gesaboteerd door te participeren in dit patroon en door mezelf te definieren in en als dit patroon zonder ooit de moeite te hebben gedaan om mijn interne wereld en realiteit te begrijpen en te onderzoeken. En ik zie, besef en begrijp dat mijn bestaan, mijn leven en ik zelf van grote waarde is omdat ik, door het simpele feit dat ik hier besta als een fysieke levensvorm in en als deze fysieke realiteit, een enorme kans en potentieel en mogelijkheid heb om iets te 'creëren', om 'mezelf' als het ware te creëren en vorm te geven en om mijn omgeving en omwereld te creëren en vorm te geven --- iets dat ik nog nooit in mijn leven werkelijk heb overwogen of ingezien, dat ik het vermogen heb om op te staan in deze wereld en daadwerkelijk een sturende, creërende en beslissende kracht te zijn, dat ik met andere woorden het vermogen, de kans en de mogelijkheid heb om de wereld te veranderen --- en al wat ik daarvoor moet doen, is mezelf eerst veranderen zodat ik in de eerste plaats mijn eigen potentieel en vermogen realiseer en ontwikkel en dan over kan gaan tot het realiseren en ontwikkelen van het potentieel van deze fysieke wereld en realiteit om een wereld te worden die het beste is voor al het leven.

Dag 553: Hoe Transformeer ik De Angst van de Toekomst met Zelf-Vergeving?

 Dag 553: Hoe Transformeer ik De Angst van de Toekomst met Zelf-Vergeving?

Het Proces van het Veranderen van De Emotionele Zelf-Sabotage van Toekomstprojecties

Dus in de voorgaande blog heb ik de zelf-correctieve statements toegepast en gedeeld in relatie tot de zelf-vergeving statements van Dag 551. Dit wil echter niet zeggen dat dit proces nu voorbij is - dat ik, door die aantal zelf-vergeving en zelf-correctieve statements te schrijven, het patroon van het projecteren van angst en verlangen in een toekomstbeeld in de geest nu helemaal gecorrigeerd en veranderd heb.

In tegendeel - wat ik in de vorige blogs gedaan heb is als het ware aan het oppervlak gekrabt, waardoor er verschillende dimensies bloot kwamen te liggen die ik voordien niet had ingezien of overwogen in relatie tot hoe dit specifieke patroon van het creëren van toekomstprojecties in mijn geest eigenlijk bestaat in en als mijn geest --- dimensies die ik uiteindelijk ook zal moeten doorwandelen in een proces van zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-correctie. Wat ik dus gedeeld heb in Dag 551 en 552 is de aanvankelijke eerste laag en eerste dimensie die ik kon zien en vaststellen in het kijken naar en onderzoeken van hoe dit specifieke patroon bestaat in mezelf - maar dat omvat bijlange niet de volle omgang van dit patroon/construct in mijn geest, als al de specifieke relaties waarin dit patroon verankerd zit in en als mezelf.

Het is dus de moeite waard om dit proces verder te zetten in het onderzoeken van de dieperliggende dimensies in en van het patroon van emotionele zelf-sabotage via toekomstprojecties - bijvoorbeeld door te observeren waar, wanneer en hoe dit patroon de kop opsteekt in mijn dagelijkse leven en door, wanneer ik merk dat ik in het patroon heb geparticipeerd (omdat ik het vaak niet meteen doorheen in het moment dat het opkomt in mezelf) - uit te schrijven wat het is dat maakt dat ik mezelf toesta mijn vertrouwen te plaatsen in en als dat patroon -- omdat, het feit dat het patroon opkomt in mezelf en dat ik niet absoluut stabiel blijf staan in mezelf en dat ik mezelf laat meeslepen in en als emotionele en gevoelsmatige reacties op de specifieke gedachten en projecties in mijn geest in en als het patroon, wil zeggen dat er nog specifieke relaties en verbindingen en associaties zijn die in mezelf bestaan waarin ik mezelf geïdentificeerd heb met dit patroon - relaties die dus onderzocht, vergeven en gecorrigeerd dienen te worden.

Deze relaties zijn voornamelijk opgebouwd op basis van herinneringen - dus soms, wanneer ik merk dat ik een patroon niet lijk te kunnen veranderen en corrigeren door middel van het toepassen van zelf-vergeving en zelf-correctie in relatie tot de specifieke sturctuur en werking van het systeem, zoals ik in Dag 551 en 552 gedaan heb, om dan op zoek te gaan naar de herinneringen die in mezelf bestaan als 'ruggengraat' van dit patroon in en als mijn geest -- en om dan mijn relatie met die herinneringen zodanig te corrigeren en te veranderen in mezelf opdat ik niet meer emotioneel reageer in mezelf in het moment dat die herinneringen opkomen in mijn geest -- en zodat daardoor dus die herinnering ook geen macht meer heeft om specifieke patronen te activeren in mijn geest, zoals bijvoorbeeld de emotionele zelf-sabotage van toekomstprojecties.

Wordt Vervolgd in Dag 554

Dag 552: Het Transformeren van De Toekomst als Angst naar De Toekomst als Zelf-Beweging

 Als verderzetting op Dag 551, zal ik hier de Zelf-Realisaties, inzichten en Zelf-Correctieve Statements toepassen volgend op de Zelf-Vergeving Statements die ik in de voorgaande blog gedeeld heb - zijnde de volgende:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in een angst te gaan in mezelf in relatie tot de toekomst zoals mijn geest die voorstelt en afbeeld in mijn verbeelding - en specifiek in relatie tot achterliggende gedachten in mijn geest 'maar wat als het mij niet zal lukken' en 'wat als er iets zal mislopen' en 'wat als ik zal falen', met betrekking tot bepaalde doelen die ik voor mezelf gezet heb in mijn geest als wat ik wil bereiken en behalen in mijn leven --- en dat ik mezelf in en als die angst heel klein maak binnenin mezelf omdat ik in en als die ervaring van angst het gevoel creëer dat ik gelimiteerd en beperkt ben in mijn vaardigheden en kennen --- in de plaats van in te zien dat dat de illusie is die angst creëert, is dat al wat ik kan zien in mezelf is die eendimensionele ervaring van angst waarin ik mezelf bombardeer met al de gedachten die die angst representeren zoals 'wat als'  en daardoor geen andere manieren, uitwegen, oplossingen of mogelijkheden zie in mezelf om daadwerkelijk te kunnen bereiken wat het is dat ik wil bereiken

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de ervaring van angst en de ervaring van minderwaardigheid die ik genereer in mezelf door middel van die angst een deel uitmaakt van een polariteit in mezelf, waarin er naast die negatieve ervaring altijd ook een positieve ervaring aanwezig is --- en dat ik dus nooit heb ingezien, beseft en begrepen dat ik naast al die angsten in verband met mijn toekomst ook verlangens en verwachtingen en ideaalbeelden geprojecteerd heb in mijn geest in verband met wat ik wil doen en wie ik wil zijn in 'de toekomst' - hetgeen als het ware een lichtgevend beeld is van schijnbare 'perfectie', verbonden met positieve gevoelens in mezelf wanneer ik naar dat beeld kijk en wanneer ik mezelf identificeer met dat beeld --- en dat ik in feite, door langs de ene kant dat positieve ideaalbeeld te projecteren en te gebruiken om positieve energie op te wekken in mezelf, tegelijkertijd de negatieve beelden in mijn geest gecreëerd heb die negatieve energie opwekken, omdat dat is hoe energie zich uitbalanceert in en als de geest

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met deze polariteit in mijn geest waarin ik mezelf slinger tussen langs de ene kant angsten en zorgen en minderwaardigheid in relatie tot 'mijn toekomst' en 'mijn capaciteiten' en langs de andere kant verlangens, verwachtingen en opwinding in relatie tot mijn toekomst en mijn capaciteiten en de dingen die ik zal bereiken en de persoon die ik zal worden --- in de plaats van gezond verstand toe te passen in het onderzoeken van mijn geest en van wat ik eigenlijk werkelijk bezig ben in mijn geest, en in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik noch die positieve ideaalbeelden ben noch de angstbeelden omdat beide deel uitmaken van eenzelfde polariteit en in wezen hersenspinsels zijn In mijn geest, die enkel bestaan in en als mijn eigen verbeelding, gevoed door mijn gevoelens en emotionele reacties --- en daarin dan in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wie ik werkelijk ben en wat mijn toekomst werkelijk is, is HIER, is mijn fysieke beweging en participatie in mijn onmiddellijke fysieke werkelijkheid die zich HIER in elk moment van ademhaling bevindt -- omdat mijn toekomst het gevolg en de consequentie en het product zal zijn van de moeite, de precisie, de aandacht en de zorgzaamheid die ik toewijdt en besteed aan mijn onmiddellijke fysieke werkelijkheid in elk moment - en dat, als ik in elk moment mezelf onttrek aan die werkelijkheid door mezelf af te leiden met toekomstprojecties en verlangens en angsten in relatie tot die zogezegde en in wezen nietbestaande 'toekomst', dan ben ik eigenlijk kansen aan het verliezen en aan het verkijken om daadwerkelijk mijn echte toekomst vorm te geven en te sturen en te creëren hetgeen ik doe door volledig en absoluut aanwezig te zijn met mijn volle wezen en gewaarzijn in elk moment en daarin dus te bestaan ALS mijn toekomst, als verleden, heden en toekomst in en als één uitdrukking van mezelf als zijnde HIER

Zelf-Correctieve Statements

Wanneer en als ik zie en opmerk dat ik in mijn geest zit, in een energetische ervaring van angst en piekeren en zorgen in relatie tot een toekomstprojectie of toekomstprojecties in mijn geest waarin ik angst heb dat bepaalde dingen zullen mislopen of falen en met andere woorden angst dat ik mijn angsten en onzekerheden zal tegenkomen in de toekomst - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat deze negatieve energetische ervaring in mezelf als de angst van de toekomst en specifiek de 'angst om te falen' en de 'angst om te mislukken' in direct verband staat met een verlangen in mezelf in relatie tot het 'slagen' in iets en specifieke ideaalbeelden bereiken en behalen in 'de toekomst' -- en met mijn participatie in positieve gevoelens zoals opwinding in relatie tot die beelden in mijn geest van wie ik zogezegd zal zijn en wat ik bereikt zal hebben in de toekomst

En daarin dus zie, besef en begrijp ik dat die angsten en onzekerheden in relatie tot mijn vaardigheden en mijn 'kunnen' als geprojecteerd in dat beeld in mijn geest van mezelf 'in de toekomst' een direct gevolg is van het feit dat ik allerlei ideëen en ideaalbeelden gecreëerd heb van mezelf in relatie tot mijn 'vaardigheden' en mijn 'kunnen' waarin ik in feite 'beter' wil zijn dan wie ik ben in dit eigenlijke moment -- en dus uiteraard, als en wanneer ik dingen van mezelf verwacht die niet in lijn staan met wie ik eigenlijk werkelijk ben hier in het moment, dan zal ik uiteraard ook allerlei onzekerheden en angsten kweken in mezelf in verband met het niet kunnen voldoen aan die verwachtingen - terwijl, ik nu zie en besef en begrijp dat die verwachtingen nooit echt geweest zijn in de eerste plaats omdat ze simpelweg onrealistisch zijn

Dus ik stel mezelf tot doel om mijn toekomst op een 'realistische' manier aan te pakken door allereerst mezelf niet toe te staan te participeren in emotionele en gevoelens reacties op toekomstprojecties - maar om eerder één en gelijk te staan met die toekomstprojecties als een systeem in mijn geest en dit systeem richting te geven op basis van gezond verstand - door los te laten van de ideaalbeelden, verlangens en verwachtingen die ik in mijn geest gecreëerd heb in relatie tot mezelf en te werken met wat echt is, met wie ik ben in het moment hier ---- en mezelf dan in dit moment van ademhaling bewegen in en als de fysieke realiteit, volgens wat realistisch en bereikbaar is in het moment zelf --- omdat ik zie en besef en begrijp dat de beelden en projecties in mijn geest niet bereikbaar zijn wanneer het aankomt op de fysieke  werkelijkheid omdat ik in de fysieke werkelijkheid niet werk met beelden en idealen en ideëen, maar eerder met het gereedschap dat ik hier voor mij heb staan als mijn fysieke beweging, mijn ademhaling, mijn aanwezigheid en mijn gezond verstand

En daarin zie, besef en begrijp ik dat als en wanneer ik mezelf toesta te participeren in toekomstprojecties, waarin ik in feite aan het leven ben voor de toekomst en naar de toekomst gericht - dat ik in wezen mezelf aan het saboteren ben in het daadwerkelijk creëren van een toekomst omdat ik mijn aandacht en gewaarzijn onttrek aan het moment zelf waarin ik de kans heb om mezelf toe te passen, om volledig ergens voor te gaan, om mezelf volledig uit te drukken en daadwerkelijk vorm te geven aan iets echt, iets fysiek --- omdat ik ergens 'ver weg' ben in mijn geest, bezig met 'de toekomst', als iets dat op zich niet echt bestaat in mijn geest omdat de toekomst in wezen simpelweg de accumulatie is van mijn daden -- net zoals ik op dit moment in 'de toekomst' besta van mijn 'verleden' waarin wie ik nu ben en hoe mijn leven bestaat op dit moment is niet als een beeld in mijn geest, maar eerder als een accumulatie van de daden die ik verricht heb in het verleden

En dus ik zie, besef en begrijp dat wie ik ben in dit moment is de levende toekomst, is verleden, heden en toekomst --- en dat ik mijn toekomst in elk moment vormgeef door middel van de mate van aandacht, gewaarzijn en zorgzaamheid die ik besteed aan mijn fysieke bewegingen en uitdrukking in elk moment van ademhaling

En dus stel ik mezelf tot doel om mezelf in elk moment van ademhaling te bewegen in en als een absoluut gewaarzijn dat ik mijn toekomst beslis in elk moment van ademhaling en beweging - en dat de toekomst dus niet een beeld is in mijn geest, als iets dat op zichzelf zal gebeuren --- neen, de toekomst is HIER, en zal niets meer of minder zijn dan wie ik ben in dit moment en dan wat ik accumuleer in en als de momenten waarin ik besta, leef en adem als een fysieke expressie

Dus, als en wanneer ik zie en besef dat ik in een energetische ervaring van haast of angst of onzekerheid zit in relatie met een beeld in mijn geest van 'de toekomst' als een idee in mijn geest van wat ik moet doen of worden of bereiken - dan stop ik en ik adem - en ik breng mijn gewaarzijn HIER naar mijn fysieke aanwezigheid, naar mijn fysieke beweging en ademhaling --- in en als het besef dat dat beeld in mijn geest van 'de toekomst' niet echt is, omdat wie ik ben is HIER, ik ben geen beeld, ik ben geen idee, ik ben een levende fysieke uitdrukking en ik zal nooit een beeld of idee of ideaalbeeld zijn of worden -- ik zal altijd, in elk moment, verleden, heden of toekomst, HIER bestaan, binnenin mezelf als een fysiek lichaam --- en wie ik ben in dit moment in en als mijn fysieke bestaan, is wat de toekomst ook zal zijn, omdat ik hier in dit moment mijn toekomst beslis, maak en creëer door middel van de statement die ik leef

Dag 551: Hoe detecteer je de Illusie van de Toekomst in de Geest?

 Dag 551: Hoe detecteer je de Illusie van de Toekomst in de Geest?

Het Transformeren van het Zelf-Sabotage Mechanisme van de Geest

Nu dat ik in de voorgaande blogs het probleem heb uit de doeken gedaan voor mezelf in mijn schrijven in relatie tot een situatie waarin ik had gemerkt dat ik in een zelf-sabotage mechanisme ga in mijn geest in relatie tot het ontwikkelen van nieuwe vaardigheden of nieuwe dingen leren kennen - en specifiek in relatie tot dit fenomeen dat ik in Dag 546 had omschreven:

Wanneer ik denk aan mijn toekomst en specifiek aan wat ik wil doen in en met mijn leven en het specifieke 'beroep' dat ik wil uitvoeren - dan komt er een angst op in mezelf verbonden met de gedachten in mijn geest in relatie tot het niet weten hoe ik het zal moeten aanpakken, wat ik zal moeten doen om dat plan uit te werken in de fysieke realiteit - en tesamen met die ervaring van angst komt er zelfs een soort van 'opgeven' ervaring naar boven waarin ik als het ware in mijn achterhoofd de overtuiging heb gecreëerd dat 'het mij niet zal lukken' en 'dat ik er niet toe in staat ben' en dat 'ik zal falen', etcetera.

In deze blog zal ik dan de eerste stap zetten in de richting naar het formuleren van een oplossing die rekening houdt met al de dimensies die ik heb onderzocht en die bijdragen aan het bestaan en ontstaan van het probleem in mezelf --- het probleem zijnde dat ik mijn vertrouwen heb geplaatst in mijn geest en in een polariteit in mijn geest van het mij zowel zorgen maken over als uitkijken naar 'de toekomst' en dat ik in die polariteit mijn huidige participatie en beweging in en als mijn fysieke realiteit saboteer.

In deze eerste stap pas ik zelf-vergeving toe, hetgeen het gereedschap is voor het praktisch loslaten van dit specifieke patroon opdat ik als het ware ruimte vrijmaak in mezelf om de oplossing en dus een transformatie van het patroon kan integreren in mezelf en mijn dagelijkse leven.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in een angst te gaan in mezelf in relatie tot de toekomst zoals mijn geest die voorstelt en afbeeld in mijn verbeelding - en specifiek in relatie tot achterliggende gedachten in mijn geest 'maar wat als het mij niet zal lukken' en 'wat als er iets zal mislopen' en 'wat als ik zal falen', met betrekking tot bepaalde doelen die ik voor mezelf gezet heb in mijn geest als wat ik wil bereiken en behalen in mijn leven --- en dat ik mezelf in en als die angst heel klein maak binnenin mezelf omdat ik in en als die ervaring van angst het gevoel creëer dat ik gelimiteerd en beperkt ben in mijn vaardigheden en kennen --- in de plaats van in te zien dat dat de illusie is die angst creëert, is dat al wat ik kan zien in mezelf is die eendimensionele ervaring van angst waarin ik mezelf bombardeer met al de gedachten die die angst representeren zoals 'wat als'  en daardoor geen andere manieren, uitwegen, oplossingen of mogelijkheden zie in mezelf om daadwerkelijk te kunnen bereiken wat het is dat ik wil bereiken

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de ervaring van angst en de ervaring van minderwaardigheid die ik genereer in mezelf door middel van die angst een deel uitmaakt van een polariteit in mezelf, waarin er naast die negatieve ervaring altijd ook een positieve ervaring aanwezig is --- en dat ik dus nooit heb ingezien, beseft en begrepen dat ik naast al die angsten in verband met mijn toekomst ook verlangens en verwachtingen en ideaalbeelden geprojecteerd heb in mijn geest in verband met wat ik wil doen en wie ik wil zijn in 'de toekomst' - hetgeen als het ware een lichtgevend beeld is van schijnbare 'perfectie', verbonden met positieve gevoelens in mezelf wanneer ik naar dat beeld kijk en wanneer ik mezelf identificeer met dat beeld --- en dat ik in feite, door langs de ene kant dat positieve ideaalbeeld te projecteren en te gebruiken om positieve energie op te wekken in mezelf, tegelijkertijd de negatieve beelden in mijn geest gecreëerd heb die negatieve energie opwekken, omdat dat is hoe energie zich uitbalanceert in en als de geest

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met deze polariteit in mijn geest waarin ik mezelf slinger tussen langs de ene kant angsten en zorgen en minderwaardigheid in relatie tot 'mijn toekomst' en 'mijn capaciteiten' en langs de andere kant verlangens, verwachtingen en opwinding in relatie tot mijn toekomst en mijn capaciteiten en de dingen die ik zal bereiken en de persoon die ik zal worden --- in de plaats van gezond verstand toe te passen in het onderzoeken van mijn geest en van wat ik eigenlijk werkelijk bezig ben in mijn geest, en in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik noch die positieve ideaalbeelden ben noch de angstbeelden omdat beide deel uitmaken van eenzelfde polariteit en in wezen maar hersenspinsels zijn In mijn geest, die enkel bestaan in en als mijn eigen verbeelding, gevoed door mijn gevoelens en emotionele reacties --- en daarin dan in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wie ik werkelijk ben en wat mijn toekomst werkelijk is, is HIER, is mijn fysieke beweging en participatie in mijn onmiddellijke fysieke werkelijkheid die zich HIER in elk moment van ademhaling bevindt -- omdat mijn toekomst het gevolg en de consequentie en het product zal zijn van de moeite, de precisie, de aandacht en de zorgzaamheid die ik toewijdt en besteed aan mijn onmiddellijke fysieke werkelijkheid in elk moment - en dat, als ik in elk moment mezelf onttrek aan die werkelijkheid door mezelf af te leiden met toekomstprojecties en verlangens en angsten in relatie tot die zogezegde en in wezen nietbestaande 'toekomst', dan ben ik eigenlijk kansen aan het verliezen en aan het verkijken om daadwerkelijk mijn echte toekomst vorm te geven en te sturen en te creëren hetgeen ik doe door volledig en absoluut aanwezig te zijn met mijn volle wezen en gewaarzijn in elk moment en daarin dus te bestaan ALS mijn toekomst, als verleden, heden en toekomst in en als één uitdrukking van mezelf als zijnde HIER

Wordt vervolgd in Dag 552

Dag 550: Hoe ik mijn Toekomst Saboteerde door Mijn Obsessie met De Toekomst

 Dag 550: Hoe ik mijn Toekomst Saboteerde door Mijn Obsessie met De Toekomst

 Het Transformeren van toekomstprojecties als zelfsabotage

Om verder te gaan op Dag 549 waarin ik mijn proces heb onderzocht en bekeken in relatie tot het transformeren van een specifieke ervaring van onzekerheid in relatie tot toekomstprojecties die opkomen in mijn geest - waarin ik in de vorige blog had vastgesteld hoe het systeem werkt en functioneert waarin deze toekomstprojecties bestaan in en als de geest - en hoe het is dat dit specifieke systeem van het projecteren van mezelf en mijn leven in een toekomstbeeld in mijn geest in wezen een sabotagemechanisme is in en van de geest.

En daarin had ik ingezien en beseft, door middel van het toepassen van het gereedschap van schrijven waarin ik door middel van het uitschrijven van hoe ik dit specifieke mechanisme en patroon in mijn geest ervaar, al de dimensies onderzoek en bekijk die ik kan vinden in relatie tot hoe het is dat het patroon van toekomstprojecties in de geest bestaat. Ik had dus ingezien dat wanneer ik mezelf toesta in mijn geest te gaan in en als toekomstprojecties, dat, waar ik eigenlijk mee bezig ben is het projecteren van mijn eigen onzekerheden, angsten en twijfels die al in mezelf bestaan in relatie tot mijn eigen vaardigheden in dat beeld van de 'toekomst' en dus uiteraard ben ik in feite mezelf gewoon angst aan het aanjagen - waardoor ik zelfs uiteindelijk soms de beslissing maak om ergens niet mee door te gaan of iets op te geven gewoon omdat ik angst heb van die toekomstprojecties die verzadigd zijn van mijn eigen angsten in mijn geest.

Omdat, een punt dat ik zelf ook nooit begrepen heb en dat ik nu pas in mijn proces van het wandelen door mijn geest heb beseft - is dat de geest werkelijk niet te vertrouwen is. Ik bedoel, ik heb altijd mijn geest vertrouwd, met andere woorden bijvoorbeeld in relatie tot die toekomstprojecties in mijn geest - ik vertrouwde altijd op die projecties, ik geloofde dat de angsten die opkwamen in mezelf 'echt' waren en 'mezelf' waren en dat - omdat ik mijn angsten zie uitspelen in mijn verbeelding als die toekomstprojecties in mijn geest, en omdat ik daar emotioneel op reageer in mezelf, dat het daarom ook zo zal gaan. Ik heb echter nooit ingezien dat de menselijke geest in en als mezelf een soort van machine is die niet bestaat volgens wat het beste is voor mij. Mijn geest is iets dat enkel bestaat met als enige doel om energie op te wekken - als een soort generator.

Want, ik bedoel, de toekomstprojecties en beelden die opkomen in mijn geest bestaan altijd in langs de ene kant idealen die ik projecteer in de toekomst waarin ik mij inbeeld dat mijn leven 'positief' verloopt en langs de andere kant zie ik mijn angsten geprojecteerd waarin ik mij inbeeld dat mijn leven 'negatief' zal verlopen. En daarin zit ik dan gevangen in een polariteit van angst en verlangen/verwachting in mezelf als een positieve en een negatieve ervaring in relatie tot iets dat op zich eigenlijk niet echt is. Want, ik bedoel, die toekomstprojecties in mijn geest zijn letterlijk verbeelding, want ik kan namelijk onmogelijk weten wat de toekomst zal brengen - ik ben niet in staat om te voorspellen hoe de realiteit zal gaan en verlopen, ik kan niet eens voorspellen wie ik zal zijn in de toekomst, in de zin van dat ik niet weet welke vaardigheden ik nog zal of kan ontwikkelen of hoe ik die vaardigheden precies zal ontwikkelen, omdat… ik het nu eenmaal nog nooit gedaan heb. Zo simpel is het.

Maar ik heb dat nooit beseft omdat ik blindelings vertrouwen plaatste in mijn eigen geest alsof het een soort van goddelijke entiteit was in mezelf -- nooit inziend en beseffend dat de geest een supersimplistisch systeem is dat enkel ervaringen wil creëren - angst en opwinding, emoties en gevoelens - en dat doet het door middel van beelden en plaatjes in de geest, precies zoals een Disneyfilm bijvoorbeeld ook beelden en plaatjes laat zien van langs de ene kant de prins en de prinses en hun liefde en magische vrienden, en langs de andere kant de kwaadaardige tovenaar of heks --- het zijn maar plaatjes die als enige doel hebben om energie op te wekken in het kind, emoties en gevoelens. Simpel -- de plaatjes op zich hebben geen enkel praktisch nut. Net zoals mijn eigen verbeelding en toekomstprojecties op zich geen enkel praktisch nut hebben - want al wat ze werkelijk doen is het opwekken en genereren van emotionele en gevoelens reacties in mezelf waarin ik dan verloren geraak en waardoor ik uiteindelijk zelfs mijn toekomst ga opgeven. Dat is dan ook net het absurde van de hele situatie - is dat ik in mijn obsessie met 'de toekomst' als die beelden in mijn geest, mijn toekomst net ga saboteren omdat ik mij zo verloren voel in mijn gevoelens en emotionele reacties op al die beelden in mijn geest dat ik niet eens meer weet hoe ik in godsnaam aan die 'toekomst' moet beginnen in de eerste plaats.

Wordt Vervolgd in Dag 551

Dag 549: De illusie van Angst als Raadgever in het maken van Toekomstplannen

 Dag 549: De illusie van Angst als Raadgever

Het transformeren van angst van de toekomst tot zelf-besturing in het Moment

Dit is een verderzetting van de voorgaande blogs waarin ik het patroon van het reageren met onzekerheid binnenin mezelf in relatie tot kennis en informatie en de idee dat ik bepaalde dingen moet weten of dat ik bepaalde dingen niet weet en in relatie voornamelijk tot de idee dat er specifieke dingen zijn die ik moet weten in deze wereld.

In Dag 546 was ik de blauwdruk beginnen uiteenzetten van hoe ik dit proces van het veranderen van mijn interne reactie  op die voorgeprogrammeerde idee in relatie tot het 'weten' of 'niet weten' van dingen op een praktische manier zal benaderen en bewandelen --- door drie specifieke situaties te zoeken en te omschrijven voor mezelf waarin ik zie dat ik, in mijn dagelijkse leven en interactie met mijn omgeving, in dat patroon stap van het reageren met onzekerheid in mezelf in relatie tot andere mensen en in relatie tot het hebben van specifieke vaardigheden, talenten, kennis en informatie met betrekking tot het leven en bestaan in deze wereld.

En in deze blog zal ik de eerste situatie bekijken vanuit het oogpunt van het onderzoeken hoe ik een praktische oplossing en correctie kan formuleren voor mezelf om mezelf als het ware te 'herprogrammeren' in relatie tot het creëren van een vervangende structuur voor die momenten waarin ik mezelf in die specifieke situatie bevindt.

Dit is wat ik had gedefinieerd als zijnde de eerste situatie:

Wanneer ik denk aan mijn toekomst en specifiek aan wat ik wil doen in en met mijn leven en het specifieke 'beroep' dat ik wil uitvoeren - dan komt er een angst op in mezelf verbonden met de gedachten in mijn geest in relatie tot het niet weten hoe ik het zal moeten aanpakken, wat ik zal moeten doen om dat plan uit te werken in de fysieke realiteit - en tesamen met die ervaring van angst komt er zelfs een soort van 'opgeven' ervaring naar boven waarin ik als het ware in mijn achterhoofd de overtuiging heb gecreëerd dat 'het mij niet zal lukken' en 'dat ik er niet toe in staat ben' en dat 'ik zal falen', etcetera.

Ok, dus de eerste stap in het transformeren van dit patroon dat zich hier in deze situatie afspeelt, is het onderzoeken van wat er precies gebeurt in mijn geest en hoe ik precies in mezelf reageer door middel van gereedschap van schrijven.

Dus het probleem dat zich toont in deze specifieke situatie is dat ik denk aan mijn 'toekomst', specifiek in relatie tot dingen waar ik geen zekerheid over heb, zoals bijvoorbeeld geld en wat ermee te maken heeft zoals een job uitvoeren -- namelijk de hoofdzakelijke overlevings-factoren in mijn leven in deze wereld. En in die toekomstprojecties en -verbeelding link ik dat punt van 'ik weet niet precies hoe mijn toekomst zal verlopen in relatie tot die specifieke punten' aan allerlei twijfels over mijn eigen vaardigheden en kennis en kunde en gebaseerd daarop creëer ik dan een ervaring van onzekerheid en angst in mezelf in relatie tot de toekomst.

Die ervaring van onzekerheid en angst in relatie tot 'de toekomst' en specifiek in relatie tot mijn twijfels over mijn eigen capaciteiten om te doen  en uit te voeren wat het is dat ik wil doen en uitvoeren, 'verlamt' mij in mijn dagelijkse bestaan en in hoe ik mezelf uitdruk en beweeg in mijn dagelijkse realiteit en leven - omdat ik in mijn geest mij zorgen zit te maken over mijn toekomst en over het al dan niet kunnen behalen en bereiken en uitvoeren van specifieke ideëen en idealen in mijn geest in relatie tot wat ik wil doen en wie ik wil zijn en worden in mijn leven. En omwille van die zorgen in mijn geest over de toekomst, ga ik dan proberen mijn huidige beweging en uitdrukking en interactie met mijn omgeving proberen te sturen en controleren en in wezen beperken en limiteren omdat ik handel vanuit een angst in mezelf  om niet te kunnen doen, bereiken en behalen wat ik in mijn geest geprojecteerd heb als zijnde mijn 'toekomst'.

Maar dus, omdat die angst ongedefinieerd is en totaal niet praktisch is, het is gewoon een ervaring - ga ik ook niet op een praktische en berekende manier om met mijn huidige realiteit en wie ik ben op dit moment. Omdat, het is immers vreemd - dat ik vertrouw op die ervaring van angst om mij te zeggen hoe mijn toekomst er zal uitzien en hoe mijn leven er zou moeten uitzien, terwijl die ervaring van angst een eendimensionele energetische ervaring is in mezelf die op geen enkele manier enige richtlijnen biedt in verband met hoe ik die toekomstprojecties en -idealen op een praktische manier kan uitvoeren. Dus uiteraard, zolang ik mijn realiteit benader vanuit die angst, zal ik steeds het gevoel hebben dat ik verloren loop en dat ik eigenlijk niet weet waar ik echt mee bezig ben en waar mijn leven naartoe gaat.

Dus ik zal een manier moeten vinden om richting te geven aan mijn huidige leven en realiteit, zodanig dat ik duidelijk zie waar ik mee bezig ben en dat ik op mezelf kan berusten dat mijn handelingen en daden tot een specifiek resultaat zullen leiden.

Wordt Vervolgd in Dag 550