En het vreemde is dat onze relaties met mensen
gebaseerd zijn op die zelf-onderdrukkingen. Het is wanneer we een relatie
starten, een 'liefdes-'relatie, dat dit soort gedachten meer en meer beginnen
op te doemen. Dus vreemd is het dan dat we langs de ene kant, wanneer we die
'ene' gevonden hebben, onze 'liefdespartner', ons plots zo enorm goed voelen
omdat we immers iemand gevonden hebben die van ons houdt en die ons liefheeft.
Maar dan langs de andere kant beginnen al die onzekerheden op te komen in onze
geest. Onzekerheden in verband met ons uiterlijk en of het nog aantrekkelijk of
sexy is.
Dat is
immers wat ik ervaren heb doorheen mijn leven - namelijk dat wanneer ik in een
relatie was, dan kwamen mijn onzekerheden meer intens naar boven en veranderde
ik daardoor zelfs drastisch in mijn persoonlijkheid en als persoon. Omwille van
de emotionele ervaringen van angst en onzekerheid die opkwamen in mezelf op een
veel intensere manier dan wanneer ik niet in een relatie was, begon ik haast
automatisch mezelf ook te veranderen en aan te passen in mijn uitdrukking en in
'wie ik was' omdat dat is wat de onzekerheid mij als het ware aanspoorde om te
doen.
Ik voelde
mij bijvoorbeeld voornamelijk onzeker en angstig in verband met het 'verliezen'
van mijn partner, ik voelde mij angstig om weer alleen te zijn en om verlaten
te worden door mijn partner. Ik bedoel, zelfs al kon ik in mijn achterhoofd wel
zien en ervaren dat door die onzekerheid en angst en het feit dat ik mezelf
onderdrukte in en als die emotionele ervaringen, mijn ervaring van en in de
relatie in feite gecompromitteerd was en uiterst onaangenaam was - toch
plaatste ik de relatie op de eerste plaats in mijn leven en mijn wereld omwille
van de angst om alleen te zijn die in mezelf naar boven kwam.
In mijn
geval bevond ik mij zelfs in relaties waarvan ik kon zien dat ze niet goed
waren voor mij vanuit het perspectief dat de persoon waar ik mee in een relatie
was en de dynamiek die er ontstond tussen mezelf en mijn partner omwille van
het verschil in persoonlijkheid tussen ons, een vorm van misbruik ondersteunde
en kweekte. Waarin, ik bedoel, ik heb lange tijd gedacht dat ik de misbruikte
was, het slachtoffer in de situatie. Maar wat ik nooit heb ingezien is dat ik
in de relatie bleef omwille van de angst om alleen achter te blijven en de
angst om verlaten te worden die ik macht gaf over mezelf.
Ik
besefte dus nooit dat ik in en als die angst mezelf misbruikte en liet
misbruiken, omdat ik geen respect genoeg had voor mezelf om op mijn eigen benen
te staan en om mezelf te vertrouwen en om alleen te staan met en als mezelf. Ik
bedoel, ik had in feite angst van mezelf en in die angst scheidde ik mezelf van
mezelf af en gaf ik mijn macht weg aan andere mensen. Dat is het misbruik dat
ik pleegde tegenover mezelf, dat ik geen verantwoordelijkheid nam voor mezelf
en voor mijn relatie met mezelf.
Ik liet
de emotie van angst en onzekerheid mij overspoelen, zodanig dat ik mezelf
volledig veranderde om toch maar mijn partner en mijn relatie niet te
verliezen, en tot ik mezelf uiteindelijk niet meer herkende. Ik compromitteerde
en misbruikte mijn relatie met mezelf omdat ik de angst en onzekerheid in
mezelf vertrouwde en omdat ik niet besefte dat emotionele ervaringen niet echt
zijn en geen echte macht hebben over mij.
Meer in
de Volgende Blog
No comments:
Post a Comment