Dag 638: Zelf-Beoordelingen en het Belang van het Herdefiniëren van Woorden

In de voorgaande blog hebben we ons gerealiseerd hoe het ontwikkelen van een persoonlijkheid rond het woord 'luiheid', als gedefinieerd in en als negatief geladen emotionele ervaringen, ontstaat tijdens de kindertijd en specifiek in interactie met onze omgeving en hoe we de uitdrukkingen van de mensen in onze omgeving kopiëren.

Daarin hebben we beseft hoe de neiging bestaat in onszelf om  specifiek gedrag dat we zien in onszelf en anderen te belabelen en bestempelen met emotioneel of gevoelsmatig geladen woorden, in de plaats van dat we dat gedrag onderzoeken en aldoende onszelf ondersteunen en begeleiden om te begrijpen wat de oorsprong van het gedrag is, welke er de gevolgen van zijn en hoe we bijgevolg aan preventie kunnen doen en het gedrag alsook de gevolgen ervan kunnen veranderen.

Als er iets is dat ik in mijn proces van zelf-verandering tot dusver immers geleerd heb, is dat zolang er beoordelingen en reacties bestaan omtrent een specifiek fenomeen, al is het een interne persoonlijkheidsstructuur of gedragspatroon of een externe gebeurtenis,  wordt ons vermogen om dat fenomeen te veranderen gesaboteerd doordat we onszelf de kans niet geven dieper en verder te kunnen zien dan de beoordelingen en reacties in onze geest die ervoor zorgen dat onze perceptie en begrip van dat wat we beoordelen en waar we op reageren zeer oppervlakkig blijft.

Het woord 'lui' werd door mezelf en de mensen in mijn omgeving tijdens mijn kindertijd steeds gebruikt als een beoordeling, namelijk een woord dat een specifieke emotionele lading droeg wanneer het uitgesproken werd, hetgeen echter niet wil zeggen dat het woord 'lui' op zich een beoordeling IS en dus die emotionele lading met zich meedraagt. Hoe we woorden interpreteren, ervaren en gebruiken kan vaak heel anders zijn dan wat de woorden eigenlijk werkelijk zijn als uitdrukkingen van zichzelf in deze wereld.

Hier is het bewandelen van een herdefiniëringsprocess van de woorden die we gebruiken in onze geest en onze spreektaal zeer nuttig, om jezelf ervan te kunnen verzekeren dat de manier waarop je een woord verstaat en gebruikt niet een persoonlijke interpretatie is, gebaseerd op hoe je het woord persoonlijk ervaren hebt in reactie op hoe het gebruikt werd door je omgeving tijdens je leven, en zodat je met andere woorden geen persoonlijke relaties gaat vormen met specifieke woorden, gebaseerd op je eigen herinneringen.

Omdat, het gevaar in het creëren van persoonlijke relaties met woorden, zonder die woorden te onderzoeken en te leren kennen als wat ze in wezen zijn als uitdrukkingen van zichzelf in deze wereld, is dat je jezelf blindelings gaat definiëren en identificeren met de emotionele of gevoelsmatige lading die je omgeving gebruikte in het uitspreken van bepaalde woorden omdat jij die woorden in jezelf hebt geleerd en hebt leren kennen tijdens het proces van sociale adaptatie.

Zo worden we uiteindelijk een product en kopie van onze omgeving en ouders, door middel van het proces van sociale adaptatie waarin we de emotioneel en gevoelsmatig geladen definities van woorden als hoe die uitgesproken en gebruikt worden door onze omgeving kopiëren. Terwijl, wanneer we de beslissing maken om die woorden zelf te gaan onderzoeken en ons begrip, ervaring en gebruik van woorden gelijk te stellen aan hun eigenlijke fysieke betekenis, dan nemen wij verantwoordelijkheid voor onszelf en worden we het directieve, sturende en bepalende principe van onszelf waarin we in staat zijn om meer te worden dan het product van onze omgeving.