Als
vervolg op Dag 689: Hoe Stress kan leiden tot een Slachtoffersmentaliteit, deel ik in deze blog de zelf-vergeving die ik heb toegepast in het
moment waarin ik merkte en ervoer dat de stress die ik in de achtergrond in
mijn geest had toegestaan te bestaan in relatie tot het nieuwe project dat ik
bezig was uit te voeren 'te veel' werd voor mij en ik mij in een slachtofferrol
aan het plaatsen was in relatie tot mijn eigen ervaringen van stress. En in de
volgende blog deel ik dan de zelf-correctie waarin ik het script creëer om dit
patroon op een praktische manier te veranderen.
Zelf-Vergeving
Ik vergeef mezelf
dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te zien, ervaren en
definieren als slachtoffer van de stress die ik voel en ervaar binnenin mezelf
en mij zodanig overspoeld te voelen door die ervaring dat ik zelfs wil opgeven
Ik vergeef mezelf
dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen
voor de stress die ik in mezelf in de eerste plaats heb laten opbouwen door
mezelf in de slachtofferrol te plaatsen in relatie tot de overspoelende
opgebouwde ervaring van stress
Ik vergeef mezelf
dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd stress te laten opbouwen in mezelf
tot op het punt dat het 'overspoelend' wordt in de plaats van mezelf te
stabiliseren vanaf het moment dat ik die ervaring van gehaastheid en
opgejaagdheid zie opkomen in mezelf
Ik vergeef mezelf
dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf op te jagen in het project
waar ik mee bezig ben door de hele tijd terwijl ik bezig ben enkel te denken
aan het eindproduct dat ik in handen wil hebben, hetgeen ik in mijn geest
verbonden heb met 'success' en dus 'geld' en 'overleving' - en daardoor dan
stress te creëren in mezelf en emotionele reacties die opkomen elke keer ik een
fout maak of elke keer er iets gebeurt dat het proces anders doet verlopen dan
ik aanvankelijk in gedachten had
Ik vergeef
mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en
geaccepteerd te bestaan in en als angst van de toekomst en de dingen die ik doe
te doen vanuit het startpunt van die toekomstangst - in de plaats van in te
zien, te beseffen en te begrijpen dat waar ik eigenlijk mee bezig ben is mezelf
aan het saboteren in het bewegen en uitdrukken van mezelf in en als deze
fysieke werkelijkheid omdat ik enkel stress, spanning, angst en emotionele
reacties aan het produceren en opwekken ben in mezelf in reactie op mezelf en
mijn eigen uitdrukking in momenten, waarin ik de dingen die ik doe enkel
moeilijker aan het maken ben voor mezelf
Ik vergeef mezelf
dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd ervoor te zorgen dat ik in
elk moment van ademhaling vrij ben van reacties en emotionele of gevoelens
ervaringen binnenin mezelf wanneer en
terwijl ik dingen doe en mezelf uitdruk in en als de fysieke realiteit, om er
zo voor te zorgen dat ik mezelf niet uiteindelijk saboteer door middel van het opbouwen en accumuleren van
energie en stress
Ik vergeef mezelf
dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn expressie en uitdrukking en
bestaan van wie ik ben als het leven in en als mezelf te compromitteren,
saboteren en onderdrukken door mezelf te laten sturen, leiden en dirigeren door
een emotionele ervaring van gehaastheid, gejaagdheid, angst en stress - in de
plaats van in elk moment van ademhaling in te zien, te beseffen en te begrijpen
dat wie ik werkelijk ben als het leven zelf is HIER, en het is mijn
verantwoordelijkheid als het leven in en als mezelf om te bestaan en te staan
als het levende voorbeeld van wat het beste is voor allen en dus mijn sturing
en macht en creatieve vermogen niet weg te geven aan de geest als
overlevingsangst en emotionele reacties in en als het besef dat dat soort
overlevingsmentaliteit niet gebaseerd is op een bestaan en een realiteit die
het beste is voor het leven in en als elk wezen
No comments:
Post a Comment