In
navolging van Dag 698: De Reacties die we zien in anderen, misschien toch niet wat
we denken? ga ik in deze blog verder op de kwantum
reacties die ik zag afspelen in een situatie waarin iemand een grapje maakte of
commentaar gaf en dan onmiddellijk mijn gedrag of blik van neutraliteit en
non-responsiviteit persoonlijk opnam als een vorm van 'afkeuring' van het
grapje of de commentaar die deze persoon gemaakt had.
Het was dus
interessant om gade te slaan hoe dit allemaal gebeurde in haast een fractie van
een seconde en vooral omdat het vaak eerder is voorgevallen dat mensen op die
manier reageerden op mij, maar ik was in zulk'n momenten vaak nooit gewaar genoeg of stabiel genoeg
binnenin mezelf om te kunnen zien wat er werkelijk aan het gebeuren was in die
momenten. Ik nam dan eerder het moment zelf persoonlijk op en voelde mij dan
slecht over mezelf en dacht dat ik 'verkeerd' gereageerd had of dat mijn gedrag
op de één of andere manier 'niet goed genoeg' was.
Dit keer reageerde
ik echter niet emotioneel, of althans niet in de mate waarop ik vroeger
gereageerd zou hebben, waardoor ik met meer duidelijkheid kon zien wat er zich
aan het afspelen was in het moment binnenin mezelf maar ook binnenin de persoon
die op mij aan het reageren was in die kwantum-seconde. Ik besefte in dat
moment ook dat dit een specifiek patroon was dat zich doorheen mijn leven vaak
heeft afgespeeld.
Vaak heb ik mij in
zo'n situaties bevonden waarin er iets aan het gebeuren was in mijn externe
realiteit, bijvoorbeeld iemand maakt een commentaar of maakt een grapje en
verwacht dat ik daar op een bepaalde manier op reageer, en ik neem te lang met
het proberen uit te vissen hoe ik moet reageren op die commentaar of dat
grapje, en in die tijd waarin nog bezig ben met het uitvissen hoe ik moet
reageren, is die persoon al aan het reageren op mijn 'non-reactie' door de
'non-reactie' en wat voor mij een eerder 'neutraal' moment is te interpreteren
als een teken dat ik zijn of haar grapje of commentaar 'niet te pruimen vindt'
of 'niet grappig/leuk vindt'. En uiteindelijk heb ik dan steeds het gevoel dat
ik in mijn geest niet erg 'sociaal' ingesteld ben, in de zin van dat mijn
'sociale' responsen op de mensen om mij heen en op wat er gezegd word niet
automatisch en onmiddellijk zijn. Ik denk vaak even na voordat ik reageer.
Het is dus
interessant om te onderzoeken wat er eigenlijk precies gebeurt in dat moment
van 'nadenken' en waarom het precies is dat niet enkel ik maar ook veel mensen
net als ik, niet 'sociaal' ingesteld zijn of eerder 'afgestemd' zijn op onze
externe realiteit. Het zou maar al te makkelijk zijn uiteraard om te denken van
'ja, dat is nu eenmaal wie ik ben' omdat ik altijd zo geweest ben. Maar in de
realiteit toont dit patroon mij een aspect van mezelf waarin er iets binnenin
mezelf aan het gebeuren is in mijn gedachten en emotionele ervaringen dat mij
aan het saboteren is in 'wie ik ben' en hoe ik mij ervaar in 'sociale
situaties'.
Dit specifieke
patroon is namelijk duidelijk niet het beste voor mezelf en voor mensen zoals
mezelf, omdat ik uiteindelijk steeds achter blijf met de ervaring en de indruk
in mezelf dat er iets 'mis' is met mij, dat ik niet 'normaal ben', omdat ik
trager lijk te functioneren in mijn geest dan andere mensen en omdat ik
doorgaans niet hetzelfde lijk te reageren of mij niet hetzelfde lijk te
gedragen dan de meeste mensen in zo'n situaties.
Wat ik echter nooit
heb begrepen is dat in deze stelling juist het probleem loert. Wordt
verdergezet in de volgende blog.
No comments:
Post a Comment